IBPP1/443-642/13/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z 16 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przedstawień artystycznych w postaci spektakli - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przedstawień artystycznych w postaci spektakli.

Wniosek został uzupełniony pismem z 16 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-642/13/LSz z 11 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci spektakli (w obecnej chwili są to zdarzenia sporadyczne). W związku z tym Wnioskodawca zatrudnia aktorów na umowy cywilnoprawne. Wymienione usługi świadczone są dla Przedszkoli, Szkół, Domów Kultury, Urzędów Miast i Gmin oraz Agencji Organizujących Imprezy.

Spektakle Wnioskodawca wykonuje wraz z zatrudnionymi aktorami według własnej reżyserii i do własnych autorskich tekstów i muzyki. Wszystkie przedstawienia są autorstwa Wnioskodawcy (teksty, kostiumy).

Usługi te są sklasyfikowane jako 900lZ - działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych.

Biorąc pod uwagę fakt, iż kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki funkcjonującej w postaci między innymi dzieł artystycznych o charakterze teatralnym Wnioskodawca uważa się za wykonawcę.

Umowy dotyczące wystawianych przedstawień Wnioskodawca zawiera jako K. - Agencja Artystyczna (nazwa Wnioskodawcy) NIP. Na fakturach jako sprzedawca jest K.- Agencja Artystyczna NIP... - osoba fizyczna.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku.

Zleceniodawcą dla Wnioskodawcy są Przedszkola, Szkoły, Rady Rodziców, Domy Kultury, Urzędy Miast i Gmin. Umowy z ww. podmiotami przewidują wykonanie konkretnego przedstawienia jednego lub kilku w określonym czasie.

Za przedstawienie Wnioskodawca wystawia rachunek opiewający na odpowiednią kwotę jako K., który jest Wnioskodawcy płacony.

Wnioskodawca sam występuje w przedstawieniach, także je reżyseruje, przygotowuje stroje i scenerię według własnego projektu i wizji. Teksty i pomysł przedstawień też jest wytworem Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą. Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych "wykonawcami artystycznymi są w szczególności działania aktorów, recytatorów, dyrygentów wokalistów, tancerzy i innych osób, które w sposób twórczy przyczyniających się do powstania i wykonania", są to osoby fizyczne, które w sposób czynny przyczyniły się do powstania i wykonania utworu.

Wnioskodawca także występuje w spektaklach. Wnioskodawca nie prowadzi impresariatu artystycznego na rzecz aktorów jest to tylko nazwa firmy.

Umowa zawarta na świadczenie usługi jest zawarta tylko z Wnioskodawcą - K. Za usługę Wnioskodawca otrzymuje pieniądze po wykonaniu usługi i wystawieniu rachunku od podmiotu zamawiającego, a następnie Wnioskodawca - K. wpłaca wynagrodzenie aktorowi zgodnie z zawartą z nim umową o dzieło.

PKWiU 90.01.10.0- Usługi artystów wykonawców. PKD 90.01.Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwolnienie usług artystycznych Wnioskodawcy od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl obowiązujących od 1 stycznia 2011 r. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców w rozumieniu i przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Świadczone usługi Wnioskodawcy stanowią usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców. Stanowisko Wnioskodawcy jest takie, że usługi podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy obowiązującego od 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

W załączniku nr 3 do ustawy, w poz. 181 ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Usługi kulturalne - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj.: podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

A zatem, ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez dwie grupy podmiotów, określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci spektakli, które Wnioskodawca wykonuje wraz z zatrudnionymi na umowy cywilnoprawne aktorami, według własnej reżyserii i do własnych autorskich tekstów i muzyki. Wszystkie przedstawienia są autorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca sam występuje w przedstawieniach, także przygotowuje stroje i scenerię według własnego projektu i wizji. Pomysł przedstawień też jest wytworem Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą. Wnioskodawca nie prowadzi impresariatu artystycznego na rzecz aktorów.

Umowa zawarta na świadczenie ww. usług jest zawarta tylko z Wnioskodawcą. Na rachunkach jako sprzedawca jest Wnioskodawca - osoba fizyczna. Zleceniodawcą dla Wnioskodawcy są Przedszkola, Szkoły, Rady Rodziców, Domy Kultury, Urzędy Miast i Gmin. Umowy z ww. podmiotami przewidują wykonanie konkretnego przedstawienia jednego lub kilku w określonym czasie. Za usługę Wnioskodawca otrzymuje pieniądze po wykonaniu usługi i wystawieniu rachunku od podmiotu zamawiającego, a następnie Wnioskodawca wpłaca wynagrodzenie aktorowi zgodnie z zawartą z nim umową o dzieło.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do zastosowania zwolnienia od podatku VAT do świadczonych usług wystawiania spektakli.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć "kultura" i "usługa kulturalna". Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, posłużyć się należy wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Zgodnie z Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., kultura oznacza materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory. Natomiast określenie kulturalny znaczy "związany z kulturą lub stanowiący jej składnik". Zaś usługa to "pomoc okazana komuś, przysługa wyświadczona komuś", "działalność gospodarcza mająca na celu zaspokajanie bezpośrednich potrzeb ludności".

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno - muzyczne; sceniczne, sceniczno - muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści ww. przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane z osobistym udziałem w spektaklach, według własnej reżyserii, pomysłu, autorskich tekstów i muzyki, mają niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci artystycznego wyreżyserowania oraz wykonania zadania aktorskiego.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, i od zleceniodawcy otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczone przez niego usługi wystawienia spektaklu według własnego pomysłu wraz z osobistym swoim udziałem należy uznać za usługi kulturalne, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT korzystające ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.