IBPP1/443-719/13/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 września 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-719/13/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 28 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki:

1.

w stosunku do usług organizowania odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk dla podopiecznych Wnioskodawcy - jest prawidłowe;

2.

w stosunku do usług organizowania odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk dla dzieci niebędących podopiecznymi Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe;

3.

w stosunku do usług udostępniania zakwaterowania i wyżywienia innym jednostkom budżetowym - jest prawidłowe;

4.

w stosunku do usług udostępniania zakwaterowania i wyżywienia innym instytucjom i osobom fizycznym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w stosunku do usług organizowania odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk oraz udostępniania zakwaterowania i wyżywienia Wnioskodawca właściwie stosuje stawki podatku VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia z dnia 22 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 sierpnia 2013 r. IBPP1/443-719/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Jest placówką oświatowo-wychowawczą, należącą do grupy placówek wychowania pozaszkolnego, równocześnie jest samorządową jednostką budżetową Gminy Miejskiej działającą na podstawie ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 979).

Działalność Wnioskodawcy odbywa się na następujących obiektach:

1. przy Al. P.W.,

2. Ośrodek Sportowo-Rekreacyjny przy ul. W,

3. Baza Szkoleniowo-Wypoczynkowa w k.m.

Działalność statutowa Wnioskodawcy obejmuje zadania z zakresu rozwoju kultury fizycznej, sportu, rekreacji i turystyki wśród dzieci i młodzieży w szczególności:

a.

prowadzenie działalności dydaktyczno wychowawczej z uczestnikami zajęć,

b.

prowadzenie specjalistycznych ćwiczeń korekcyjnych z dziećmi i młodzieżą, u których stwierdzono wadę postawy ciała,

c.

prowadzenie zajęć klasami, grupami zorganizowanymi na pływalniach, salach gimnastycznych i kortach tenisowych,

d.

prowadzenie zajęć w sekcjach sportowych oraz grupach rekreacyjnych,

e.

organizowanie kolonii, obozów, zimowisk, zielonych szkół i wycieczek szkolnych,

f.

poradnictwo, szkolenia, kursy, warsztaty, seminaria i konferencje,

g.

organizację otwartych imprez i akcji jak: zawody, konkursy, turnieje, badania profilaktyczne,

h.

organizowanie wymiany doświadczeń i współpracę z pokrewnymi placówkami, instytucjami i organizacjami,

i.

współpracę ze szkołami, uczelniami, placówkami kulturalnymi, sportowymi oraz jednostkami samorządu lokalnego i organami administracji państwowej,

j.

współpracę z rodzicami w zakresie wychowania i profilaktyki.

W zakresie działalności publicznej, jednostki Wnioskodawcy (obiekty wskazane w poz. 1 i 2) wykonują większość założeń statutowych i są to czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Czerpią natomiast przychody we własnym imieniu i na własny rachunek w czasie wolnym od zajęć statutowych z tytułu odpłatnego udostępniania obiektów sportowych na prowadzenie zajęć rekreacyjno-sportowych, najmu pomieszczeń użytkowych, najmu sali konferencyjnej oraz wynajmu ogrodzenia pod tablicę reklamową. Przychody te można zaliczyć do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, dla których Wnioskodawca wystawia faktury VAT stosując odpowiednio stawki podatku VAT 23%, 8% oraz stawkę zw. Nie można jednocześnie określić procentowego udziału sprzedaży opodatkowanej i niepodlegającej podatkowi VAT.

Obiektami powierzonymi Wnioskodawcy na prowadzenie działalności statutowej są w szczególności: sale gimnastyczne, kryta pływalnia, korty tenisowe, boisko sportowe oraz pomieszczenia biurowe, wykorzystywane do realizowania zadań statutowych i działań na własny rachunek. Wnioskodawca ponosi bieżące wydatki na utrzymanie obiektów sportowych i pomieszczeń administracyjnych, w tym na materiały podstawowe związane z utrzymaniem obiektów sportowych (środki czystości), media (woda, ścieki, prąd), usługi związane z funkcjonowaniem obiektu (porządkowe, wywóz odpadów, remontowe, przeglądy techniczne), inwestycje.

Ponoszone w tym zakresie wydatki są zasadniczo udokumentowane wystawianymi na Wnioskodawcę przez dostawcóww.ykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT. Faktury te obejmują całość poniesionych kosztów na utrzymanie ww. obiektów niemożliwych do rozdzielenia na poszczególne rodzaje działalności.

Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać ponoszonych wydatków do poszczególnych czynności opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających VAT. Podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Odliczenie VAT naliczonego od faktur kosztowych ma miejsce jedynie w sytuacji, gdy można w 100% przyporządkować dany koszt do sprzedaży opodatkowanej.

K.posiada własną bazę noclegową i zaplecze gastronomiczne. W ramach organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży nabywa usługi transportu oraz usługi związane z uatrakcyjnianiem czasu wolnego.

Posiadając taką bazę K. świadczy usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty realizując tym samym cele zawarte w statucie jednostki.

K.jest organizatorem odpłatnych kolonii, obozów i zimowisk. Uczestnikami tych form wypoczynku są dzieci i młodzież będąca jednocześnie uczestnikami zajęć stałych prowadzonych przez K. w Krakowie oraz dzieci i młodzież korzystająca tylko z wypoczynku takiego jak kolonie, obozy, zimowiska (w momencie złożenia karty kwalifikacyjnej na kolonię, dzieci traktowane są jako podopieczni K.). Dla tych usług stosuje się stawkę zwolnioną na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. § 13, ust. 1, pkt 15.

K. udostępnia również odpłatnie noclegi i wyżywienie innym jednostkom budżetowym stosując w tym wypadku zwolnienie na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r., § 13, ust. 1, pkt 13. K. udostępnia także odpłatnie bazę noclegową i wyżywienie innym instytucjom i osobom fizycznym, stosując w tym wypadku stawkę podatku VAT 8% traktując te usługi jako sklasyfikowane wg PKWiU w dziale 55 "usługi związane z zakwaterowaniem" na podstawie art. 41, ust. 2, ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca podaje, że K. organizuje kolonie, obozy i zimowiska we własnym imieniu, a także udostępnia odpłatnie bazę noclegową i wyżywienie innym jednostkom budżetowym, oraz innym instytucjom i osobom fizycznym.

1. K. organizując kolonie, obozy i zimowiska we własnym imieniu traktuje je jako usługę kompleksową. Zapewnia noclegi i wyżywienie (własna baza materialna), kadrę wychowawców i opiekę pielęgniarską (usługa własna). Transport (przewóz dzieci) i usługi związane z uatrakcyjnieniem czasu wolnego uczestników (np. bilety do muzeów, na basen, do kina) nabywa od innych podatników. Usługi obce traktowane są jako niezbędne do realizacji podstawowego zadania statutowego K. K. nie rozdziela usług na poszczególne części traktuje je jako całość jednej usługi.

2. Jednostka organizując kolonie, obozy i zimowiska realizuje zadania statutowe, działa we własnym imieniu i na własny rachunek, usługi dodatkowe nabywa dla bezpośredniej korzyści uczestników kolonii, obozów i zimowisk przy czym są one ściśle związane i konieczne do realizacji zadania podstawowego.

3. K. prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników i posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

4. W zakresie odpłatnego udostępniania bazy noclegowej i gastronomicznej innym jednostkom K. traktuje tę usługę kompleksowo i klasyfikuje ją zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, udostępnianie domków w schronisku młodzieżowym sklasyfikowano natomiast pod symbolem 55.20.11.0.

Dodatkowo w przypadku usług świadczonych dla innych jednostek budżetowych K. korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392) zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 13.

Dla usług organizacji kolonii i usług o podobnym charakterze przez jednostki objęte ustawą o systemie oświaty świadczonych na rzecz dzieci i młodzieży z tych jednostek K. korzysta ze zwolnienia z VAT zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 15 ww. rozporządzenia.

5. Udostępniając odpłatnie bazę noclegową i gastronomiczną innym jednostkom K. zawiera z nimi umowy, w których zobowiązuje się zapewnić zakwaterowanie, wyżywienie, opiekę pielęgniarską sprzęt sportowy, wywóz bagażu do ośrodka, bazując na własnych zasobach osobowych i materialnych, nie kupując usług obcych. K. udostępnia odpłatnie bazę noclegową i wyżywienie innym jednostkom takim jak: parafie, stowarzyszenia sportowe, harcerstwo, osoby fizyczne, uczelnie, szkoły-jednostki budżetowe.

6. K. organizując kolonie, obozy i zimowiska we własnym imieniu działa jako jednostka objęta systemem oświaty zgodnie ze swoim statutem. Celem K. nie jest osiąganie dochodu przez konkurencyjne wykonywanie usług organizacji kolonii, obozów i zimowisk w stosunku do podatników nie korzystających z takiego zwolnienia. Celem jest natomiast realizacja zadań statutowych jednostki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 2):

Czy w stosunku do usług organizowania odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk oraz udostępniania zakwaterowania i wyżywienia w K. Wnioskodawca właściwie stosuje stawki podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako jednostka działająca na podstawie ustawy o oświacie powinien on stosować stawkę zwolnioną na fakturach za usługi odpłatnej organizacji kolonii, obozów, zimowisk oraz udostępniania bazy noclegowej i gastronomicznej innym jednostkom budżetowym zgodnie z § 13, ust. 1, pkt 15 oraz pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 247; z ost. zm. Dz. U. z 2013 r. poz. 362), a także stawkę 8% za usługi odpłatnego udostępniania bazy noclegowej i wyżywienia innym instytucjom i osobom fizycznym, traktując te usługi jako sklasyfikowane wg PKWiU w dziale 55 "Usługi związane z zakwaterowaniem" na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

1.

prawidłowe - w stosunku do usług organizowania odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk dla podopiecznych Wnioskodawcy;

2.

nieprawidłowe - w stosunku do usług organizowania odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk dla dzieci niebędących podopiecznymi Wnioskodawcy;

3.

prawidłowe - w stosunku do usług udostępniania zakwaterowania i wyżywienia innym jednostkom budżetowym;

4.

prawidłowe - w stosunku do usług udostępniania zakwaterowania i wyżywienia innym instytucjom i osobom fizycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie natomiast do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% stosownie do art. 146a pkt 2.

W poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy wymienione zostały "Usługi związane z zakwaterowaniem" - sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.

W myśl natomiast § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247) zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia, zawierającego listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%, wymienione zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

* napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,

* napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,

* napojów, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,

* napojów bezalkoholowych gazowanych,

* wód mineralnych,

* innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy podkreślić, iż wszelkie zwolnienia od podatku, określone w ustawie i przepisach wykonawczych jako odstępstwo od ogólnej zasady muszą być interpretowane ściśle.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Jest placówką oświatowo-wychowawczą, należącą do grupy placówek wychowania pozaszkolnego, równocześnie jest samorządową jednostką budżetową Gminy Miejskiej działającą na podstawie ustawy o systemie oświaty. Działalność statutowa Wnioskodawcy obejmuje zadania z zakresu rozwoju kultury fizycznej, sportu, rekreacji i turystyki wśród dzieci i młodzieży, m.in. organizowanie kolonii, obozów, zimowisk, zielonych szkół i wycieczek szkolnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że uczestnikami organizowanych przez Wnioskodawcę kolonii, obozów i zimowisk są zarówno dzieci i młodzież będąca jednocześnie uczestnikami zajęć stałych prowadzonych przez Wnioskodawcę, jak i dzieci oraz młodzież korzystająca wyłącznie z tych form wypoczynku (tekst jedn.: kolonie, obozy, zimowiska).

W ramach organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży Wnioskodawca zapewnia noclegi i wyżywienie, kadrę wychowawców i opiekę pielęgniarską (usługi własne) a także nabywa usługi transportu oraz usługi związane uatrakcyjnianiem wolnego czasu.

Wnioskodawca organizując kolonie, obozy i zimowiska działa we własnym imieniu jako jednostka objęta systemem oświaty zgodnie ze swoim statutem. Jak podaje Wnioskodawca jego celem nie jest osiąganie dochodu przez konkurencyjne wykonywanie usług organizacji kolonii, obozów i zimowisk w stosunku do podatników nie korzystających ze zwolnienia. Celem Wnioskodawcy jest realizacja zadań statutowych jednostki.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii czy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny i prawny Wnioskodawca będzie kwalifikował się w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży w formie odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk do zastosowania stawki zwolnionej podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane:

a.

w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,

b.

przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.

Jednocześnie w myśl art. 41 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1.

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub

2.

ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Jak stanowi art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Z kolei zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi obozów, kolonii lub usługi o podobnym charakterze, organizowane przez szkoły i inne jednostki objęte ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), świadczone wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych szkół i jednostek.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Katalog podmiotów objętych ustawą o systemie oświaty został wymieniony w art. 2 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym system oświaty obejmuje:

1.

przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkola specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;

2.

szkoły:

a.

podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,

b.

gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,

c.

ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze i leśne,

d.

artystyczne;

3.

placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;

3a.placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;

3b.placówki artystyczne - ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;

4.

poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;

5.

młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;

6.

(uchylony);

7.

placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;

8.

(uchylony);

9.

zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli;

10.

biblioteki pedagogiczne;

11.

kolegia pracowników służb społecznych.

Na mocy art. 2a ust. 1 ww. ustawy, system oświaty wspierają organizacje pozarządowe, w tym organizacje harcerskie, a także osoby prawne prowadzące statutową działalność w zakresie oświaty i wychowania.

Analiza powołanego przepisu § 13 ust. 1 pkt 15 ww. rozporządzenia, prowadzi do wniosku, iż zwolnienie określone tym przepisem jest zwolnieniem o charakterze podmiotowo-przedmiotowym. Zatem przysługuje wyłącznie w sytuacji, gdy obie przesłanki, zarówno podmiotowa, jak i przedmiotowa są spełnione:

1.

świadczący usługę podmiot musi być podmiotem objętym ustawą o systemie oświaty, tj. wymienionym w cyt. art. 2 ustawy o systemie oświaty,

2.

podmiot musi świadczyć usługi organizacji obozów, kolonii na rzecz dzieci i młodzieży z ww. jednostki.

Wnioskodawca - świadcząc usługi odpłatnych kolonii, obozów czy zimowisk dla swoich podopiecznych tj. dzieci które są uczestnikami zajęć stałych organizowanych przez Wnioskodawcę - działając jako podmiot objęty ustawą o systemie oświaty korzysta ze zwolnienia o którym mowa § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy te nie mają jednak zastosowania do ww. usług świadczonych na rzecz dzieci i młodzieży niekorzystających z zajęć stałych organizowanych przez Wnioskodawcę.

Nie można bowiem uznać, że samo zapisanie się na kolonię, obóz czy zimowisko u danego organizatora (u Wnioskodawcy) powoduje, że dziecko (młodzież) staje się wychowankiem Wnioskodawcy. Powołany wyżej przepis wyraźnie bowiem stanowi, że zwolnienie ma zastosowanie do tego typu usług świadczonych wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych jednostek. Zatem usługi organizacji kolonii, obozów i zimowisk dla innych dzieci (młodzieży) ma charakter usług turystycznych.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 119 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 marca 2013 r., przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Jak wynika z treści art. 119 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa "w szczególności" oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Jak stanowi art. 119 ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

* działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

* przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty - art. 119 ust. 3a ustawy.

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Wskazać tutaj należy, iż podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych wg szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy.

W przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 (art. 119 ust. 5 ustawy).

Należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie "środków" do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej. Natomiast wszelkie towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę dla wyświadczenia usługi własnej, stanowiącej następnie element usługi turystyki, należy uznać za wydatki dotyczące usług własnych.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 - na podstawie art. 119 ust. 6 ustawy - podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "usług turystyki". Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą - poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.). Stosownie do powołanego przepisu, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu Dyrektywy w języku francuskim - "Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur", jak też w języku angielskim - "All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller", należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako "Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego". Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052 "turystyka" to zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych.

Definicję usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale niesłużące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak "Ekonomika turystyki" PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko "Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej", Ruch turystyczny - Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn "Marketing w turystyce", Warszawa 2002 r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Z powyższego wynika, że zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Biorąc pod uwagę przedstawione rozważania, stwierdzić należy, iż procedura opodatkowania biur podróży jest procedurą szczególną, przewidującą uregulowania specyficzne dla działalności biur podróży i stanowiące odstępstwo od ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT.

Podkreślenia wymaga fakt, iż cytowane przepisy art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług są zbieżne z przepisami Dyrektywy. I tak, zgodnie z art. 306 Dyrektywy, państwa członkowskie stosują procedurę szczególną VAT, zgodnie z niniejszym rozdziałem, do transakcji dokonywanych przez biura podróży, o ile biura te występują we własnym imieniu wobec nabywców oraz gdy wykorzystują one do realizacji podróży towary dostarczane i usługi świadczone przez innych podatników.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika jednoznacznie, iż dotyczy on świadczeń nabywanych od innych podatników.

Jak już wyżej wskazano, transakcje dokonywane na warunkach przewidzianych w art. 306 Dyrektywy przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty (art. 307 Dyrektywy).

Pojedyncza usługa podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym biuro podróży ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy usługi.

Z kolei, na mocy art. 308 Dyrektywy, w odniesieniu do pojedynczej usługi świadczonej przez biuro podróży, za podstawę opodatkowania i cenę z wyłączeniem VAT w rozumieniu art. 226 pkt 8 uznaje się marżę biura podróży, czyli różnicę między całkowitą kwotą, z wyłączeniem VAT, do zapłaty przez turystę a faktycznymi kosztami poniesionymi przez biuro podróży z tytułu dostaw towarów i usług świadczonych przez innych podatników, w przypadku gdy transakcje te służą bezpośredniej korzyści turysty.

W tym miejscu warto przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie C-557/11 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska). W pkt 19 tego wyroku Trybunał wskazał, iż "głównym celem wprowadzenia uregulowań składających się na szczególną procedurę opodatkowania podatkiem VAT biur podróży było uniknięcie trudności, jakie wynikałyby dla podmiotów gospodarczych ze stosowania ogólnych zasad dyrektywy o podatku VAT do transakcji obejmujących świadczenia nabywane od podmiotów trzecich (zob. podobnie wyrok z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C 308/96 i C 94/97 Madgett i Baldwin, Rec. s. I 6229, pkt 33. Zastosowanie zasad ogólnych w odniesieniu do miejsca i podstawy opodatkowania oraz odliczenia podatku naliczonego powodowałoby bowiem praktyczne trudności dla przedsiębiorstw z powodu wielości i lokalizacji świadczonych usług, co mogłoby stanowić dla nich przeszkodę w prowadzeniu działalności (zob. wyrok z dnia 12 listopada 1992 r. w sprawie C 163/91 Van Ginkel, Rec. s. I 5723, pkt 14".

W cytowanym wyroku TSUE podkreślił, iż Trybunał już w przeszłości orzekł, że szczególna procedura opodatkowania biur podróży znajduje zastosowanie wyłącznie do świadczeń nabywanych od podmiotów trzecich. Ta sama linia rozumowania doprowadziła Trybunał do orzeczenia, że procedura ta nie dotyczy usług przewozu świadczonych bez pośredników, które podlegają przepisom ogólnym mającym zastosowanie do przedsiębiorstw transportowych (wyrok z dnia 27 października 1992 r. w sprawie C 74/91 Komisja przeciwko Niemcom, Rec. s. I 5437, pkt 26. Trybunał wywiódł stąd, że w sytuacji gdy podmiot gospodarczy podlegający przepisom o szczególnej procedurze opodatkowania biur podróży świadczy za cenę ryczałtową usługi złożone w części z jego własnych usług, a w części ze świadczeń innych podatników, procedura szczególna znajduje zastosowanie tylko do świadczeń podmiotów trzecich (zob. podobnie ww. wyrok w sprawach połączonych Madgett i Baldwin, pkt 47).

W tym też kontekście należy rozpatrywać pojęcie "pojedynczej usługi" zawarte w art. 307 i 308 Dyrektywy. Pojęcie to obejmuje tylko świadczenia nabywane od innych podatników. Natomiast zasada dotycząca pojedynczej usługi znajduje zastosowanie w ramach ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT i nie wpływa na interpretację tego pojęcia w ramach szczególnej procedury opodatkowania biur podróży. Nie ma przy tym znaczenia, iż własne usługi są niezbędne do świadczenia uczestnikom całościowych usług turystycznych przez biuro podróży. Niezależnie bowiem od tego, czy usługi te są niezbędne do świadczenia całościowej usługi turystycznej, nie można ich uznać za element "pojedynczej usługi" w rozumieniu art. 307 i 308 Dyrektywy, ani w konsekwencji traktować ich z punktu widzenia opodatkowania w taki sam sposób.

W wyroku w sprawie C-557/11 Trybunał wskazał także, iż "własne usługi przewozu stanowiące element składowy usługi turystycznej świadczonej podróżnym przez biuro podróży za cenę ryczałtową, opodatkowanej zgodnie ze wskazanymi przepisami, podlegają ogólnym zasadom opodatkowania podatkiem VAT, w szczególności w odniesieniu do stawki podatku, a nie szczególnej procedurze opodatkowania transakcji dokonywanych przez biura podróży. Zgodnie z art. 98 tej dyrektywy, jeżeli państwo członkowskie wprowadziło obniżoną stawkę podatku VAT dla usług przewozu, stawka ta znajduje zastosowanie do omawianych usług własnych biura podróży".

Z uwagi na powyższe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie szczególna procedura opodatkowania biur podróży będzie miała zastosowanie tylko do świadczeń transportu (przewozu dzieci) i związanych z uatrakcyjnianiem czasu wolnego uczestników nabywanych przez Wnioskodawcę od innych podatników przy świadczeniu usług dla bezpośredniej korzyści uczestników. Tej procedurze nie będą natomiast podlegały własne usługi noclegowe, wyżywienia, opieki wychowawczej i pielęgniarskiej świadczone przez Wnioskodawcę.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca posiada własną bazę noclegową i zaplecze gastronomiczne. W ramach organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży nabywa usługi transportu oraz usługi związane z uatrakcyjnianiem czasu wolnego.

Wnioskodawca organizując kolonie, obozy i zimowiska we własnym imieniu traktuje je jako usługę kompleksową. Zapewnia noclegi i wyżywienie (własna baza materialna), kadrę wychowawców i opiekę pielęgniarską (usługa własna). Transport (przewóz dzieci) i usługi związane z uatrakcyjnieniem czasu wolnego uczestników (np.bilety do muzeów, na basen, do kina) nabywa od innych podatników. Usługi obce traktowane są jako niezbędne do realizacji podstawowego zadania statutowego K. K. nie rozdziela usług na poszczególne części traktuje je jako całość jednej usługi.

Wnioskodawca organizując kolonie, obozy i zimowiska realizuje zadania statutowe, działa we własnym imieniu i na własny rachunek, usługi dodatkowe nabywa dla bezpośredniej korzyści uczestników kolonii, obozów i zimowisk przy czym są one ściśle związane i konieczne do realizacji zadania podstawowego.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników i posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Tak opisane świadczenia związane z uatrakcyjnieniem czasu wolnego jak i transportu uczestników, w związku z którymi Wnioskodawca nabywa usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników, stanowią element usługi turystyki, a Wnioskodawca działa jako podatnik zdefiniowany w cytowanym art. 119 ust. 3 ustawy o VAT. Zatem opisane świadczenia nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników, winien on opodatkować stosując procedurę szczególną wynikającą z art. 119 ustawy, według stawki podatku od towarów i usług określonej w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 23%.

Natomiast usługi własne zakwaterowania, wyżywienia, opieki wychowawców i opieki pielęgniarskiej winien on opodatkować stosując zasady ogólne, według stawki podatku od towarów i usług określonej dla poszczególnych usług.

Usługi zakwaterowania dla których Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU 55 - usługi związane z zakwaterowaniem wymienione zostały w załączniku nr 3 do ustawy o VAT w pozycji 163. W związku z powyższą regulacją, dla tych usług, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania 8% obniżonej stawki podatku.

Również dla usług związanych z wyżywieniem - o ile zaklasyfikowane są do PKWiU 56 - należy zastosować 8% stawkę podatku VAT z wyjątkiem sprzedaży:

* napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,

* napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,

* napojów, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,

* napojów bezalkoholowych gazowanych,

* wód mineralnych,

* innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy,

które podlegają opodatkowaniu wg 23% stawki VAT.

Z kolei świadczone przez Wnioskodawcę usługi opieki wychowawczej, będące usługami własnymi Wnioskodawcy, również winny być opodatkowane w sposób właściwy dla ich specyfiki.

Stosownie do powołanego już art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane:

a.

w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,

b.

przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.

Określając krąg usług objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT, ustawodawca odwołał się do przepisów o systemie oświaty.

Zgodnie z art. 92a ust. 1 ustawy o systemie oświaty w czasie wolnym od zajęć szkolnych dla uczniów mogą być organizowane kolonie, obozy i inne formy wypoczynku.

Na podstawie dyspozycji zawartej w ust. 2 tego artykułu zostało wydane przez Ministra Edukacji Narodowej rozporządzenie z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. z 1997 r. Nr 12, poz. 67 z późn. zm.).

Analizując powołane wyżej regulacje prawne należy zauważyć, że zwolnienie od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług, ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, zatem warunkiem jego zastosowania jest to, by dany podmiot wykonywał usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą w formach i na zasadach określonych w odpowiednich przepisach.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca organizując kolonie, obozy i zimowiska działa jako jednostka objęta systemem oświaty i jednocześnie zapewnia we własnym zakresie opiekę wychowawczą.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej są obowiązani do zapewnienia bezpiecznych warunków wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej. Organizatorzy wypoczynku są również obowiązani zatrudniać odpowiednio przygotowaną kadrę pedagogiczną (§ 1).

Organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej (§ 2).

W myśl § 12 i 12a przedmiotowego rozporządzenia:

1. Wychowawcami w różnych formach wypoczynku mogą być:

1.

nauczyciele,

2.

studenci szkół wyższych kierunków i specjalności, których program obejmuje przygotowanie pedagogiczne, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia,

3.

słuchacze kolegiów nauczycielskich i nauczycielskich kolegiów językowych, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia,

4.

osoby posiadające zaświadczenia o ukończeniu kursu dla wychowawców kolonijnych, obejmującego program określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia,

5.

instruktorzy harcerscy w stopniu co najmniej przewodnika,

6.

przodownicy turystyki kwalifikowanej oraz instruktorzy Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego,

7.

trenerzy i instruktorzy sportowi.

2. Osoby wymienione w ust. 1 pkt 4-7 powinny spełniać następujące warunki:

1.

mieć ukończone 18 lat życia,

2.

posiadać co najmniej średnie wykształcenie, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Warunek określony w ust. 2 pkt 2 nie dotyczy instruktorów harcerskich, o których mowa w ust. 1 pkt 5, pełniących funkcję wychowawcy w formach wypoczynku prowadzonych przez organizacje harcerskie.

4. Do obowiązków wychowawcy należy w szczególności:

1.

zapoznanie się z kartami kwalifikacyjnymi uczestników wypoczynku,

2.

prowadzenie dziennika zajęć, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia,

3.

opracowywanie planów pracy wychowawczej grupy,

4.

organizowanie zajęć zgodnie z rozkładem dnia,

5.

sprawowanie opieki nad uczestnikami grupy w zakresie higieny, zdrowia, wyżywienia oraz innych czynności opiekuńczych,

6.

zapewnienie bezpieczeństwa uczestnikom grupy,

7.

prowadzenie innych zajęć zleconych przez kierownika wypoczynku.

Organizatorzy wypoczynku są obowiązani przechowywać kopie dokumentów poświadczających kwalifikacje pracowników pedagogicznych i kierownika wypoczynku (§ 12a).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli świadczone przez Wnioskodawcę usługi opieki wychowawczej będą stanowiły usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą i opieka ta sprawowana będzie w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty, to usługi opieki będą objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT.

Z kolei w odniesieniu do usługi opieki pielęgniarskiej stanowiących również usługi własne Wnioskodawcy, należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

a.

lekarza i lekarza dentysty,

b.

pielęgniarki i położnej,

c.

medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654),

d.

psychologa.

Analiza przedmiotowych przepisów wskazuje, iż zwolnienie od podatku VAT usług w zakresie opieki medycznej ma charakter podmiotowo - przedmiotowy. Z tego względu oprócz przedmiotu transakcji istotny jest również status podmiotu świadczącego daną usługę. Ze zwolnienia korzystają usługi służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone przez określonych przedstawicieli zawodów medycznych. Obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu (przedmiot) przez określone osoby (podmioty).

W związku z powyższym jeżeli Wnioskodawca we własnym zakresie zatrudnia pielęgniarkę i jej uczestnictwo w organizowanych przez Wnioskodawcę koloniach, obozach i zimowiskach ma na celu opiekę medyczną nad dziećmi i młodzieżą, służącą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to usługi te jako usługi własne podlegają zwolnieniu od podatku na mocy wskazanego art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest ponadto świadczenie usług polegających na udostępnianiu bazy noclegowej z wyżywieniem zarówno innym jednostkom budżetowym jak i pozostałym instytucjom i osobom fizycznym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny i prawny Wnioskodawca prawidłowo stosuje stawki podatku VAT w zakresie udostępnianiu bazy noclegowej z wyżywieniem odpowiednio, jednostkom budżetowym-stawka zwolniona na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

a.

jednostkami budżetowymi,

b.

samorządowymi zakładami budżetowymi,

c.

jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi

- z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest samorządową jednostką budżetową Gminy tym samym świadczone przez niego usługi związane z udostępnianiem bazy noclegowej z wyżywieniem na rzecz innych jednostek budżetowych, będą korzystały ze zwolnienia o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 13 cytowanego rozporządzenia.

Zatem stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w tym zakresie wypełnia przesłankę podmiotową i może korzystać w ww. zakresie ze zwolnienia przewidzianego w § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Odrębna regulacja będzie miała zastosowanie w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług związanych z udostępnianiem bazy noclegowej z wyżywieniem na rzecz pozostałych instytucji czy osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że dla usług zakwaterowania właściwy jest symbol PKWiU 55 tj. usługi związane z zakwaterowaniem.

Usługi te zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o VAT w pozycji 163. W związku z powyższym, w zakresie w jakim świadczone przez Wnioskodawcę usługi są objęte symbolem PKWiU 55, podlegają opodatkowaniu wg 8% stawki podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki:

1.

w stosunku do usług organizowania odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk dla podopiecznych Wnioskodawcy - jest prawidłowe;

2.

w stosunku do usług organizowania odpłatnych kolonii, obozów, zimowisk dla dzieci niebędących podopiecznymi Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe;

3.

w stosunku do usług udostępniania zakwaterowania i wyżywienia innym jednostkom budżetowym - jest prawidłowe;

4.

w stosunku do usług udostępniania zakwaterowania i wyżywienia innym instytucjom i osobom fizycznym - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku nieprawidłowej klasyfikacji PKWiU jak również w przypadku gdyby osoby będące wychowawcami czy pielęgniarkami na koloniach, obozach i zimowiskach nie były zatrudnione przez Wnioskodawcę lecz świadczyły na rzecz Wnioskodawcy usługi w ramach własnej działalności gospodarczej.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Dodatkowo należy wskazać, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę i pod warunkiem zaliczenia wykonywanych czynności do grupowania PKWiU 55. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż ustawodawca nie upoważnił organów podatkowych do wydawania opinii klasyfikacyjnych i organy te nie mogą decydować o zaliczeniu określonych wyrobów lub usług do odpowiedniego grupowania PKWiU, do którego zalicza się określony wyrób lub usługę. Zaliczenie określonej usługi do właściwego grupowania PKWiU należy do obowiązków usługodawcy.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć świadczoną usługę, usługodawca może zwrócić się o pomoc do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Ł., ul.....

Ponadto tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl