IBPP1/443-81/09/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. organu 23 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. organu 8 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupów dokonanych przed złożeniem zgłoszenia rejestracyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 7 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupów dokonanych przed złożeniem zgłoszenia rejestracyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 22 września 2008 r. dokonał wspólnie z mężem (współwłasność majątkowa) sprzedaży nieruchomości położonej w K., na którą złożył się nowowybudowany budynek wraz z posiadaną od kilkunastu lat działką. Dnia 23 października 2008 r. Wnioskodawca oraz mąż Wnioskodawcy dokonali rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług (dwa zgłoszenia VAT-R).

Zgodnie z posiadaną informacją, pomimo że nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy i męża, Wnioskodawca nie będzie mógł zastosować zwolnienia z podatku VAT od transakcji sprzedaży, ponieważ transakcja ta ma znamiona działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nadmienia, że wraz z mężem jest w posiadaniu faktur VAT dokumentujących fakt zakupu materiałów i usług związanych z budową przedmiotowego domu. Faktury te nie zawierają numerów NIP odbiorcy, które w razie potrzeby Wnioskodawca może uzupełnić.

Dodatkowo Wnioskodawca podał, że zakupów materiałów związanych ze sprzedażą opodatkowaną (sprzedaż budynku) dokonywał od 2004 r.,

Z uwagi na to, że Wnioskodawca wraz z mężem posiada wspólność majątkową, faktury były wystawiane raz na męża raz na Wnioskodawcę. W związku ze sprzedażą budynku dnia 22 września 2008 r., Wnioskodawca złożył 2 deklaracje VAT-7 za okres 09/2008 w dniu 23 października 2008 r., za Wnioskodawcę na 1/2 wartości i za męża na 1/2 wartości.

Przed rejestracją Wnioskodawca dokonał całości zakupów. Wnioskodawca jak i mąż złożyli osobiście deklaracje VAT-R dnia 23 października 2008 r.

W części C.1 deklaracji VAT-R Wnioskodawca zaznaczył jedynie punkt 6 informujący o rezygnacji ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o VAT od dnia 20 września 2008 r.

Wydatki związane z budową przedmiotowego budynku w całości stanowiły koszt uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy i na jakich zasadach (sposób techniczny) Wnioskodawca może dokonać odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego mając na uwadze fakt, że dokonanie zakupów materiałów i usług oraz fakt sprzedaży nieruchomości nastąpiły przed datą złożenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Zdaniem Wnioskodawcy ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku naliczonego od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, iż zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej oraz poniesione wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku naliczonego od należnego, obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Dokonując rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie należy przede wszystkim przywołać jedną z podstawowych zasad obowiązujących w podatku od towarów i usług, jaką jest prawo przysługujące podatnikowi do obniżenia podatku przypadającego do zapłaty o podatek do odliczenia w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższą zasadę wyraża treść artykułu 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest więc prawem wynikającym z samej konstrukcji podatki VAT jako podatku od wartości dodanej i zapewnia neutralność tego podatku dla podatników VAT. Zasada neutralności wprowadzona w I Dyrektywie Rady Europy stanowiącej podstawę tworzenia obecnie funkcjonującego wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej, stała się w istocie generalną zasadą konstrukcyjną systemu podatku. Neutralność podatku jako najbardziej charakterystyczna cecha podatku VAT polega na tym, że podatek ten w żaden sposób efektywnie nie obciąża podatnika i nie wpływa na jego płynność finansową albowiem całość podatku przerzucana jest zgodnie z istotą na finalnego konsumenta produktu lub usługi. W związku z tym prawo do odliczenia podatku naliczonego zapewniać ma, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w opodatkowanej działalności gospodarczej nie będzie stanowił dla podmiotu faktycznego obciążenia finansowego.

Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 - jest przy tym zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Reasumując prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania przez podatnika z tego prawa. Realizacja skorzystania z prawa następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika. Zatem należy stwierdzić, że ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że odnośnie technicznego sposobu dokonania odliczenia podatku VAT uważa, że wykona go w oparciu o sporządzony rejestr zakupów VAT, w którym Wnioskodawca ujmie wydatki poniesione na budowę domu na podstawie faktur VAT wystawionych na Wnioskodawcę i na męża oraz złoży wstecz stosowne deklaracje VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż to od podatnika zależy, czy ze swojego prawa do odliczenia skorzysta.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.) prawo do tego obniżenia powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.) prawo do tego obniżenia powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10 to zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.) może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.) jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli natomiast w myśl art. 86 ust. 19 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.), jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 10, 11, 12, 16 lub 18, podatnik nie wykonał czynności opodatkowanych, kwotę podatku naliczonego za ten okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Natomiast w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 19 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 4 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (wyłączenie w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania).

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Przepis art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, stanowiący o obowiązku rejestracji, ani żaden inny przepis nie przewidują żadnych sankcji w przypadku późniejszej rejestracji lub braku rejestracji. Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym stosownie do art. 86 ust. 10 do ust. 15 ustawy. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 ustawy - jest otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu.

Z zasady neutralności podatku VAT wynikającej z art. 2 Pierwszej Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/277/EEC) oraz z konstrukcji Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) należy wynosić, iż brak rejestracji jako podatnika VAT czynnego w okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego nie uniemożliwia podatnikowi skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy bezspornie związane z prowadzeniem działalności.

Jednakże należy zauważyć, że powołane wyżej Dyrektywy Pierwsza i Szósta zostały uchylone Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. W nowej Dyrektywie 2006/112/WE powtórzono zasadę neutralności podatku VAT, o której mowa powyżej.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u podatnika, o ile wykaże, że zakupy były związane z działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Trzeba jednak rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia podatku, od momentu skorzystania z tego prawa. Realizacja tego prawa, następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Z treści art. 88 ust. 4 nie wynika jednakże, w którym momencie podatnik musi uzyskać status podatnika czynnego VAT, by móc skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Status zarejestrowanego podatnika jako "podatnika VAT czynnego" jest istotny z uwagi na jego wpływ na realizację podstawowego uprawnienia, tj. prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony. Prawo to podatnik realizuje w dniu złożenia rozliczenia (deklaracji) dla podatku od towarów i usług w obowiązującym terminie do jego złożenia, ponieważ dopiero w dniu złożenia deklaracji podatnik może zrealizować to prawo.

Zatem należy stwierdzić, iż ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, iż zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć, obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 22 września 2008 r. sprzedał nieruchomość, na którą składał się nowowybudowany budynek wraz z działką. W związku ze sprzedażą budynku Wnioskodawca złożył w dniu 23 października 2008 r. deklarację VAT-7 za miesiąc wrzesień 2008 r. Ponadto w dniu 23 października 2008 r. Wnioskodawca złożył także zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości. W złożonym zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R Wnioskodawca zaznaczył punkt 6 zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r., (część C.1, wiersz 28), zgodnie z którym podatnik rezygnuje (zrezygnował) ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o VAT.

Od roku 2004 Wnioskodawca dokonywał zakupów materiałów związanych ze sprzedażą opodatkowaną dotyczącą ww. nieruchomości. Jest też w posiadaniu faktur VAT dokumentujących fakt zakupu materiałów i usług związanych z budową przedmiotowego domu. Faktury te nie zawierają numerów NIP odbiorcy, które w razie potrzeby Wnioskodawca może uzupełnić.

Kwestie wystawiania faktur VAT, dających Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur reguluje art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), określił m.in. szczegółowe zasady wystawiania faktur. Zgodnie z § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in.: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy a także numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Jednakże zgodnie z § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych dotyczących nabywcy, określonych w § 9 ust. 1 pkt 2 (tj. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w momencie otrzymywania faktur VAT nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT zatem nie otrzymywał faktury VAT z numerem identyfikacji podatkowej. Wskazał jednakże, że numer ten jest możliwy do uzupełnienia.

W myśl przepisu § 15 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Poprzednio był to przepis § 18 ust. 1 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Z wniosku wynika ponadto, że zakupów związanych z budową budynku będącego następnie przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca dokonywał wraz z małżonkiem i faktury wystawiane były raz na Wnioskodawcę raz na małżonka. Jednocześnie w związku ze sprzedażą budynku zostały złożone dwa zgłoszenia rejestracyjne VAT-R dla Wnioskodawcy i małżonka oraz dwie deklaracje VAT-7 przez Wnioskodawcę i małżonka, w których każdy z nich opodatkował #189; wartości sprzedaży.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym, czynnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów oraz zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, jeśli Wnioskodawca odprowadził podatek należny z tytułu dostawy przedmiotowej nieruchomości w wysokości stanowiącej równowartość 50% kwoty podatku należnego to również przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% całości zakupów. Jednakże nabycie to winno być udokumentowane fakturami wystawionymi również na Wnioskodawcę, a nie tylko na małżonka Wnioskodawcy.

Odnośnie natomiast kwestii sposobu technicznego dokonania odliczenia podatku VAT z otrzymanych faktur tut. organ zauważa, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Jak wynika z art. 103 ustawy o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33 i 33b.

Stosownie do art. 109 ust. 3 cyt. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą:

Ustawodawca nie określił formy w jakiej ewidencja powinna być prowadzona, istotne jest aby zawierała wszystkie wymienione w powyższym przepisie elementy. Ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, winna zatem obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowej składanej w urzędzie skarbowym stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów VAT.

W przypadku nieprowadzenia takiej ewidencji, Podatnik w większości przypadków nie byłby w stanie prawidłowo i kompletnie wypełnić deklaracji VAT.

Zauważyć należy również, że nierzetelności deklaracji zazwyczaj są pochodną tego, że ewidencja, na podstawie, której sporządzana jest deklaracja, jest niezgodna ze stanem rzeczywistym.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług znajduje zastosowanie mechanizm samoobliczenia podatku, co następuje poprzez wypełnienie i złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Obliczenie i zadeklarowanie podatku za dany okres rozliczeniowy dokonywane jest na podstawie ewidencji prowadzonej przez Podatnika.

Wnioskodawca wskazał, że złoży wstecz stosowne deklaracje VAT-7, w oparciu o sporządzony rejestr zakupów VAT, w którym zostaną ujęte wydatki poniesione na budowę domu, udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę i na męża. Jak już wcześniej wskazano celem nabycia prawa do odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawca musi być wskazany na fakturze zakupu jako nabywca. Zatem podstawą do odliczenia mogą być wyłącznie faktury, na których figuruje Wnioskodawca sam bądź wraz z małżonkiem.

Zatem w celu zrealizowania nabytego prawa do odliczenia z tytułu zakupów towarów i usług wykorzystywanych do działalności gospodarczej opodatkowanej, dokonanych od 2004 r. koniecznym jest złożenie przez Wnioskodawcę na podstawie prowadzonej ewidencji, deklaracji VAT-7 za poszczególne okresy, w których dokonano zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną (po uprzednim skorygowaniu zgłoszenia VAT-R), celem dokonania odliczeń w terminach przewidzianych prawem tj. w art. 86 ust. 10 i ust. 11.

Należy jednak zaznaczyć, że zgodnie z art. art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Reasumując, w celu zrealizowania nabytego prawa do odliczenia z tytułu zakupów związanych z przyszłą działalnością gospodarczą, koniecznym jest złożenie deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług VAT-7 (po uprzednim skorygowaniu zgłoszenia VAT-R), dokonując odliczeń w terminach przewidzianych prawem tj. w art. 86 ust. 10 i ust. 11. Bowiem otrzymanie przez Wnioskodawcę faktur, potwierdzających fakt dokonania czynności prawnych, takich jak nabycie towaru lub usługi, zrodziło nie tylko konsekwencję w postaci powstania prawa do odliczenia wskazanego w nich podatku naliczonego, ale też skutek w postaci skonkretyzowania ram czasowych, w obrębie których podatnik mógł z tego prawa skorzystać.

Jednakże należy pamiętać, że zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja została wydana na wniosek w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy tj. Pani i jest wiążąca wyłącznie w odniesieniu do jej osoby. Jeśli natomiast małżonek Wnioskodawcy jest zainteresowany uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej zobowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku, przedstawienia właściwego dla siebie stanu faktycznego, sformułowania zapytania i własnego stanowiska w sprawie, oraz wniesienia odrębnej opłaty zgodnie z przepisami art. 14b § 1 - § 4 oraz art. 14f § 1 i 2 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.