IBPP1/443-661/10/LSz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 lipca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-661/10/LSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu do tut. organu 6 kwietnia 2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 22 czerwca 2010 r. (data wpływu 29 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę i modernizację infrastruktury drogowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2010 r., wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę i modernizację infrastruktury drogowej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 czerwca 2010 r. (data wpływu 29 czerwca 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sprzedaży detalicznej i wynajmowaniu powierzchni handlowych w budowanych przez siebie obiektach handlowych. Aby zapewnić nowopowstającym obiektom odpowiedni dostęp do ciągów komunikacyjnych, Wnioskodawca finansuje budowę, przebudowę lub remonty dróg publicznych.

W tym celu Wnioskodawca zawiera z gminami umowy, które regulują sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej (dalej jako: Porozumienia). Porozumienia realizowane są na dwa sposoby:

1.

Wnioskodawca przekazuje gminie środki pieniężne, gmina zaś za środki te dokonuje budowy, rozbudowy lub remontu drogi publicznej prowadzącej do budowanego przez Spółkę centrum handlowego, lub

2.

Wnioskodawca realizuje inwestycję drogową na gruncie gminy. Następnie po ukończeniu budowy drogi Spółka, na podstawie zawartego Porozumienia, przekazuje gminie zrealizowaną inwestycję. Właścicielem drogi mającej status drogi publicznej jest gmina. W konsekwencji nie stanowi ona środka trwałego będącego własnością Wnioskodawcy. Droga nie jest również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Spółka nie dysponuje tytułem prawnym uprawniającym do wyłącznego korzystania z wykonanego fragmentu infrastruktury.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach współpracy prowadzonej w związku z rozbudową infrastruktury drogowej Gmina nie dokonuje innych niż wskazane we wniosku czynności, które mogłyby być traktowane jako dostawa towarów lub świadczenie usług.

Spółka przedstawiła we wniosku pełen zakres czynności dokonywanych przez Gminę.

Kwestia kwalifikacji na gruncie podatku od towarów i usług czynności budowy lub modernizacji drogi publicznej przez Gminę stanowi przedmiot pytania nr 2 przedstawionego we wniosku i dlatego też nie może być uznana za element stanu faktycznego. Spółka w pkt 2 oceny prawnej stanu faktycznego przedstawiła własne stanowisko w tym zakresie. W ocenie Wnioskodawcy czynności Gminy nie stanowią świadczenia usług ani dostawy towarów na rzecz Spółki. Wnioskodawca nie nabywa bowiem prawa dysponowania drogą jak właściciel. Spółka nie uzyskuje również żadnego szczególnego tytułu prawnego do korzystania z wybudowanej drogi. Prawo do wykorzystywania infrastruktury drogowej wynikać będzie z przepisów prawa o drogach publicznych, nie zaś z postanowień umów zawartych przez Spółkę z Gminą.

Zdaniem Wnioskodawcy Dyrektor Izby Skarbowej winien ocenić stanowisko Spółki i zająć stanowisko w kwestii kwalifikacji podatkowej czynności budowy lub rozbudowy drogi publicznej przez Gminę.

Przewidziane w umowie zawartej z Gminą przekazanie przez Spółkę środków pieniężnych na budowę drogi publicznej jest formą współfinansowania rozbudowy infrastruktury drogowej związanej z budową centrum handlowego. Zgodnie z postanowieniami umowy Gmina realizuje inwestycję drogową, a Spółka przekazuje na ten cel określoną w Porozumieniu kwotę pieniędzy. Wskazana należność nie stanowi przy tym w ocenie Wnioskodawcy zapłaty za żadne świadczenia Gminy na rzecz Spółki. Wnioskodawca podtrzymuje przedstawione we Wniosku stanowisko, iż nie może być on uznany za beneficjenta świadczenia polegającego na budowie drogi publicznej. Jak to zostało przedstawione w pkt 2 oceny stanu faktycznego i powtórzone powyżej Spółka nie uzyskuje żadnego szczególnego tytułu prawnego uprawniającego ją do korzystania z drogi publicznej. Wykorzystywać ją będzie wyłącznie na podstawie przepisów o drogach publicznych na takich samych zasadach jak podmioty trzecie. Co za tym idzie przekazanie środków pieniężnych nie może być uznane za świadczenie wzajemne za budowę drogi publicznej.

Ocena tego czy przekazanie przez Spółkę środków pieniężnych stanowi zapłatę za jakiekolwiek świadczenia Gminy na rzecz Spółki jest elementem stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego we Wniosku. W opinii Spółki Dyrektor Izby Skarbowej winien dokonać oceny stanowiska Spółki w tym zakresie.

Jak zostało wskazane we Wniosku obowiązek udziału Spółki w budowie lub przebudowie drogi publicznej wynika z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.; dalej: ustawa o drogach publicznych). W myśl tego przepisu budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Stosowanie do art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych szczegółowe warunki realizacji tego obowiązku reguluje umowa pomiędzy zarządcą drogi a inwestorem.

Zgodnie z dyspozycją powołanych przepisów Spółka zawiera z Gminą umowy regulujące sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej spowodowanej prowadzoną przez Wnioskodawcę budową centrum handlowego. Umowy wskazane w pkt 1) opisu stanu faktycznego przewidują realizację wskazanego w art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych obowiązku poprzez przekazanie środków finansowych na budowę, rozbudowę lub remont drogi publicznej.

We wniosku Spółka wskazała, iż obowiązek zrealizowania inwestycji drogowej na gruncie Gminy wynika z art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. W myśl tego przepisu budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Stosowanie do art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych szczegółowe warunki realizacji tego obowiązku reguluje umowa pomiędzy zarządcą drogi a inwestorem.

Zgodnie z dyspozycją art. 16 ustawy o drogach publicznych Spółka zawiera z Gminą umowy regulujące sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej spowodowanej prowadzoną budową centrum handlowego. Umowy wskazane w pkt 2) opisu stanu faktycznego przewidują realizację wskazanego w art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych obowiązku poprzez realizację przez Spółkę inwestycji drogowej na gruncie Gminy.

Towary i usługi zakupione w celu realizacji inwestycji drogowej, która będzie później przekazana Gminie służą wyłącznie do budowy lub modernizacji drogi publicznej. Droga publiczna będzie wykorzystywana w działalności należącego do Spółki centrum handlowego, które służyć będzie Wnioskodawcy do dokonywania dostaw towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym należy uznać, iż towary oraz usługi zakupione w celu realizacji inwestycji drogowej służyć będą wyłącznie czynnościom opodatkowanym Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę i modernizację infrastruktury drogowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 86 ust. 1 UAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do działalności podlegającej opodatkowaniu, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na wskazane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

W ocenie Wnioskodawcy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na rozbudowę i modernizację dróg prowadzoną na podstawie Porozumień na gruncie należącym do gminy.

Dokonując analizy zakresu przedmiotowego uprawnienia należy na wstępie wskazać, iż stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 UVAT przesłanką uzyskania prawa do odliczenia podatku naliczonego jest istnienie funkcjonalnego związku pomiędzy działalnością podatnika a usługami i towarami, z tytułu nabycia, których miałoby nastąpić odliczenie. Należy ponadto zauważyć, iż postuluje się, że fakt ten powinien być oceniany w kontekście całej działalności podatnika, a nie tylko czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu infrastruktury drogowej gminie.

Budowana infrastruktura służyć ma zapewnieniu odpowiedniej komunikacji obiektowi handlowemu. Odpowiedni dostęp do ciągów komunikacyjnych jest niezbędny do prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej na terenie obiektu. Partycypacja inwestora w budowie drogi do budowanych obiektów jest ponadto wymagana przez ustawę o drogach publicznych. Dlatego też należy uznać, iż inwestycje tego rodzaju są pośrednio związane z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Spółkę. Fakt spełnienia związku realizowanej inwestycji z prowadzoną działalnością zauważają władze skarbowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydając w dniu 3 września 2007 r. interpretację w imieniu Ministra Finansów, sygn. IP-PP2-443-4/07-2/PS, stwierdził; " (...), iż co prawda wybudowanie obiektów budowlanych (m.in. drogi) przez Spółkę nie jest czynnością opodatkowaną to jednak przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów związanych z realizacją przedmiotowych inwestycji budowlanych, albowiem ich wykonanie będzie niewątpliwie związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą która jest opodatkowana."

Należy zaznaczyć, iż dla wykazania spełnienia przesłanek wskazanych w art. 86 ust. 1 UVAT nie jest istotny fakt, iż wybudowana droga stanie się własnością gminy. Wnioskodawca będzie bowiem wciąż korzystał z niej w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Odnosząc się do powyższego zagadnienia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji prawa podatkowego z dnia 29 maja 2009 r., sygn. IBPP1/443-515/09/AL, stwierdził, że: "Bez znaczenia dla prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących przedmiotowe wydatki pozostaje fakt iż Wnioskodawca rozbudowaną infrastrukturę komunikacyjną oraz zmodyfikowaną infrastrukturę towarzysząca przekaże nieodpłatnie Gminie".

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, iż Spółce realizującej inwestycję drogową na gruncie gminy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z budową drogi.

Do podobnych wniosków Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie doszedł w interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2009 r., sygn. IPPP3-443-165/09-2/JF.

W powołanym piśmie wskazuje on, iż: "W związku z powyższym stwierdzić należy, iż zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem, będzie istniał bezpośredni związek nabycia gruntów pod budowę nowego odcinka drogi, budowy drogi oraz modernizacji i rozbudowy istniejącej już drogi należącej do gminy z działalnością opodatkowaną i w związku z tym Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków". Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w powołanej powyżej interpretacji prawa podatkowego z dnia 29 maja 2009 r., w której czytamy: "Należy wskazać, iż jak podał Wnioskodawca, ponoszone przez niego wydatki na rozbudowę infrastruktury komunikacyjnej oraz wydatki na modyfikację infrastruktury towarzyszącej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, zatem za okres od kwietnia 2008 r. do 30 listopada 2009 r., na mocy obowiązujących w tym okresie przepisów art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca spełnił warunek uprawniający w tym okresie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących przedmiotowe wydatki". Przedstawiona powyżej wykładania przepisów UVAT znalazła potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W przytoczonym już w niniejszym wniosku wyroku w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 3630/06, WSA w Warszawie podniósł, iż: "Inwestycja w infrastrukturze (rondo) związana z budową Centrum handlowego stanowi nieodpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz gminy. Jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT, ale podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, ponieważ realizacja inwestycji pozostaje w związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem."

Należy zatem wskazać, iż z uwagi na fakt nieodpłatnego świadczenia usług przez Spółkę i związku przedmiotowych świadczeń z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych a także ze względu na jednolite stanowisko władz skarbowych i wypowiedzi sądów administracyjnych Dyrektor Izby Skarbowej winien odpowiedzieć twierdząco na pytanie Wnioskodawcy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę i modernizację infrastruktury drogowej wybudowanej na gruncie gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy o VAT.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się on z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sprzedaży detalicznej i wynajmowaniu powierzchni handlowych w wybudowanych przez siebie obiektach handlowych. Aby zapewnić nowopowstającym obiektom odpowiedni dostęp do ciągów komunikacyjnych, Wnioskodawca finansuje budowę, przebudowę lub remonty dróg publicznych.

W tym celu Wnioskodawca zawiera z gminami umowy, które regulują sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej (dalej jako: Porozumienia). Porozumienia realizowane są na dwa sposoby:

1.

Wnioskodawca przekazuje gminie środki pieniężne, gmina zaś za środki te dokonuje budowy, rozbudowy lub remontu drogi publicznej prowadzącej do budowanego przez Spółkę centrum handlowego, lub

2.

Wnioskodawca realizuje inwestycję drogową na gruncie gminy. Następnie po ukończeniu budowy drogi Spółka, na podstawie zawartego Porozumienia, przekazuje gminie zrealizowaną inwestycję. Właścicielem drogi mającej status drogi publicznej jest gmina. W konsekwencji nie stanowi ona środka trwałego będącego własnością Wnioskodawcy. Droga nie jest również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Spółka nie dysponuje tytułem prawnym uprawniającym do wyłącznego korzystania z wykonanego fragmentu infrastruktury.

W ramach współpracy prowadzonej w związku z rozbudową infrastruktury drogowej Gmina nie dokonuje innych niż wskazane we wniosku czynności, które mogłyby być traktowane jako dostawa towarów lub świadczenie usług.

Obowiązek udziału Spółki w budowie lub przebudowie drogi publicznej wynika z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.). W myśl tego przepisu budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Stosowanie do art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych szczegółowe warunki realizacji tego obowiązku reguluje umowa pomiędzy zarządcą drogi a inwestorem.

Zgodnie z dyspozycją art. 16 ustawy o drogach publicznych Spółka zawiera z Gminą umowy regulujące sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej spowodowanej prowadzoną budową centrum handlowego. Umowy wskazane w pkt 2) opisu stanu faktycznego przewidują realizację wskazanego w art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych obowiązku poprzez realizację przez Spółkę inwestycji drogowej na gruncie Gminy.

Towary i usługi zakupione w celu realizacji inwestycji drogowej, która będzie później przekazana Gminie służą wyłącznie do budowy lub modernizacji drogi publicznej. Droga publiczna będzie wykorzystywana w działalności należącego do Spółki centrum handlowego, które służyć będzie Wnioskodawcy do dokonywania dostaw towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym należy uznać, iż towary oraz usługi zakupione w celu realizacji inwestycji drogowej służyć będą wyłącznie czynnościom opodatkowanym Spółki.

Z powyższego opisu wynika, że Wnioskodawca nie jest właścicielem przebudowywanych (budowanych) elementów układu drogowego, bowiem właścicielem terenu, na którym zostało zrealizowana inwestycja drogowa jest Gmina.

Wnioskodawca natomiast jako podmiot realizujący i finansujący budowę obiektu handlowego jest inwestorem inwestycji niedrogowej, który zobowiązany został do sfinansowania z własnych środków inwestycji drogowej zapewniającej nowopowstającym obiektom odpowiedni dostęp do ciągów komunikacyjnych. Przedmiotowa inwestycja drogowa stanowi element niezbędny do realizacji budowy obiektów handlowych.

Z wniosku wynika również, że działalność Wnioskodawcy obejmuje sprzedaż detaliczną i wynajem powierzchni handlowych położonych na terenie nowowybudowanego obiektu handlowego - usługi te, jak wskazał Wnioskodawca stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Zatem usługi wybudowania obiektu handlowego oraz elementów towarzyszących takich jak infrastruktura drogowa będą Wnioskodawcy służyć wyłącznie do prowadzenia obiektu handlowego tj. osiągania obrotów opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów podstawowym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak już wskazano wyżej nabywane przez Wnioskodawcę usługi będą służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym (tekst jedn. sprzedaż detaliczna i najem powierzchni handlowej), tym samym stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie ww. usług, z uwzględnieniem wyłączeń wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie pozostałych kwestii poruszonych we wniosku zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl