IBPP1/443-708/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2009 r. (data wpływu 28 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy od zakupionego paliwa do maszyn, urządzeń i pojazdów niezarejestrowanych do ruchu drogowego, wykorzystywanych w gospodarstwie Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT i jaką należy prowadzić ewidencję paliwa wlewanego do tych urządzeń - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy od zakupionego paliwa do maszyn, urządzeń i pojazdów niezarejestrowanych do ruchu drogowego, wykorzystywanych w gospodarstwie Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT i jaką należy prowadzić ewidencję paliwa wlewanego do tych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi działalność rolniczą w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla norek i lisów). Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 i zarejestrował się jako podatnik VAT.

Większość jego produkcji tj. skór surowych jest sprzedawana na aukcji w Kopenhadze i Finlandii ze stawką 0 %, reszta skór surowych będzie sprzedawana w kraju opodatkowana stawką 22 %.

Wnioskodawca posiada urządzenia ułatwiające pracę w gospodarstwie, które są napędzane benzyną lub olejem napędowym. Urządzenia te nie są nigdzie rejestrowane. Paliwo do tych urządzeń Wnioskodawca kupuje na stacjach paliwowych do karnistrów i na terenie gospodarstwa uzupełnia zbiorniki paliwowe tych urządzeń. Na zakupione paliwo Wnioskodawca otrzymuje fakturę VAT bez numeru rejestracyjnego pojazdu.

W gospodarstwie Wnioskodawca posiada:

Urządzenia te oprócz koparko-ładowarki nie są wymieniane w załączniku nr 9 do ustawy o VAT, i Wnioskodawca ma wątpliwość czy postępuje prawidłowo odliczając podatek VAT od zakupionego paliwa do tych urządzeń. Wnioskodawca ma również wątpliwość czy prowadzi właściwą ewidencję paliwa wlewanego z karnistrów do danego urządzenia. Wnioskodawca do faktury na zakupione paliwo dopina specyfikację do którego urządzenia i jaka ilość paliwa została przelana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, urządzenia te służą do usprawnienia pracy w gospodarstwie i zdaniem Wnioskodawcy ma on pełne prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionego paliwa. Wnioskodawca do faktury ma zrobioną specyfikację ile paliwa zostało wlane do poszczególnych urządzeń. Ponadto urządzenia te nie są pojazdami osobowymi ani w ogóle pojazdami samochodowymi a ograniczenie do odliczenia podatku naliczonego stosuje się do samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast uregulowania art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy wskazują, iż kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ww. przepisy stanowią ogólną zasadę przyznającą podatnikowi podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w takim zakresie w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez niego czynności opodatkowanych.

Od tej zasady przepisy o podatku od towarów i usług przewidują szereg odstępstw m.in. związanych z nabyciem samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony a także paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 3 ww. ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy o VAT przepis ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z art. 86 ust. 5 i 5a cyt. ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Kopię stosownego zaświadczenia należy dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, do naczelnika urzędu skarbowego.

Załącznik nr 9, o którym mowa w art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy o VAT, zawiera wykaz pojazdów, w stosunku do których niezależnie od masy całkowitej przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie w pełnej wysokości bez spełniania dodatkowych warunków.

Są to następujące pojazdy:

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalności działalność rolniczą w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla norek i lisów). Większość jego produkcji tj. skór surowych jest sprzedawana na aukcji w Kopenhadze i Finlandii ze stawką 0%, reszta skór surowych będzie sprzedawana w kraju opodatkowana stawką 22%.

Wnioskodawca posiada urządzenia ułatwiające pracę w gospodarstwie, które są napędzane benzyną lub olejem napędowym. Urządzenia te nie są nigdzie rejestrowane. Paliwo do tych urządzeń Wnioskodawca kupuje na stacjach paliwowych do karnistrów i na terenie gospodarstwa uzupełnia zbiorniki paliwowe tych urządzeń. Na zakupione paliwo Wnioskodawca otrzymuje fakturę VAT bez numeru rejestracyjnego pojazdu.

W gospodarstwie Wnioskodawca posiada:

Urządzenia te oprócz koparko-ładowarki nie są wymieniane w załączniku nr 9 do ustawy o VAT, i Wnioskodawca ma wątpliwość czy postępuje prawidłowo odliczając podatek VAT od zakupionego paliwa do tych urządzeń. Wnioskodawca ma również wątpliwość czy prowadzi właściwą ewidencję paliwa wlewanego z karnistrów do danego urządzenia. Wnioskodawca do faktury na zakupione paliwo dopina specyfikację do którego urządzenia i jaka ilość paliwa została przelana.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy nie definiują pojęć: "samochód osobowy" oraz "pojazd samochodowy" dlatego też należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.).

Jak wskazuje art. 2 pkt 31, pkt 32 i pkt 33 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, "pojazd" oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, "pojazd silnikowy" to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego, zaś "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Zgodnie z pkt 44 art. 2 ww. ustawy pod pojęciem "ciągnik rolniczy" rozumieć należy pojazd silnikowy skonstruowany do używania łącznie ze sprzętem do prac rolnych, leśnych lub ogrodniczych; ciągnik taki może być również przystosowany do ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych.

Natomiast pkt 40 art. 2 ww. ustawy wskazuje, iż "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Wskazać również należy, iż zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293) do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), stanowiącą załącznik do rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zgodnie z powyższym załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w Dziale 29 wymieniono maszyny i urządzenia, gdzie indziej niewymienione, gdzie np. w grupowaniu 29.3 obejmującym Maszyny dla rolnictwa i leśnictwa sklasyfikowano m.in. ciągniki rolnicze - PKWiU 29.31, kosiarki, kosy spalinowe.

Natomiast w grupowaniu 29.4 obejmującym Obrabiarki i narzędzia mechaniczne sklasyfikowano m.in. piły, pilarki.

W związku z ww. uregulowaniami ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym oraz przepisami rozporządzenia Rady Ministrów, a także Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wymienione we wniosku maszyny, urządzenia i pojazdy niezarejestrowane do ruchu drogowego, wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla norek i lisów), nie są zaliczane do samochodów osobowych ani innych pojazdów samochodowych. Wobec tego, ograniczenia zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania do przedmiotowych maszyn i urządzeń.

Wyjaśnić ponadto należy, iż zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu.

Z powyższych uregulowań wynika więc, iż numer rejestracyjny nie jest niezbędnym elementem faktury, szczególnie zaś w sytuacji, gdy nabywane paliwo nie może być wlewane do baku pojazdu samochodowego i jest przeznaczone do napędu narzędzi, maszyn i urządzeń rolniczych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie wyłączają możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do maszyn, urządzeń i pojazdów niezarejestrowanych do ruchu drogowego (nie będących samochodami osobowymi).

Zatem, co do zasady, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup paliwa do wymienionych we wniosku maszyn i urządzeń, które wykorzystywane są w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle przedstawionego wyżej stanu prawnego i stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeśli wystąpi związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami na zakup paliwa (benzyny lub oleju napędowego) wykorzystywanego do maszyn, urządzeń i pojazdów niezarejestrowanych do ruchu drogowego, a czynnościami opodatkowanymi (wykorzystanie zakupionego paliwa do wykonywania czynności opodatkowanych), Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z prawidłowo wystawionej na Wnioskodawcę faktury VAT, w myśl art. 86 ww. ustawy o VAT.

Należy jednak zaznaczyć, że ciężar rzetelnego podziału wydatków dotyczących wykorzystania paliwa (benzyny lub oleju napędowego) dla potrzeb prowadzonej działalności (działy specjalne produkcji rolnej) spoczywa zawsze na podatniku. Sposób uprawdopodobnienia prawidłowości rozliczenia wydatków należy uznać wówczas za właściwy jeżeli będzie odzwierciedlał rzeczywiste zużycie paliwa (benzyny lub oleju napędowego) na cele prowadzonej działalności.

Zatem wskazany przez Wnioskodawcę sposób podziału wydatków dotyczących zakupionego paliwa polegający na dopinaniu do faktury na paliwo specyfikacji do którego urządzenia i jaka ilość paliwa została przelana można uznać za prawidłowy jeżeli odzwierciedla on rzeczywiste zużycie paliwa (benzyny lub oleju napędowego) na cele prowadzonej działalności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby zakupione paliwo zostało wykorzystane do czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia) lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.