IBPP1/443-759/10/MS - Zasady dokonania korekty błędnie wystawionej faktury VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2010 r. (data wpływu 12 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2010 r. (data wpływu 27 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty błędnie wystawionej faktury VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty błędnie wystawionej faktury VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 października 2010 r. (data wpływu 27 października 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-759/10/MS z dnia 11 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na niewłaściwego kontrahenta i wysłał ją pocztą na adres wskazany na fakturze. Firma na którą była wystawiona faktura nie istnieje, w związku z tym nie ma możliwości teraz podpisania faktury korygującej. Wystawiona faktura została wprowadzona do rejestru VAT i podatek ten został odprowadzony.

Faktura została wystawiona przez pracownika wydziału merytorycznego, który dokonał błędnego wyboru kontrahenta z bazy w której figurowały dwie firmy o tej samej nazwie ale z innym numerem NIP.

Na dzień wystawienia przedmiotowej faktury VAT zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT było Starostwo Powiatowe, natomiast od 1 października 2010 r. zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT jest Powiat T. i obecnie to Powiat T. składa deklaracje podatkowe VAT-7.

Wnioskodawca jest w posiadaniu oryginału i kopii wystawionej faktury.

Faktura VAT została ponownie wystawiona na właściwego kontrahenta a podatek wynikający z faktury został wprowadzony do rejestru i odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można wprowadzić fakturę korygującą do rejestru VAT nie mając potwierdzenia odbioru faktury korygującej ponieważ firma już nie istnieje, a faktura pierwotna wróciła do Starostwa Podatkowego z adnotacją adresat nieznany.

Zdaniem Wnioskodawcy: nie ma możliwości skorygowania rejestru VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 106 ust. 1 tej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 3 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jej zapłaty.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, Minister Finansów określił w § 5 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), co powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży.

Stosownie do powołanego przepisu § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Sytuacje dotyczące wystawienia faktur korygujących określają przepisy § 13 i 14 ww. rozporządzenia.

I tak, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą (§ 13 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 13 ust. 3 ww. rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

W myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat i upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z kolei art. 29 ust. 4a ustawy, stanowi, że w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołana wyżej regulacja art. 29 ust. 4a ustawy, jasno stanowi, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego - dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na niewłaściwego kontrahenta (została wystawiona przez pracownika wydziału merytorycznego, który dokonał błędnego wyboru kontrahenta z bazy, w której figurowały dwie firmy o tej samej nazwie ale z innym numerem NIP) i wysłał ją pocztą na adres wskazany na fakturze. Firma na którą była wystawiona faktura nie istnieje, w związku z tym nie ma możliwości teraz podpisania odbioru faktury korygującej. Faktura pierwotna wróciła do Wnioskodawcy z adnotacją adresat nieznany. Wystawiona faktura została wprowadzona do rejestru VAT i podatek ten został odprowadzony.

Wnioskodawca jest w posiadaniu oryginału i kopii wystawionej faktury. Faktura VAT została ponownie wystawiona na właściwego kontrahenta a podatek wynikający z faktury został wprowadzony do rejestru i odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno - prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze pomiędzy skonkretyzowanymi podmiotami, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki. Zwrócić przy tym należy uwagę na brzmienie, przywołanego wyżej art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, gdzie wskazano, iż w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

W ocenie tut. organu wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie wyżej wymienionego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy towaru lub usługi), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura VAT jedynie sporządzona lecz nie wprowadzona do obrotu prawnego, nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu powyższego przepisu i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie wyżej wymienionego przepisu art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż w analizowanym przypadku nie doszło do zrealizowania transakcji. Wnioskodawca wprawdzie sporządził fakturę VAT, jednak nie została ona wprowadzona do obrotu prawnego. Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika bowiem, iż jest On w posiadaniu zarówno oryginału jak i kopii przedmiotowej faktury VAT. Zatem stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie brak podstaw do dokonania korekty obrotu i kwoty podatku należnego poprzez wystawienie faktury korygującej na podstawie § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu jednak należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak - w drodze wyjątku - jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że opisana transakcja pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem nieistniejącym nie doszła do skutku (stroną transakcji nie był podmiot wskazany na tej fakturze), a jednocześnie Wnioskodawca nie wprowadził faktury do obrotu prawnego (faktura została zwrócona Wnioskodawcy -Wnioskodawca posiada oryginał i kopię przedmiotowej faktury). Jednocześnie Wnioskodawca skorygował przedmiotową transakcję wystawiając fakturę VAT na właściwego kontrahenta a podatek wynikający z faktury ujął w rejestrze i odprowadził do Urzędu Skarbowego

W związku z powyższym można stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dopuszczalne jest anulowanie dokumentu (oryginału i kopii faktury). Dokumenty tej operacji księgowej opatrzone odpowiednią adnotacją powinny być zachowane w dokumentach Wnioskodawcy, bez konieczności wprowadzania ich do ewidencji.

Należy zaznaczyć, iż anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Ponadto Wnioskodawca powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

Reasumując, w przypadku sporządzenia faktury na okoliczność transakcji, która nie doszła do skutku, Wnioskodawca ma prawo anulować przedmiotową fakturę (oryginał i kopię) ponieważ jak wyżej stwierdzono faktura ta nie została wprowadzona do obiegu prawnego. Tym samym Wnioskodawca ma prawo dokonać korekty w rejestrze VAT. Jednocześnie należy w sposób prawidłowy rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu transakcji dokonanej z właściwym kontrahentem.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 4 ww. ustawy jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zatem jeśli transakcja doszła do skutku pomiędzy właściwymi podmiotami, a tylko została błędnie udokumentowana to ustalając datę obowiązku podatkowego w odniesieniu do tej transakcji należy kierować się przepisami art. 19 ustawy. Tym samym Wnioskodawca jest obowiązany prawidłowo rozliczyć (wykazać w ewidencji i deklaracji dla podatku VAT) podatek należny za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do czynności, którą wykonał (zgodnie z art. 19 ustawy o VAT).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.