IBPP1/443-651/11/LSz - Opodatkowanie podatkiem VAT prezentów przekazanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz korygowanie podatku VAT odliczonego przy nabyciu towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 listopada 2010 r. Sygn. akt I FSK 1944/09 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 16 grudnia 2010 r.) w sprawie ze skargi kasacyjnej Ministerstwa Finansów od wyroku WSA w Krakowie z dnia 18 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1677/08 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 28 stycznia 2011 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2008 r. (data wpływu 11 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2008 r. (data wpływu 23 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazanych prezentów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz ewentualnego korygowania podatku VAT odliczonego przy nabyciu towarów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2008 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazanych prezentów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz ewentualnego korygowania podatku VAT odliczonego przy nabyciu towarów.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 września 2008 r. (data wpływu 23 września 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-993/08/LSz, z dnia 10 września 2008 r.

W dniu 9 października 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-993/08/LSz, uznając, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie towarów (prezentów objętych zapytaniem) kontrahentom, w ramach promocji Spółki oraz jej reklamy, które nie są zaliczone do prezentów o małej wartości i próbek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stanowiąc odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Z opisu stanu faktycznego wynikało bowiem, że przekazanie przez Wnioskodawcę kontrahentom towarów w ramach promocji i reklamy Spółki miało jak najbardziej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą - prowadzeniem przedsiębiorstwa, albowiem celem tego przekazania była promocja spółki, jej reklama i związanie kontrahenta ze spółką, a także zwiększenie sprzedaży poprzez zachęcanie w ten sposób klienta do zakupu właśnie w jego spółce a nie u konkurencji. Jednocześnie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów przekazanych następnie kontrahentom w formie prezentów.

Na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 października 2008 r. znak IBPP1/443-993/08/LSz Wnioskodawca, złożył skargę z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), w której wniósł o uchylenie w całości ww. interpretacji indywidualnej i przyjęcie stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku, zgodnie z którym przekazanie towarów - prezentów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT ze względu na ścisły związek z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1677/08 uwzględnił skargę Wnioskodawcy i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 9 października 2008 r. znak: IBPP1/443-993/08/LSz.

Powyższy wyrok został zaskarżony skargą kasacyjną Ministra Finansów do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniesiono o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 listopada 2010 r. (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu w dniu 16 grudnia 2010 r.) Sygn. akt I FSK 1944/09 oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że "...Spór w niniejszej sprawie dotyczy wykładni art. 7 ust. 2 i 3 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., które to regulacje w brzmieniu znajdującym zastosowanie w sprawie (stan prawny po 1 czerwca 2005 r.), pozwalają uznać w ocenie wnoszącego skargę kasacyjną Ministra Finansów, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako zrównane z odpłatną dostawą.

Dalej w uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że "...koniecznym jest wskazanie, że sporna w sprawie materia stanowiła już przedmiot analizy tut. Sądu. W efekcie tego Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów wyjaśnił w wyroku z dnia 23 marca 2009 r., sygn. I FPS 6/08, że "przekazanie po dniu 1 czerwca 2005 r. przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług <...>, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów" (ONSAiWSA z 2009 r., nr 4, poz. 61). Z kolei w wyroku z dnia 24 marca 2009 r., sygn. I FSK 1/08 stwierdzono, że "z gramatycznej wykładni przepisów art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u., w ich brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. wynika jedynie, że "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem" (ust. 2), w postaci - "drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek" (ust. 3) - nie podlega opodatkowaniu VAT i to niezależnie od tego, czy przy nabyciu przekazywanych towarów podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w całości lub części, czy też takie prawo nie przysługiwało. Czynienie w tej sytuacji wykładni celowościowej art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u., prowadzącej do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) w oparciu o treść przepisu ustępu 3, poza zakres pomieszczony w normie ustępu 2, wynikający z zastosowania do niej wykładni gramatycznej - uznać należy za niedopuszczalne"."

Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny w przedmiotowym wyroku wskazał, iż taka interpretacja przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, została zaakceptowana w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyroki NSA: z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. akt I FSK 1418/08, z dnia 27 listopada 2009 r., sygn. akt I FSK 1578/08, z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt I FSK 492/09, z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 1088/09, z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1325/09, z dnia 15 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1408/08),

W związku z powyższym NSA stwierdził, że "Na podstawie przytoczonych judykatów wykładnię art. 7 ust. 2 i ust. 3 u.p.t.u., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., zaprezentowaną w cytowanym powyżej wyroku z dnia 23 marca 2009 r., sygn. I FPS 6/08, należy uznać za ugruntowaną. Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę również podziela tę wykładnię i argumentację przedstawioną na jej poparcie.".

Ponadto w wyroku z dnia 23 listopada 2010 r. NSA orzekł, iż "...wywód zawarty w ocenianym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zawiera wszystkie argumenty podniesione w uzasadnieniach wskazanych powyżej wyroków tut. Sądu odnośnie do gramatycznej wykładni art. 7 ust. 2 i ust. 3 u.p.t.u. oraz kwestii granic prowspólnotowej wykładni przepisów krajowych".

Jednakże celem uzupełnienia orzeczenia zawartego w wyroku WSA w Krakowie NSA wskazał, że "...zgodnie z art. 7 ust. 2 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., polegająca na przekazaniu przez podatnika na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem towarów należących do tego przedsiębiorstwa pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. W przepisie tym ustawodawca nie zawarł wyczerpującego wyliczenia towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, których nieodpłatne przekazanie rodzi obowiązek podatkowy. Jest to oczywiste z uwagi na niemożliwość praktyczną dokonania takiego wyliczenia. Oznacza to, że w art. 7 ust. 2 u.p.t.u. ustawodawca wprowadził zasadę, w myśl której przy spełnieniu warunku możliwości odliczenia podatku naliczonego, nieodpłatne przekazanie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem każdego towaru należącego do tego przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od tej zasady przewidziano wyjątek, który wprowadza właśnie regulacja umiejscowiona w art. 7 ust. 3 u.p.t.u. Mianowicie nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, w warunkach określonych w ust. 2 art. 7 u.p.t.u., nie podlega opodatkowaniu. Trudno zatem twierdzić, że art. 7 ust. 3 jest przepisem zbędnym.

Reasumując Sąd w wyroku stwierdził, że "Przytoczne wyżej względy sprawiają tym samym, że zgłoszony w sprawie zarzut naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 7 ust. 2 i 3 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. uznać należy za nieuzasadniony".

Wskutek powyższego wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach realizowanych programów promocji i reklamy spółki przekazuje swoim kontrahentom różnego rodzaju prezenty, których wartość nie pozwala na uznanie ich za prezenty o małej wartości w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 4 ustawy VAT.

Przekazanie pozostaje w związku z prowadzonym przez spółkę przedsiębiorstwem albowiem celem tego przekazania jest promocja spółki, jej reklama i związanie kontrahenta ze spółką, a także zwiększenie sprzedaży poprzez zachęcanie w ten sposób klienta do zakupu właśnie w spółce Wnioskodawcy a nie u konkurencji.

Spółka dokonując zakupu tych towarów - prezentów objętych zapytaniem odlicza podatek VAT naliczony w związku z zakupami tych towarów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ze złożonego uzupełnienia wynika m.in., iż prezentami, które przekazywane są kontrahentom przez Wnioskodawcę są: karafki, szklanki, kalendarze (ścienne, książkowe), długopisy - wszystkie opatrzone logo Spółki.

Przekazanie prezentów kontrahentom pozostaje tylko w związku z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Wydatki związane z zakupem prezentów stanowią koszty uzyskania przychodów.

W odniesieniu do części zakupionych towarów Wnioskodawca wie, że będą przeznaczone jako prezenty. Natomiast część towarów kupowana jest w celu odsprzedaży a następnie spośród towarów zakupionych do sprzedaży również przekazuje się prezenty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1 Kierując się wykładnią literalną przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT i art. 7 ust. 2 ustawy VAT należy przyjąć, że skoro przekazanie tych towarów - prezentów pozostaje w związku z prowadzonym przez spółkę przedsiębiorstwem to nie ma do czynienia z dostawą towarów i nie istnieje konieczność opodatkowania tej czynności.

Ad.2 Nieodpłatne przekazanie towarów na reprezentację jest przekazaniem na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - taka czynność nie jest więc przypadkiem określonym w art. 7 ust. 2 VAT. Innymi słowy art. 88 ust. 3 pkt 3 VAT nie ma zastosowania do wydatków na cele reprezentacji. Tym samym nie istnieje konieczność korekty odliczonego podatku VAT przy zakupach towarów, które następnie zostały przeznaczone na przekazanie na cele reprezentacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym w dniu złożenia wniosku, tj. 11 lipca 2008 r., gdyż interpretacja stanowi ponowne rozstrzygniecie wniosku strony w wyniku orzeczenia sądowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie "towarów" zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Należy przez nie rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Przepisu ust. 2 tego artykułu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Z powyższej regulacji jednoznacznie wynika, iż nie podlegają opodatkowaniu przekazane jednej osobie prezenty o wartości nieprzekraczjącej w roku podatkowym kwoty 100 zł, o ile podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości osób, którym prezenty przekazano. Brak takiej ewidencji powoduje, że jedynie prezenty o wartości do 5 zł nie są opodatkowane.

Należy zauważyć, że posłużenie się przez ustawodawcę w treści art. 7 ust. 2 ustawy sformułowaniem "na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem" oznacza, że dla określenia przedmiotu opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów istotny jest cel tego przekazania.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2 - czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania - jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż jakiekolwiek nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem odpłatnej dostawy towarów, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części oraz przekazanie to nastąpiło na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Natomiast nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, zarówno związane jak i niezwiązane z realizacją celów prowadzonego przez podatnika przedsiębiorstwa, z mocy art. 7 ust. 3 ustawy nie będzie uznane za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nawiązuje do treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), będącego odpowiednikiem art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388 z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 145, s. 1), z którego wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza przepisów, o których mowa wyżej (art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności. Analiza porównawcza art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE (art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy) prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy o VAT są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy, natomiast w świetle przepisów Dyrektyw czynność taką należałoby opodatkować. Jednakże zauważyć należy, iż wykładnia proeuropejska nie powinna mieć miejsca, gdy będzie to prowadziło do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej.

Biorąc zatem pod uwagę literalną wykładnię przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, należy uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach realizowanej promocji Spółki i jej reklamy przekazuje swoim kontrahentom różnego rodzaju prezenty, których wartość nie pozwala na uznanie ich za prezenty o małej wartości w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 4 ustawy VAT. Prezentami, które przekazywane są kontrahentom przez Wnioskodawcę są: karafki, szklanki, kalendarze (ścienne, książkowe), długopisy - wszystkie opatrzone logo Spółki.

Przekazanie ww. towarów pozostaje w związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem albowiem celem tego przekazania jest promocja spółki, jej reklama i związanie kontrahenta ze spółką, a także zwiększenie sprzedaży poprzez zachęcanie w ten sposób klienta do zakupu właśnie w jego spółce a nie u konkurencji.

Spółka dokonując zakupu tych towarów (prezentów objętych zapytaniem) odlicza podatek VAT naliczony związany z zakupem tych towarów. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że przekazanie prezentów pozostaje tylko w związku z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi oraz, że wydatki związane z zakupem prezentów stanowią koszty uzyskania przychodów.

W odniesieniu do części zakupionych towarów Wnioskodawca wie, że będą przeznaczone jako prezenty. Natomiast część towarów kupowana jest w celu odsprzedaży a następnie spośród towarów zakupionych do sprzedaży również przekazuje się prezenty.

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do wskazanych wyżej przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przekazanie przez Wnioskodawcę kontrahentom towarów w ramach promocji i reklamy Spółki ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą - prowadzeniem przedsiębiorstwa, gdyż ma na celu zwiększenie sprzedaży i zachęcenie klienta do zakupu właśnie w firmie Wnioskodawcy.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, przytoczone wyżej przepisy oraz rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1677/08 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2010 r. Sygn. akt I FSK 1944/09 stwierdzić należy, że przekazywane przez Wnioskodawcę bez wynagrodzenia towary należące do jego przedsiębiorstwa na cele związane z jego przedsiębiorstwem (na w ramach promocji i reklamy Spółki), w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów a w konsekwencji czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazania prezentów (towarów) należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii dotyczącej konieczności skorygowania podatku VAT odliczonego przy zakupie prezentów (towarów) w przypadku gdy nie istnieje konieczność opodatkowania transakcji przekazania tych towarów - prezentów, należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, iż podstawową zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek tego podatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez podatnika tego podatku. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Jednakże ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Natomiast w myśl art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.

Mając na względzie treść powołanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów (prezentów), które następnie są nieodpłatnie przekazywane w ramach promocji i reklamy Spółki to w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie ma obowiązku korekty podatku VAT naliczonego przy zakupach tych towarów w związku z ww. art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, ponadto ze stanu faktycznego wynika, że wydatki związane z zakupem prezentów stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.