IBPP1/443-670/11/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu 19 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zamiany nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zamiany nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto - Urząd Miasta zamierza dokonać zamiany gruntu ze Spółką - przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.). W spółce jedynym akcjonariuszem jest Miasto.

Na nieruchomości tj. gruncie będącym własnością Miasta oznaczonej geodezyjnie 15/1, 1222/14 i 1224/56 znajduje się budynek administracyjno-socjalny z przeznaczeniem na laboratorium, który jest ujawniony w kartotece budynków, oraz znajduje się na stanie majątkowym Spółki (oraz jego poprzedników prawnych), nieprzerwanie od 31 grudnia 1984 r., przekazany na majątek Spółki na podstawie dokumentu PT. Budynek ten znajduje się w ewidencji środków trwałych Spółki pod numerem 105/1, w stosunku do którego Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Poza tym budynek ten został wzniesiony ze środków własnych poprzedników prawnych Spółki. W związku z koniecznością rozbudowy tego budynku przez Spółkę celem jego dostosowania do wymogów określonych w odrębnych przepisach, Miasto oraz Spółka zamierzają uregulować w drodze umowy zamiany nieruchomości stan prawny powyższej nieruchomości. Z uwagi na to, że Miasto uwzględniło prawa Spółki do budynku, ustalono cenę tej nieruchomości na poziomie wartości gruntu, określonej przez rzeczoznawcę majątkowego. Cena ta zostanie powiększona o należny 23% podatek VAT, stosownie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem zamiany ze strony Spółki na rzecz Miasta będzie prawo wieczystego użytkowania jednej z n/wym. niezabudowanych działek gruntu:

Wartość ta zostanie również określona przez rzeczoznawcę majątkowego i powiększona o należny podatek VAT ze stawką 23%, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z uwagi na to, że przedmiotem umowy zamiany nieruchomości jest ze strony Miasta nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem - na którego nakłady zostały poniesione przez Spółkę przed 1993 r. t.j. przed rokiem od którego obowiązuje ustawa o podatku od towarów i usług, zasadnym jest naliczenie podatku VAT na okoliczność tej zamiany ze strony Miasta od wartości gruntu zabudowanego wycenionego na poziomie wartości samego gruntu, która to wartość stanowić będzie podstawę opodatkowania podatkiem VAT w wysokości 23%.

Prawo własności budynku wybudowanego ze środków Spółki na okoliczność zamiany zostanie przeniesione na własność Spółki w tym samym akcie notarialnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarem w rozumieniu przedmiotowej ustawy jest rzecz ruchoma, jak również wszelkie postacie energii. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarem w rozumieniu przedmiotowej ustawy jest rzecz ruchoma, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Za dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy przy tym dodać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Jak słusznie stwierdził sąd administracyjny w wyroku z dnia 4 lutego 2010 r. <...> dostawa towarów jest pojęciem szerokim i zdecydowanie wykracza poza obręb regulacji cywilnoprawnej. Brzmienie art. 7 ust. 1 u.p.t.u. wskazuje, że pojęcie dostawy towarów ma szerszy zakres niż termin sprzedaży w ujęciu cywilistycznym <...> (wyrok WSA w Olsztynie, sygn. I SA/Ol 17/10, lex. 559489). Podobnie NSA w wyroku z dnia 28 maja 2010 r. <...> przez dostawę towarów w VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Gdy sytuacja nabywcy jest porównywalna z pozycją właściciela, to nie jest istotne, czy jego prawo zostało nabyte według norm prawa cywilnego.<...> (wyrok NSA, sygn. I FSK 963/09, lex. 590192). W konsekwencji można stwierdzić, iż określenie" prawo do rozporządzania jak właściciel" nie może być interpretowane jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną. W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów na gruncie prawa prywatnego. Oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków cywilnoprawnych powstających na gruncie prawa od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na opodatkowanie czynności mających za przedmiot przeniesienie towarów, które to czynności byłyby nieważne (przede wszystkim z uwagi na zachowanie niewłaściwej formy), czy też nieskuteczne na gruncie prawa cywilnego. Z kolei w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 przedmiotowej ustawy. Jak stwierdził sąd administracyjny w orzeczeniu z dnia 14 kwietnia 2010 r. <...> wyznacznikiem tego, czy dana czynność jest dostawą, czy świadczeniem usług jest jej istota prawna, a następnie - sposób odniesienia do czynności w kontekście regulacji zawartych w klasyfikacjach statystycznych.<...> (wyrok WSA, sygn. I SA/Po 106/10, lex. 602128). Ponadto należy dodać, iż definicja legalna "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem "realizacji" zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Wobec tego, usługą będzie każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy) - por. wyrok WSA z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. akt. III SA/Wa 1371/09, lex. 612091. Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Celem uregulowania stanu prawnego nieruchomości, strony zamierzają zawrzeć umowę zamiany nieruchomości, przedmiotem której ze strony Miasta będzie prawo własności gruntu zabudowanego budynkiem administracyjno-socjalnym a ze strony Spółki prawo wieczystego użytkowania niezabudowanego gruntu. W obu przypadkach wartość przedmiotu zamiany ustalona będzie w oparciu o opinię rzeczoznawcy majątkowego. W przypadku Miasta, które uwzględniło prawa Spółki do tego budynku położonego na działkach oznaczonych geodezyjnie nr 15/1, 1222/14 i 1224/56, cena nieruchomości zabudowanej budynkiem ze środków własnych Spółki - ustalona zostanie na poziomie wartości gruntu i zwiększona o należny 23% podatek VAT.

W omawianym przypadku po obu stronach umowy będzie odpłatna dostawa towaru. W sytuacji, kiedy poprzednicy prawni Spółki wybudowali budynek na gruncie objętym własnością Miasta, z podstawy opodatkowania zostanie wyodrębniony budynek. Nie będzie miał tutaj zastosowania przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. Jak bowiem stanowi przywołany przepis, dostawa budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (por. art. 48 k.c.) powoduje, iż z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Stąd też zbycie gruntu zabudowanego budynkiem będzie zwolnione lub będzie opodatkowane, jeżeli dostawa budynku jest zwolniona lub opodatkowana. W ocenie Wnioskodawcy nie będzie też miał zastosowania wprowadzony z dniem 1 stycznia 2009 r. do ustawy o VAT przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz ust. 7a. W konsekwencji Miasto będzie uprawnione do wystawienia faktury VAT na dostawę towaru, przyjmując za cenę nieruchomości na poziomie wartość gruntu. Do wartości tej zostanie doliczony 23% podatek VAT.

W akcie notarialnym dotyczącym zamiany nieruchomości - w tym zabudowanej, Miasto przeniesie własność budynku na rzecz Spółki z uwagi na to, że budynek ten został wybudowany przed 1993 r. ze środków własnych poprzedników Spółki, która aktualnie posiada go jako majątek w swoich księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT regulacji nie wynika, iż odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną.

Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną - zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast zapis art. 604 k.c. daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tym samym umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Ustawa o VAT w art. 2 pkt 22 stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach tej ustawy jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jedną z podstawowych czynności podlegających opodatkowaniu jest dostawa towarów, w związku z czym istotne znaczenie ma też definicja towaru. Podkreślenia wymaga, że na gruncie ustawy o VAT dla uznania danego przedmiotu za towar znaczenie mają wyłącznie przepisy ustawy o VAT, bowiem w art. 2 pkt 6 tej ustawy zdefiniowano pojęcie towar. Definicja legalna zawarta w ustawie o VAT wyłącza tym samym możliwość posłużenia się jakąkolwiek inną definicją towaru. Przez towary, w myśl ww. przepisu, rozumieć należy rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Traktując grunt jako towar ustawodawca nie definiuje odrębnie pojęcia gruntu. W związku z czym przyjmuje się, że należy w tym zakresie odwołać się do definicji gruntu (a właściwie nieruchomości gruntowej) sformułowanej w art. 46 § 1 ustawy - Kodeks cywilny. Zgodnie z tym przepisem nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 20011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), przewiduje się zwolnienie od podatku czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Miasto) zamierza dokonać zamiany gruntu ze Spółką - przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym, której jedynym akcjonariuszem jest Miasto.

Na nieruchomości tj. gruncie będącym własnością Wnioskodawcy oznaczonej geodezyjnie 15/1, 1222/14 i 1224/56 znajduje się budynek administracyjno-socjalny z przeznaczeniem na laboratorium, który jest ujawniony w kartotece budynków oraz znajduje się na stanie majątkowym Spółki (oraz jej poprzedników prawnych), nieprzerwanie od dnia 31 grudnia 1984 r., przekazany na majątek Spółki na podstawie dokumentu PT. Budynek ten znajduje się w ewidencji środków trwałych Spółki, w stosunku do którego Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Poza tym budynek ten został wzniesiony ze środków własnych poprzedników prawnych Spółki. W związku z koniecznością rozbudowy tego budynku przez Spółkę celem jego dostosowania do wymogów określonych w odrębnych przepisach, Miasto oraz Spółka zamierzają uregulować w drodze umowy zamiany nieruchomości stan prawny powyższej nieruchomości. Z uwagi na to, że Miasto uwzględniło prawa Spółki do budynku, ustalono cenę tej nieruchomości na poziomie wartości gruntu, określonej przez rzeczoznawcę majątkowego. Cena ta zostanie powiększona o należny 23% podatek VAT.

Przedmiotem zamiany ze strony Spółki na rzecz Miasta będzie prawo wieczystego użytkowania jednej z 4 niezabudowanych działek stanowiących własność Skarbu Państwa.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, zauważyć należy, iż jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres, niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

O ile jest oczywiste, że zbycie prawa własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budynków, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakimi są niewątpliwie budynki w rozumieniu ustawy o VAT.

Skoro to poprzednicy prawni Spółki "wytworzyli" towar, jakim niewątpliwie może być budynek i uczynili to z własnych środków bez udziału Miasta, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Miasto dokona dostawy przedmiotowego budynku, chociaż przeniesie jego własność - przenosząc na Spółkę własność gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na Spółkę formalnie przejdzie prawo własności budynku z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest budynek, gdyż już wcześniej Spółka mogła dysponować budynkiem (znajdującym się w ewidencji środków trwałych Spółki i w stosunku do którego Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych) jak właściciel.

Podkreślić przy tym należy, że co do zasady ustawy podatkowe nie uznają za przedmiot opodatkowania umów i czynności cywilnoprawnych, lecz rezultaty tych czynności. Tak więc, mimo że dojdzie do przeniesienia własności budynku, jako części składowej nieruchomości, nie zaistnieje jednocześnie dostawa towaru, jakim jest budynek.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie na gruncie ustawy o VAT przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - dodanego do ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Przez grunt przeznaczony pod zabudowę rozumieć należy zarówno te grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę, jak i te, które właściciel przeznaczy pod zabudowę, bądź potencjalnie będą traktowane jak tereny budowlane. Ustawodawca wskazując na możliwość objęcia zwolnieniem od podatku od towarów i usług dostawy terenów niezabudowanych, posłużył się kryterium przeznaczenia terenu. Skoro zatem na przedmiotowym gruncie został już wybudowany budynek, oznacza to, że teren ten został przeznaczony pod zabudowę i nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest obrót, przez który rozumie się kwotę należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków albo budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 wskazanej ustawy).

Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem będącym przedmiotem dostawy, który z tym gruntem jest trwale związany.

Powyższy przepis nie będzie miał jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ nie zaistnieje jednocześnie dostawa towaru (budynku) w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wraz z przeniesieniem własności gruntu, na którym ten budynek jest posadowiony.

Wnioskodawca dokona sprzedaży wyłącznie gruntu, gdyż jest jego właścicielem, natomiast budynek znajdujący się na tym gruncie nie będzie przedmiotem sprzedaży.

W konsekwencji dostawa przedmiotowego gruntu przeznaczonego pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług ani też przyjmować ewentualnego zwolnienia z opodatkowania w oparciu o art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, tym samym podlegać będzie opodatkowaniu zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT 23% stawką VAT.

Ustalając podstawę opodatkowania Wnioskodawca winien mieć na uwadze uregulowania art. 32 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii opodatkowania planowanej dostawy gruntu w ramach zamiany należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja skierowana jest zatem wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowoprawnych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa dla kontrahenta Wnioskodawcy.

Natomiast, jeżeli kontrahent Wnioskodawcy zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej, może złożyć odrębny wniosek przedstawiając odpowiedni dla niego stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe, zapytanie i własne stanowisko w sprawie oraz dokonać odrębnej opłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.