IBPP1/443-632/08/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2008 r. (data wpływu 23 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 17 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziału w nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2008 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP1/443-632/08/JP z dnia 30 czerwca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 lutego 2001 r. wspólnie z żoną Anną X oraz Panem Sławomirem Y wraz z małżonką Wnioskodawca nabył jako osoba fizyczna na podstawie umów sprzedaży zawartych w formie aktu notarialnego, dwie nieruchomości położone w U przy ul. U 6, dla których Sąd Rejonowy w T, Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste o numerach: KW 43814 i KW 44781 oraz nieruchomość w Z przy ul. Z 2, dla której Sąd Rejonowy w Z, Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW 20225. Nieruchomości te weszły w skład ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy i jego małżonki. Następnie część nieruchomości położonych w U została wydzierżawiona przez Wnioskodawcę (on był wydzierżawiającym, albowiem na podstawie art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego uprawniony był do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, jako że pomiędzy Wnioskodawcą a jego małżonką panuje ustawowy ustrój majątkowy, dawniej zwany wspólnością ustawową) do firm: W Sp. z o.o. z siedzibą w U przy ul. U 6, A Sp. z o.o. O oraz S, ul. S 1, a nieruchomość położona w O została wydzierżawiona w części firmie W Sp. z o.o. w O. Z tytułu czynszu dzierżawnego Wnioskodawca wystawiał ww. firmom faktury VAT.

Dzierżawa wskazanych we wniosku nieruchomości odbywała się w ramach działalności gospodarczej, prowadzonej przez Wnioskodawcę (wynajem nieruchomości na własny rachunek - Kod PKD 70.20.Z, działalność prowadzona od stycznia 2002 r.), natomiast planowana sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Nieruchomości, których dzierżawa odbywała się w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie zostały ujęte w prowadzonej przez niego ewidencji środków trwałych.

Opisane nieruchomości były zabudowane (zabudowa - budowle i budynki - o charakterze ściśle przemysłowym) w latach 1967 - 1991. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tych budynków (budowli), w związku z czym nie nabył prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. wydatków.

Wnioskodawca posiadał i posiada zarejestrowaną jednoosobową działalność gospodarczą a przedmiotowe nieruchomości w części zostały oddane w dzierżawę (osobom fizycznym i prawnym, w związku z czym Wnioskodawca wystawiał faktury VAT), a w pozostałej części nie były wykorzystywane w jakikolwiek sposób.

Wnioskodawca i jego małżonka zamierzają dokonać odpłatnego zbycia udziału w przedmiotowych nieruchomościach, które jak wyżej wspomniano, nie były oddane w całości w dzierżawę.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od stycznia 2002 r. z tytułu wynajmu nieruchomości. Nabycie opisanych we wniosku nieruchomości zostało udokumentowane fakturami VAT, podatek wykazany na fakturach nie został odliczony ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało takie uprawnienie w dacie nabycia nieruchomości (nie był wówczas czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług).

Nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę celem powiększenia stanu posiadania, przy czym w trakcie posiadania Wnioskodawca postanowił czerpać korzyści z wynajmu przedmiotowych nieruchomości.

Zwrot, że nieruchomości zostały w części wydzierżawione oznacza, iż część udziału w nieruchomości przysługująca Wnioskodawcy i jego małżonce została wydzierżawiona. Przedmiotem sprzedaży będzie część nieruchomości, która jest dzierżawiona. Każda z nieruchomości posiadanych przez Wnioskodawcę (oraz jego małżonkę) jest zabudowana, przy czym zabudowa ma charakter ściśle przemysłowy, zarówno w odniesieniu do budynków jak też budowli posadowionych na gruncie. Obiekty te zostały wybudowane w latach 1967 - 1991.

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość i odzyskać środki finansowe przeznaczone na ich zakup. Wnioskodawca nie ustalił w chwili obecnej przeznaczenia środków ze sprzedaży, najprawdopodobniej złoży je w banku - założy lokatę.

Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, ale nie są one przeznaczone do sprzedaży.

Wnioskodawca ponadto prostuje treść zadanych we wniosku pytań w sposób wskazujący na to, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej składa wyłącznie Wnioskodawca.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie przez podatnika części nieruchomości nabytych w 2001 r. (poprzez wydzierżawianie - wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej) nie spowoduje powstania, w związku z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych nieruchomości nie powstanie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług, nawet pomimo tego, że dzierżawcom z tytułu czynszu dzierżawnego wystawiane były faktury VAT, a ponadto nie jest to zdaniem Wnioskodawcy odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty. Art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Aby dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu, musi być, w świetle obowiązujących przepisów, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast artykuł 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia cel i rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność danej osoby za działalność gospodarczą nie jest konieczne aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje transakcji inwestycyjnych, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wynajmu nieruchomości na własny rachunek.

Skoro zatem Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Odnosząc wskazane regulacje do zdarzenia przyszłego wskazanego przez Wnioskodawcę podkreślić należy, iż poniesione inwestycje - takie jak nabycie nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkami przemysłowymi - jednoznacznie wskazują, iż już w momencie poniesienia wydatków na ich nabycie podjęto działania jako podatnik podatku od towarów i usług.

Ponadto przedmiotowe nieruchomości są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, były bowiem przedmiotem najmu i z tego tytułu wystawiano faktury VAT. W związku z czym Wnioskodawca osiągnął obrót z tytułu najmu, podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedmiotowe nieruchomości były więc wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej.

Jednakże przy ocenie czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana, należy wziąć pod uwagę przepisy zwalniające z podatku od towarów i usług dostawę towarów używanych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane rozumie się:

Natomiast w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Zatem, aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać swój udział w nieruchomościach gruntowych zabudowanych budynkami i budowlami mającymi charakter ściśle przemysłowy, które to nieruchomości były wydzierżawiane. Przedmiotowe budynki i budowle spełniają definicję towarów używanych, w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przy ich nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie poniósł nakładów na ulepszenie budynków i budowli znajdujących się na terenie nieruchomości w trakcie użytkowania. Zatem do przedmiotowej dostawy w odniesieniu zarówno do budynków i budowli, jak i do gruntu - będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.