IBPP1/443-719/10/AZb - Możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do świadczenia usług związanych z rachunkowością.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 3 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku odnośnie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku odnośnie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada certyfikat Ministerstwa Finansów do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Otwiera biuro rachunkowe, w którym będzie świadczyć usługi w zakresie prowadzenia książki przychodów i rozchodów, ryczałt ewidencjonowany, ewidencje VAT, sporządzać deklaracje VAT, ZUS, PIT i rozliczenia roczne. Klienci - zleceniodawcy udzielają Wnioskodawcy pełnomocnictwa do reprezentowania ich przed urzędami (głównie Urząd Skarbowy, ZUS).

Wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji kwoty pozwalającej na skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wykonując czynności księgowe w ramach Biura Rachunkowego (pierwsza działalność) Wnioskodawca prowadzi w imieniu podatników księgi przychodów i rozchodów, ryczałty ewidencjonowane, ewidencje VAT. Czynności księgowe prowadzone są na podstawie zawartej z przedsiębiorcami kompleksowej umowy.

Po otrzymaniu od nich dokumentacji dokonywane są księgowania i na podstawie ewidencji księgowej sporządzane deklaracje podatkowe.

Wnioskodawca nie wykonuje usług o charakterze doradczym, nie udziela porad prawnych oraz nie sporządza i nie podpisuje deklaracji podatkowych w ramach odrębnych zleceń.

W ramach prowadzonej działalności nie jest wykonywana żadna z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym i nie dokonał zgłoszenia do VAT. Symbol PKWiU działalności: 74.12.1.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadcząc ww. usługi Wnioskodawca może do kwoty wolnej korzystać ze zwolnienia od VAT (przedmiotowego), czy też musi zgłosić się od razu do VAT, ze względu na częste interpretacje, że usługi księgowe często łączą się z doradztwem podatkowym co zobowiązuje do zgłoszenia działalności w VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 października 2010 r.), prowadzona przez niego działalność gospodarcza - Biuro Rachunkowe opiera się na wykonywaniu czynności wymienionych w art. 113 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W 2010 r. Wnioskodawca nie przekroczy kwoty wolnej pozwalającej skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Do czynności, które Wnioskodawca wykonuje w ramach działalności należy: księgowanie dokumentów otrzymanych od przedsiębiorców - klientów i na podstawie sporządzanych rejestrów księgowych wypełnianie i składanie deklaracji w urzędach.

Wykonywanie ww. czynności nie jest usługami o charakterze doradczym, lecz czynnościami wynikającymi z charakteru działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy świadczenie powyższych usług pozwala mu na skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT do momentu przekroczenia limitu i nie musi on dokonywać rejestracji do VAT z chwilą rozpoczęcia działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jak stanowi art. 113 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w cyt. art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a) i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Zgodnie z § 26 ww. rozporządzenia Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 6 sierpnia 2010 r., zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

2a. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, w brzmieniu obowiązującym od dnia 7 sierpnia 2010 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Z kolei art. 2 ust. 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym - w brzmieniu obowiązującym do dnia 6 sierpnia 2010 r.).

Natomiast w myśl tegoż przepisu (w brzmieniu obowiązującym od dnia 7 sierpnia 2010 r.) podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

Ponadto należy zaznaczyć, że w okresie od dnia 1 lutego 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. (z małymi zmianami w brzmieniu tego przepisu na przestrzeni tego okresu, pozostającymi bez znaczenia dla sprawy) w ustawie o doradztwie podatkowym obowiązywał przepis art. 3a, który stanowił, że podmioty uprawnione, zgodnie z odrębnymi przepisami, do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą również wykonywać czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2a i 3.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ww. ustawy o rachunkowości przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada certyfikat Ministerstwa Finansów do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Otwiera biuro rachunkowe, w którym będzie świadczyć usługi w zakresie prowadzenia książki przychodów i rozchodów, ryczałt ewidencjonowany, ewidencje VAT, sporządzać deklaracje VAT, ZUS, PIT i rozliczenia roczne. Klienci - zleceniodawcy udzielają Wnioskodawcy pełnomocnictwa do reprezentowania ich przed urzędami (głównie Urząd Skarbowy, ZUS).

Wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji kwoty pozwalającej na skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wykonując czynności księgowe w ramach Biura Rachunkowego (pierwsza działalność) Wnioskodawca prowadzi w imieniu podatników księgi przychodów i rozchodów, ryczałty ewidencjonowane, ewidencje VAT. Czynności księgowe prowadzone są na podstawie zawartej z przedsiębiorcami kompleksowej umowy.

Po otrzymaniu od nich dokumentacji dokonywane są księgowania i na podstawie ewidencji księgowej sporządzane deklaracje podatkowe.

Wnioskodawca nie wykonuje usług o charakterze doradczym, nie udziela porad prawnych oraz nie sporządza i nie podpisuje deklaracji podatkowych w ramach odrębnych zleceń.

W ramach prowadzonej działalności nie jest wykonywana żadna z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym i nie dokonał zgłoszenia do VAT. Symbol PKWiU działalności: 74.12.1.

Należy zaznaczyć, iż konstrukcja prawna przedmiotu opodatkowania, stawek podatkowych i zwolnień podatkowych w ustawie o VAT opiera się na właściwych klasyfikacjach statystycznych, tj. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU, jak również stan faktyczny konkretnej sprawy.

Wnioskodawca wskazał, iż świadczone przez niego usługi są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 74.12.1 - "usługi w zakresie rachunkowości i kontroli ksiąg". Wobec powyższego tut. organ dla celów niniejszego rozstrzygnięcia przyjął klasyfikację PKWiU wskazaną przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie wykonuje usług o charakterze doradczym, nie udziela porad prawnych oraz nie sporządza i nie podpisuje deklaracji podatkowych w ramach odrębnych zleceń. W ramach prowadzonej działalności nie jest wykonywana żadna z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Zatem jeżeli Wnioskodawca nie wykonuje/nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym ani nie udziela/nie będzie udzielał porad prawnych, oraz pod warunkiem, że przygotowanie deklaracji podatkowych nie jest/nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości klasyfikowanej do grupowania PKWiU 74.12.1 to wówczas nie ma zastosowania cyt. wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca może więc korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż "świadczenie powyższych usług pozwala mu na skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT do momentu przekroczenia limitu i nie musi on dokonywać rejestracji do VAT z chwilą rozpoczęcia działalności" należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku, jeżeli Wnioskodawca wykonywałby jakiegokolwiek rodzaju usługi doradcze z wyjątkiem doradztwa rolniczego, o którym mowa w poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku (...) lub w przypadku zmiany klasyfikacji świadczonych usług) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.