IBPP1/443-86/09/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. organu 26 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oraz S. T. (osoba ta po zmianie imienia w trybie administracyjnym, nosi imię S.), na podstawie warunkowej umowy sprzedaży zawartej w dniu 31 grudnia 1997 r. w formie aktu notarialnego przed notariuszem w G., nabyli od "R." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (dalej również - "R." sp. z o.o. lub Spółka "R."), po połowie, prawo wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr 1/31, objętej księgą wieczystą Kw nr 32427, położonej w G. przy ul. K., o powierzchni 3.75.03 ha, za cenę 3.800.000 zł Z uwagi na fakt, że Gmina Miasta G. nie wykonała prawa pierwokupu, prawo wieczystego użytkowania wieczystego opisanej powyżej działki zostało przeniesione na Wnioskodawcę i S. (dalej - S.) T. po połowie (w równych częściach), na mocy umowy przeniesienia tego prawa, zawartej w dniu 10 sierpnia 1998 r. w formie aktu notarialnego, również przed notariuszem w G. Nabycie powyższego prawa nastąpiło do majątków odrębnych Wnioskodawcy i S. T. W 2008 r. Spółka "R." (jako komplementariusz) oraz Wnioskodawca i S. T. (jako komandytariusze) zawiązali spółkę komandytową o nazwie "R. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością DEWELOPER" Spółka Komandytowa (dalej również w skrócie - "R." Sp. K.). "R." Sp. K. została również zarejestrowana w KRS w 2008 r. Spółka ta powstała jako podmiot, którego celem jest budowa budynków mieszkalnych z przeznaczeniem wybudowanych w nich lokali mieszkalnych do dalszej sprzedaży. Utworzenie "R." Sp. K. było również podyktowane wymogami stawianymi przez Bank (dalej - Bank), który na podstawie umowy kredytowej ma brać udział w finansowaniu tej inwestycji.

Wspólnicy "R." Sp. K., kierując się przede wszystkim wskazówkami Banku, przyjęli założenie, że prace budowlane dotyczące przedmiotowej inwestycji będą realizowane przez "R." sp. z o.o., który jest podmiotem specjalizującym się w realizacji tego rodzaju zadań. Jednocześnie z uwagi na konieczność spełnienia przez "R." Sp. K., stawianych przez Bank, wymogów co do wysokości i rodzaju wkładu własnego, niezbędnego dla uzyskania kredytu przez "R." Sp. K., T. W. i S. T. powinni dokonać na rzecz "R." Sp. K. sprzedaży prawa wieczystego użytkowania opisanej powyżej działki gruntu.

Ze względu na fakt, iż prawo wieczystego użytkowania przedmiotowej działki gruntu obecnie przynależy do Wnioskodawcy i S. T., tylko te osoby mogły wystąpić do właściwych organów administracji publicznej o wydanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania tej nieruchomości, jak również o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. T. W. i S. T. decyzje takie uzyskali. Jednocześnie z uwagi na konieczność rozpoczęcia prac budowlanych - do czego obligują w szczególności pozwolenie na budowę, istniejąca sytuacja na rynku oraz sugestie ze strony Banku - Spółka "R." rozpoczęła prowadzenie tych prac na wymienionej nieruchomości za zgodą T. W.i S. T. Żaden z przewidywanych etapów rozpoczętych prac budowlanych nie został jeszcze zakończony.

Należy podkreślić, że zarówno Wnioskodawca, jak i S. T. nie są przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Działalności takiej nie prowadzili także w dacie nabycia prawa wieczystego użytkowania wspomnianej nieruchomości. Osoby te są wprawdzie zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług (dalej - podatek VAT), ale wyłącznie na potrzeby uzyskiwanych przez nich obrotów z tytułu najmu lub dzierżawy.

Zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku VAT, zarówno w odniesieniu do T. W.ego, jak i w odniesieniu do S. T. nie dotyczy jednak czynności, których przedmiotem jest zbycie (sprzedaż) nieruchomości.

Czynnym podatnikiem podatku VAT Wnioskodawca jest od 12 listopada 2007 r.

Prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nabył w celu prowadzenia inwestycji - budowy mieszkań.

W momencie nabycia nieruchomości będącej przedmiotem dostawy nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo wieczystego użytkowania, które będzie przedmiotem sprzedaży obejmuje jedną działkę. Nieruchomość, której dotyczy prawo wieczystego użytkowania, będąca przedmiotem planowanej sprzedaży będzie w momencie sprzedaży nieruchomością zabudowaną (budynkami mieszkalnymi), a budynki te będą również przedmiotem sprzedaży. Budynki nie zostały jeszcze zasiedlone, ponieważ budowa nie została zakończona. W momencie budowy budynków mieszkalnych na nieruchomości objętej prawem użytkowania wieczystego będącego przedmiotem dostawy, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a budynki mieszkalne są nadal w budowie. Według wydanej dla Wnioskodawcy decyzji o warunkach zabudowy, grunt ma klasyfikację gruntu pod zabudowę mieszkalną.

Nieruchomość nie była i nie będzie wykorzystana przez Wnioskodawcę do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Na nieruchomości są budowane budynki mieszkalne z całą infrastrukturą towarzyszącą. Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości. Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów, ale wówczas nie był podatnikiem podatku VAT. Obroty opodatkowane podatkiem VAT Wnioskodawca uzyskuje z najmu pomieszczeń biurowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie przez Wnioskodawcę sprzedaży na rzecz "R." Sp. K. prawa wieczystego użytkowania działki nr 1/31, objętej księgą wieczystą Kw nr 32427, położonej w G. przy ul. K., o powierzchni 3.75.03 ha, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. - data wpływu 6 kwietnia 2009 r.), nie powinien on zapłacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie ze wskazanym wyżej art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również:

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towarów oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, na podstawie warunkowej umowy sprzedaży zawartej w dniu 31 grudnia 1997 r. w formie aktu notarialnego przed notariuszem w G., nabył we współwłasności (po połowie) od "R." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (dalej również - "R." sp. z o.o. lub Spółka "R."), prawo wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr 1/31, objętej księgą wieczystą Kw nr 32427, położonej w G. przy ul. K., o powierzchni 3.75.03 ha, za cenę 3.800.000 zł Z uwagi na fakt, że Gmina Miasta G. nie wykonała prawa pierwokupu, prawo wieczystego użytkowania wieczystego opisanej powyżej działki zostało przeniesione m.in. na Wnioskodawcę, na mocy umowy przeniesienia tego prawa, zawartej w dniu 10 sierpnia 1998 r. w formie aktu notarialnego, również przed notariuszem w G. Nabycie powyższego prawa nastąpiło do majątków odrębnych Wnioskodawcy i współwłaściciela prawa wieczystego użytkowania. W 2008 r. Spółka "R." (jako komplementariusz) oraz Wnioskodawca i współwłaściciel przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania zawiązali spółkę komandytową o nazwie "R. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością DEWELOPER" Spółka Komandytowa (dalej również w skrócie - "R." Sp. K.). "R." Sp. K. została również zarejestrowana w KRS w 2008 r. Spółka ta powstała jako podmiot, którego celem jest budowa budynków mieszkalnych z przeznaczeniem wybudowanych w nich lokali mieszkalnych do dalszej sprzedaży. Utworzenie "R." Sp. K. było również podyktowane wymogami stawianymi przez Bank (dalej - Bank), który na podstawie umowy kredytowej ma brać udział w finansowaniu tej inwestycji.

Wspólnicy "R." Sp. K., kierując się przede wszystkim wskazówkami Banku, przyjęli założenie, że prace budowlane dotyczące przedmiotowej inwestycji będą realizowane przez "R." sp. z o.o., który jest podmiotem specjalizującym się w realizacji tego rodzaju zadań. Jednocześnie z uwagi na konieczność spełnienia przez "R." Sp. K., stawianych przez Bank, wymogów co do wysokości i rodzaju wkładu własnego, niezbędnego dla uzyskania kredytu przez "R." Sp. K., Wnioskodawca i S. T. powinni dokonać na rzecz "R." Sp. K. sprzedaży prawa wieczystego użytkowania opisanej powyżej działki gruntu.

Ze względu na fakt, iż prawo wieczystego użytkowania przedmiotowej działki gruntu obecnie przynależy do Wnioskodawcy i S. T., tylko te osoby mogły wystąpić do właściwych organów administracji publicznej o wydanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania tej nieruchomości, jak również o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. T. W. i S. T. decyzje takie uzyskali. Jednocześnie z uwagi na konieczność rozpoczęcia prac budowlanych - do czego obligują w szczególności pozwolenie na budowę, istniejąca sytuacja na rynku oraz sugestie ze strony Banku - Spółka "R." rozpoczęła prowadzenie tych prac na wymienionej nieruchomości za zgodą T. W.i S. T. Żaden z przewidywanych etapów rozpoczętych prac budowlanych nie został jeszcze zakończony.

Zarówno Wnioskodawca, jak i S. T. nie są przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Działalności takiej nie prowadzili także w dacie nabycia prawa wieczystego użytkowania wspomnianej nieruchomości. Osoby te są wprawdzie zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług (dalej - podatek VAT), ale wyłącznie na potrzeby uzyskiwanych przez nich obrotów z tytułu najmu lub dzierżawy.

Zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku VAT, zarówno w odniesieniu do T. W., jak i w odniesieniu do S. T. nie dotyczy jednak czynności, których przedmiotem jest zbycie (sprzedaż) nieruchomości. Czynnym podatnikiem podatku VAT Wnioskodawca jest od 12 listopada 2007 r.

Prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nabył w celu prowadzenia inwestycji - budowy mieszkań.

W momencie nabycia nieruchomości będącej przedmiotem dostawy nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo wieczystego użytkowania, które będzie przedmiotem sprzedaży obejmuje jedną działkę. Nieruchomość, której dotyczy prawo wieczystego użytkowania, będąca przedmiotem planowanej sprzedaży będzie w momencie sprzedaży nieruchomością zabudowaną (budynkami mieszkalnymi), a budynki te będą również przedmiotem sprzedaży. Budynki nie zostały jeszcze zasiedlone, ponieważ budowa nie została zakończona. W momencie budowy budynków mieszkalnych na nieruchomości objętej prawem użytkowania wieczystego będącego przedmiotem dostawy, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a budynki mieszkalne są nadal w budowie. Według wydanej dla Wnioskodawcy decyzji o warunkach zabudowy, grunt ma klasyfikację gruntu pod zabudowę mieszkalną.

Nieruchomość nie była i nie będzie wykorzystana przez Wnioskodawcę do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Na nieruchomości są budowane budynki mieszkalne z całą infrastrukturą towarzyszącą. Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości. Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów, ale wówczas nie był podatnikiem podatku VAT. Obroty opodatkowane podatkiem VAT Wnioskodawca uzyskuje z najmu pomieszczeń biurowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż prawa wieczystego użytkowania nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, a okoliczności te są następujące:

* prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nabył w celu prowadzenia inwestycji - budowy mieszkań;

* Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania przedmiotowej nieruchomości a następnie pozwolenia na budowę;

* po uzyskaniu pozwolenia na budowę przez Wnioskodawcę, spółka, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, prowadzi inwestycję budowy budynków mieszkalnych.

Powyższym czynnościom należy jak najbardziej przypisać charakter zorganizowany.

Zauważyć należy, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Bez znaczenia pozostaje fakt, w jakim okresie wykonywana jest dana czynność, ani ilość dokonanych transakcji jak również fakt, iż sprzedawane nieruchomości gruntowe stanowią majątek odrębny sprzedającego. Z tych powodów podatnikiem podatku VAT jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usługi także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż w przedmiotowej sytuacji podjęto szereg działań wskazujących na zamiar oraz faktyczne związanie nieruchomości, do której Wnioskodawca posiada prawo wieczystego użytkowania, z działalnością gospodarczą, a zatem sprzedaż prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała ustawie o VAT.

Tym samym Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dokonując przedmiotowej dostawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego oraz obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie należy również stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane a niektóre nie. W efekcie planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że skoro dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która formalnie nie wykonuje działalności gospodarczej, a jedynie dokona okazjonalnej czynności związanej z taką działalnością to tym bardziej za podatnika należy uznać osobę, która wykonuje działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu i wykona czynność dotychczas nie wykonywaną w ramach tej działalności, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była czynnością związaną z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Podkreślić bowiem należy, iż jedynie w sytuacji, w której czynność ta miałaby związek z zaspokajaniem potrzeb czysto osobistych osoby ją wykonującej, można byłoby uznać, że nie jest to czynność wykona przez podatnika podatku od towarów i usług. W omawianej sytuacji jedynie osobisty charakter czynności mógłby świadczyć o tym, że nie jest ona związana z działalnością gospodarczą podatnika.

Zważywszy, iż nabycie przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania działki zostało dokonane w celu prowadzenia inwestycji - budowy mieszkań a zbycie tego prawa nastąpi w bezpośrednim związku z realizacją tego celu przez Wnioskodawcę (jako wspólnika spółki komandytowej) niewątpliwie uznać należy, iż okoliczności te świadczą, że nabycie oraz zbycie przez Wnioskodawcę prawa do użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie miało związku z jego potrzebami osobistymi, a nastąpiło z zamiarem realizacji celów gospodarczych.

Należy zauważyć, iż jeżeli czynności podatnika podatku od towarów i usług nie można przypisać innego charakteru niż czynności związanej z działalnością gospodarczą to należy uznać ją za czynność podlegającą opodatkowaniu.

Natomiast fakt, że Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej pozostaje bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy w świetle przedstawionych w niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 5 ust. 2 ustawy o VAT czynności określone w art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony stan prawny oraz opisane wyżej okoliczności zdarzenia przyszłego, planowaną przez podatnika sprzedaż należy uznać za czynność, która będzie podlegała przepisom ustawy o VAT i w konsekwencji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy - Pana T. W.

Natomiast jeżeli drugi ze współwłaścicieli prawa wieczystego użytkowania gruntu zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego zdarzenia przyszłego (stanu faktycznego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.