IBPP1/443-683/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. organu 22 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. organu 25 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r., Wnioskodawca dokonując sprzedaży złomu zużytych akumulatorów nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, jako dostawca złomu w rozumieniu art. 17 ust. 2 ustawy VAT - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r., Wnioskodawca dokonując sprzedaży złomu zużytych akumulatorów nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, jako dostawca złomu w rozumieniu art. 17 ust. 2 ustawy VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-682,683,684/11/MS z dnia 13 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie skupu i sprzedaży złomu zużytych akumulatorów. Do dnia 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca jako nabywca złomu otrzymywał od kontrahentów faktury z naliczonym podatkiem VAT, natomiast sam Wnioskodawca nie był zobowiązany do dokonywania rozliczeń z tego tytułu. W przypadku dalszej odsprzedaży akumulatorów Wnioskodawca rozliczał podatek VAT, gdyż działał wtedy w roli podatnika podatku VAT.

Z dniem 1 kwietnia 2011 r. zmianie uległy przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy VAT wskazano, iż w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 5, 7, 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Wnioskodawca kupuje i sprzedaje złom zużytych akumulatorów kwasowo-ołowiowych (samochodowe i przemysłowe) zawierających elementy metalowe z ołowiu w postaci klem i płyt będących elementami składowymi akumulatora. Dostawa zużytych akumulatorów dokonywana przez Wnioskodawcę nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca kupuje zużyte akumulatory od kontrahentów krajowych, którzy są czynnymi podatnikami VAT. Dla podmiotów, które dokonują dostawy akumulatorów na rzecz Wnioskodawcy dostawa ta nie jest objęta zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonuje dostawy akumulatorów na rzecz kontrahentów krajowych, którzy są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wskazane we wniosku odpady akumulatorów posiadają symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług nr 38.12.27.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca dokonując sprzedaży złomu zużytych akumulatorów nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, jako dostawca złomu w rozumieniu art. 17 ust. 2 ustawy VAT...v

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Z kolei w art. 17 ust. 2 ustawy o VAT wskazano, iż w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 5, 7, 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W ustawie o VAT nie zawarto definicji pojęcia "złom", dlatego też pojęcie to należy interpretować z uwzględnieniem jego znaczenia słownikowego. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) przez pojęcie złom należy rozumieć "niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny". Zużyte akumulatory nabywane przez Wnioskodawcę spełniają wszystkie kryteria złomu z tej definicji:

* w większej części zbudowane są z metalu - ołowiu;

* stanową zużyte części pojazdów lub maszyn lub części zużytych pojazdów lub maszyn;

* są surowcem wtórnym.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca nabywając zużyte akumulatory na potrzeby prowadzonej działalności, będzie osobą prawną nabywającą złom w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, jeżeli dostawcą akumulatorów będzie podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dokonanej transakcji. Z kolei w przypadku dalszej sprzedaży akumulatorów Wnioskodawca jako dostawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT gdyż będzie do tego zobowiązany nabywca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011 r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7, zgodnie z którym, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011 r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa złomu nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę złomu), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca złomu, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia złomu.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą przeniesiony zostaje na dostawcę złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży złomu zużytych akumulatorów. Do dnia 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca jako nabywca złomu otrzymywał od kontrahentów faktury z naliczonym podatkiem VAT, natomiast sam Wnioskodawca nie był zobowiązany do dokonywania rozliczeń z tego tytułu. W przypadku dalszej odsprzedaży akumulatorów Wnioskodawca rozliczał podatek VAT, gdyż działał wtedy w roli podatnika podatku VAT.

Z dniem 1 kwietnia 2011 r. zmianie uległy przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy VAT wskazano, iż w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 5, 7, 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Wnioskodawca sprzedaje złom zużytych akumulatorów kwasowo-ołowiowych (samochodowe i przemysłowe) zawierających elementy metalowe z ołowiu w postaci klem i płyt będących elementami składowymi akumulatora. Dostawa zużytych akumulatorów dokonywana przez Wnioskodawcę nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonuje dostawy akumulatorów na rzecz kontrahentów krajowych, którzy są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wskazane we wniosku odpady akumulatorów posiadają symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług nr 38.12.27.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży zużytych akumulatorów.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i obowiązującego stanu prawnego, dla uznania czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca dokonując sprzedaży zużytych akumulatorów nie będzie, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie czy sprzedawane przez Wnioskodawcę zużyte akumulatory są złomami, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do kwestii zakwalifikowania zużytych akumulatorów, o których mowa we wniosku, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do złomu należy stwierdzić, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia złomu.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 znowelizowanej ustawy o VAT, do dnia 1 lipca 2011 r. nie odwoływał się także do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów), jak również złom metali szlachetnych.

Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (źródło: słownik on-line http://sjp.pwn.pl).

Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się przedmioty metalowe, przeznaczone do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu w myśl powyższej definicji należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nie nadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, odpady komunalne z metalu, wyeksploatowane samochody, maszyny, urządzenia i ich części, konstrukcje stalowe uszkodzone mechaniczne lub skorodowane itp.

W cel przyjętej w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT regulacji wpisuje się również obrót zużytymi akumulatorami ołowiowymi lub ich częściami.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu sprzedawane przez Wnioskodawcę zużyte akumulatory zawierające metal nieżelazny jakim jest ołów (klemy i płyty), należy uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.

Tym samym do sprzedaży przez Wnioskodawcę zużytych akumulatorów w sytuacji gdy dokonującym ich dostawy będzie Wnioskodawca będący podatnikiem, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz nabywca będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

Ponadto należy zauważyć, iż ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780) w ustawie o podatku od towarów i usług od dnia 1 lipca 2011 r. został zmieniony ww. przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku 11 do ustawy o VAT (stanowiącym wykaz towarów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy) m.in. pod pozycją 7 zostały wymienione "Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne" określone symbolem PKWiU 38.12.27.

Ustawodawca zatem na potrzeby stosowania ww. znowelizowanej ustawy o VAT odwołał się od dnia 1 lipca 2011 r., do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności, zgodnie z ww. art. 5a ustawy o VAT.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zużytych akumulatorów, które Wnioskodawca sklasyfikuje pod symbolem PKWiU 38.12.27 "Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne".

Zatem jeśli przedmiotowe zużyte akumulatory, o których mowa we wniosku objęte są klasyfikacją PKWiU 38.12.27 "Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne", to ich sprzedaż, jako towarów wymienionych w załączniku Nr 11 do ustawy o VAT, również od dnia 1 lipca 2011 r. będzie objęta zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W konsekwencji Wnioskodawca, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy przedmiotowych akumulatorów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie stwierdzenia:

* czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r., Wnioskodawca dokonując nabycia zużytych akumulatorów będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, jako nabywca złomu w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT,

* czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego z tytułu nabycia akumulatorów w pełnej wysokości,

wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.