IBPP1/443-686/13/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lipca 2013 r. (data wpływu 30 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z 22 października 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w przyszłości 2 działek - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w przyszłości 2 działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 października 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 października 2013 r. znak: IBPP1/443-686/13/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu z 22 października 2013 r.):

Do 2012 r. Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości w K. tj. działki z domem rodzinnym, którą otrzymał w darowiźnie od rodziców oraz działki z nią sąsiadującej, którą dokupił celem powiększenia ogrodu przy domu. W domu w K. Wnioskodawca mieszkał do 2012 r.

W 1989 r. wraz z małżonkiem Wnioskodawca zakupił w G. (wieś w Gminie W.) nieruchomość obejmującą działkę rolną. Działka zastała zakupiona z zamiarem przeznaczenie jej części na budowę własnego domu, a w pozostałej części działka miała być przeznaczona pod budowę domów dla dzieci. Niniejsza działka w 1994 r. wraz ze znajdującymi się w tym rejonie innymi nieruchomościami (działkami) na podstawie uchwały Rady Gminy W. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania dla Gminy zostały przeznaczone na cele mieszkalne (w związku z ich przeznaczeniem w miejscowym planie (mpzp) na cele mieszkaniowe, w 1994 r. działki te zostały uzbrojone przez Gminę we własnym zakresie). Niniejszą działkę Wnioskodawca zakupił w 1989 r. z zamiarem wybudowania na jednej jej części domu na własne potrzeby, a pozostała część działki miała być przeznaczona dla dzieci na ich domy.

W związku z zamiarem rozpoczęcia budowy własnego domu Wnioskodawca wydzielił z przedmiotowej działki mniejsze działki, na których wybudować domy miały również dzieci.

Ponieważ jednak dzieci Wnioskodawcy nie zdecydowały się na zamieszkanie w G., w 2010 r. Wnioskodawca zdecydował się sprzedać jedną z niezabudowanych działek i rozważał sprzedaż w przyszłości jeszcze dwóch pozostałych niezabudowanych działek z dostępem do drogi publicznej, powstałych z podziału niniejszej nieruchomości (w sumie łącznie z działką podatnika na której ma dom i tam mieszka - 4 działki).

Działki te (podobnie jak działkę, która została sprzedana w 2010 r.) Wnioskodawca chciałby sprzedać osobom, które są mu znane, sąsiadują one bowiem bezpośrednio z jego działką i domem. Otrzymane środki ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza wykorzystać na cele osobiste (dla siebie i dzieci), a nie na dalsze inwestycje. Wnioskodawca nie zamierza angażować do sprzedaży działek pośrednika w obrocie nieruchomości, nie dokonywał (i nie zamierza dokonywać) żadnych czynności marketingowych związanych ze sprzedażą działek, nie występował i nie zamierza występować o pozwolenia na budowę sprzedawanych działek, ponadto nie uzbrajał specjalnie tych działek, aby zwiększyć ich atrakcyjność przy sprzedaży. Działki, które Wnioskodawca ma zamiar sprzedać nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej (w latach od 01.1995 r. do 04.2013 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie nauki języków obcych i nigdy nie rejestrował się jako podatnik podatku VAT), działki te nie są i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Po wybudowaniu domu w G., Wnioskodawca przeprowadził się do niego na początku 2012 r. tam też zamieszkuje obecnie i zamierza mieszkać w nim w przyszłości.

W związku z przeprowadzką do G. nie było potrzeby utrzymywania nieruchomości w K., a Wnioskodawca potrzebował środków finansowych na własne potrzeby, sprzedał zatem nieruchomość w K. (działkę z domem rodzinnym w roku 2012, a działkę z nią sąsiadującą w roku 2013).

W wyniku podziału majątku wspólnego małżeńskiego w 2004 r. opisane powyżej nieruchomości tj. w K. i G. weszły w skład majątku odrębnego Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podaje, że w związku z zamiarem rozpoczęcia budowy własnego domu w 2010 r. wydzielił z działki w G. mniejsze działki, na których wybudować domy miały również dzieci. W 2010 r. Wnioskodawca wydzielił 6 działek (w tym na jednej z nich rozpoczął budowę domu dla siebie).

Ponieważ dzieci Wnioskodawcy nie zdecydowały się na zamieszkanie w G., w 2010 r. Wnioskodawca zdecydował się sprzedać jedną z niezabudowanych działek, a w 2013 r. scalił pozostałe 4 działki, a następnie podzielił je na dwie. Obecnie z nieruchomości w G. wydzielone są 4 działki w tym na jednej z nich Wnioskodawca wybudował dom dla siebie i tam mieszka, jedną sprzedał w 2010 r. znajomym (wskazano powyżej), a dwie pozostałe zamierza sprzedać w przyszłości.

Działka w G. w 1994 r. wraz z znajdującymi się w tym rejonie innymi nieruchomościami (działkami) na podstawie uchwały Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania dla Gminy została przeznaczona na cele mieszkalne, ponadto wokół działki Wnioskodawcy znajdują się stare domy. Gmina na początku lat 90-tych w związku z przeznaczeniem tych terenów na mieszkaniowe oraz faktem, iż w okolicach znajdują się stare domy mieszkalne z własnych środków jako zadanie gminy wybudowała sieci (wodociągową, gazową) i doprowadziła media do znajdującej się w tym obszarze drogi publicznej. W związku z tym do przedmiotowych działek istnieje możliwość przyłączenia mediów, jednakże na samych działkach przeznaczonych do sprzedaży nie ma sieci.

Obecnie Wnioskodawca nie ma nieruchomości innych niż wskazane we wniosku, które byłyby przeznaczone do sprzedaży w przyszłości.

Oprócz działek wskazanych we wniosku Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych innych nieruchomości. Wnioskodawca nie składał nigdy żadnych deklaracji VAT-7 (zarówno z tytułu sprzedaży działek jak i jakiegokolwiek innego tytułu), nie rejestrował się również nigdy jako podatnik podatku VAT (nie składał zgłoszenia VAT-R).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od planowanej w przyszłości sprzedaży dwóch działek wskazanych we wniosku Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu z 22 października 2013 r.):

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. A więc, przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową czyli stałą tj. że osoba nabywa majątek celem jego odsprzedaży i uzyskania z tego tytułu dochodu. Nie jest zatem działalnością handlową w rozumieniu ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych (rodzinnych), takie działanie mieści się bowiem w zakresie wykonywania prawa własności.

W świetle powyżej zacytowanych przepisów odnosząc je do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy uznać, iż z tytułu planowanej sprzedaży działek Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku VAT, a zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę pozostałych dwóch działek nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Jak bowiem wynika z przedstawionego opisu działki Wnioskodawca nabył w celach prywatnych (osobistych dla rodziny) a nie inwestycyjnych.

W zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku nieruchomości, Wnioskodawca nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Nie nabył terenu przeznaczonego pod zabudowę celem dalszej jego odsprzedaży, przedmiotem sprzedaży będą bowiem działki wydzielone z nieruchomości stanowiącej grunt rolny nabyty przez Wnioskodawcę celem zaspokojenia własnych potrzeb życiowych (rodzinnych - budowa domu własnego i dla dzieci). Wnioskodawca wskazuje również, iż nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie podejmuje marketingowych działań w przedmiocie zbycia nieruchomości wskazanej we wniosku, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. O tym może świadczyć również okoliczność, iż działki te podobnie jak działka, która została sprzedana w 2010 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać osobom, które są mu znane, sąsiadują one bowiem bezpośrednio z jego działką i domem. Docelowo bowiem miała zamieszkiwać te działki rodzina.

Podsumowując, planując sprzedaż dwóch działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze handlowca. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę (tekst jedn.: podział działek itp.) należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, bowiem nie były one dokonywane w celu przygotowania działek do sprzedaży, a stanowiły czynności podejmowane w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb rodziny Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie podejmował ani nie podejmuje żadnych aktywnych działań zmierzających do zwiększenia atrakcyjności działek celem ich sprzedaży, nie podejmował (i nie zamierza podejmować) czynności marketingowych, nie dokonywał specjalnych czynności związanych z uzbrojeniem terenu (uzbrojenie terenu było dokonane przez gminę niezależnie od Wnioskodawcy w związku ze zmianą w planie terenów z rolnych na mieszkaniowe), Wnioskodawca nie występował i nie zamierza występować o pozwolenie na budowę dla sprzedawanych działek. Należy zatem przyjąć, iż w niniejszym zdarzeniu przyszłym dostawa nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę stanowi czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, planując sprzedaż przedmiotowych działek (dwie działki) Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Należy zatem, stwierdzić, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż dwóch działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe twierdzenie wynika z licznych interpretacji m.in. interpretacji z dnia 14 czerwca 2012 r. nr IBPP1/443-263/12/MS, interpretacji z dnia 17 maja 2011 r. nr IBPP1/443-489/11/ES czy interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 listopada 2010 r. (ILPP2/443-1308/10-4/SJ). Jak również wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE (C-180/10 oraz C-181/10 z 15 września 2011 r.) oraz orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 9 listopada 2012 r. (sygn. akt I FSK 3/12), z dnia 26 października 2012 r. (sygn. akt 2170/11), z dnia 21 września 2012 r. (sygn. akt. I FSK 1842/11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 1989 r. wraz z małżonkiem zakupił nieruchomość obejmującą działkę rolną z zamiarem przeznaczenia jej części na budowę własnego domu, a w pozostałej części pod budowę domów dla dzieci Wnioskodawcy. Działka w 1994 r. wraz z znajdującymi się w tym rejonie innymi nieruchomościami (działkami) na podstawie uchwały Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania dla Gminy została przeznaczona na cele mieszkalne, ponadto wokół działki Wnioskodawcy znajdują się stare domy. Gmina na początku lat 90-tych w związku z przeznaczeniem tych terenów na mieszkaniowe oraz faktem, iż w okolicach znajdują się stare domy mieszkalne z własnych środków jako zadanie gminy wybudowała sieci (wodociągową, gazową) i doprowadziła media do znajdującej się w tym obszarze drogi publicznej. W związku z tym do przedmiotowych działek istnieje możliwość przyłączenia mediów, jednakże na samych działkach przeznaczonych do sprzedaży nie ma sieci.

W związku z zamiarem rozpoczęcia budowy własnego domu Wnioskodawca wydzielił z przedmiotowej działki mniejsze działki, na których wybudować domy miały również dzieci. W 2010 r. Wnioskodawca wydzielił 6 działek (w tym na jednej z nich rozpoczął budowę domu dla siebie). Po wybudowaniu domu w G., Wnioskodawca przeprowadził się do niego na początku 2012 r. tam też zamieszkuje obecnie i zamierza mieszkać w nim w przyszłości.

Ponieważ dzieci Wnioskodawcy nie zdecydowały się na zamieszkanie w G., w 2010 r. Wnioskodawca zdecydował się sprzedać jedną z niezabudowanych działek, a w 2013 r. scalił pozostałe 4 działki, a następnie podzielił je na dwie. Obecnie z nieruchomości w G. wydzielone są 4 działki w tym na jednej z nich Wnioskodawca wybudował dom dla siebie i tam mieszka, jedną sprzedał w 2010 r. znajomym, a dwie pozostałe zamierza sprzedać w przyszłości osobom, które są mu znane - sąsiadom, a środki ze sprzedaży wykorzystać na cele osobiste (dla siebie i dzieci), a nie na dalsze inwestycje. Wnioskodawca nie zamierza angażować do sprzedaży działek pośrednika w obrocie nieruchomości, nie dokonywał (i nie zamierza dokonywać) żadnych czynności marketingowych związanych ze sprzedażą, nie występował i nie zamierza występować o pozwolenia na budowę dla sprzedawanych działek, ponadto nie uzbrajał specjalnie tych działek, aby zwiększyć ich atrakcyjność przy sprzedaży. Działki, które Wnioskodawca ma zamiar sprzedać nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie nauki języków obcych lecz nigdy nie rejestrował się jako podatnik podatku VAT. Działki te nie są i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

W związku z przeprowadzką do G. i potrzebą środków finansowych na własne potrzeby, Wnioskodawca sprzedał nieruchomość w K. (działkę z domem rodzinnym w roku 2012, a działkę z nią sąsiadującą w roku 2013).

Obecnie Wnioskodawca nie ma nieruchomości innych niż wskazane we wniosku, które byłyby przeznaczone do sprzedaży w przyszłości. Oprócz działek wskazanych we wniosku Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych innych nieruchomości, nie składał nigdy żadnych deklaracji VAT-7 (zarówno z tytułu sprzedaży działek jak i jakiegokolwiek innego tytułu), nie rejestrował się również nigdy jako podatnik podatku VAT (nie składała zgłoszenia VAT-R).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy sprzedaż dwóch działek, o których mowa we wniosku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponieważ planowana w przedmiotowej sprawie sprzedaż dotyczyć będzie nieruchomości, należy wziąć pod uwagę treść orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczących tej tematyki.

Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wymienione we wniosku czynności wykonane przez Wnioskodawcę wskazują, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, wykraczającej poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wszelkie bowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę do momentu podjęcia decyzji o sprzedaży były nakierowane na wykorzystanie posiadanych działek wyłącznie do celów osobistych, nic nie wskazuje na zaangażowanie środków ze strony Wnioskodawcy, które mogłyby kwalifikować jego działania jako zbliżone do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wskazany przez Wnioskodawcę podział nieruchomości na mniejsze działki był pojedynczą czynnością wymienioną w powołanym wyżej wyroku TSUE i nie może świadczyć o tym, że w sprawie mamy do czynienia z ciągiem okoliczności, o których mowa w tym wyroku.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Mając powyższe na uwadze, uznać zatem należy, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży dwóch działek, o których mowa we wniosku nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Zatem zbywane działki stanowić będą majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż dwóch działek, o których mowa we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 200 2 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.