IBPP1/443-857/10/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 2 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy od kwoty przyznanego odszkodowania za nieruchomości zabudowane należy zapłacić podatek od towarów i usług, czy też można skorzystać ze zwolnienia - jest prawidłowe.

W dniu 9 września 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy od kwoty przyznanego odszkodowania za nieruchomości zabudowane należy zapłacić podatek od towarów i usług, czy też można skorzystać ze zwolnienia.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 2 grudnia 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 15 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Decyzjami Wojewody z dnia 10 lutego 2010 r. stwierdzono nabycie przez Skarb Państwa od Powiatu za odszkodowaniem prawa własności nieruchomości (zabudowanych), położonych na terenie gminy W.

Decyzja ustalająca wysokość odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości dla działek położonych w miejscowości G. o numerach ewidencyjnych 51/1, 246/1, 246/3, 284/3, 284/4 oraz działek o numerach ewidencyjnych 177/1, 177/3, 177/5, 177/7 położonych w miejscowości Ł. stała się ostateczna z dniem 5 sierpnia 2010 r. Natomiast dla działki o numerze ewidencyjnym 318/1 decyzja ustalająca wysokość odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości stała się ostateczna z dniem 9 sierpnia 2010 r.

Nieruchomości znajdują się w obszarze pasa drogowego autostrady wyznaczonego decyzją Wojewody wydaną w dniu 5 września 2008 r. ustalającą lokalizację autostrady K. - T. na odcinku S. - węzeł, k.m. 461+960-512+800 oraz zatwierdzającą projekty podziału nieruchomości, utrzymaną w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 10 lutego 2009 r. Jest to data uprawomocnienia się decyzji ustalającej lokalizację autostrady.

Działki zgodnie ze studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego Gminy W. znajdują się w pasie autostrady. Za każdą nieruchomość ustalono w drodze decyzji kwotę odszkodowania należnego Powiatowi. Powiat - Starostwo Powiatowe jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i rozlicza VAT-7 miesięcznie. Przejęte nieruchomości są gruntami pod drogami o nawierzchni asfaltowej. Drogi użytkowane są przez okres dłuższy niż dwa lata. Nakłady ponoszone na ich ulepszenie nie przekroczyły kwoty stanowiącej równowartość 30% wartości początkowej, jak również nie dokonano obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Grunty te nie służą czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

Wszystkie działki są gruntami pod drogami o nawierzchni asfaltowej. Symbol PKOB obiektów budowlanych znajdujących się na ww. działkach, określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) to: sekcja 2, dział 21, grupa 211, klasa 2112. Wszystkie obiekty budowlane (drogi) znajdujące się na działkach są trwale z gruntem związane. Do dnia 31 grudnia 1998 r. były drogami wojewódzkimi zaliczanymi do tej kategorii na podstawie Rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986 r. (Dz. U. Nr 30, poz. 151) natomiast na mocy art. 103 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. dotychczasowe drogi krajowe i wojewódzkie, które nie zostały umieszczone w wykazie dróg krajowych i wojewódzkich, będącym załącznikiem do Rozporządzenia Rady Ministrów, stały się z dniem 1 stycznia 1999 r. drogami powiatowymi. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych - Rejon Dróg Krajowych przekazała Zarządowi Powiatu ww. drogi protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 21 stycznia 1999 r. Powiat - Starostwo Powiatowe jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednak w chwili przejęcia ww. działek nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na to, iż ustawa o VAT weszła w życie z dniem 11 marca 2004 r. Działki i znajdujące się na nich drogi nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Nakłady ponoszone na ich ulepszenie nie przekroczyły kwoty stanowiącej równowartość 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwoty przyznanego Powiatowi odszkodowania za nieruchomości zabudowane należy zapłacić podatek od towarów i usług, czy też można skorzystać ze zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 24 listopada 2010 r.), od kwoty przyznanego Powiatowi odszkodowania za nieruchomości zabudowane nie należy płacić podatku od towarów i usług. Można skorzystać ze zwolnienia.

Wyłączenie z opodatkowania przyznanego odszkodowania Wnioskodawca łączy z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ponieważ nastąpiło przeniesienie z mocy prawa prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie.

Przejęte nieruchomości są gruntami pod drogami, a zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dostawa budynków i budowli trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jednocześnie dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub też przed nim, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Nakłady ponoszone na ulepszenie dróg nie przekroczyły kwoty stanowiącej równowartość 30% wartości początkowej, również nie dokonano obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, stąd też zastosowany przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z przywołanych przepisów wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak, na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 z późn. zm.) powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania powiatu należą określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym. W szczególności zadania własne obejmują sprawy z zakresu gospodarki nieruchomościami (art. 4 ust. 1 pkt 10 cytowanej ustawy o samorządzie powiatowym).

W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami (art. 6 ust. 1 cyt. ustawy).

Organami powiatu są rada powiatu i zarząd powiatu (art. 8 ust. 2 ustawy o samorządzie). Zarząd powiatu jest organem wykonawczym powiatu (art. 26 ust. 1 ustawy o samorządzie). Zarząd wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy (art. 33 ustawy o samorządzie). Starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz (art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie).

Mając te regulacje na uwadze należy zauważyć, że samorządowa osoba prawna (powiat) nie ma własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone zadania wykonuje za pośrednictwem jednostek organizacyjnych powiatu.

Z powyższej konstrukcji prawnej jednoznacznie więc wynika, iż zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Powiat, nie zaś Starostwo Powiatowe. Starostwo Powiatowe uczestnicząc w realizacji określonych zadań spoczywających na Powiecie, a skutkujących obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna wspomagająca wykonywanie zadań przez Powiat i nie jest zdolne do podejmowania samodzielnych działań we własnym imieniu i na własny rachunek w tym zakresie.

Należy zatem stwierdzić, iż zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług powinien być Powiat, a nie Starostwo Powiatowe, bowiem to Powiat jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż decyzjami Wojewody z dnia 10 lutego 2010 r. stwierdzono nabycie przez Skarb Państwa od Powiatu za odszkodowaniem prawa własności nieruchomości (zabudowanych), położonych na terenie gminy W. Decyzje ustalające wysokość odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości dla przedmiotowych działek stały się ostateczne odpowiednio z dniem 5 sierpnia 2010 r. oraz z dniem 9 sierpnia 2010 r.

Nieruchomości znajdują się w obszarze pasa drogowego autostrady wyznaczonego decyzją Wojewody wydaną w dniu 5 września 2008 r. nr... ustalającą lokalizację autostrady K. - T. na odcinku S. - węzeł, k.m. 461+960-512+800 oraz zatwierdzającą projekty podziału nieruchomości, utrzymaną w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 10 lutego 2009 r. Jest to data uprawomocnienia się decyzji ustalającej lokalizację autostrady.

Za każdą nieruchomość ustalono w drodze decyzji kwotę odszkodowania należnego Powiatowi. Powiat - Starostwo Powiatowe jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i rozlicza VAT-7 miesięcznie.

Zatem we wskazanych okolicznościach miała miejsce dostawa towarów, tj. nieruchomości należących do Wnioskodawcy w zamian za odszkodowanie, a zatem czynność do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W analizowanym przypadku w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm. oraz ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organ dokonujący wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który dokonuje dostawy towaru jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Powiat. Zbywając nieruchomość Wnioskodawca nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych.

Ani organ władzy publicznej (starosta), ani urząd obsługujący ten organ (starostwo powiatowe) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zarówno organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego nie może również skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w przepisie § 12 ust. 1 pkt 12 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością Powiat nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych przez organ administracji rządowej.

Zatem przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności dostawy nieruchomości występuje jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W dalszej kolejności, aby odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy, czy od kwoty przyznanego Powiatowi odszkodowania za nieruchomości zabudowane należy zapłacić podatek od towarów i usług, należy ustalić właściwą stawkę VAT dla przedmiotu dostawy oraz zbadać przesłanki uzasadniające lub wykluczające zastosowanie zwolnienia z opodatkowania.

W kwestii zatem zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla czynności dostawy nieruchomości w postaci gruntów oraz posadowionych na nich obiektów budowlanych należy wskazać, że w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zatem jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Jak stwierdzono powyżej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług może korzystać dostawa budynków i budowli.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ww. ustawy przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

W sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej" można wyróżnić klasę 2112 - ulice i drogi pozostałe, do której zalicza się: Drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np.: drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z instalacjami do oświetlenia dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod drogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

Wnioskodawca wskazał, iż symbol PKOB obiektów budowlanych znajdujących się na wywłaszczonych działkach, określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) to: sekcja 2, dział 21, grupa 211, klasa 2112. Wszystkie obiekty budowlane (drogi) znajdujące się na działkach są trwale z gruntem związane.

W świetle powyższego, jeżeli opisane we wniosku drogi będące przedmiotem dostawy stanowią budowle trwale z gruntem związane w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB, zastosowanie znajdą cyt. przepisy art. 43 i art. 2 pkt 14 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż wszystkie działki objęte wywłaszczeniem stanowią nieruchomości zabudowane drogami o nawierzchni asfaltowej. Działki zgodnie ze studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego Gminy W. znajdują się w pasie autostrady. Drogi użytkowane są przez okres dłuższy niż dwa lata.

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych - Rejon Dróg Krajowych przekazała Zarządowi Powiatu ww. drogi protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 21 stycznia 1999 r. Powiat - Starostwo Powiatowe jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednak w chwili przejęcia ww. działek nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na to, iż ustawa o VAT weszła w życie z dniem 11 marca 2004 r. Działki i znajdujące się na nich drogi nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Nakłady ponoszone na ich ulepszenie nie przekroczyły kwoty stanowiącej równowartość 30% wartości początkowej.

Wobec powyżej powołanych przepisów, koniecznym dla rozstrzygnięcia, czy sprzedaż przedmiotowej budowli w postaci drogi usytuowanej na wywłaszczonych działkach, stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT, czy też korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z powiązania art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy przedmiotowa dostawa została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budowli upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Opierając się na przytoczonej wyżej definicji wynikającej z przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT należy przyjąć, iż z punktu widzenia pierwszego zasiedlenia, pierwszym nabywcą lub użytkownikiem budynku, budowli lub ich części będzie podmiot, który stanie się takim nabywcą lub użytkownikiem w następstwie czynności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z tym, iż jak wskazał Wnioskodawca, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych - Rejon Dróg Krajowych przekazała Zarządowi Powiatu ww. drogi protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 21 stycznia 1999 r., w ocenie tut. organu nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, bowiem oddanie do użytkowania, o którym mowa wyżej, nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu i tym samym badanie warunku czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynął okres krótszy niż 2 lata jest bezprzedmiotowe.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowa dostawa jest objęta wyjątkiem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o VAT, tj. jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 nie znajdzie zastosowania.

Jednakże na mocy cyt. art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy o VAT Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku przy dostawie przedmiotowej budowli (drogi), bowiem nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a ponadto nakłady ponoszone na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nie przekroczyły kwoty stanowiącej równowartość 30% wartości początkowej.

Zatem dostawa przedmiotowej budowli (drogi), będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy ww. art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W sprawie objętej niniejszą interpretacją przedmiotem transakcji jest również dostawa nieruchomości gruntowych, tj. działek objętych wywłaszczeniem zabudowanych drogą.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli albo ich części trwale związanych z gruntem.

Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Jeżeli natomiast dostawa budynku lub budowli podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT, to taką stawką należy opodatkować również grunt.

Reasumując, w świetle opisanego stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, iż dostawa budowli (drogi) wraz z nieruchomościami, na których ww. budowla jest usytuowana, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z powiązania art. 43 ust. 1 pkt 10a, art. 2 pkt 14 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy, iż "od kwoty przyznanego Powiatowi odszkodowania za nieruchomości zabudowane nie należy płacić podatku od towarów i usług. Można skorzystać ze zwolnienia", jednakże na podstawie innych przepisów prawa, niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.