IBPP1/443-815/08/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S., przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 15 lipca 2008 r.) oraz z dnia 23 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek. W odpowiedzi na wezwanie z dnia 4 lipca 2008 r. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 15 lipca 2008 r.) oraz z dnia 23 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką od 1985 r. są właścicielami małego gospodarstwa rolnego, które otrzymali po rodzicach. Gospodarstwo to niestety od początku jest niedochodowe, gdyż Wnioskodawca nie posiada żadnych maszyn rolniczych.

Około 10 lat Wnioskodawca wraz z żoną starali się o przekwalifikowanie ziemi rolnej na działki budowlane. Wnioskodawca wraz z małżonką są już osobami w podeszłym wieku, a żona od lat leczy się na nowotwór złośliwy piersi.

W 2007 r. gospodarstwo 1,7 ha zostało przekształcone pod budownictwo. Pomimo konieczności zapłaty renty planistycznej w tym roku Wnioskodawca wraz z żoną zdecydował się sprzedać 4 działki budowlane wielkości około 10 arów (3 osobom), ponieważ pilnie potrzebuje pieniędzy na konieczny remont domu (izolacje, ocieplenie i odgrzybienie budynku) oraz na wymianę starego, psującego się już samochodu na trochę nowszy.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Działki służyły działalności rolniczej, ale produkty z niej uzyskane przeznaczone były do własnych potrzeb.

Działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Działki przeznaczone do sprzedaży są nieruchomościami niezabudowanymi.

W dniu 20 stycznia 1999 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonał sprzedaży 2ha pola rolnego. Wnioskodawca posiada jeszcze 2 działki budowlane wielkości 0,2515 ha i 0,0985 ha, które w dalszej przyszłości zamierza sprzedać.

Nabycie nieruchomości nastąpiło w formie darowizny od rodziców w 1984 r. Działki przeznaczone do sprzedaży zostały wydzielone z gruntów otrzymanych od rodziców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca musi płacić podatek VAT od sprzedaży 4 działek budowlanych pod budowę domów jednorodzinnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku VAT, gdyż gospodarstwo należy do niego i jego żony od wielu lat, a sytuacja rodzinna zmusza go do sprzedaży działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. m.in. czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub wykonywano czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką od 1985 r. są właścicielami małego gospodarstwa rolnego, które otrzymali w formie darowizny od rodziców. W 2007 r. gospodarstwo 1,7 ha zostało przekształcone pod budownictwo. Pomimo konieczności zapłaty renty planistycznej w tym roku Wnioskodawca wraz z żoną zdecydował się sprzedać 4 niezabudowane działki budowlane wielkości około 10 arów (3 osobom). Działki przeznaczone do sprzedaży zostały wydzielone z gruntów otrzymanych od rodziców.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży gruntów, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Z treści wniosku wynika, że działki posiadane przez Wnioskodawcę oraz jego żonę nie zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży, ale weszły w skład jego majątku osobistego w drodze darowizny od rodziców.

Należy zaznaczyć, że ww. działki w żaden sposób nie służyły prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nieruchomości gruntowe przeznaczone do sprzedaży nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Działki wprawdzie służyły działalności rolniczej, ale produkty z niej uzyskane przeznaczone były tylko i wyłącznie dla własnych potrzeb.

Należy również podkreślić, iż obecna sytuacja materialna oraz rodzinna zmusiła Wnioskodawcę do podjęcia decyzji o sprzedaży majątku rodzinnego, pomimo konieczności zapłaty renty planistycznej z tytułu sprzedaży ww. gruntu. Wnioskodawca zaznacza, iż pilnie potrzebne środki pieniężne uzyskane z tej sprzedaży zamierza wykorzystać na cele mieszkaniowe oraz osobiste tj. konieczny remont domu (izolacje, ocieplenie i odgrzybienie budynku) oraz wymianę starego, psującego się samochodu na nowszy.

Należy ponadto zauważyć, iż Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie jest podatnikiem podatku VAT.

A zatem, w zaistniałej sytuacji, przedmiotem sprzedaży będzie majątek osobisty Wnioskodawcy, nabyty w drodze darowizny od rodziców i niewykorzystywany do działalności gospodarczej (rolniczej) w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca sprzedając działki niezabudowane korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego tut. organ uznał, iż sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru. Również przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nie wskazuje na związek z działalnością gospodarczą.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że zarówno w momencie otrzymania, jak i posiadania gruntu nie wystąpiły okoliczności wskazujące na podejmowanie tych czynności w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.