IBPP1/443-825/09/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2009 r. (data wpływu 12 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.) oraz z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania towarów Wnioskodawcy sprzedanych przez sklep odzieżowy, gdy sklep ten pełni rolę magazynu i sprzedawcy - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania towarów Wnioskodawcy sprzedanych przez sklep odzieżowy, gdy sklep ten pełni rolę magazynu i sprzedawcy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-825/09/EA z dnia 15 października 2009 r. oraz pismem z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-825/09/EA z dnia 3 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem wyrobów odzieżowych. Wyroby te sprzedaje częściowo we własnym zakresie, a częściowo przez sieć przedstawicieli, którzy wyroby te rozprowadzają do sklepów odzieżowych. Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć pisemną umowę z jednym ze sklepów odzieżowych, który będzie pełnił rolę nie tylko sprzedawcy produktów Wnioskodawcy, ale również składu magazynowego tych produktów.

Według projektu umowy przedstawiciel Wnioskodawcy będzie dostarczał na skład magazynowy sklepu odzieżowego własne produkty, odpowiednio wyposaży sklep w celu umożliwienia magazynowania i sprzedaży tych produktów. Sklep odzieżowy zobowiązuje się m.in. do takiego oznaczenia magazynu wyrobów Wnioskodawcy, który pozwoli w łatwy sposób oddzielić je od innych towarów w sklepie, potwierdzenia odbioru produktów na dokumencie dostawy zawierającym ceny hurtowe Wnioskodawcy, sprzedawania produktów w cenach ustalonych z reprezentantem Wnioskodawcy, przekazywania produktów Wnioskodawcy z magazynu na stoisko sprzedaży na podstawie dokumentu "WZ" zawierającego rodzaj towaru, ilość, cenę detaliczną, udostępniania magazynu na wniosek osoby reprezentującej Wnioskodawcę, w celu sprawdzenia stanu ilościowego oraz udostępniania sklepu w celu sprawdzenia cen sprzedaży produktów stosowanych w sklepie, odpowiedzialności materialnej za produkty Wnioskodawcy w magazynie itp. Wnioskodawca będzie wystawiał sklepowi odzieżowemu fakturę VAT według cen hurtowych za dany miesiąc na podstawie otrzymywanych od sklepu dokumentów "WZ" zawierających rodzaj produktów, ilość i cenę detaliczną. Wypełnione dokumenty WZ reprezentant sklepu przekaże Wnioskodawcy najdalej do 1. dnia następnego miesiąca, w którym nastąpi sprzedaż. Przekazywanie produktów pomiędzy Wnioskodawcą (względnie jego przedstawicielem) a sklepem nastąpi na podstawie dowodów "MM".

W piśmie z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-825/09/EA z dnia 15 października 2009 r. Wnioskodawca wskazał, iż planuje zawrzeć ze sklepem umowę nienazwaną o prowadzenie sklepu firmowego Wnioskodawcy, jest to więc umowa zawierająca elementy upodabniające ją do umowy franczyzy. Projektowana umowa nie jest umową komisu w rozumieniu art. 765-773 Kodeksu cywilnego, a Wnioskodawca wskazał art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT w pozycji 47 wniosku w celu wykazania swojego stanowiska, że a contrario komis nie wchodzi w rachubę - stanowisko w tym względzie w rubryce 56 wniosku z dnia 6 sierpnia 2009 r.

Sklep odzieżowy (będący również magazynem) będzie dokonywać sprzedaży wyrobów Wnioskodawcy w jego imieniu (stoisko firmowe) za gotówkę klientom sklepu. Sklep będzie sprzedawał wyroby Wnioskodawcy, według cen ustalonych z reprezentantem Wnioskodawcy - w tym znaczeniu decyzje sklepu są uzależnione od wytycznych Wnioskodawcy, ponadto sklep będzie związany wytycznymi Wnioskodawcy odnośnie ekspozycji i promowania jego wyrobów. Umowa ze sklepem przewiduje możliwość zwrotu niesprzedanych wyrobów Wnioskodawcy przy rozwiązaniu umowy, co uzasadnione jest tym, że za niesprzedane wyroby sklep nie rozlicza się z gotówki. Wnioskodawca będzie wystawiał sklepowi odzieżowemu fakturę VAT według cen hurtowych, na podstawie otrzymywanych co tydzień dokumentów WZ zawierających ilość i cenę detaliczną. Wypełnione dokumenty WZ przedstawiciel sklepu przekaże reprezentantowi Wnioskodawcy przy każdej wizycie lub wyśle faksem najpóźniej do 1. dnia miesiąca po miesiącu sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie praktycznie nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, z tym, że zgodnie z art. 589 k.c. strony mogą i prawdopodobnie przyjmą założenie, że "towar" pozostaje własnością Wnioskodawcy do momentu uiszczenia ceny sprzedaży. Korzyści na odbiorcę (sklep) przejdą w momencie otrzymania zapłaty za towary Wnioskodawcy przez klientów odbiorcy, przy czym ulegną one zmniejszeniu o zapłatę ceny hurtowej przez sklep na rzecz Wnioskodawcy, ryzyko utraty lub uszkodzenia wyrobów Wnioskodawcy obciąża sklep.

Umowa składowania nie będzie podpisana, wobec czego nie przewiduje się extra wynagrodzenia z tego tytułu - pokryć ma to cena detaliczna sklepu.

Wnioskodawca nie ma żadnych ograniczeń w odbiorze ze sklepu własnych wyrobów, które nie zostały sprzedane.

Jak to już wyżej wskazano faktura będzie wystawiona przez Wnioskodawcę po otrzymaniu dokumentów WZ ze sklepu przez reprezentanta Wnioskodawcy za poszczególne tygodnie, nie później niż do 1. dnia następnego miesiąca.

W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z pośrednictwem, gdyż sklep nie obciąży Wnioskodawcy fakturą za pośrednictwo - zarobkiem sklepu jest różnica między zastosowanymi cenami detalicznymi za wyroby Wnioskodawcy sprzedane klientom sklepu, a cenami, a cenami hurtowymi, z których rozliczy się wobec Wnioskodawcy.

Przedstawiciele Wnioskodawcy są na ogół odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w odniesieniu do nich Wnioskodawca faktycznie stosuje umowy prowizyjne - prowizję otrzymują po rozliczeniu się z gotówki otrzymanej za sprzedane wyroby Wnioskodawcy. Przedstawiciele działają jak typowi pośrednicy - nie nabywają w celu odsprzedaży wyrobów Wnioskodawcy, lecz sprzedaży tych wyrobów dokonują na rzecz Wnioskodawcy i w jego imieniu.

Jeżeli chodzi o wyjaśnienie konkretnych twierdzeń wniosku Wnioskodawca poinformował, że w zakresie cen ustalanych z reprezentantem Wnioskodawcy chodzi o dyktowanie cen detalicznych Wnioskodawcy przez niego, bo chodzi w całym cyklu dystrybucyjnym o jego wyroby, a w zakresie odpowiedzialności materialnej chodzi o odpowiedzialność odpowiedniego reprezentanta sklepu za straty i ubytki wyrobów Wnioskodawcy na zasadach ogólnych odpowiedzialności. Sprzedaż dokonywana przez sklep jest de facto sprzedażą Wnioskodawcy, tyle że po cenach detalicznych, uwzględniających zarobek sklepu,

W przedmiotowej sprawie można twierdzić o usługach ciągłych, sklep zapewnia ciągłość obsługi - sprzedaż produktów Wnioskodawcy, a Wnioskodawca zapewnia ciągłość dostaw.

Zgodnie z pozostałymi wyjaśnieniami zawartymi w uzupełnieniu Wnioskodawca oświadcza, że przy braku sprzedaży jego wyrobów przez sklep, nie jest zobowiązany do żadnych płatności na rzecz sklepu.

Natomiast w piśmie z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-825/09/EA z dnia 3 listopada 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił (prostując opis zawarty w uzupełnieniu z dnia 22 października 2009 r.), iż sprzedaż dokonywana przez sklep firmowy Wnioskodawcy, będący podmiotem całkowicie odrębnym od Wnioskodawcy, na rzecz klientów sklepu będzie jednak sprzedażą tego sklepu, a nie jak stwierdzono w piśmie z dnia 22 października 2009 r. sprzedażą Wnioskodawcy i dokumenty sprzedaży sklepu będą wystawiane w ten sposób, że sklep będzie w nich figurował jako sprzedawca.

Niezmienne jednak pozostaje to, że sklep stanie się w istocie właścicielem towarów dopiero w momencie sprzedaży towarów Wnioskodawcy, bo dopiero wtedy będzie dysponował gotówką za te towary, a Wnioskodawca zastrzega sobie własność do momentu zapłaty za towar, jak i możliwość zażądania zwrotu towaru niesprzedanego przez sklep w każdym czasie.

Taką procedurę Wnioskodawca przyjął ze względu na to, że obecnie dochodzi do istotnych zwrotów towarów wyfakturowanych, od czego Wnioskodawca nie otrzymując pieniędzy musi rozliczyć zobowiązania podatkowe, które ze względu na te zwroty są w późniejszych miesiącach istotnie zmniejszone. Przyjęcie zasady, że dopiero sprzedaż towarów przez sklep i otrzymywanie przez Wnioskodawcę środków za tą sprzedaż powoduje wystąpienie sprzedaży, pozwoliłoby na bardziej realne rozliczenie skutków rzeczywistej sprzedaży. Sklep działałby na zasadzie pewnego rodzaju "depozytu", ale z uprawnieniami do sprzedaży zdeponowanych towarów.

Dokumenty WZ i MM mają służyć wyłącznie kontroli wydanych sklepowi towarów przez Wnioskodawcę tak, by Wnioskodawca mógł w powiązaniu z wyfakturowaną sprzedażą czuwać nad asortymentem i ilością wydanych sklepowi towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściwe będzie opodatkowanie podatkiem od towarów i usług produktów Wnioskodawcy wyłącznie sprzedanych przez sklep odzieżowy w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, to jest gdy sklep ten pełni wyłącznie rolę magazynu i sprzedawcy tych produktów (bez prawa rozporządzania tymi produktami jak właściciel na jakimkolwiek etapie umowy). Czy możliwe jest rozliczenie podatku należnego VAT w miesiącu następnym po miesiącu sprzedaży ze względu na to, że faktura może zostać wystawiona do 7 dni.

Zdaniem Wnioskodawcy, można twierdząco odpowiedzieć na obydwa pytania. Okoliczności opisane w stanie faktycznym, dotyczące projektowanej umowy, jednoznacznie dowodzą tego, że kontrahent Wnioskodawcy (sklep odzieżowy) nigdy nie nabędzie prawa do rozporządzania produktami Wnioskodawcy jak właściciel - to, że w oparciu o postanowienia umowy będzie mógł te produkty sprzedać, nie jest równoznaczne z możliwością rozporządzania produktami Wnioskodawcy (brak np. możliwości darowizny, zastawu itd.). Praktycznie więc rozporządzenie tymi produktami jak właściciel nastąpi dopiero wtedy, gdy kontrahent sprzeda produkty Wnioskodawcy w czasie ich wydania - brak jest bowiem uiszczenia ceny, to jest elementarnego warunku umowy kupna-sprzedaży. W rozumieniu art. 7 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy VAT dostawa towarów ma więc miejsce dopiero w momencie sprzedaży produktów Wnioskodawcy przez sklep osobom trzecim. Ponadto Wnioskodawca twierdzi, że stosunek prawny pomiędzy nim, a sklepem nie może być uznany za komis i to nie tylko dlatego, że umowy tak nie nazwano, ale głównie dlatego, że zarobek sklepu nie ma charakteru wynagrodzenia prowizyjnego, ale stanowi różnicę między cenami detalicznymi, a hurtowymi (to jest marża). Ze względu na to, że dokumenty WZ od kontrahenta (sklepu odzieżowego) będą Wnioskodawcy przekazywane do 1. dnia miesiąca następnego po miesiącu sprzedaży, będzie on mógł wystawić fakturę za dany miesiąc na początku następnego miesiąca - np. za sierpień do 7 września, za wrzesień do 7 października itd. Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy VAT, jeżeli dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru. Jeżeli więc sprzedaż Wnioskodawcy prowadzoną przez kontrahenta (sklep odzieżowy) za dany miesiąc Wnioskodawca może objąć fakturą wystawioną do 7. dnia następnego miesiąca, to zgodnie z powołanym wyżej przepisem obowiązek podatkowy wystąpi w następnym miesiącu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Generalna zasada stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy o VAT), zaś jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z brzmieniem § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Przepis § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Stosownie od art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 cyt. wyżej ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest producentem wyrobów odzieżowych. Wyroby te sprzedaje częściowo we własnym zakresie, a częściowo przez sieć przedstawicieli, którzy wyroby te rozprowadzają do sklepów odzieżowych. Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć pisemną umowę z jednym ze sklepów odzieżowych, który będzie pełnił rolę nie tylko sprzedawcy produktów Wnioskodawcy, ale również składu magazynowego tych produktów.

Według projektu umowy przedstawiciel Wnioskodawcy będzie dostarczał na skład magazynowy sklepu odzieżowego własne produkty, odpowiednio wyposaży sklep w celu umożliwienia magazynowania i sprzedaży tych produktów. Sklep odzieżowy zobowiązuje się m.in. do takiego oznaczenia magazynu wyrobów Wnioskodawcy, który pozwoli w łatwy sposób oddzielić je od innych towarów w sklepie, potwierdzenia odbioru produktów na dokumencie dostawy zawierającym ceny hurtowe Wnioskodawcy, sprzedawania produktów w cenach ustalonych z reprezentantem Wnioskodawcy, przekazywania produktów Wnioskodawcy z magazynu na stoisko sprzedaży na podstawie dokumentu "WZ" zawierającego rodzaj towaru, ilość, cenę detaliczną, udostępniania magazynu na wniosek osoby reprezentującej Wnioskodawcę, w celu sprawdzenia stanu ilościowego oraz udostępniania sklepu w celu sprawdzenia cen sprzedaży produktów stosowanych w sklepie, odpowiedzialności materialnej za produkty Wnioskodawcy w magazynie itp. Wnioskodawca będzie wystawiał sklepowi odzieżowemu fakturę VAT według cen hurtowych za dany miesiąc na podstawie otrzymywanych od sklepu dokumentów "WZ" zawierających rodzaj produktów, ilość i cenę detaliczną. Wypełnione dokumenty WZ reprezentant sklepu przekaże Wnioskodawcy najdalej do 1. dnia następnego miesiąca, w którym nastąpi sprzedaż. Przekazywanie produktów pomiędzy Wnioskodawcą (względnie jego przedstawicielem) a sklepem nastąpi na podstawie dowodów "MM".

Sklep odzieżowy (będący również magazynem) będzie dokonywać sprzedaży wyrobów Wnioskodawcy (stoisko firmowe) za gotówkę klientom sklepu. Sklep będzie sprzedawał wyroby Wnioskodawcy, według cen ustalonych z reprezentantem Wnioskodawcy - w tym znaczeniu decyzje sklepu są uzależnione od wytycznych Wnioskodawcy, ponadto sklep będzie związany wytycznymi Wnioskodawcy odnośnie ekspozycji i promowania jego wyrobów. Umowa ze sklepem przewiduje możliwość zwrotu niesprzedanych wyrobów Wnioskodawcy przy rozwiązaniu umowy, co uzasadnione jest tym, że za niesprzedane wyroby sklep nie rozlicza się z gotówki. Wnioskodawca będzie wystawiał sklepowi odzieżowemu fakturę VAT według cen hurtowych, na podstawie otrzymywanych co tydzień dokumentów WZ zawierających ilość i cenę detaliczną. Wypełnione dokumenty WZ przedstawiciel sklepu przekaże reprezentantowi Wnioskodawcy przy każdej wizycie lub wyśle faksem najpóźniej do 1. dnia miesiąca po miesiącu sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie w ocenie Wnioskodawcy nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, z tym, że zgodnie z art. 589 k.c. strony mogą i prawdopodobnie przyjmą założenie, że "towar" pozostaje własnością Wnioskodawcy do momentu uiszczenia ceny sprzedaży. Korzyści na odbiorcę (sklep) przejdą w momencie otrzymania zapłaty za towary Wnioskodawcy przez klientów odbiorcy, przy czym ulegną one zmniejszeniu o zapłatę ceny hurtowej przez sklep na rzecz Wnioskodawcy, ryzyko utraty lub uszkodzenia wyrobów Wnioskodawcy obciąża sklep.

Umowa składowania nie będzie podpisana, wobec czego nie przewiduje się extra wynagrodzenia z tego tytułu - pokryć ma to cena detaliczna sklepu

Wnioskodawca nie ma żadnych ograniczeń w odbiorze ze sklepu własnych wyrobów, które nie zostały sprzedane.

Jak to już wyżej wskazano faktura będzie wystawiona przez Wnioskodawcę po otrzymaniu dokumentów WZ ze sklepu przez reprezentanta Wnioskodawcy za poszczególne tygodnie, nie później niż do 1. dnia następnego miesiąca.

W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z pośrednictwem, gdyż sklep nie obciąży Wnioskodawcy fakturą za pośrednictwo - zarobkiem sklepu jest różnica między zastosowanymi cenami detalicznymi za wyroby Wnioskodawcy sprzedane klientom sklepu, a cenami, a cenami hurtowymi, z których rozliczy się wobec Wnioskodawcy.

Przedstawiciele Wnioskodawcy są na ogół odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w odniesieniu do nich Wnioskodawca faktycznie stosuje umowy prowizyjne - prowizję otrzymują po rozliczeniu się z gotówki otrzymanej za sprzedane wyroby Wnioskodawcy. Przedstawiciele działają jak typowi pośrednicy - nie nabywają w celu odsprzedaży wyrobów Wnioskodawcy, lecz sprzedaży tych wyrobów dokonują na rzecz Wnioskodawcy i w jego imieniu.

Ponadto z wniosku wynika, iż sprzedaż dokonywana przez sklep firmowy Wnioskodawcy, będący podmiotem całkowicie odrębnym od Wnioskodawcy, na rzecz klientów sklepu będzie sprzedażą tego sklepu, a nie sprzedażą Wnioskodawcy i dokumenty sprzedaży sklepu będą wystawiane w ten sposób, że sklep będzie w nich figurował jako sprzedawca.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy zauważyć, iż ustawa o VAT poddaje opodatkowaniu w obrocie krajowym dwie podstawowe czynności: odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Czynności te są względem siebie komplementarne, gdyż każde świadczenie wykonywane w obrocie krajowym w ramach działalności gospodarczej przez podatnika VAT jest albo dostawą towarów, albo odpłatnym świadczeniem usług. Ustawa opisuje bliżej przede wszystkim dostawę towarów, w przypadku usług ograniczając się do stwierdzenia, że są one każdym świadczeniem, które nie stanowi dostawy towarów. W ocenie tut. organu w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z dostawą towarów.

Przede wszystkim należy bowiem zaznaczyć, iż nie można utożsamiać dostawy towarów na gruncie VAT z cywilnoprawną umową dostawy, na mocy której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny - art. 605 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), ponieważ ustawa o VAT definiuje pojęcie "dostawy towarów". Przy czym podkreślenia wymaga, iż zgodnie z tą definicją, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, iż czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem (jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie). Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę (sklep) korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Reasumując, w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym opisana została dostawa towarów pomiędzy Wnioskodawcą a sklepem, bowiem w momencie przekazania towarów przez Wnioskodawcę do sklepu (jak wynika z wniosku, przekazywanie produktów pomiędzy Wnioskodawcą a sklepem nastąpi na podstawie dowodów "MM"), sklep rozporządza nimi jak właściciel (m.in. wyeksponuje dany towar na sprzedaż, będzie przeprowadzał transakcję sprzedaży na własny rachunek). Wobec powyższego Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących tę dostawę/dostawy towarów w terminach przewidzianych przepisami prawa, a obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstanie z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru (tj. przekazania towaru do magazynu sklepu przez Wnioskodawcę), stosownie do cyt. wyżej art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.

W kwestii uznania świadczonych przez Wnioskodawcę usług za usługi o charakterze ciągłym należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług ani rozporządzenia wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "sprzedaży o charakterze ciągłym". W związku z tym należy go interpretować w oparciu o wykładnię językową. Zgodnie ze "Słownikiem języka polskiego" (adres internetowy: www.sjp.pwn.pl), "ciągły" oznacza "trwający bez przerwy, powtarzający się stale". Z kolei zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego pod. Red. M. Szymczaka (PWN 2002), wyraz "ciągły" oznacza: dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały.

Ponadto rozpatrując pojęcie ciągłości zgodnie z zasadami prawa cywilnego można je odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczone. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne.

Istotą jest zatem nieustanność jakiegoś procesu - czynności. Zatem trudne, a niekiedy niemożliwe jest wyodrębnienie jednoznacznego momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

Wobec powyższego sprzedaż ciągła, to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia składającego się z nieprzerwanego ciągu powtarzających się czynności.

Należy jednak stwierdzić, że zawarcie pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynika zobowiązanie do dokonywania stałych dostaw towarów czy stałego świadczenia usług, nie przesądza o uznaniu danej dostawy (świadczenia) za sprzedaż o charakterze ciągłym, ale przesądza o tym rzeczywista częstotliwość sprzedaży i jej charakter.

W świetle powyższych wyjaśnień należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z usługami o charakterze ciągłym, ponieważ istnieje możliwość zidentyfikowania konkretnych dostaw towarów tj. określenia jednoznacznego momentu dostarczenia towaru.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, iż w przypadku zwrotu towarów Wnioskodawcy (np. jeżeli sprzedaż towarów Wnioskodawcy prowadzona przez sklep nie dojdzie do skutku), Wnioskodawca winien wystawić fakturę korygującą i skorygować podstawę opodatkowania, będzie to bowiem zwrot towarów, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Na marginesie należy zauważyć, iż tut. organ podatkowy nie ingeruje w swobodę kontraktacji miedzy Stronami, jednakże postanowienia umowne nie mogą naruszać obowiązujących przepisów prawa, w tym również prawa podatkowego. Ponadto trzeba podkreślić, ze niemożność uiszczenia przez kontrahenta zapłaty (np. z powodu braku gotówki) za sprzedany mu przez Wnioskodawcę towar, nie może stanowić przesłanki do przesunięcia ustawowego terminu powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów lub nierozpoznania tego obowiązku w ogóle.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.