IBPP1/443-660/10/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu do tut. organu 6 kwietnia 2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 22 czerwca 2010 r. (data wpływu 29 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przekazanie infrastruktury drogowej wybudowanej na gruncie gminy powinno być traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2010 r., wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przekazanie infrastruktury drogowej wybudowanej na gruncie gminy powinno być traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 czerwca 2010 r. (data wpływu 29 czerwca 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sprzedaży detalicznej i wynajmowaniu powierzchni handlowych w budowanych przez siebie obiektach handlowych. Aby zapewnić nowopowstającym obiektom odpowiedni dostęp do ciągów komunikacyjnych, Wnioskodawca finansuje budowę, przebudowę lub remonty dróg publicznych.

W tym celu Wnioskodawca zawiera z gminami umowy, które regulują sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej (dalej jako: Porozumienia). Porozumienia realizowane są na dwa sposoby:

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach współpracy prowadzonej w związku z rozbudową infrastruktury drogowej Gmina nie dokonuje innych niż wskazane we wniosku czynności, które mogłyby być traktowane jako dostawa towarów lub świadczenie usług.

Spółka przedstawiła we Wniosku pełen zakres czynności dokonywanych przez Gminę.

Kwestia kwalifikacji na gruncie podatku od towarów i usług czynności budowy lub modernizacji drogi publicznej przez Gminę stanowi przedmiot pytania nr 2 przedstawionego we Wniosku i dlatego też nie może być uznana za element stanu faktycznego. Spółka w pkt 2 oceny prawnej stanu faktycznego przedstawiła własne stanowisko w tym zakresie. W ocenie Wnioskodawcy czynności Gminy nie stanowią świadczenia usług ani dostawy towarów na rzecz Spółki. Wnioskodawca nie nabywa bowiem prawa dysponowania drogą jak właściciel. Spółka nie uzyskuje również żadnego szczególnego tytułu prawnego do korzystania z wybudowanej drogi. Prawo do wykorzystywania infrastruktury drogowej wynikać będzie z przepisów prawa o drogach publicznych, nie zaś z postanowień umów zawartych przez Spółkę z Gminą.

Zdaniem Wnioskodawcy Dyrektor Izby Skarbowej winien ocenić stanowisko Spółki i zająć stanowisko w kwestii kwalifikacji podatkowej czynności budowy lub rozbudowy drogi publicznej przez Gminę.

Przewidziane w umowie zawartej z Gminą przekazanie przez Spółkę środków pieniężnych na budowę drogi publicznej jest formą współfinansowania rozbudowy infrastruktury drogowej związanej z budową centrum handlowego. Zgodnie z postanowieniami umowy Gmina realizuje inwestycję drogową, a Spółka przekazuje na ten cel określoną w Porozumieniu kwotę pieniędzy. Wskazana należność nie stanowi przy tym w ocenie Wnioskodawcy zapłaty za żadne świadczenia Gminy na rzecz Spółki. Wnioskodawca podtrzymuje przedstawione we Wniosku stanowisko, iż nie może być on uznany za beneficjenta świadczenia polegającego na budowie drogi publicznej. Jak to zostało przedstawione w pkt 2 oceny stanu faktycznego i powtórzone powyżej Spółka nie uzyskuje żadnego szczególnego tytułu prawnego uprawniającego ją do korzystania z drogi publicznej. Wykorzystywać ją będzie wyłącznie na podstawie przepisów o drogach publicznych na takich samych zasadach jak podmioty trzecie. Co za tym idzie przekazanie środków pieniężnych nie może być uznane za świadczenie wzajemne za budowę drogi publicznej.

Ocena tego czy przekazanie przez Spółkę środków pieniężnych stanowi zapłatę za jakiekolwiek świadczenia Gminy na rzecz Spółki jest elementem stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego we Wniosku. W opinii Spółki Dyrektor Izby Skarbowej winien dokonać oceny stanowiska Spółki w tym zakresie.

Jak zostało wskazane we Wniosku obowiązek udziału Spółki w budowie lub przebudowie drogi publicznej wynika z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.; dalej: ustawa o drogach publicznych). W myśl tego przepisu budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Stosowanie do art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych szczegółowe warunki realizacji tego obowiązku reguluje umowa pomiędzy zarządcą drogi a inwestorem.

Zgodnie z dyspozycją powołanych przepisów Spółka zawiera z Gminą umowy regulujące sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej spowodowanej prowadzoną przez Wnioskodawcę budową centrum handlowego. Umowy wskazane w pkt 1) opisu stanu faktycznego przewidują realizację wskazanego w art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych obowiązku poprzez przekazanie środków finansowych na budowę, rozbudowę lub remont drogi publicznej.

We wniosku Spółka wskazała, iż obowiązek zrealizowania inwestycji drogowej na gruncie Gminy wynika z art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. W myśl tego przepisu budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Stosowanie do art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych szczegółowe warunki realizacji tego obowiązku reguluje umowa pomiędzy zarządcą drogi a inwestorem.

Zgodnie z dyspozycją art. 16 ustawy o drogach publicznych Spółka zawiera z Gminą umowy regulujące sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej spowodowanej prowadzoną budową centrum handlowego. Umowy wskazane w pkt 2) opisu stanu faktycznego przewidują realizację wskazanego w art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych obowiązku poprzez realizację przez Spółkę inwestycji drogowej na gruncie Gminy.

Towary i usługi zakupione w celu realizacji inwestycji drogowej, która będzie później przekazana Gminie służą wyłącznie do budowy lub modernizacji drogi publicznej. Droga publiczna będzie wykorzystywana w działalności należącego do Spółki centrum handlowego, które służyć będzie Wnioskodawcy do dokonywania dostaw towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym należy uznać, iż towary oraz usługi zakupione w celu realizacji inwestycji drogowej służyć będą wyłącznie czynnościom opodatkowanym Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie infrastruktury drogowej wybudowanej przez Spółkę na gruncie gminy powinno być traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: UVAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Za dostawę towarów uważa się, zgodnie z art. 7 ust. 1 UVAT przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Równocześnie stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 UVAT przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 UVAT.

Zgodnie z postanowieniami art. 8 ust. 2 UVAT, aby nie doszło do opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług podatkiem VAT wystarczy aby nieodpłatna usługa była związana z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika.

Na wskazane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

W przekonaniu Wnioskodawcy przekazanie infrastruktury drogowej wybudowanej przez Spółkę na gruncie gminy powinno być traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu UVAT, nie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie bowiem do postanowień art. 48 Kodeksu Cywilnego, wszelkie budowle w tym także drogi wybudowane na gruncie gminy stają się z chwilą połączenia z gruntem własnością właściciela nieruchomości gruntowej. Dlatego też w wypadku przekazania gminie infrastruktury drogowej wybudowanej na jej gruncie nie można mówić o przeniesieniu prawa do użytkowania drogi jak właściciel, bowiem w momencie przekazania nie dochodzi do przeniesienia własności. W związku z powyższym, jako że brak jest przesłanki uzasadniającej uznanie wskazanej czynności za dostawę towarów należy stwierdzić, iż w będącym przedmiotem niniejszej analizy scenariuszu dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 UVAT. Zgodnie z postanowieniami art. 8 ust. 2 UVAT, aby nie doszło do opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług podatkiem VAT wystarczy aby nieodpłatna usługa była związana z prowadzeniem przedsiębiorstwa przez podatnika.

Usługa świadczona przez Spółkę ma charakter nieodpłatny. Nie można bowiem uznać korzyści jakie uzyskuje Wnioskodawca w wyniku realizacji inwestycji drogowej za odpłatność w rozumieniu UVAT. Nie do zaakceptowania jest również teza, iż stanowią one ekwiwalentne świadczenie jednostki samorządu terytorialnego wynikające bezpośrednio z łączącego Spółkę i gminę stosunku prawnego. Co więcej biorąc pod uwagę fakt, iż odpłatność w rozumieniu UVAT winna stanowić konkretną wartość wyrażoną w pieniądzu, należy uznać, iż charakter uzyskanej przez Spółkę korzyści wynikającej z połączenia centrum handlowego z ciągami komunikacyjnymi powoduje, że nie jest możliwe oszacowanie ich wartości, a co za tym idzie wykluczone jest uznanie przedmiotowych korzyści za odpłatność w rozumieniu UVAT.

Powyższą tezę potwierdza charakterystyka pojęcia odpłatności na gruncie UVAT w kontekście inwestycji drogowych realizowanych przez podatników zawarta w orzeczeniu WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r., sygn. III SA/Wa 3630/06. Przedmiotowy termin został opisany przez WSA w następujący sposób: "Odpłatność oznacza bowiem wykonanie usługi za wynagrodzeniem, a więc za zapłatą zwrotem kosztów lub ekwiwalentem środków pieniężnych. W rozpoznawanej sprawie skarżąca świadcząc inwestycję drogową na rzecz gminy, nie otrzymała z tego tytułu zapłaty w jakiejkolwiek postaci. Nie można bowiem uznać za odpłatność zwiększenia na skutek zrealizowanej inwestycji majątku gminy oraz korzyści, które skarżąca uzyska w przyszłości w związku z budową C. Element "odpłatności" musi pojawić się bowiem w bezpośrednich relacjach pomiędzy świadczącym usługę, a jej odbiorcą. Pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonaniem świadczenia powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie, a otrzymana zapłata jest konsekwencją wykonania świadczenia. Zapłata musi też mieć konkretny wymiar, nie stanowią jej nieznane bliżej i ewentualne korzyści, które mogą powstać w zamian za świadczenie." Opierając się na przytoczonej powyżej analizie sąd doszedł do wniosku, iż: " (...) przedsięwzięcie polegające na budowie infrastruktury drogowej umożliwiającej dojazd do kompleksu budynków z pomieszczeniami pod wynajem na cele działalności handlowej, rozrywkowej oraz usługowej realizowane na gruntach należących do gminy, jest wykonywane na jej rzecz nieodpłatnie".

Należy wskazać, iż poza sporem pozostaje istnienie związku świadczenia Spółki z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem. Budowa drogi jest bowiem niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania budowanych przez Wnioskodawcę obiektów handlowych. Istnienie przedmiotowego związku nie jest kwestionowane przez organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2008 r., sygn. IPPP1-443-1521/08-2/JB, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazuje, iż: "Przekazanie budynku (...) do jego użytkowania związane jest z koniecznością wybudowania drogi dojazdowej do tego budynku, a zatem należy uznać że wybudowanie drogi i następnie przekazanie jej do Urzędu Dzielnicy (właściwego w sprawie zarządzania drogami publicznymi) związane jest z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem".

Powyższe stanowisko podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2009 r., sygn. akt IBPP1/443-196/09/AL stwierdzając, iż: " (...) przekazanie przez Wnioskodawcę Gminie rozbudowanej infrastruktury drogowej i zmodyfikowanej infrastruktury towarzyszącej będzie odbywało się w bezpośrednim związku z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem tj. przekazanie powyższe będzie odbywało się w związku z profilem planowanej przez Wnioskodawcę działalności, a mianowicie wynajmem powierzchni handlowo-usługowej. Powyższe przekazanie będzie warunkowało uzyskiwanie przez Wnioskodawcę przychodów z tytułu najmu (...)."

W związku z powyższym należy przyjąć, że z racji niespełnienia jednego z warunków opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług wskazanych w art. 8 ust. 2 UVAT przekazanie drogi jednostce samorządu terytorialnego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Na fakt ten wskazuje w przytoczonej powyżej interpretacji z dnia 29 maja 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który uznając związek wykonanej przez inwestora usługi z działalnością jego przedsiębiorstwa dochodzi do wniosku, iż: "jeden z warunków koniecznych dla uznania nieodpłatnego świadczenia usług za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie został spełniony." Powyższą wykładnię potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. ILPP1/443-833/08-2/HW w której stwierdził, iż: " (...) przekazując nieodpłatnie drogę wybudowaną na gruncie Skarbu Państwa Wnioskodawca świadczy usługę. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie została spełniona jedna z przesłanek, warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług (przekazywana nieodpłatnie inwestycja związana jest z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem)." Fakt nie podlegania opodatkowaniu przedmiotowych usług został zauważony także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 grudnia 2008 r., sygn. IBPP3/443-846/08/PK i 4 maja 2009 r., sygn. IBPP1/443-117/09/AW.

Podsumowując powyższy wywód należy wskazać, iż ze względu na wykonanie przez Wnioskodawcę nieodpłatnych świadczeń, które nie mogą zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów w rozumieniu UVAT a także na fakt iż przedmiotowe czynności są związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, zważywszy stanowisko sądów administracyjnych i władz skarbowych należy odpowiedzieć twierdzącą na pytanie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się na podstawie art. 7 ust. 2 tej ustawy przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Jeśli chodzi o nieodpłatne świadczenie usług to aby podlegało ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

* brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

* istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Przez świadczenie usług nie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sprzedaży detalicznej i wynajmowaniu powierzchni handlowych w budowanych przez siebie obiektach handlowych. Aby zapewnić nowopowstającym obiektom odpowiedni dostęp do ciągów komunikacyjnych, Wnioskodawca finansuje budowę, przebudowę lub remonty dróg publicznych.

W tym celu Wnioskodawca zawiera z gminami umowy, które regulują sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej (dalej jako: Porozumienia). Jedno z Porozumień reguluje, że Wnioskodawca realizuje inwestycję drogową na gruncie gminy. Następnie po ukończeniu budowy drogi Spółka, na podstawie zawartego Porozumienia, przekazuje gminie zrealizowaną inwestycję. Właścicielem drogi mającej status drogi publicznej jest gmina. W konsekwencji nie stanowi ona środka trwałego będącego własnością Wnioskodawcy. Droga nie jest również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Spółka nie dysponuje tytułem prawnym uprawniającym do wyłącznego korzystania z wykonanego fragmentu infrastruktury.

Obowiązek udziału Spółki w budowie lub przebudowie drogi publicznej wynika z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.). W myśl tego przepisu budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Stosowanie do art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych szczegółowe warunki realizacji tego obowiązku reguluje umowa pomiędzy zarządcą drogi a inwestorem.

Zgodnie z dyspozycją art. 16 ustawy o drogach publicznych Spółka zawiera z Gminą umowy regulujące sposób partycypacji Spółki w rozbudowie infrastruktury drogowej spowodowanej prowadzoną budową centrum handlowego. Umowy wskazane w pkt 2) opisu stanu faktycznego przewidują realizację wskazanego w art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych obowiązku poprzez realizację przez Spółkę inwestycji drogowej na gruncie Gminy.

Towary i usługi zakupione w celu realizacji inwestycji drogowej, która będzie później przekazana Gminie służą wyłącznie do budowy lub modernizacji drogi publicznej. Droga publiczna będzie wykorzystywana w działalności należącego do Spółki centrum handlowego, które służyć będzie Wnioskodawcy do dokonywania dostaw towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym należy uznać, iż towary oraz usługi zakupione w celu realizacji inwestycji drogowej służyć będą wyłącznie czynnościom opodatkowanym Spółki.

Odnosząc opisaną przez Wnioskodawcę sytuację do obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro inwestycja drogowa jest dokonywana na gruncie stanowiącym własność Gminy, nie można uznać, iż przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy powyższej infrastruktury stanowi dostawę towaru w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wypadku nie nastąpi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, bowiem Gmina, z racji posiadanego prawa własności do gruntu będzie dysponowała również prawem własności do wszelkich jego części składowych, to jest w niniejszej sprawie do rozbudowanej infrastruktury drogowej trwale z tym gruntem związanej.

W związku z powyższym koniecznym jest rozważenie kwestii zakwalifikowania przedmiotowej czynności rozbudowy infrastruktury drogowej przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy jako nieodpłatnego świadczenia usług, które nie będzie podlegało regulacjom ustawy o podatku do towarów i usług.

Przesłanką do opodatkowania podatkiem VAT usług świadczonych nieodpłatnie jest istnienie prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia towarów i usług, które są związane ze świadczoną usługą, a także realizowanie usług na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług było objęte opodatkowaniem podatkiem VAT muszą być spełnione łącznie ww. dwa warunki.

Po pierwsze ustawa wyraźnie wskazuje, że nie ma podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Drugim warunkiem objęcia nieodpłatnych usług podatkiem VAT jest istnienie prawa podatnika do odliczenia całości lub części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego aby zapewnić wybudowanym przez Wnioskodawcę obiektom handlowym, w których wynajmowane są przez Wnioskodawcę powierzchnie handlowe, odpowiedni dostęp do ciągów komunikacyjnych Wnioskodawca realizuje budowę, przebudowę lub remont dróg publicznych. W tym celu Wnioskodawca zawiera z gminami umowy, które regulują sposób finansowania przez Spółkę inwestycji drogowej.

Z powyższego wynika, że Spółka rozbudowując infrastrukturę drogową dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów, które będą uzyskiwane z tytułu wynajmu powierzchni handlowej w obiekcie wybudowanym przez Wnioskodawcę. Niewykonanie przez Spółkę przedmiotowej inwestycji drogowej uniemożliwiałoby prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w wybudowanych obiektach handlowych.

Jak wynika ze wskazanego wyżej art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycja niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

W świetle przytoczonych przepisów oraz biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż przekazanie przez Wnioskodawcę Gminie rozbudowanej infrastruktury drogowej będzie odbywało się w bezpośrednim związku z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, tj. powyższe przekazanie będzie odbywało się w związku z profilem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności w obiekcie centrum handlowego. Powyższe przekazanie będzie warunkowało uzyskiwanie przez Wnioskodawcę obrotów opodatkowanych podatkiem VAT.

A zatem jeden z warunków koniecznych dla uznania nieodpłatnego świadczenia usług za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie został spełniony.

W świetle powyższego nieodpłatne przekazanie Gminie inwestycji drogowej zapewniającej dostęp do wybudowanych przez Wnioskodawcę obiektów handlowych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie pozostałych kwestii poruszonych we wniosku zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.