IBPP1/443-793/08/AS - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług opłat pobieranych przez samorządową jednostkę budżetową za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefach płatnego parkowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2008 r. (data wpływu 26 maja 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania tym podatkiem opłat za parkowanie w strefie płatnego parkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2008 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania tym podatkiem opłat za parkowanie w strefie płatnego parkowania.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-793/08/AS z dnia 24 lipca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako powołana przez Gminę samorządowa jednostka budżetowa, zajmuje się organizacją, nadzorem i prowadzeniem strefy płatnego parkowania w K., na podstawie statutu, zatwierdzonego uchwałą Nr XXX/XXX/2005 Rady Miejskiej w K. z dnia 17 marca 2005 r. w sprawie nadania statutu Wnioskodawcy.

Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 32 tegoż statutu do zakresu działania Wnioskodawcy należy organizacja, nadzór i prowadzenie strefy płatnego parkowania.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy jedynie kwestii opodatkowania opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 i następne ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19. poz. 115 z późn. zm.).

W oparciu o tę ustawę, Rada Miejska w K. podjęła uchwałę Nr xx/XXX/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania na drogach publicznych w K.

W oparciu o powyższe przepisy Wnioskodawca m.in. wydaje (sprzedaje) we własnym zakresie identyfikatory i abonamenty, uprawniające do parkowania w całym obszarze strefy, oraz karty postojowe. Wnioskodawca zawiera także umowy z podmiotami gospodarczymi na sprzedaż w ich punktach handlowych kart postojowych, uprawniających do parkowania w strefie płatnego parkowania, udzielając im stosownego rabatu.

Uzyskane z tego tytułu opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania oraz opłaty dodatkowe za brak opłaty w strefie przeznaczane są na bieżące utrzymanie dróg, stanowiące zadanie Gminy powierzone Wnioskodawcy.

Zgodnie z interpretacją Urzędu Statystycznego w Łodzi Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych z dnia 25 sierpnia 2004 r. czynności wykonywane przez zarządzającego drogą (Miejskie Zarządy Dróg) polegające na użytkowaniu dróg tj. pobieranie opłat za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania, sprzedaży kart-biletów postojowych, abonamentów, identyfikatorów dla korzystających z tej strefy mieszczą się w grupowaniu PKWiU 63.21.22-00.90 "Usługi użytkowania autostrad pozostałe". Wnioskodawca nie zgadzając się takim stanowiskiem Urzędu Statystycznego w Łodzi Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych złożył stosowne odwołanie.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na charakter opłat w strefie płatnego parkowania, co ma decydujący wpływ przy określeniu, czy opłaty te podlegają reżimowi ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002 r. (sygn. P 6/02, OTK-A z 2002 r. Nr 7, poz. 91) opłaty w strefie płatnego parkowania stanowią rodzaj daniny publicznej i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Następstwem wyroku TK był wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lipca 2003 r. (I SA/Wr 1975/02).

Zatem należy przyjąć, że jedynie umowy zawierane z punktami handlowymi (np. z R. S.A.) na dystrybucję kart postojowych, którym te karty sprzedawane są z bonifikatą, podlegają opodatkowaniu 22% podatkiem VAT, ale jedynie do wysokości bonifikaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powyższe czynności wykonywane przez jednostkę samorządową, jaką jest Wnioskodawca, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, według informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę, część zarządów dróg, obsługujących strefy płatnego parkowania, jest zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT, w przedmiotowym zakresie.

Mając na względzie powyższe wyroki Sądów i Trybunału Konstytucyjnego, a także brzmienie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do ustawy, zdaniem Wnioskodawcy czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych, nałożonych odrębnymi przepisami (w tym przypadku - ustawą o drogach publicznych) i na własną odpowiedzialność przez jednostkę organizacyjną samorządu terytorialnego, jaką jest Wnioskodawca, są zwolnione z podatku VAT.

Jedynie umowy zawierane z punktami handlowymi (np. z R. S.A.) na dystrybucję kart postojowych, którym te karty sprzedawane są z bonifikatą, podlegają opodatkowaniu 22% podatkiem VAT, do wysokości bonifikaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), który stanowi, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organ władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku od towarów i usług czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług.

Jest to istotne o tyle, iż poprzez wskazane wyżej przepisy ustawodawca wprowadził wyjątek od zasady powszechności opodatkowania podatkiem od wartości dodanej.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca, jako powołana przez Gminę samorządowa jednostka budżetowa, zajmuje się organizacją, nadzorem i prowadzeniem strefy płatnego parkowania w K., na podstawie statutu, zatwierdzonego uchwałą Nr XXX/XXX/2005 Rady Miejskiej w K. z dnia 17 marca 2005 r. w sprawie nadania statutu Wnioskodawcy.

Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 32 tegoż statutu do zakresu działania Zarządu należy organizacja, nadzór i prowadzenie strefy płatnego parkowania.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy kwestii opodatkowania opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 i następne ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19. poz. 115 z późn. zm.).

W oparciu o tę ustawę, Rada Miejska w K. podjęła uchwałę Nr xx/XXX/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania na drogach publicznych w K.

W oparciu o powyższe przepisy Wnioskodawca m.in. wydaje (sprzedaje) we własnym zakresie identyfikatory i abonamenty, uprawniające do parkowania w całym obszarze strefy, oraz karty postojowe. Wnioskodawca zawiera także umowy z podmiotami gospodarczymi na sprzedaż w ich punktach handlowych kart postojowych, uprawniających do parkowania w strefie płatnego parkowania, udzielając im stosownego rabatu.

Uzyskane z tego tytułu opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania oraz opłaty dodatkowe za brak opłaty w strefie przeznaczana są na bieżące utrzymanie dróg, stanowiące zadanie Gminy powierzone Wnioskodawcy.

Zgodnie z interpretacją Urzędu Statystycznego w Łodzi Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych z dnia 25 sierpnia 2004 r. czynności wykonywane przez zarządzającego drogą (Miejskie Zarządy Dróg) polegające na użytkowaniu dróg tj. pobieranie opłat za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania, sprzedaży kart-biletów postojowych, abonamentów, identyfikatorów dla korzystających z tej strefy mieszczą się w grupowaniu PKWiU 63.21.22-00.90 "Usługi użytkowania autostrad pozostałe". Jednakże Wnioskodawca, nie zgadzając się takim stanowiskiem Urzędu Statystycznego w Łodzi Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, złożył stosowne odwołanie.

W świetle cytowanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż Wnioskodawca, jako jednostka budżetowa nie został wymieniony ani w cytowanym wyżej przepisie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, ani w § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w związku z czym, obrót z tytułu poboru opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania - czyli sprzedaż we własnym zakresie identyfikatorów i abonamentów, uprawniających do parkowania w całym obszarze strefy, oraz kart postojowych, jak również cały obrót (nie tylko do wysokości bonifikaty) z tytułu zawartych umów z podmiotami gospodarczymi na sprzedaż w ich punktach handlowych kart postojowych, uprawniających do parkowania w strefie płatnego parkowania - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Właściwą stawką dla przedmiotowych usług będzie stawka 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, jako że czynności tych nie wymieniono w przepisach jako opodatkowane stawkami niższymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. organ podatkowy nie dokonuje oceny załączonych do akt sprawy dokumentów, a interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dokonuje wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w treści wniosku, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Należy również zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca wskazał, że pytanie dotyczy jedynie kwestii opodatkowania opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg na podstawie art. 13 ustawy o drogach publicznych, niniejsza interpretacja nie dotyczy opodatkowania opłat dodatkowych za brak opłaty w strefie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.