IBPP1/443-698/14/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

W dniu 9 lipca 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Jawna jest czynnym podatnikiem VAT od 2003 r. Głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług medycznych w większości zwolnionych przedmiotowo z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. W niewielkim zakresie Wnioskodawca wykonuje również opodatkowane usługi medyczne (wydawanie orzeczeń, badania kierowców, psychotesty) oraz najem lokali użytkowych. Sprzedaż opodatkowana w roku ubiegłym jak i bieżącym nie przekracza 150.000 zł.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywane są samochody osobowe wykupione z leasingu, ze względu na niską wartość zaksięgowane do kosztów uzyskania przychodów (amortyzacja jednorazowa). Samochody użytkowane są przez współwłaścicieli lekarzy i kierownika administracyjnego na dojazdy do placówek, wizyty domowe w ramach NFZ, dojazdy do NFZ w celu zawierania kontraktów, dostarczania co miesiąc faktur itp. Od rat leasingowych oraz wykupu samochodów nie odliczano podatku naliczonego, ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wykorzystywaniem samochodów wyłącznie do działalności zwolnionej (usług medycznych w ramach NFZ zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku sprzedaży samochodu osobowego Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

2. Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT w trakcie 2014 r. na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

3. Czy jeśli Wnioskodawca wybierze zwolnienie podmiotowe z VAT i dokona sprzedaży samochodów, utraci prawo do tego zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług. Wnioskodawca spełnia łącznie dwa warunki art. 43 ust. 1 pkt 2 - towar wykorzystywany wyłącznie do działalności zwolnionej oraz z tytułu nabycia nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

2. Wnioskodawca może wybrać ponowne zwolnienie podmiotowe z VAT od początku dowolnego miesiąca, ponieważ z przepisu art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika, że ponowny wybór zwolnienia jest możliwy tylko i wyłącznie z początkiem roku. Przepis ten Wnioskodawca interpretuje, że podatnik może od początku każdego dowolnego miesiąca powrócić do zwolnienia podmiotowego, jednak dopiero po upływie tego najwcześniejszego terminu, czyli nie wcześniej niż po upływie roku.

3. Art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług określa, że ze zwolnienia podmiotowego z VAT nie mogą korzystać podatnicy dokonujący dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym i nie dotyczy to sprzedaży samochodów osobowych innych niż nowe zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji. Także sprzedaż samochodów używanych przez współwłaścicieli nie spowoduje utraty zwolnienia podmiotowego z VAT przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. Organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie cytowanej regulacji art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze - towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku i faktycznie powinny być używane przy takiej działalności. Po drugie - dla zastosowania zwolnienia - obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. Tym samym o zasadności korzystania z tego zwolnienia nie przesądza tylko i wyłącznie fakt, że podatnikowi nie przysługiwało przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oprócz tego podatnik dla zastosowania tego zwolnienia musi wykorzystywać towar wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT. W przypadku podatnika wykorzystującego towar, co do którego nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do wykonywania czynności opodatkowanych, zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnik VAT od 2003 r. Głównym przedmiotem jego działalności jest świadczenie usług medycznych w większości zwolnionych przedmiotowo z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. W niewielkim zakresie Wnioskodawca wykonuje również opodatkowane usługi medyczne oraz najem lokali użytkowych.

Sprzedaż opodatkowana w roku ubiegłym jak i bieżącym nie przekracza 150.000 zł.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywane są samochody osobowe wykupione z leasingu. Od rat leasingowych oraz wykupu samochodów nie odliczano podatku naliczonego, ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wykorzystywaniem samochodów wyłącznie do działalności zwolnionej (usług medycznych w ramach NFZ zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług).

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy wskazać, że skoro Wnioskodawcy dokonującemu dostawy samochodu osobowego przy nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz jeżeli samochód był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej, to sprzedaż tego samochodu osobowego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii dotyczącej skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT w trakcie 2014 r. na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Na mocy art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że co do zasady, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,

* wartość sprzedaży u podatnika w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od 2003 r. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług medycznych w większości zwolnionych przedmiotowo z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. W niewielkim zakresie Wnioskodawca wykonuje również opodatkowane usługi medyczne (wydawanie orzeczeń, badania kierowców, psychotesty) oraz najem lokali użytkowych. Sprzedaż opodatkowana w roku ubiegłym jak i bieżącym nie przekracza 150.000 zł.

Jak wynika z ww. przepisów, podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy o VAT, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 tej ustawy.

Jednakże należy podkreślić, że zwolnienie podmiotowe w podatku od towarów i usług jest określane na cały rok. Oznacza to, że skorzystanie lub powrót do zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

W związku z powyższym, po spełnieniu warunku określonego w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, tj. jeżeli od utraty prawa do zwolnienia lub rezygnacji z tego zwolnienia upłynął rok (licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia) Wnioskodawca może ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (oczywiście po spełnieniu innych warunków uprawniających do zastosowania tego zwolnienia), jednak wyboru zwolnienia może dokonać jedynie od początku roku, a nie od dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 uznano za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii utraty prawa do zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży samochodów.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

* energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),

* wyrobów tytoniowych,

* samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Mając na uwadze powołany wyżej art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż podatnicy dokonujący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od wielkości obrotów. Zakaz ten nie dotyczy jednak podatników dokonujących dostaw samochodów osobowych, innych niż nowe środki transportu, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Oznacza to, że dostawa takich samochodów osobowych nie powoduje utraty zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy wykorzystywane są samochody osobowe wykupione z leasingu ze względu na niską wartość zaksięgowane do kosztów uzyskania przychodów (amortyzacja jednorazowa).

Zatem dostawa samochodów osobowych, niebędących nowymi środkami transportu, zaliczanych przez Wnioskodawcę, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji, nie spowoduje utraty zwolnienia podmiotowego z VAT przez Wnioskodawcę na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 3 uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku wykorzystywania przedmiotowego samochodu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem należy wskazać, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca podał, że samochody były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej (usług medycznych w ramach NFZ zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.