IBPP1/443-78/09/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 lutego 2009 r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2008 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku objętego wspólnością ustawową nieruchomość rolną niezabudowaną położoną w Ś., obejmującą działki nr 2/7, 2/8 i 2/9 o łącznej powierzchni 22.9531 ha.

Postanowienie Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny o przysądzeniu na rzecz Wnioskodawcy i jego żony nieruchomości w wyniku licytacji zapadło w dniu 28 stycznia 2008 r. i nabycie to nie było związane z działalnością gospodarczą. Zapłata nastąpiła ze wspólnego rachunku małżeńskiego.

W rejestrze gruntów wszystkie działki oznaczone są jako grunty orne (klasa lllb do IVb). Działki 2/7 (0,078 ha) i 2/8 (0,0553 ha) zostaną sprzedane na rzecz P., ponieważ leżą wzdłuż terenów kolejowych i zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego mają zostać do nich przyłączone. Ta okoliczność jest jedyną przyczyną wyodrębnienia tych działek i ich odrębnej sprzedaży. Gdyby Wnioskodawca sprzedał jednemu nabywcy wszystkie trzy działki, ten i tak musiałby sprzedać działki 7 i 8 na rzecz P.

Natomiast działkę 2/9 (22,8198 ha) Wnioskodawca zamierza sprzedać innemu nabywcy. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie poszczególnych części tej działki jest następujące: mieszkalnictwo i usługi rezydencjonalne, usługi, lasy (około 1/3 działki), ulica lokalna, ulica dojazdowa, ulica dojazdowa wewnętrzna.

Do dnia dzisiejszego na nieruchomości nie były dokonywane żadne nakłady. Nie dokonano również podziału terenu na mniejsze działki. Zamiarem Wnioskodawcy przy nabywaniu nieruchomości było w pierwszym rzędzie osiedlenie się tam i prowadzenie działalności rolnej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zwolnioną z VAT (nie jest podatnikiem zarejestrowanym), nie związaną z obrotem nieruchomościami. Nie dokonywał w przeszłości i nie zamierza dokonywać innych zakupów lub sprzedaży nieruchomości. Małżonka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Działalność gospodarczą polegającą na skupie i sprzedaży walut, czyli kantor wymiany walut Wnioskodawca prowadzi od 1 października 1990 r.

Przedmiotowa nieruchomość obejmująca działki 2/7, 2/8 i 2/9 została nabyta już jako podzielona, Wnioskodawca nie zamierza dokonywać żadnego podziału tych działek. W momencie nabycia ww. nieruchomości Wnioskodawca nie posiadał wiedzy o tym, iż to P. zleciło szybciej podział tej nieruchomości i że będzie on zobowiązany odsprzedać działki 2/7 i 2/8 na rzecz P.

Wnioskodawca wskazał, iż za kilka lat gdy wprowadzone będzie w Polsce euro, jego praca zawodowa w kantorze dobiegnie końca, dlatego celem zakupu tych działek była chęć osiedlenia się w Ś. i rozpoczęcie hodowli strusi bądź danieli. Nie były to jednak konkretne plany a raczej mgliste zamierzenia, gdyż w perspektywie kilku lat w życiu Wnioskodawcy wiele się może zmienić.

O podjęciu decyzji o sprzedaży przedmiotowych działek zadecydowały kłopoty finansowe Wnioskodawcy, czyli potrzeba spłaty kredytów bankowych oraz fakt, iż przedstawiciel P. oznajmił Wnioskodawcy, iż jeżeli nie sprzeda działek na rzecz P. to zostanie postępowaniem sądowym z nich wywłaszczony.

Klasyfikacja działek 2/7 i 2/8 określona jest jako działki pod budowle i inwestycje kolejowe. Wynika to z położenia tych działek wzdłuż terenu, gdzie biegną tory kolejowe.

Działki przeznaczone do sprzedaży będą w momencie sprzedaży niezabudowane. Działki przeznaczone do sprzedaży nie były w żaden sposób wykorzystywane do działalności gospodarczej. Ww. działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.

Wnioskodawca nie podjął żadnych działań związanych z hodowlą strusi bądź danieli. Były to bliżej niesprecyzowane plany.

Działki przeznaczone do sprzedaży nie były dzierżawione.

Na działce 2/9 Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów inwestycyjnych. W momencie nabycia na tej działce nie było żadnych dróg a jedynie teren ten jest przeznaczony pod ewentualną budowę.

Nieruchomość składającą się z działek 2/7, 2/8 i 2/9 o powierzchni 22.9531 ha Wnioskodawca nabył za kwotę XXX zł. Działki 2/7 i 2/8 o powierzchni 0,1333 ha Wnioskodawca zamierza sprzedać na rzecz P. za kwotę XXX zł. Co do działki 2/9 Wnioskodawca nie ma jeszcze żadnych sprecyzowanych planów i nie wie, czy ją w ogóle sprzeda, ale chciałby poznać opinię tut. organu na temat podatku VAT, gdyby z powodu kłopotów finansowych doszło do sprzedaży tej działki.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczy na spłatę kredytu bankowego a resztę wpłaci na lokaty bankowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w przypadku planowanej sprzedaży którejkolwiek z działek Wnioskodawca uznany zostanie za podatnika podatku od towarów i usług i zobowiązany zostanie do rozliczenia podatku z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaży opisanych nieruchomości nie dokonuje jako podatnik VAT. Są to czynności nie objęte definicją działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Działalnością gospodarczą zgodnie z definicją art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Samodzielne prowadzenie takiej działalności przez dany podmiot sprawia, że podmiot ten jest uważany za podatnika VAT.

Przedstawiona definicja nie znajdzie zastosowania w przypadku Wnioskodawcy z kilku przyczyn.

Przede wszystkim, sprzedając działki nabyte w drodze postępowania egzekucyjnego, Wnioskodawca nie prowadzi "samodzielnie działalności gospodarczej". Działalność gospodarcza, której przedmiotem jest sprzedaż nieruchomości, jest rodzajem działalności handlowej. Tego rodzaju obrót nieruchomościami, polega na ich częstotoliwym zakupie i odsprzedaży w celach zarobkowych. Nabywanie towarów w celu ich odsprzedaży jest cechą podstawową handlu. Jednorazowego wyzbycia się części majątku osobistego, jakie ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy, nie sposób utożsamiać z działalnością handlową.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że w jego działaniu nie występuje cecha częstotliwości, którą można określić jako stałość, powtarzalność czynności określonego rodzaju. Jednym z elementów częstotliwości działania jest niewiadoma, co do tego ile razy czynności te będą powtarzane. W przypadku osoby, która posiada jedną nieruchomość składającą się trzech działek określonej wielkości i rozporządza nimi sprzedając poszczególne działki, oczywistym jest jaka maksymalna ilość czynności zostanie dokonana. Ponadto z okoliczności sprzedaży wynika, że odrębna sprzedaż dwóch działek została wymuszona postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a więc nie wynika z woli Wnioskodawcy. Takiego rodzaju czynności nie sposób określić, jako wykonywane w sposób częstotliwy, wskutek powziętego przez podatnika zamiaru. O statusie podatnika VAT decydują przede wszystkim takie okoliczności jak zorganizowane, stałe uczestniczenie w obrocie gospodarczym (nabywanie i zbywanie usług lub dóbr materialnych) i związane z tym uczestniczeniem ponoszenie ryzyka prowadzenia działalności. Przyjęcie ilości transakcji, jako wyłącznego kryterium prowadzi do nieuzasadnionego różnicowania osób znajdujących się w podobnej sytuacji: ktoś, kto zakupi jedną lub dwie działki i je sprzeda jednemu, bądź dwóm nabywcom nie staje się podatnikiem VAT; natomiast osoba, która w taki sam sposób nabyła większy majątek (poza działalnością gospodarczą), ewentualnie dokonuje sprzedaży cząstkowej (poprzez podział nieruchomości) ma już mieć obowiązek rozliczania tego podatku.

Podsumowując Wnioskodawca uważa, że dokonywane przez niego transakcje polegają na rozporządzeniu składnikami majątku prywatnego i nie mogą być traktowane jako działalność gospodarcza opodatkowana VAT.

Słuszność tego stanowiska potwierdzają także interpretacje wielu organów skarbowych:

* Urząd Skarbowy w Namysłowie, PP/443-21/04, 20 października 2004 r. uznał za nieobjętą VAT wielokrotną sprzedaż przez rolnika ryczałtowego wydzielonych uprzednio działek, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo jednorodzinne;

* Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie, D-3/443/56/05, 24 października 2005 r. uznał za nieobjętą VAT wyprzedaż działek wydzielonych z nieruchomości nabywanej bez zamiaru jej odsprzedaży;

* Trzeci Urząd Skarbowy w Lublinie, P-2-443/61/05, 12 października 2005 r. zgodził się z wnioskodawcą że nie podlega VAT sprzedaż gruntów stanowiących majątek osobisty, jeśli nie były nabywane w celu ich zbycia.

Podobne stanowisko prezentowane jest także w orzeczeniach dotyczących podatku od towarów i usług: "jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie" (Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg wymienionych poniżej okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył we współwłasności małżeńskiej nieruchomość rolną niezabudowaną położoną w Ś., obejmującą działki nr 2/7, 2/8 i 2/9 o łącznej powierzchni 22.9531 ha w celu osiedlenia się i prowadzenia działalności rolniczej polegającej na hodowli strusi i danieli.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowle i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Wprawdzie z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie podjął żadnych działań związanych z hodowlą strusi lub danieli, gdyż były to bliżej niesprecyzowane plany, jednak z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Zatem Wnioskodawca wskazując, iż zakupu terenów rolniczych dokonał w celu prowadzenia działalności rolniczej (hodowlanej) potwierdził tym samym zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczynił w tym celu pewne nakłady, obejmujące w tym konkretnym przypadku zakup gruntu o łącznej powierzchni 22.9531 ha. Należy zaznaczyć, iż nawet jeśli zamierzona przez Wnioskodawcę inwestycja (hodowla strusi i danieli) nigdy nie zostałaby zrealizowana, to i tak samo poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności rolniczej należy również uznać za działalność gospodarczą. Ryzyko prowadzonej działalności i związane z nim skutki ekonomiczne obciążają podmiot prowadzący działalność i nie mają wpływu na jego obowiązki podatkowe powstałe z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym rolniczą), ewentualna sprzedaż przedmiotowego gruntu winna być traktowana jako sprzedaż majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem fakt, iż Wnioskodawca nie nabył przedmiotowego gruntu w celu dalszej jego odsprzedaży pozostaje w tym przypadku bez znaczenia.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości gruntowe w 2008 r. w drodze licytacji. Jak wskazał Wnioskodawca, nabycie to nie było związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca podkreśla, iż działki 2/7 (0,078 ha) i 2/8 (0,0553 ha) zostaną sprzedane na rzecz P., ponieważ leżą wzdłuż terenów kolejowych i zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego mają zostać do nich przyłączone. Wnioskodawca stwierdza, iż nie posiadał wiedzy o tym, iż to P. zleciło szybciej podział tej nieruchomości i że będzie on zobowiązany odsprzedać działki 2/7 i 2/8 na rzecz P.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nabycie ww. gruntu było związane z faktem, iż za kilka lat gdy wprowadzone będzie w Polsce euro, jego praca zawodowa w kantorze dobiegnie końca, dlatego też celem zakupu działek była chęć osiedlenia się w Ś. i rozpoczęcie hodowli strusi bądź danieli. Z kolei o podjęciu decyzji o sprzedaży przedmiotowych działek zadecydowały kłopoty finansowe Wnioskodawcy, czyli potrzeba spłaty kredytów bankowych oraz fakt, iż przedstawiciel P. oznajmił Wnioskodawcy, iż jeżeli nie sprzeda działek na rzecz P. to zostanie postępowaniem sądowym z nich wywłaszczony.

Nieruchomość składającą się z działek 2/7, 2/8 i 2/9 o powierzchni 22.9531 ha Wnioskodawca nabył za kwotę XXX zł. Działki 2/7 i 2/8 o powierzchni 0,1333 ha Wnioskodawca zamierza sprzedać na rzecz P. za kwotę XXX zł. Co do działki 2/9 Wnioskodawca nie ma jeszcze żadnych sprecyzowanych planów, ale z powodu kłopotów finansowych może dojść do sprzedaży tej działki.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczy na spłatę kredytu bankowego a resztę wpłaci na lokaty bankowe.

Przedstawione powyżej okoliczności bezspornie wskazują, iż zakupu powyższych nieruchomości Wnioskodawca dokonał z zamiarem lokaty kapitału oraz osiągnięcia zysków w przyszłości. Działania Wnioskodawcy, obejmujące nabycie w drodze postępowania egzekucyjnego nieruchomości gruntowej za kwotę XXX zł, następnie sprzedaż ww. nieruchomości podyktowana koniecznością spłaty kredytów bankowych, oraz ulokowanie nadwyżki środków finansowych uzyskanych z tytułu tej sprzedaży na lokatach bankowych, nie mogą być interpretowane inaczej niż działania podjęte celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, co potwierdza, iż zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu. Oczywistym jest bowiem, że dokonując inwestycji czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.

Należy jednak zauważyć, iż cechą prowadzonej działalności gospodarczej jest zakup po jak najkorzystniejszej cenie, z zamiarem sprzedaży po cenie jak najwyższej. Działania takie opierają się często na racjonalnym przewidywaniu, że cena nieruchomości wzrośnie w zależności od jej przeznaczenia czy popytu.

Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości dokonano na cele osobiste. Należy bowiem zauważyć, iż dla Wnioskodawcy zakup przedmiotowych nieruchomości jest lokatą kapitału, bowiem zaangażowane w ten sposób środki pieniężne stanowią zabezpieczenie dla Wnioskodawcy i w przypadku wystąpienia ewentualnych kłopotów finansowych ich odzyskanie nastąpi poprzez sprzedaż nieruchomości. Wnioskodawca podejmując ewentualne czynności zmierzające do sprzedaży gruntu, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku udziałów w nieruchomościach kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Wnioskodawca twierdzi, iż podjęte przez niego działania nie są związane z działalnością gospodarczą, niemniej jednak to właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych.

Również twierdzenie Wnioskodawcy, iż nie posiadał wiedzy o tym, że będzie on zobowiązany odsprzedać działki 2/7 i 2/8 na rzecz P., ponieważ leżą wzdłuż terenów kolejowych i zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego mają zostać do nich przyłączone, nie stanowią przesłanki uzasadniającej wyłączenie tych działek z gruntów nabytych w celu osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych. Należy bowiem zauważyć, iż mało prawdopodobnym wydaje się fakt, iż dokonując zakupu nieruchomości za kwotę XXX zł. Wnioskodawca nie znał położenia tych działek wzdłuż terenów kolejowych wynikającego z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również że nie widział ich usytuowania w momencie zakupu.

Nie można uznać, że działki nabyte zostały dla celów osobistych, prywatnych Wnioskodawcy, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, nieracjonalne byłoby bowiem działanie osoby, która kupuje grunt z zamiarem osiedlenia się za tak dużą kwotę, niesprawdzając wcześniej czy grunt ten w pełni odpowiada celom, dla których ma być nabyty, i czy cel ten będzie mógł być zrealizowany.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami dokonanymi w tym celu nadaje podmiotowi status podatnika VAT.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nabycie przez Wnioskodawcę opisanych wyżej nieruchomości gruntowych, a następnie przeznaczenie ich do sprzedaży wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

W efekcie planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy stwierdzić, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Odnośnie powoływania się przez Wnioskodawcę na postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wydane w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r., przez Naczelników Urzędów Skarbowych, należy zauważyć, iż interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz nie mają one mocy prawa powszechnie obowiązującego i dotyczą konkretnego stanu faktycznego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.