IBPP1/443-794/10/LSz - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu samochodu ciężarowego wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. organu 19 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 28 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od paliwa do samochodu ciężarowego Seat Alhambra Van - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2010 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od paliwa do samochodu ciężarowego Seat Alhambra Van.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 28 października 2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 18 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 7 maja 2010 r. kupił samochód ciężarowy marki Seat Alhambra Van 1,9 TDI, od pośrednika polskiego, który sprowadza samochody w celu dalszej odsprzedaży. Samochód ten pośrednik sprowadził z Danii. Z załączonych dokumentów jasno wynika, że jest to samochód ciężarowy o ładowności 885 kg.

Ładowność została również odczytana z tabliczki znamionowej samochodu podczas przeprowadzanego badania technicznego na stacji kontroli pojazdów. Samochód został zarejestrowany w Wydziale Komunikacji w S. jako samochód ciężarowy, tak też został określony w obecnym dowodzie rejestracyjnym.

W posiadanym przetłumaczonym przez tłumacza przysięgłego duńskim dowodzie rejestracyjnym między innymi jest informacja o nadanym numerze homologacji...... oraz dopuszczalnej ładowności 875 kg.

Przy zakupie Wnioskodawca nie otrzymał świadectwa homologacji, ponieważ ani osoba sprzedająca ani pośrednik takiej homologacji nie posiadał.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Według klasyfikacji pojazdów zamieszczonej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. zakupiony przez Wnioskodawcę samochód jest sklasyfikowany pod kodem: 06 - samochód ciężarowy, 11 - van typ homologacji N-1, N-2, N-3 (rodzaj samochodu podano na podstawie dokumentu identyfikacyjnego pojazdu).

Samochód nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Natomiast spełnia wymogi do odliczenia VAT na podstawie wyroku ETS z 22 grudnia 2008 r. (sygnatura akt C-414/07). Biorąc pod uwagę art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z 8 stycznia 1993 r. podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do samochodu, który jest samochodem innym niż osobowy, jego ładowność przekracza 500 kg, a wszystko to potwierdza homologacja producenta lub importera.

Nie przeprowadzono dodatkowego badania technicznego o którym mowa w art. 86 ust. 5 ustawy o VAT oraz Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia z dodatkowego badania technicznego.

Dowód rejestracyjny nie posiada odpowiedniej adnotacji związanej z spełnieniem warunków art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Natomiast w dowodzie rejestracyjnym jest wpis określający rodzaj samochodu jako samochód ciężarowy.

W Polsce dla danego typu pojazdu zostało wydane świadectwo homologacji.

Zakupiony samochód ciężarowy posiada wpisany numer homologacji..... oraz ładowność 885 kg w przetłumaczonym dowodzie duńskim.

Nabycie samochodu zostało udokumentowane fakturą VAT - marża. Pojazd wykorzystywany jest wyłącznie do opodatkowanej działalności gospodarczej.

Dopuszczalna masa całkowita tego pojazdu to 2510 kg (dane z dowodu rejestracyjnego oraz odczytane z tabliczki znamionowej samochodu i wykazane w dokumencie identyfikacyjnym pojazdu). Dopuszczalna ładowność to 885 kg (dane z dowodu rejestracyjnego oraz odczytane z tabliczki znamionowej samochodu i wykazane w dokumencie identyfikacyjnym pojazdu). Ilość miejsc siedzących włącznie z kierowcą wynosi 5. Opisywany samochód ciężarowy stanowi środek trwały firmy Wnioskodawcy.

Dane zawarte w poświadczonym tłumaczenia dowodu duńskiego są następujące:

Marka: SEAT ALHAMBRA VAN 1,9 TDI

Dopuszczalna masa całkowita: 2500 kg

Numer Homologacji:.....

Rodzaj: Samochód towarowy

Dane zawarte w Dokumencie Identyfikacyjnym Pojazdu wydanym przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów:

Marka: SEAT Typ, model handlowy: ALHAMBRA 1,9 TDI

Rodzaj pojazdu: Samochód Ciężarowy

Podrodzaj: VAN Dopuszczalna masa całkowita: 2510 kg (odczytane z tabliczki znamionowej)

Dopuszczalna ładowność: 885 kg (odczytane z tabliczki znamionowej)

Dane zawarte w obecnym dowodzie rejestracyjnym:

Dane pojazdu: SEAT ALHAMBRA

Rodzaj pojazdu: Samochód Ciężarowy

Dopuszczalna masa całkowita: 2 510 kg

Maksymalna masa całkowita: 2.510 kg

Dopuszczalna ładowność: 885 kg.

Wynikająca różnica w dopuszczalnej masie całkowitej pomiędzy dowodem rejestracyjnym duńskim (2500 kg) a obecnym (2510 kg) jest spowodowana następującym faktem: dane podlegające wpisowi do obecnego dowodu odczytano z tabliczki znamionowej umieszczonej na przegrodzie czołowej samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może bez posiadanego odpisu ze świadectwa homologacji odliczać VAT naliczony przy zakupie paliwa do samochodu ciężarowego Seat Alhambra, który ma ładowność powyżej 500 kg.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupiony samochód nie jest samochodem osobowym, wynika to z posiadanych dokumentów identyfikacyjnych samochodu co zostało potwierdzone wpisem w dowodzie rejestracyjnym podczas przeprowadzanego badania na stacji kontroli pojazdów. Z przetłumaczonego duńskiego dowodu jasno wynika, że samochód posiada homologację na ciężarowy oraz odpowiednią dopuszczalną ładowność powyżej 500 kg. Brak dokumentu homologacji wynikający z obiektywnej niemożliwości jej uzyskania, nie skutkuje uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny samochód o ładowności do 500 kg. Wnioskodawca uważa, że w tej sytuacji ma prawo do odliczania podatku VAT od zakupionego do tego samochodu paliwa, ponieważ jest samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 500 kg.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z obecnie (tekst jedn. od dnia 22 sierpnia 2005 r. do nadal) obowiązującym przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.) przepis ust. 3 nie dotyczy:

Natomiast art. 86 ust. 5 cyt. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.) stanowi, iż spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5000 zł.

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) - zgodnie z wolą ustawodawcy - określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawane były również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Stosownie do § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), obowiązującym do 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC/ Dz. Urz. UE L 145, s. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy swoje przepisy dotyczące wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązujące w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy, aż do przyjęcia przez Radę przepisów przewidzianych w tym przepisie. Tym samym wskazany przepis formułuje zasadę "stand still", przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W sentencji wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, iż "Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem".

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG, uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca w dniu 7 maja 2010 r. kupił samochód ciężarowy marki Seat Alhambra Van 1,9 TDI, od pośrednika polskiego, który sprowadza samochody w celu dalszej odsprzedaży. Samochód ten pośrednik sprowadził z Danii. Samochód został zarejestrowany w Wydziale Komunikacji w S. jako samochód ciężarowy, tak też został określony w obecnym dowodzie rejestracyjnym.

Przy zakupie Wnioskodawca nie otrzymał świadectwa homologacji, ponieważ ani osoba sprzedająca ani pośrednik takiej homologacji nie posiadał.

Według klasyfikacji pojazdów zamieszczonej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. zakupiony przez Wnioskodawcę samochód jest sklasyfikowany pod kodem: 06 - samochód ciężarowy, 11 - van typ homologacji N-1, N-2, N-3 (rodzaj samochodu podano na podstawie dokumentu identyfikacyjnego pojazdu).

Samochód nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Nie przeprowadzono dodatkowego badania technicznego o którym mowa w art. 86 ust. 5 ustawy o VAT oraz Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia z dodatkowego badania technicznego. Dowód rejestracyjny nie posiada odpowiedniej adnotacji związanej z spełnieniem warunków art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Natomiast w dowodzie rejestracyjnym jest wpis określający rodzaj samochodu jako samochód ciężarowy.

W Polsce dla danego typu pojazdu zostało wydane świadectwo homologacji.

Zakupiony samochód ciężarowy posiada wpisany numer homologacji.... oraz ładowność 885 kg w przetłumaczonym dowodzie duńskim.

Nabycie samochodu zostało udokumentowane fakturą VAT - marża. Pojazd wykorzystywany jest wyłącznie do opodatkowanej działalności gospodarczej.

Dopuszczalna masa całkowita tego pojazdu to 2510 kg (dane z dowodu rejestracyjnego oraz odczytane z tabliczki znamionowej samochodu i wykazane w dokumencie identyfikacyjnym pojazdu). Dopuszczalna ładowność to 885 kg (dane z dowodu rejestracyjnego oraz odczytane z tabliczki znamionowej samochodu i wykazane w dokumencie identyfikacyjnym pojazdu). Ilość miejsc siedzących włącznie z kierowcą wynosi 5. Opisywany samochód ciężarowy stanowi środek trwały firmy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeśli na podstawie obecnie obowiązujących przepisów Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu ciężarowego wykorzystywanego do czynności opodatkowanych, a na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów takie prawo by mu przysługiwało, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do takiego odliczenia z uwagi na naruszenie w odniesieniu do tego konkretnego przypadku zasady "stand still".

Zauważyć w tym miejscu należy, iż o ile samochód Seat Alhambra Van, który Wnioskodawca nabył będzie samochodem identycznym (o tych samych parametrach technicznych) jak samochody Seat Alhambra Van dostępne w polskich salonach Seat posiadające świadectwo homologacji, bez znaczenia dla uznania, iż jest to samochód posiadający homologację producenta lub importera z której wynika, iż nie jest to samochód osobowy a jego dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg, będzie fakt nabycia tego samochodu przez Wnioskodawcę za granicą.

Podkreślić bowiem należy, że z przepisów prawa nie wynika, aby sam fakt braku u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny określony w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - do dnia 30 kwietnia 2004 r. oraz w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 21 sierpnia 2005 r.), co jednocześnie uniemożliwia odliczenie podatku naliczonego od zakupu paliwa do tego samochodu. Brak świadectwa homologacji wynikający z obiektywnej niemożliwości jego uzyskania, nie skutkuje uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny samochód którego parametry nie dają prawa do odliczenia podatku od zakupionego paliwa. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało, iż pojazd ten nie podlega ograniczeniom, o których mowa w powołanych wyżej przepisach.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dopuszczalna ładowność posiadanego przez Wnioskodawcę samochodu to 885 kg, a liczba miejsc siedzących to 5. Podstawiając zatem te dane do wzoru określonego w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., stwierdzić należy, że na podstawie tego przepisu Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku (357kg + 5 x 68 = 697 kg).

W związku z powyższym skoro dopuszczalna ładowność nabytego przez Wnioskodawcę samochodu jest wyższa niż określona w ww. wzorze, a Wnioskodawca posiada dokumenty np. wpis w dowodzie rejestracyjnym samochodu potwierdzające, że jest to samochód ciężarowy a zakup paliwa będzie potwierdzony fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę jak również samochód będzie związany z wykonywaniem przez Wnioskodawcę wyłącznie czynności opodatkowanych, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu.

Istotne jest również aby nie zachodziły przesłanki wykluczające ww. prawo, o których mowa w art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto zauważa się, że w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.