IBPP1/443-667/14/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 1 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 30 września 2014 r. (data wpływu 7 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w prawie wieczystego użytkowania niezabudowanej działki gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w prawie wieczystego użytkowania niezabudowanej działki gruntu.

Wniosek został uzupełniony pismem z 30 września 2014 r. (data wpływu 7 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 19 września 2014 r. nr IBPP1/443-667/14/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 17 lutego 2010 r. zakupił udział wynoszący 1/3 część w prawie użytkowania wieczystego do dnia 5 grudnia 2089 r. niezabudowanej działki gruntu oznaczonej numerem geodezyjnym 1/16 mapa nr 128 (obecnie 670/1) o powierzchni 7112 m^2. Współwłaściciel nabył pozostałe 2/3 cześć w ww. gruncie.

Zarówno Wnioskodawca jak i współwłaściciel nie prowadzą działalności gospodarczej ani nie są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług.

Zakup związany był z zamiarem wybudowania domów na potrzeby własne lub odsprzedaży celem uzyskania zysku ze sprzedaży.

W związku ze zmianą planów życiowych Wnioskodawcy jak i wspólnika postanowili oni dokonać sprzedaży działki. Celem ułatwienia odsprzedaży Wnioskodawca i wspólnik wystąpili z wnioskiem o podział gruntu na kilkanaście mniejszych działek.

Dnia 5 września 2013 r. została wydana decyzja zatwierdzająca podział działki 670/1 na działki 670/3 pow. 844 m^2, 670/4 pow. 818 m^2, 670/5 pow. 790 m^2, 670/6 pow. 775 m^2, 670/7 pow. 756 m^2, 670/8 pow. 789 m^2, 670/9 pow. 637 m^2, 670/10 pow. 643 m^2, 670/11 pow. 1060 m².

Dla przedmiotowego terenu na wniosek Wnioskodawcy i wspólnika z dnia 22 września 2011 r. została wydana w dniu 28 maja 2012 r. decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu określająca rodzaj inwestycji jako: budowa 8 domów jednorodzinnych na dz. Nr 670/1 obręb 12 przy ul.... (w związku z planowanym podziałem terenu na 8 działek budowlanych wraz z infrastrukturą techniczną - wewnętrzna droga dojazdowa, zjazd).

Wnioskodawca nadmienia, iż wyżej wymienione działki nie były w żaden sposób wykorzystywane do wykonywania jakiekolwiek działalności gospodarczej, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawcy i wspólnikowi udało się pozyskać kupca na wszystkie podzielone działki. Dnia 16 czerwca 2014 r. aktem notarialnym repertorium A nr... dokonano przedwstępnej umowy sprzedaży ww. działek w całości na rzecz spółki cywilnej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zakup 1/3 udziału w prawie wieczystym użytkowania nieruchomości gruntowych był związany z zamiarem wybudowania domu jednorodzinnego na własne potrzeby mieszkaniowe lub w przypadku pozyskania większych środków finansowych wybudowanie osiedla domków jednorodzinnych celem odsprzedaży. W momencie zakupu Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych konkretnych planów, projektów i dokumentacji. Zakup działki był formą lokowania środków finansowych z zamiarem uzyskania zysku lub zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Od momentu zakupu tj. luty 2010 r. do złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy tj. do dnia 27 czerwca 2011 r. nie zostały podjęte żadne działania zmierzające do wydania pozwoleń na budowę, zmian planu zagospodarowania itp. ponieważ sytuacja finansowa Wnioskodawcy nie pozwalała na rozpoczynanie jakiejkolwiek inwestycji.

Od zamiaru budowy domu na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawca odstąpił z powodu braku środków finansowych.

Zakup udziału w prawie wieczystego użytkowania działki został sfinansowany z środków pozyskanych ze sprzedaży działki, którą Wnioskodawca zakupił w październiku 1999 r. a zbył w czerwcu 2010 r.

Działka objęta wnioskiem w momencie jej nabycia nie posiadała planu zagospodarowania przestrzennego - Gmina takiego planu nie sporządziła.

Wnioskodawca i wspólnik wystąpili z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy w dniu 27 czerwca 2011 r.

Nieruchomość gruntowa przez cały okres posiadania pozostawała w stanie nienaruszonym aż do momentu pozyskania nabywcy. W grudniu 2013 r., po uzyskaniu stosownego pozwolenia, zostały wycięte drzewa celem łatwiejszego dostępu do działek oraz podniesienia atrakcyjności działek.

Nie dokonano żadnych uatrakcyjnień przedmiotowej działki. Jednie dokonano wycinki drzew zgodnie z uzyskanym pozwoleniem z Urzędu Miasta.

Grunt nie był wykorzystywany do działalności rolniczej.

Nie dokonywano sprzedaży produktów rolnych, gdyż działalność rolnicza nie była prowadzona.

Po podjęciu decyzji o sprzedaży działki w celu łatwiejszego pozyskania kupca indywidualnego wystąpiono o podział działki na 8 mniejszych działek z przeznaczeniem na zabudowę jednorodzinną wolnostojącą.

Działki nie są i nie będą na moment sprzedaży objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W 2010 r. Wnioskodawca sprzedał działkę budowlaną nabytą w 1999 r., która miała być przeznaczona na budowę domu jednorodzinnego jednak jej powierzchnia uniemożliwiała dokonanie takiej zabudowy. Podatek nie był wymagany przepisami prawa podatkowego dlatego Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT oraz nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT- R.

W celu sprzedaży działek zostało zamieszczone ogłoszenie w portalu internetowym, zajmującym się ogłoszeniami, oraz podpisano umowę z firmą obsługująca sprzedaż nieruchomości.

Wnioskodawca zamierza przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży działek na zaspokojenie bieżących potrzeb życiowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych działek w całości na rzecz jednego nabywcy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przeformułowane w piśmie z dnia 30 września 2014 r.) w przedmiotowej sprawie, zgodnie ze stanem faktycznym czynności powyższe podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca uzasadnia faktem, iż nabył grunt celem odsprzedaży, dokonano podziału działki na kilka mniejszych z zamiarem ich osobnej odsprzedaży. Takie działanie miało cechy "częstotliwości" i powinno podlegać opodatkowaniu VAT.

Jedynie przypadkowo udało się pozyskać kupca na wszystkie podzielone działki, developera, który wyraża gotowość zapłacenia podatku od towarów i usług.

W swoich rozważaniach Wnioskodawca opiera się głównie na stanowisku WSA wyroku WSA w Warszawie (sygn. III Sa/Wa 296/08) który orzekł, że jeżeli osoba fizyczna kupuje jako lokatę kapitału dużą działkę, następnie dzieli ją na mniejsze i stopniowo sprzedaje, staje się podatnikiem VAT. W przedmiotowej sprawie podatnik kupił kilkuhektarową działkę jako lokatę kapitału. W przyszłości ziemię zamierzał podzielić i sprzedać. Jego zdaniem transakcje te nie powinny być opodatkowane VAT. Innego zdania były jednak organy podatkowe. Sąd uznał, że jeżeli celem kupna działki była lokata kapitału, to przesądza to o tym, że podatnik działa jak handlowiec.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku niezabudowanych działek, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpania dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że zakup i sprzedaż ww. działek wypełniają przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca zakupił w październiku 1999 r. działkę, którą zbył w czerwcu 2010 r., a ze środków pozyskanych ze sprzedaży ww. działki zakupił w dniu 17 lutego 2010 r. udział w prawie użytkowania wieczystego niezabudowanej działki o powierzchni 7.112 m^2. Zakup działki był formą lokowania środków finansowych z zamiarem uzyskania zysku lub zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych lub w przypadku pozyskania większych środków finansowych wybudowanie osiedla domków jednorodzinnych celem odsprzedaży.

Ponadto należy podkreślić, że na wniosek Wnioskodawcy została wydana w dniu 5 września 2013 r. decyzja zatwierdzająca podział działki 670/1 na 9 działek.

Również na wniosek Wnioskodawcy z dnia 22 września 2011 r. została wydana w dniu 28 maja 2012 r. decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu określająca rodzaj inwestycji jako: budowa 8 domów jednorodzinnych (w związku z planowanym podziałem terenu na 8 działek budowlanych wraz z infrastrukturą techniczną - wewnętrzna droga dojazdowa, zjazd).

W grudniu 2013 r., po uzyskaniu stosownego pozwolenia, zostały wycięte drzewa celem łatwiejszego dostępu do działek oraz podniesienia atrakcyjności działek.

Należy pokreślić, że działka przez cały okres posiadania nie była wykorzystywana dla własnych potrzeb np. mieszkaniowych Wnioskodawcy (nieruchomość gruntowa przez cały okres posiadania pozostawała w stanie nienaruszonym aż do momentu pozyskania nabywcy, nie była wykorzystywana do działalności rolniczej, nie dokonywano sprzedaży produktów rolnych).

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W tej sprawie Wnioskodawca nie wykorzystał posiadanych działek do potrzeb osobistych.

Powyższe okoliczności w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i dowodzą, że została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że działania Wnioskodawcy zmierzające do sprzedaży działek, oceniane pojedynczo nie decydowałyby jeszcze o handlowym charakterze działań Wnioskodawcy, jednak brane pod uwagę łącznie dowodzą, że Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy działek w warunkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek będzie działał w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a czynność ta nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.