IBPP1/443-636/12/MS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 września 2012 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-636/12/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2012 r. (data wpływu 14 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT w przypadku świadczenia usług rachunkowo - księgowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012 r. do tut. organu, wpłynął wniosek z dnia 14 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT w przypadku świadczenia usług rachunkowo - księgowych

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 września 2012 r. (data wpływu 14 września 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 września 2012 r. znak: IBPP1/443-636/12/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów Rzeczypospolitej Polskiej uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. W lipcu 2012 r. Wnioskodawca zamierza uruchomić działalność gospodarczą, w ramach której będzie wykonywał czynności sklasyfikowane wg PKD podklasa 69.20.Z "Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe" wg PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.2. "Usługi rachunkowo-księgowe". Usługi, które Wnioskodawca będzie świadczył dotyczą głównie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ksiąg rachunkowych na zlecenie osób fizycznych lub osób prawnych.

Zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług będzie obejmował:

1.

prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ksiąg handlowych oraz ewidencji przychodów,

2.

prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT oraz przygotowywanie na ich podstawie deklaracji podatkowych VAT,

3.

prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia,

4.

obliczanie/rozliczanie na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych deklaracji/informacji podatkowych,

5.

podpisywanie i składanie w imieniu przedsiębiorców deklaracji/informacji do urzędów skarbowych,

6.

sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych,

7.

sporządzanie list płac i prowadzenie kart przychodów pracowników oraz akt osobowych pracowników,

8.

obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie, podpisywanie i przesyłanie do ZUS stosownych raportów/deklaracji.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych usług o charakterze doradczym, nie będzie sporządzał i podpisywał deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia (tylko jako element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości). Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie jest podmiotem uprawnionym do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), tj.:

1.

osobą fizyczną, wpisaną na listę doradców podatkowych;

2.

adwokatem i radcą prawnym;

3.

biegłym rewidentem

i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadcząc ww. usługi rachunkowo-księgowe (bez doradztwa podatkowego i innego) prawidłowym będzie korzystanie ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 9 oraz ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres usług, które Wnioskodawca zamierza świadczyć w ramach działalności gospodarczej nie kwalifikuje się do czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym możliwe jest korzystanie ze zwolnienia z podatku VAT, jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej kwoty 150 tys. zł.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie świadczył kompleksowe usługi księgowe (w tym sporządzanie i podpisywanie deklaracji podatkowych) na rzecz konkretnego zleceniodawcy, sklasyfikowane w PKWiU (2008) pod nr 69.20.2 "Usługi rachunkowo-księgowe". Klasyfikacja ta nie obejmuje usług doradztwa podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez niego usługi nie mieszczą się w zakresie doradztwa. Cechą charakterystyczną dla usług rachunkowo-księgowych jest ewidencjonowanie historycznych już zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych dokumentów źródłowych, natomiast doradztwo to wydawanie opinii, interpretacji i wyjaśnień oraz udzielanie porad mających na celu wybór właściwego kierunku działania w przyszłości. Definicję doradztwa podatkowego zawarto w ustawie o doradztwie podatkowym, w której również zastrzeżono wykonywanie czynności doradztwa podatkowego wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy. Wnioskodawca nadmienia, że takich uprawnień nie posiada.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z zapisu art. 113 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 113 ust. 5 ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Stosownie do zapisu art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio (art. 113 ust. 10 ustawy).

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1.

dokonujących dostaw:

a.

wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,

b.

towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,

c.

nowych środków transportu,

d.

terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

2.

świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;

3.

nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "doradztwo".

W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

I tak zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1.

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

2.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

3.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

4.

reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1.

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

2.

adwokaci i radcowie prawni;

3.

biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Jak wynika z art. 76a ust. 1 tej ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,

2.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1.

przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;

2.

pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Natomiast zgodnie z art. 76a ust. 4 ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów Rzeczypospolitej Polskiej uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. W lipcu 2012 r. Wnioskodawca zamierza uruchomić działalność gospodarczą, w ramach której będzie wykonywał czynności sklasyfikowane wg PKD podklasa 69.20.Z "Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe" wg PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.2. "Usługi rachunkowo-księgowe". Usługi, które Wnioskodawca będzie świadczył dotyczą głównie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ksiąg rachunkowych na zlecenie osób fizycznych lub osób prawnych.

Zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług będzie obejmował:

1.

prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ksiąg handlowych oraz ewidencji przychodów,

2.

prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT oraz przygotowywanie na ich podstawie deklaracji podatkowych VAT,

3.

prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia,

4.

obliczanie/rozliczanie na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych deklaracji/informacji podatkowych,

5.

podpisywanie i składanie w imieniu przedsiębiorców deklaracji/informacji do urzędów skarbowych,

6.

sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych,

7.

sporządzanie list płac i prowadzenie kart przychodów pracowników oraz akt osobowych pracowników,

8.

obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie, podpisywanie i przesyłanie do ZUS stosownych raportów/deklaracji.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych usług o charakterze doradczym, nie będzie sporządzał i podpisywał deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia (tylko jako element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości). Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie jest podmiotem uprawnionym do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), tj.:

1.

osobą fizyczną, wpisaną na listę doradców podatkowych;

2.

adwokatem i radcą prawnym;

3.

biegłym rewidentem

i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w świetle powołanych przepisów, w związku z rozpoczęciem od lipca 2012 działalności gospodarczej w zakresie usług rachunkowo-księgowych, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego art. 113 ust. 9 ustawy o VAT przy założeniu, że Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielać porad prawnych oraz że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia, lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi rachunkowo - księgowej.

Korzystanie ze zwolnienia możliwe jest do czasu, gdy faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej nie przekroczy w trakcie roku podatkowego kwoty 150.000 zł oraz przy założeniu, że Wnioskodawca nie wykonuje czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą (w tym określonych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy, w związku z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku, gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi byłyby sklasyfikowane zgodnie z PKWiU jako usługi doradztwa w jakimkolwiek zakresie (z wyjątkiem doradztwa rolniczego).

Należy zauważyć, iż tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów i usług. Zgodnie bowiem z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) - zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

W przypadkach trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl