IBPP1/443-852/08/AZb (KAN-5823/06/08) - Darowizna samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2008 r. (data wpływu 10 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla darowizny samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla darowizny samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wykorzystuje w działalności gospodarczej samochód osobowy marki Nissan Primera, który zakupił w dniu 4 września 2003 r. za kwotę 73.800,00 zł (netto 60.491,80 zł + VAT 13.308,20 zł). Podatek został w całości odliczony. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca zamierza przekazać ten samochód nieodpłatnie córce. Darowiznę, dla celów podatku od towarów i usług, Wnioskodawca udokumentuje fakturą wewnętrzną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka jest podstawa opodatkowania w przypadku darowizny samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej, przy zakupie, którego odliczono podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania przy darowiźnie jest aktualna wartość rynkowa samochodu. Z uzasadnienia do ustawy z dnia 19 września 2007 r. (Dz. U. Nr 192, poz. 1382) nowelizującej ustawę o podatku od towarów i usług, wynika, że zmiana wprowadzona do art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług podyktowana była koniecznością dostosowania polskich przepisów do art. 72 dyrektywy 2006/112/WE oraz do definicji wartości rynkowej. Cena nabycia określona w momencie dostawy jest elementem konstrukcyjnym definicji wartości rynkowej zawartej w znowelizowanej ustawie o podatku od towarów i usług (art. 2 ust. 27b) oraz w art. 72 dyrektywy. Dlatego w przypadku darowizny podstawą opodatkowania od 1 stycznia 2008 r. nie będzie historyczna cena nabycia, lecz wartość rynkowa obliczona zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dla celów prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochód osobowy marki Nissan Primera, który zakupił w dniu 4 września 2003 r. za kwotę 73.800,00 zł (netto 60.491,80 zł + VAT 13.308,20 zł). Podatek został w całości odliczony. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca zamierza przekazać ten samochód nieodpłatnie córce.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki wynikające z ww. przepisu:

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż skorzystał z prawa odliczenia podatku naliczonego w całości, zatem dla celów niniejszego rozstrzygnięcia przyjęto, iż Wnioskodawca miał takie prawo. Ponadto z treści wniosku nie wynika, aby przekazanie samochodu osobowego nieodpłatnie córce miało związek z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Uwzględniając powyższe, nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę samochodu osobowego wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej na rzecz córki podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 29 ust. 1 i ust. 10 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, z zastrzeżeniem ust. 10a.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż w przypadku towarów przekazanych na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podstawą opodatkowania jest cena nabycia tego towaru określona w momencie dostawy tego towaru, tj. w momencie jego przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia towaru, lecz skorygowana na dzień, w którym dochodzi do nieodpłatnego przekazania przedmiotowych towarów, czyli wartość rynkowa.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca za podstawę opodatkowania nieodpłatnego przekazania samochodu winien przyjąć zgodnie z art. 29 ust. 10 cyt. ustawy wartość rynkową samochodu z dnia przekazania.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę samochodu na rzecz córki stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawę opodatkowania stanowić będzie cena nabycia samochodu, skorygowana na dzień, w którym dochodzi do jego przekazania, zgodnie z art. 29 ust. 10 cyt ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.