IBPP1/443-733/10/MS - Dokumentowanie przychodów i kosztów wynikających z umowy o organizację spektakli muzycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu 27 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy w świetle ustawy o VAT udział w przychodach i kosztach wynikających z umowy o organizację spektakli muzycznych powinien być udokumentowany fakturami-refakturami czy też rozliczenia poniesionych kosztów i uzyskanych przychodów nie stanowią sprzedaży w świetle przepisów ustawy o VAT i powinny być rozliczone odpowiednio uznaniowymi i obciążeniowymi notami księgowymi - jest prawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2010 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy w świetle ustawy o VAT udział w przychodach i kosztach wynikających z umowy o organizację spektakli muzycznych powinien być udokumentowany fakturami-refakturami czy też rozliczenia poniesionych kosztów i uzyskanych przychodów nie stanowią sprzedaży w świetle przepisów ustawy o VAT i powinny być rozliczone odpowiednio uznaniowymi i obciążeniowymi notami księgowymi.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu 27 października 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-733/10/MS z dnia 11 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych.

Wnioskodawca zawarł umowę wspólnej organizacji spektakli muzycznych z firmą F. sp. z o.o., która również jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z umową z dnia 8 marca 2010 r. strony zobowiązały się współdziałać wykonując zadania i obowiązki takie jak wynajem hali, sceny, hotelu, ochrony, firmy sprzątającej, wydruk materiałów promocyjnych, plakatów, ulotek, organizacja kampanii reklamowych, przygotowanie ofert biletowych, wydruk i sprzedaż biletów, nadzór nad sprzedażą zapewnienie obsługi technicznej oraz przygotowanie i podpisanie umowy z firmą reprezentującą artystów występujących w organizowanych spektaklach. Każda ze stron przy wykonywaniu ww. prac korzystała z podwykonawców. Strony umowy ustaliły również, że koszty własne jak i te związane z pracą firm zewnętrznych będą dzielone w stosunku 50:50 (po połowie), w ten sposób, "iż strona pokrywająca konkretny koszt dokona refakturowania połowy wykonanej płatności na rzecz drugiej strony umowy". Natomiast rozliczenie przychodów "nastąpi poprzez odjęcie kosztów od osiągniętych wpływów finansowych. Powstała różnica stanowiąca dochód z organizacji przedsięwzięcia zostanie podzielona pomiędzy spółki w stosunku 50:50 (po połowie). Rozliczenie finansowe nastąpi poprzez przekazanie środków finansowych pomiędzy stronami umowy, aż do momentu, gdy obie spółki będą w posiadaniu osiągniętego dochodu."

Zarówno Wnioskodawca jak i F. dopełniły swoich obowiązków w zakresie organizacji spektakli. Zorganizowały potrzebne zaplecze, opłaciły podwykonawców, zajmowały się dystrybucją biletów wstępu poprzez sprzedaż bezpośrednią uczestnikom spektakli bądź pośrednią przez firmy zewnętrzne. Wnioskodawca po organizacji spektakli, których dotyczyła umowa, chcąc rozliczyć się zgodnie z umową ze Spółką F. wystawił stosowne refaktury opiewające na połowę wartości poniesionych kosztów udokumentowanych fakturami i rachunkami z odpowiednią stawką podatku VAT jednak po analizie przepisów prawnych i ich interpretacji doszedł do wniosku, iż stosownym dokumentem do rozliczeń będzie nota księgowa, zatem wystawione wcześniej refaktury skorygował i na ich miejsce wystawił noty księgowe na te same wartości. W zakresie rozliczenia przychodów spółka wystawiła tylko notę księgową, jednak druga strona umowy nie akceptuje takiego sposobu rozliczeń i nalega na rozliczenie zarówno przychodów jak i kosztów fakturą.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 października 2010 r. Wnioskodawca podał, że:

Z kolei spółka F. sp. z o.o. zobowiązana była do wykonania następujących zadań:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług udział w przychodach i kosztach wynikających z podpisanej umowy powinien być udokumentowany fakturami - refakturami, czy też rozliczenia poniesionych kosztów i uzyskanych przychodów nie stanowią sprzedaży w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i powinny być rozliczone odpowiednio uznaniowymi i obciążającymi notami księgowymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo zawartych w umowie ustaleń w zakresie refakturowania, zarówno koszty jak i przychody powinny być udokumentowane notami księgowymi. Fakturę VAT wystawia się m.in. w przypadku odpłatnego świadczenia usług. W praktyce przyjęto się, że "przerzucenie" na inny podmiot wydatków poniesionych na zakup usług uznawane jest za świadczenie usług i nazywane jest "refakturowaniem". Jednak zgodnie z przyjętą praktyką do refakturowania dochodzi przy spełnieniu następujących okoliczności:

* przedmiotem refakturowania są usługi, z których korzysta podmiot, na który wystawiana jest refaktura,

* podatnik dokonuje odsprzedaży usług po cenie zakupu,

* strony zawarły stosowną umowę, która stanowi o odrębnym rozliczeniu danego rodzaju usługi.

W opisanej sytuacji z usług, na które miała być wystawiona refaktura faktycznie nie korzysta spółka F., czyli współorganizator przedsięwzięcia a firma reprezentująca artystów uczestniczących w spektaklu oraz uczestnicy spektakli, z tego też względu należy uznać, że nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług. Zatem niezasadne jest pomimo spełnienia warunków określonych w umowie, wystawienie refaktury w celu rozliczenia kosztów.

Podobnie przy rozliczaniu przychodów Wnioskodawca uważa, że niezasadnym jest wystawianie na potrzeby wykonania umowy i rozliczeń pieniężnych faktury na sprzedaż biletów pomiędzy współorganizatorami, czego oczekuje firma F. sp. z o.o., ponieważ między współorganizatorami do faktycznej sprzedaży nigdy nie doszło. Zarówno Wnioskodawca i F. w ramach swoich obowiązków prowadzili sprzedaż własną na rzecz osób fizycznych i przedsiębiorstw oraz organizacji zajmujących się dystrybucją biletów wstępu, jednak nie między sobą. Zatem do dokonania rozliczeń i w celu przeniesienia połowy przychodu z przedsięwzięcia należy zastosować noty księgowe uznaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ww. ustawy w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych.

Wnioskodawca zawarł umowę wspólnej organizacji spektakli muzycznych z firmą F sp. z o.o., która również jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 351#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy - z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353#185; k.c. np. zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp. Jak wskazano celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie podlega więc rejestracji.

Jak wynika ze złożonego wniosku, wskazane powyżej rozwiązania zostały również przyjęte w przedmiotowej sprawie. Przedmiotem umowy jest wspólna organizacja spektakli muzycznych przez Wnioskodawcę oraz Spółkę F.

Strony zobowiązały się współdziałać wykonując zadania i obowiązki takie jak wynajem hali, sceny, hotelu, ochrony, firmy sprzątającej, wydruk materiałów promocyjnych, plakatów, ulotek, organizacja kampanii reklamowych, przygotowanie ofert biletowych, wydruk i sprzedaż biletów, nadzór nad sprzedażą zapewnienie obsługi technicznej oraz przygotowanie i podpisanie umowy z firmą reprezentującą artystów występujących w organizowanych spektaklach.

W konsekwencji w związku ze wskazaną realizacją spektakli muzycznych Wnioskodawca jak i Spółka F. osiągały niezależnie obrót z tytułu sprzedaży biletów, powierzchni reklamowej, reklamy wizualnej i słownej oraz powierzchni na wystawę samochodów.

Ponadto z wniosku wynika, ze Strony umowy ustaliły również, że koszty własne jak i te związane z pracą firm zewnętrznych będą dzielone w stosunku 50:50 (po połowie), w ten sposób, "iż strona pokrywająca konkretny koszt dokona refakturowania połowy wykonanej płatności na rzecz drugiej strony umowy". Natomiast rozliczenie przychodów "nastąpi poprzez odjęcie kosztów od osiągniętych wpływów finansowych. Powstała różnica stanowiąca dochód z organizacji przedsięwzięcia zostanie podzielona pomiędzy spółki w stosunku 50:50 (po połowie). Rozliczenie finansowe nastąpi poprzez przekazanie środków finansowych pomiędzy stronami umowy, aż do momentu, gdy obie spółki będą w posiadaniu osiągniętego dochodu."

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką F. dotyczące przenoszenia kosztów organizacji spektakli muzycznych jak również dokonywania podziału obrotu realizowanego w ramach tego zadania, biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową.

Należy jednakże zaznaczyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów, brak jest jednakże przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla takiego sposobu dokumentowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że do dokonania rozliczeń w celu przeniesienia przez strony umowy połowy obrotu i połowy kosztów realizacji spektakli muzycznych należy zastosować noty księgowe, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.