IBPP1/443-661/14/DK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 września 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-661/14/DK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2014 r. (data wpływu 27 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową i wykończeniem budynku przeznaczonego na działalność gospodarczą opodatkowaną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową i wykończeniem budynku przeznaczonego na działalność gospodarczą opodatkowaną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki cywilnej. Spółka ta zarejestrowana jest jako podatnik VAT czynny. Od roku 2008 prowadzi działalność w zakresie montażu i sprzedaży urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych (kod PKD 43.22.Z), to jest działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Dla spółki prowadzona jest książka przychodów i rozchodów.

Spółka cywilna ma dwóch wspólników. Są oni współwłaścicielami w ułamkach wynoszących #189; nieruchomości zakwalifikowanej wg księgi wieczystej (na podstawie ewidencji gruntów i budynków) jako grunt rolny zabudowany, nabytej w drodze zakupu. Każdy ze wspólników pozostaje w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej ze swoim małżonkiem, w związku z czym udział w nieruchomości, jako nabyty w trakcie trwania małżeństwa, jest przedmiotem łącznej współwłasności małżonków. Własność nieruchomości natomiast nie była przedmiotem wkładu do spółki cywilnej. Udziały w nieruchomości wspólnicy wnieśli do spółki do używania. Na nieruchomości Wnioskodawca planuje wybudować budynek przeznaczony na cele prowadzonej działalności (biuro, magazyn). Budynek ten, zgodnie z zasadą superficies solo cedit (art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny) podzieli los prawny nieruchomości gruntowej, na które będzie wzniesiony, tzn. nie stanie się przedmiotem współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej, lecz będzie przedmiotem ich współwłasności w częściach ułamkowych.

Nieruchomość ma charakter rolny, ale w miejscowym planie planowania przestrzennego została zakwalifikowana do kategorii MN1, czyli tereny zabudowy mieszkaniowej położone strefie podmiejskiej, przy czym na tej działce dopuszcza się:

* pomieszczenia usługowe zlokalizowane w budynkach mieszkalnych - w zakresie handlu detalicznego,

* nieuciążliwego rzemiosła, gastronomii, rekreacji.

W związku z powyższym wymogiem planu zagospodarowania przestrzennego budynek nie może być w 100% budynkiem usługowym, lecz znaczna jego część (więcej niż 50%) będzie częścią zabudowy mieszkaniowej (tekst jedn.: lokale mieszkalne). Stąd też wedle klasyfikacji obiektów budowlanych będzie to bez wątpienia budynek mieszkalny. Jednocześnie został złożony do właściwego organu administracji wniosek o przekwalifikowanie działki na przeznaczoną w całości pod działalność usługową.

Wybudowany budynek będzie tylko i wyłącznie wykorzystywany do celów działalności gospodarczej (działalności opodatkowanej), w nim będzie zlokalizowane biuro wraz z magazynem, nikt nie będzie tam mieszkał na podstawie żadnego tytułu prawnego. Pod działalność zostanie początkowo przeznaczone 30% powierzchni użytkowej budynku. Jeśli nie dojdzie do przekwalifikowania działki na usługową i tym samym umożliwienia Wnioskodawcy wykorzystania całej powierzchni budynku na cele prowadzonej działalności jako powierzchni usługowej, to wówczas Wnioskodawca rozważa, w ramach prowadzonej działalności, wynajem albo wydzielenie i sprzedaż lokali mieszkalnych usytuowanych w budynku. Jeśli dojdzie do wynajmu, to nie będzie to wynajem na cele mieszkalne (możliwy wynajem na cele działalności gospodarczej typu biuro, magazyn). Żadna część budynku nie będzie wykorzystywana do celów prywatnych wspólników spółki ani żadnych innych osób czy też nieodpłatnie udostępniania.

Wnioskodawca planuje zaliczenie całego budynku do środków trwałych (możliwa kwalifikacja jako budynek wzniesiony na obcym gruncie).

Reasumując, cała powierzchnia budynku ma być docelowo przeznaczona do wykonywania czynności opodatkowanych, ewentualnie zaś w ramach takich czynności zbyta lub wynajęta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przysługiwać będzie prawo do odliczenia całego podatku naliczonego od towarów i usług nabytych w związku z budową i wykończeniem budynku o charakterze mieszkalno-usługowym na zasadzie ogólnej sformułowanej w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej; u.p.t.u.).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia całego podatku naliczonego od towarów i usług nabytych w związku z budową i wykończeniem budynku o charakterze mieszkalno-usługowym na zasadzie ogólnej sformułowanej w art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. kwotę podatku naliczonego stanowi:

1.

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ze wskazanych przepisów wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 u.p.t.u.

Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT, po zakończeniu budowy, wykończeniu i wyposażeniu mieszkalno-usługowego, będzie go wykorzystywał w całości w prowadzonej działalności gospodarczej, w której wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Część usługowa budynku będzie wykorzystywana do tej działalności, a część mieszkalna zostanie sprzedana (również w ramach działalności gospodarczej) lub - po uzyskaniu zgody na zmianę sposobu użytkowania, na usługowy - zaadoptowana do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ewentualnie wynajęta na cele inne niż mieszkalne podmiotom trzecim. Wnioskodawca nie planuje zatem wykorzystania budynku choćby w części na cele inne niż działalność opodatkowana.

Faktury dokumentujące wydatki związane z przedmiotową budową wystawione będą na Wnioskodawcę. W przyszłości - jak wskazano we wniosku - Wnioskodawca czerpać będzie korzyści (w całości opodatkowane podatkiem od towarów i usług VAT) z tytułu wykorzystywania przedmiotowej nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej). Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do powołanych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż skoro wydatki związane z budową budynku mieszkalno-usługowego będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT, wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, w ramach której wykonywane są wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione na przedmiotową inwestycję wydatki, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 u.p.t.u. Z uwagi na zamierzone cele wykorzystania budynku mieszkalno-usługowego, bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy pozostaje okoliczność, iż w pozwoleniu na budowę jest wydzielona część mieszkalna. Część ta nie będzie bowiem użytkowana na potrzeby czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Odliczanie VAT od nakładów na majątek niestanowiący przedmiotu współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej trwałych dokonywane jest na zasadach ogólnych, tj. prawo do odliczenia przysługuje w zakresie, w jakim poniesione nakłady związane są z czynnościami opodatkowanymi. Bez znaczenia zatem jest fakt, że nieruchomość, na której wybudowany ma zostać budynek stanowi współwłasność w częściach ułamkowych wspólników spółki cywilnej, którzy do spółki cywilnej wnieśli ją jedynie do używania. Nie wpływa to bowiem na wykorzystywanie jej do celów działalności opodatkowanej.

W prawie identycznym stanie faktycznym pogląd o dopuszczalności pełnego odliczenia podatku naliczonego wyraził np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 7 stycznia 2013 r. znak IPTPP2/443-935/12-4/AW. Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności majątkowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stosownie do art. 37 § 2 ww. ustawy, ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka, natomiast zgodnie z § 4 tegoż przepisu, jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.).

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zasada, wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, 10d,i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11 może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki cywilnej i jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca na gruncie stanowiącym przedmiot wspólności majątkowej każdego ze wspólników, planuje wybudować budynek przeznaczony na cele prowadzonej działalności (biuro, magazyn).

Wszystkie koszty poniesione przy budowie budynku związane będą z działalnością gospodarczą opodatkowaną.

Wnioskodawca zamierza bowiem przeznaczyć ww. budynek do celów działalności gospodarczej i zlokalizować w nim biuro wraz z magazynem.

Jeśli plany związane z przekwalifikowaniem działki na usługową nie zostaną zrealizowane i Wnioskodawca nie będzie mógł wykorzystać całej powierzchni budynku na cele prowadzonej działalności jako powierzchni usługowej, to Wnioskodawca rozważa, w ramach prowadzonej działalności wynajem albo wydzielenie i sprzedaż lokali mieszkalnych usytuowanych w budynku. W przypadku wynajmu, nie będzie to wynajem na cele mieszkalne (możliwy wynajem na cele działalności gospodarczej typu biuro, magazyn).

Żadna część budynku nie będzie wykorzystywana do celów prywatnych wspólników spółki ani żadnych innych osób czy też nieodpłatnie udostępniania.

Wnioskodawca planuje zaliczenie całego budynku do środków trwałych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne na budowę budynku przeznaczonego do działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, to analizując okoliczności niniejszej sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sytuacji przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostaną spełnione, o ile wydatki inwestycyjne ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z przedmiotową budową, będą miały w całości związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę, czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Zatem, z uwagi na związek wydatków inwestycyjnych ponoszonych w związku z ww. budową, wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca poniesie wydatki z zamiarem ich wykorzystania wyłącznie do działalności opodatkowanej to będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków inwestycyjnych ponoszonych w związku z przedmiotową budową, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, zostaną spełnione warunki uprawniające do odliczenia podatku VAT i tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki na budowę budynku przeznaczonego do działalności opodatkowanej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia całego podatku naliczonego od towarów i usług nabytych w związku z budową i wykończeniem budynku o charakterze mieszkalno-usługowym na zasadzie ogólnej sformułowanej w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności gdyby wybudowany budynek został wykorzystany do czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia) lub zmiany stanu prawnego.

Zaznaczenia wymaga, że tut. organ nie jest właściwy do oceny postępowania dotyczącego wydania decyzji w sprawie pozwolenia na budowę, zmiany sposobu użytkowania budynku czy zmiany przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W związku z tym w interpretacji oparto się na opisie sprawy z którego wynika, że budynek będzie w całości służył działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl