IBPP1/443-641/11/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług zakwaterowania i wyżywienia własnych wychowanków - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług zakwaterowania i wyżywienia własnych wychowanków.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 czerwca 2011 r. znak: IBPP1/443-641/11/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bursa Szkolnictwa Ponadgimnazjalnego w N. jest placówką oświatową realizującą cele i zadania określone w ustawie o systemie oświaty jak również w rozporządzeniach szczegółowych m.in. rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 marca 2005 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt dzieci w tych placówkach. Bursa jest placówką publiczną, koedukacyjną, zapewniającą całodobową opiekę, bezpieczeństwo oraz zakwaterowanie i wyżywienie, (uczniom szkół ponadgimnazjalnych - w tym uczniom wymagającym specjalnej organizacji nauki i metod pracy oraz uczniom praktyk zawodowych) w okresie pobierania nauki poza miejscem zamieszkania. Stołówka Bursy nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, a prowadzenie jej jest ściśle związane ze statutową działalnością.

Świadczone przez Bursę usługi dokumentuje się w następujący sposób:

usługi wyżywienia i zakwaterowania własnych wychowanków dokumentuje się rachunkiem; sklasyfikowane w PKWiU 53.23.15-00.00, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają zwolnieniu.

W 2010 r. Wnioskodawca korzystała ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Bursa Szkolnictwa Ponadgimnazjalnego nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego, prowadząc ewidencję sprzedaży VAT, celem ustalenia momentu przekroczenia limitu (art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Bursa Szkolnictwa Ponadgimnazjalnego realizuje cele i zadania określone w ustawie o systemie oświaty (art. 2 pkt 7 - Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosowana przez Wnioskodawcę stawka podatku od towarów i usług dla usług zakwaterowania i wyżywienia własnych wychowanków jest właściwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi zakwaterowania i wyżywienia własnych wychowanków, sklasyfikowane w PKWiU 53.23.15-00.00, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają zwolnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, wprowadzonym art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianach ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) i obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Towary i usługi będące przedmiotem opodatkowania, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, dla których przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. identyfikuje się za pomocą Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

A zatem należy zauważyć, że podany przez Wnioskodawcę symbol PKWiU 53.23.15-00.00 jest nieprawidłowy, gdyż klasyfikacja z 2008 r. takiego symbolu nie przewiduje. Ponieważ jednak w przypadku usług zakwaterowania w bursach na rzecz własnych uczniów i wychowanków ustawodawca odstąpił od identyfikowania tych usług za pomocą klasyfikacji statystycznych wskazana przez Wnioskodawcę symbolika pozostaje bez znaczenia dla sprawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie przypadku wykonania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 41 ust. 2 cyt. ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W pozycji 163 załączniku nr 3 do ustawy o VAT, który stanowi wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8%, wymienione zostały w grupowaniu PKWiU 55 "Usługi związane z zakwaterowaniem".

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, "pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi zakwaterowania:

W związku z faktem, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "uczeń", "bursa" i "internat", dlatego też należy posiłkować się definicjami wynikającymi z odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), przez słowo "uczeń" należy rozumieć także słuchaczy i wychowanków.

Bursa, w rozumieniu § 46 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 marca 2005 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U. Nr 52, poz. 467 z późn. zm.), zapewnia opiekę i wychowanie uczniom gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych dla młodzieży, w tym uczniom wymagającym stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, oraz słuchaczom zakładów kształcenia nauczycieli i kolegiów pracowników służb społecznych, w wieku do 24 lat.

Internat natomiast, w myśl zasad metodycznej statystyki edukacji, to placówka opiekuńczo-wychowawcza określonej szkoły przeznaczona dla młodzieży uczącej się poza miejscem stałego zamieszkania.

Uwzględniając powyższe należy zaznaczyć, że zwolnieniem od podatku objęte są m.in. usługi zakwaterowania w bursach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy. Określenie, czy dane świadczenie mieści się w kategorii uprawniającej do korzystania z ww. zwolnienia powinno uwzględniać naturę tego świadczenia, w tym wszystkie okoliczności sprawy istniejące w danym stanie faktycznym.

W przedmiotowej sprawie Bursa Szkolnictwa Ponadgimnazjalnego w N. jest placówką oświatową realizującą cele i zadania określone w ustawie o systemie oświaty jak również w rozporządzeniach szczegółowych m.in. rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 marca 2005 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt dzieci w tych placówkach. Bursa jest placówką publiczną, koedukacyjną, zapewniającą całodobową opiekę, bezpieczeństwo oraz zakwaterowanie i wyżywienie (uczniom szkół ponadgimnazjalnych - w tym uczniom wymagającym specjalnej organizacji nauki i metod pracy oraz uczniom praktyk zawodowych) w okresie pobierania nauki poza miejscem zamieszkania. Stołówka Bursy nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, a prowadzenie jej jest ściśle związane ze statutową działalnością.

Bursa Szkolnictwa Ponadgimnazjalnego nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Bursa Szkolnictwa Ponadgimnazjalnego realizuje cele i zadania określone w ustawie o systemie oświaty (art. 2 pkt 7 - Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 z późn. zm.).

Świadczone przez Bursę usługi dokumentuje się w następujący sposób:

usługi wyżywienia i zakwaterowania własnych wychowanków dokumentuje się rachunkiem.

W ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi te podlegają zwolnieniu.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi zakwaterowania świadczone dla własnych wychowanków (lub ewentualnie uczniów i studentów szkół i uczelni, z którymi Wnioskodawca ma podpisane umowy dotyczące zakwaterowania) jak również usługi wyżywienia stanowiące element kompleksowej usługi zakwaterowania dla tzw. "własnych wychowanków" będą objęte zwolnieniem z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że usługi zakwaterowania i wyżywienia uczniów szkół ponadgimnazjalnych i studentów (własnych wychowanków), na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy o VAT podlegają zwolnieniu, należało uznać za prawidłowe.

Należy również zaznaczyć, iż to podmiot prowadzący działalność gospodarczą zobowiązany jest do prawidłowego zaklasyfikowania świadczonych usług do właściwego grupowania PKWiU.

Organy podatkowe nie są uprawnione do dokonywania klasyfikacji towarów i usług do właściwego grupowania PKWiU ani też weryfikacji klasyfikacji wskazanej przez Wnioskodawcę. Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS nr 1, poz. 11) przyjmuje się, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania może zwrócić się o klasyfikację do Ośrodka Standartów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji (opinii) w zakresie stosowanych standardów klasyfikacyjnych. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi zakwaterowania i wyżywienia nie były świadczone na rzecz własnych wychowanków) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ informuje, że w pozostałych zakresach objętych wnioskiem z dnia 11 kwietnia 2011 r. zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.