IBPP1/443-813/12/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu 1 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2012 r. (data wpływu 30 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy przez producentów energii cieplnej za zwiększenie zamówionej mocy energii cieplnej będące następstwem działań marketingowych, organizacyjnych i inwestycyjnych Wnioskodawcy, powinno być dokumentowane fakturami VAT i podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23% - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy przez producentów energii cieplnej za zwiększenie zamówionej mocy energii cieplnej będące następstwem działań marketingowych, organizacyjnych i inwestycyjnych Wnioskodawcy, powinno być dokumentowane fakturami VAT i podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 października 2012 r. (data wpływu 30 października 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 17 października 2012 r. znak IBPP1/443-813/12/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem zajmującym się dystrybucją energii cieplnej dla celów centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej. Energia ta jest dostarczana Wnioskodawcy przez producentów energii na podstawie zawieranych umów rocznych. W celu właściwej dystrybucji energii cieplnej, Wnioskodawca utrzymuje sieć ciepłowniczą oraz zapewnia jej rozwój.

W ostatnich latach, na rynku energii w Polsce, odczuwalne jest zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło. Trend ten wynika m.in. z licznych działań termomodernizacyjnych podejmowanych przez właścicieli budynków. W celu poprawy swojej pozycji rynkowej i finansowej Wnioskodawca podejmuje liczne kroki zmierzające do poszerzenia rynku zbytu energii cieplnej. Wnioskodawca, na podstawie odrębnych umów zawieranych z producentami ciepła, podjął współpracę obejmującą m.in. działania marketingowe, organizacyjne i inwestycyjne, mające na celu przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej nowych odbiorców ciepła oraz sprzedaż dotychczasowym odbiorcom ciepła także ciepłej wody użytkowej, zwiększając tym samym łączne zapotrzebowanie na moc cieplną i sprzedaż energii cieplnej. To zwiększone zapotrzebowanie przekłada się na zwiększenie zamawianej mocy i energii cieplnej u producenta. W zamian za zwiększenie zamówionej mocy cieplnej, które jest konsekwencją działań marketingowych, organizacyjnych i inwestycyjnych Wnioskodawcy, producenci energii cieplnej zobowiązują się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy odpowiedniego wynagrodzenia. Umowy zawierają zapis, że świadczenia te są wzajemne i ekwiwalentne. Wnioskodawca zobowiązuje się do zwiększania wielkości mocy zamówionej na potrzeby ogrzewania i ciepłej wody użytkowej u danego producenta energii w związku z realizacją kolejnych inwestycji przyłączeniowych, a producent zobowiązuje się do wypłaty odpowiedniego wynagrodzenia.

Wysokość wynagrodzenia ustalana jest w umowie kwotowo, w stosunku do jednego MW mocy przyłączonej do miejskiej sieci ciepłowniczej. Dostawy ciepła dostarczanego przez producentów na rzecz Wnioskodawcy są uregulowane odrębnymi umowami, które przewidują zmiany ilości zakupu mocy i energii cieplnej.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu wytwarzania i dystrybucji pary wodnej i gorącej wody (jako podstawowy rodzaj działalności). Data potwierdzenia rejestracji oraz nadania numeru identyfikacyjnego to 26 maja 1993 r.

2. Aby przyłączyć do miejskiej sieci ciepłowniczej nowych odbiorców ciepła, bądź rozpocząć sprzedaż dotychczasowym odbiorcom ciepła dodatkowego produktu jakim jest ciepła woda użytkowa, Wnioskodawca wykonuje działania marketingowe, organizacyjne i inwestycyjne przez co rozumie:

* Działania marketingowe to promowanie produktów Wnioskodawcy, którego adresatami są zarządy/kierownictwo spółek deweloperskich, spółdzielni mieszkaniowych oraz szeroko pojęci mieszkańcy. Dzięki prowadzonym kampaniom promocyjnym Wnioskodawca zwiększa zainteresowanie potencjalnych klientów zmianą sposobu ogrzewania budynków oraz podgrzewaniem wody na bardziej komfortowy, tańszy i przede wszystkim bezpieczny sposób. W ramach działań marketingowych Wnioskodawca umieszcza reklamy m.in. w lokalnej prasie (ogłoszenia reklamowe), w środkach komunikacji miejskiej (prezentacje multimedialne na monitorach tramwajów i autobusów), informatorach spółdzielczych, bilbordach i roll-upach, standach reklamowych w trakcie imprez kulturalnych. Ponadto pracownicy Wnioskodawcy uczestniczą w targach oraz zebraniach spółdzielni mieszkaniowych oraz wspólnot, na których prezentowane są zalety ciepła sieciowego a także omawiane warunki ewentualnej współpracy. Opracowano też strony internetowe w taki sposób, aby ułatwić wszystkim nowym klientom skorzystanie z usług przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Jednym z bardziej skutecznych sposobów pozyskiwania nowych klientów jest organizowanie konferencji i seminariów dla zarządców nieruchomości oraz prezesów spółdzielni mieszkaniowych i firm deweloperskich. W trakcie takich spotkań Wnioskodawca prezentuje dotychczasowe osiągnięcia w zakresie zmian sposobu dostarczania ciepła do budynków oraz rekomenduje najlepsze rozwiązania techniczne i finansowe. Zdecydowana większość wymienionych działań finansowana jest ze środków Wnioskodawcy. Część konferencji jest współorganizowana, a co za tym idzie współfinansowana razem z producentami ciepła.

* Działania organizacyjne to stworzenie procedur postępowania oraz przypisanie odpowiedzialności odpowiednim komórkom i pracownikom Wnioskodawcy w taki sposób, aby umożliwić niezakłóconą obsługę procesu przyłączania nowych klientów oraz rozliczania prowizji z tytułu zwiększenia zamówionej mocy. W ramach tych działań Wnioskodawca stworzył, bądź zaktualizował szereg procedur ISO m.in. PPM 01 - Umowa przyłączenia, warunki techniczne i nadzór nad realizacją umowy; PPM 02 - Umowa sprzedaży ciepła i nadzór nad realizacją umowy; PPM 03 - Zakup energii cieplnej; PPS 07 - Zarządzanie inwestycjami; PO 08 - Dokumentacja techniczna. Koszty działań organizacyjnych ponoszone są w całości przez Wnioskodawcę.

* Działania inwestycyjne to przede wszystkim budowa sieci cieplnych oraz węzłów cieplnych. Aby je realizować, Wnioskodawca musi w pierwszej kolejności wykonać lub kupić projekt nowobudowanej infrastruktury, a następnie otrzymać wszystkie wymagane prawem zezwolenia. Po ich otrzymaniu wykonywany jest "rzeczowy" zakres inwestycji zakończony protokołem odbioru oraz dokumentem przyjęcia środka trwałego do użytkowania. Wszystkie koszty inwestycji ponoszone są przez Wnioskodawcę za wyjątkiem sytuacji, kiedy dana inwestycja nie posiada ekonomiczno-finansowego uzasadnienia (np. posiada bardzo długi okres zwrotu nakładów). W takiej sytuacji część nakładów na budowę środków trwałych jest pokrywana przez przyszłego odbiorcę ciepła.

3. Realizacja wymienionych działań jest potwierdzana:

* W odniesieniu do działalności marketingowej - umowami z podmiotami zamieszczającymi reklamy produktów Wnioskodawcy, zdjęciami z targów oraz konferencji, umowami na wynajem sal i powierzchni wystawienniczych.

* W odniesieniu do działalności organizacyjnej - pismami zewnętrznymi i wewnętrznymi Wnioskodawcy umożliwiającymi prawidłowe rozliczenie od strony technicznej i co za tym idzie finansowej prowizji za zwiększenie zamówionej mocy. Dokumentami takimi są przykładowo zezwolenia wydawane klientom na włączenie do sieci obiektów wraz ze specyfikacją techniczną, aneksy do umów na dostawę ciepła.

* W odniesieniu do działalności inwestycyjnej - kompletnymi dokumentacjami technicznymi wraz ze wszystkimi zezwoleniami wymaganymi przez prawo budowlane. Są to także umowy o roboty budowlane wraz z protokołami odbioru jeżeli dana inwestycja realizowana jest przez firmę zewnętrzną.

4. Wynagrodzenie jest wypłacane przez producentów energii cieplnej wyłącznie po podpisaniu aneksu zwiększającego ilość kupowanej energii cieplnej. W związku z czym jeżeli Wnioskodawca nie podejmuje ww. działań lub wykonuje je nieskutecznie, wynagrodzenie nie jest wypłacane.

5. Faktura VAT za zwiększone zapotrzebowanie mocy wystawiana przez Wnioskodawcę na rzecz producenta energii cieplnej zawiera:

* W nazwie usługi - wynagrodzenie za zwiększenie ilości zamówionej mocy oraz kupowanego ciepła z podaniem przyłączonego obiektu,

* W rubryce ilość - odpowiednią cyfrę wynikającą z wyliczeń,

* W rubryce jednostka miary - megawat,

* Cena netto,

* Wartość netto,

* Stawka VAT - 22%/23%,

* Podatek VAT - wartość podatku w PLN,

* Wartość brutto.

6. Warunkiem otrzymania przez Wnioskodawcę prowizji za zwiększenie zamówionej mocy i kupowanego ciepła jest podpisanie stosownego aneksu do umowy z producentem. Wysokość wynagrodzenia zależy od wysokości zwiększonej mocy liczonej w megawatach. Aby było możliwe podpisanie takiego aneksu, Wnioskodawca musi pozyskać klienta oraz zrealizować swoją część inwestycji (polegającą na budowie sieci cieplnej oraz węzła cieplnego). Równocześnie klient musi zakończyć budowę swojego obiektu lub zakończyć montaż instalacji ciepłej wody użytkowej w istniejącym budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy przez producentów energii cieplnej za zwiększenie zamówionej mocy cieplnej będące następstwem działań marketingowych, organizacyjnych i inwestycyjnych Wnioskodawcy, powinno być dokumentowane fakturami VAT i podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki podstawowej tj. 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Przepis ten wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi wg ustawy jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

W świetle zaistniałego stanu faktycznego, zachowanie Wnioskodawcy należy uznać za świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkować podatkiem VAT wg stawki 23%. Dodatkowo Wnioskodawca, na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, jest zobowiązany wystawić stosowną fakturę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W świetle art. 8 ust. 2a tej ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołane przepisy wskazują, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są wynagrodzenia. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania tych wynagrodzeń uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia, za co faktycznie wynagrodzenie zostało wypłacone, tzn. czy dotyczy konkretnych dostaw, czy też odnosi się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 4 tej ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W przypadkach, gdy wypłacone wynagrodzenie jest związane z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest wypłacone po dokonaniu zapłaty, powinno być traktowane jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

W praktyce występują również sytuacje, gdzie wynagrodzenie jest wypłacane z tytułu określonego zachowania się kontrahenta.

W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, gdzie Wnioskodawca, będący dystrybutorem energii cieplej, podejmuje liczne kroki zmierzające do poszerzenia rynku zbytu energii cieplnej. Wnioskodawca, na podstawie odrębnych umów zawieranych z producentami ciepła, podjął współpracę obejmującą m.in. działania marketingowe, organizacyjne i inwestycyjne, mające na celu przyłączenie do miejskiej sieci ciepłowniczej nowych odbiorców ciepła oraz sprzedaż dotychczasowym odbiorcom ciepła także ciepłej wody użytkowej, zwiększając tym samym łączne zapotrzebowanie na moc cieplną i sprzedaż energii cieplnej. To zwiększone zapotrzebowanie przekłada się na zwiększenie zamawianej mocy i energii cieplnej u producenta. W zamian za zwiększenie zamówionej mocy cieplnej, które jest konsekwencją działań marketingowych, organizacyjnych i inwestycyjnych Wnioskodawcy, producenci energii cieplnej zobowiązują się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy odpowiedniego wynagrodzenia. Umowy zawierają zapis, że świadczenia te są wzajemne i ekwiwalentne. Wnioskodawca zobowiązuje się do zwiększania wielkości mocy zamówionej na potrzeby ogrzewania i ciepłej wody użytkowej u danego producenta energii w związku z realizacją kolejnych inwestycji przyłączeniowych, a producent zobowiązuje się do wypłaty odpowiedniego wynagrodzenia. Wysokość wynagrodzenia ustalana jest w umowie kwotowo, w stosunku do jednego MW mocy przyłączonej do miejskiej sieci ciepłowniczej. Dostawy ciepła dostarczanego przez producentów na rzecz Wnioskodawcy są uregulowane odrębnymi umowami, które przewidują zmiany ilości zakupu mocy i energii cieplnej.

Wynagrodzenie jest wypłacane przez producentów energii cieplnej wyłącznie po podpisaniu aneksu zwiększającego ilość kupowanej energii cieplnej. W związku z czym jeżeli Wnioskodawca nie podejmuje ww. działań lub wykonuje je nieskutecznie, wynagrodzenie nie jest wypłacane.

Faktura VAT za zwiększone zapotrzebowanie mocy wystawiana przez Wnioskodawcę na rzecz producenta energii cieplnej zawiera w nazwie usługi - wynagrodzenie za zwiększenie ilości zamówionej mocy oraz kupowanego ciepła z podaniem przyłączonego obiektu.

Warunkiem otrzymania przez Wnioskodawcę prowizji za zwiększenie zamówionej mocy i kupowanego ciepła jest podpisanie stosownego aneksu do umowy z producentem. Wysokość wynagrodzenia zależy od wysokości zwiększonej mocy liczonej w megawatach. Aby było możliwe podpisanie takiego aneksu, Wnioskodawca musi pozyskać klienta oraz zrealizować swoją część inwestycji (polegającą na budowie sieci cieplnej oraz węzła cieplnego). Równocześnie klient musi zakończyć budowę swojego obiektu lub zakończyć montaż instalacji ciepłej wody użytkowej w istniejącym budynku.

Jak wynika z powyższego, warunkiem wypłacenia wynagrodzenia jest wykonywanie przez dystrybutora aktywnych działań na rzecz intensyfikacji poziomu sprzedaży energii cieplnej poprzez liczne działania zarówno w sferze marketingowej, organizacyjnej, jak i inwestycyjnej. Obejmuje to reklamę w lokalnej prasie (ogłoszenia reklamowe), w środkach komunikacji miejskiej (prezentacje multimedialne na monitorach tramwajów i autobusów), informatorach spółdzielczych, bilbordach i roll-upach, standach reklamowych w trakcie imprez kulturalnych; organizowanie konferencji i seminariów dla zarządców nieruchomości oraz prezesów spółdzielni mieszkaniowych i firm deweloperskich; stworzenie procedur postępowania oraz przypisanie odpowiedzialności odpowiednim komórkom i pracownikom Wnioskodawcy w taki sposób, aby umożliwić niezakłóconą obsługę procesu przyłączania nowych klientów oraz rozliczania prowizji z tytułu zwiększenia zamówionej mocy; stworzenie, bądź zaktualizowanie szeregu procedur ISO - koszty działań organizacyjnych ponoszone są w całości przez Wnioskodawcę. Działania organizacyjne to stworzenie procedur postępowania oraz przypisanie odpowiedzialności odpowiednim komórkom i pracownikom Wnioskodawcy w taki sposób, aby umożliwić niezakłóconą obsługę procesu przyłączania nowych klientów oraz rozliczania prowizji z tytułu zwiększenia zamówionej mocy. W ramach tych działań Wnioskodawca stworzył, bądź zaktualizował szereg procedur ISO.

Działania inwestycyjne to przede wszystkim budowa sieci cieplnych oraz węzłów cieplnych.

Wypłata przedmiotowej prowizji jest zatem rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się dystrybutora w stosunku do producenta energii cieplnej polegające na nabyciu dodatkowej ilości energii liczonej w megawatach, które jest efektem podjętych przez dystrybutora działań marketingowych, organizacyjnych i inwestycyjnych prowadzących do zwiększenia (intensyfikacji) zamówienia energii cieplnej przez dystrybutora u producentów. Zachowanie Wnioskodawcy stanowi w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedawców (producentów) energii cieplnej. Jako zapłatę za wykonaną usługę, dystrybutor otrzymuje wynagrodzenie. Wysokość wynagrodzenia ustalana jest w umowie kwotowo, w stosunku do jednego MW mocy przyłączonej do miejskiej sieci ciepłowniczej.

Zatem pomiędzy stronami umowy zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle powyższego, w przedmiotowej sprawie, zachowanie Wnioskodawcy należy uznać za świadczenie usług zgodnie z cytowanym art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkować podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%, zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 tej ustawy.

Ponadto, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem w przedmiotowej sytuacji otrzymanie prowizji przez dystrybutora od producenta energii jest rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się dystrybutora (tekst jedn.: Wnioskodawcy), stanowiące świadczenie usługi za wynagrodzeniem podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 23% stawki podatku VAT, które winno być udokumentowane poprzez wystawienie przez świadczącego usługę - Wnioskodawcę - faktury VAT na rzecz nabywcy usług, tj. producenta energii cieplnej wypłacającego wynagrodzenie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.