IBPP1/443-630/14/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2014 r. (data złożenia w tut. organie 18 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 15 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.) oraz pismem z 15 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT dla dostawy towaru dostarczanego odbiorcy przez Wnioskodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2014 r. złożono w tut. organie ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT dla dostawy towaru dostarczanego odbiorcy przez Wnioskodawcę.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 września 2014 r. znak: IBPP1/443-630/14/BM oraz pismem z 15 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawiera transakcje ze swoimi kontrahentami i dokonuje dostaw towarów w miejsca wskazane przez nabywców. Dostawy realizowane są zarówno transportem własnym jak i przy wykorzystaniu usług transportowych świadczonych przez firmy transportowe/spedycyjne/ kurierskie. Usługa przewoźnika zamawiana jest przez Spółkę dokonującą dostawy. Warunki dostawy określają, że towary uznaje się za wydane po ich rozładunku w miejscu wskazanym przez nabywcę. Rozładunek potwierdzony jest przez nabywcę podpisem na dokumencie WZ bądź podpisem na stosownych dokumentach przewozowych od przewoźnika - po dokonaniu wstępnej kontroli ilościowo-jakościowej. Ponadto warunki dostawy określają, że to dostawca ponosi konsekwencje zniszczenia, uszkodzenia, utraty towaru zanim zostanie on odebrany przez nabywcę w miejscu wskazanym przez nabywcę. Dostawca ubezpiecza przesyłkę i jest beneficjentem odszkodowania w razie przypadkowej utraty czy zniszczenia/uszkodzenia towaru w transporcie. Dopóki nabywca nie otrzyma przesyłki i nie potwierdzi jej odbioru, dopóty nie interesuje się jej losem. Za ewentualne opóźnienia w dostawie niejednokrotnie domaga się wydłużenia terminu płatności.

W uzupełnieniu z 15 września 4014 r. Wnioskodawca wskazał, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu świadczenia usług oraz dostawy towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Data rejestracji dla celów podatku VAT to 17 lipca 2002 r.

Nabywca towaru dokonuje wyboru sposobu i miejsca jego odbioru poprzez określenie tych parametrów w składanym zamówieniu.

W przypadku dostawy towarów transportem własnym dostawcy przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje po rozładunku dostarczonego towaru w miejscu wskazanym przez nabywcę - czynności te potwierdzone są podpisem nabywcy na dokumencie dostawy.

W przypadku dostawy towarów transportem wynajętym (firmy transportowe/ spedycyjne/kurierskie) przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje po rozładunku dostarczonego towaru w miejscu wskazanym przez nabywcę - czynności te potwierdzone są podpisem nabywcy na stosownych dokumentach przewozowych - różnych w zależności od dokumentacji jaką stosuje dany przewoźnik.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w myśl artykułu 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. Spółka postępuje prawidłowo rozpoznając moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT (w przypadku opisanym w opisie stanu faktycznego niniejszego wniosku) z chwilą rozładunku towarów w miejscu wskazanym przez nabywcę, który to rozładunek potwierdzony jest przez nabywcę podpisem na dokumencie WZ lub na innych stosownych dokumentach przewozowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, ze ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Ponadto, stosownie do art. 353 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Spółka w warunkach dostawy określiła, że uznaje towary za wydane w momencie rozładunku ich w miejscu wskazanym przez nabywcę. Ponadto warunki dostawy określają, że to dostawca ponosi konsekwencje zniszczenia, uszkodzenia, utraty towaru zanim zostanie on odebrany przez nabywcę w miejscu przez niego wskazanym przez nabywcę To dostawca ubezpiecza przesyłkę i jest beneficjentem odszkodowania w razie przypadkowej utraty czy zniszczenia/uszkodzenia towaru w transporcie. Tym samym można stwierdzić, ze miejscem spełnienia świadczenia (czyli miejscem, w którym wydany zostanie towar) jest niewątpliwie wskazane przez nabywcę towaru w złożonym zamówieniu miejsce, w którym następuje rozładunek towaru. W momencie rozładowania towaru w miejscu wskazanym przez nabywcę i pokwitowania jego odbioru po wstępnej kontroli ilościowo-jakościowej, Wnioskodawca przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie towarów. Wtedy właśnie odpowiedzialność za towar przechodzi na nabywcę. Moment ten jest zdarzeniem powodującym utratę ekonomicznego władztwa nad rzeczą przez Spółkę - dostawcę. W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy wywoła to powstanie obowiązku podatkowego z tytułu ww. dostawy towarów. Podobne stanowisko w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów zajął w interpretacji indywidualnej nr IPPP1/443-79/14-2/MP z dnia 4 marca 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka zawiera transakcje ze swoimi kontrahentami i dokonuje dostaw towarów w miejsca wskazane przez nabywców. Dostawy realizowane są zarówno transportem własnym jak i przy wykorzystaniu usług transportowych świadczonych przez firmy transportowe/spedycyjne/ kurierskie. Usługa przewoźnika zamawiana jest przez Spółkę dokonującą dostawy. Warunki dostawy określają, że towary uznaje się za wydane po ich rozładunku w miejscu wskazanym przez nabywcę. Rozładunek potwierdzony jest przez nabywcę podpisem na dokumencie WZ bądź podpisem na stosownych dokumentach przewozowych od przewoźnika - po dokonaniu wstępnej kontroli ilościowo-jakościowej. Ponadto warunki dostawy określają, że to dostawca ponosi konsekwencje zniszczenia, uszkodzenia, utraty towaru zanim zostanie on odebrany przez nabywcę w miejscu wskazanym przez nabywcę. Dostawca ubezpiecza przesyłkę i jest beneficjentem odszkodowania w razie przypadkowej utraty czy zniszczenia/uszkodzenia towaru w transporcie. Dopóki nabywca nie otrzyma przesyłki i nie potwierdzi jej odbioru, dopóty nie interesuje się jej losem. Za ewentualne opóźnienia w dostawie niejednokrotnie domaga się wydłużenia terminu płatności.

Nabywca towaru dokonuje wyboru sposobu i miejsca jego odbioru poprzez określenie tych parametrów w składanym zamówieniu.

W przypadku dostawy towarów transportem własnym dostawcy przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje po rozładunku dostarczonego towaru w miejscu wskazanym przez nabywcę - czynności te potwierdzone są podpisem nabywcy na dokumencie dostawy.

W przypadku dostawy towarów transportem wynajętym (firmy transportowe/ spedycyjne/kurierskie) przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje po rozładunku dostarczonego towaru w miejscu wskazanym przez nabywcę - czynności te potwierdzone są podpisem nabywcy na stosownych dokumentach przewozowych - różnych w zależności od dokumentacji jaką stosuje dany przewoźnik.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy o VAT formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W tym miejscu zauważyć należy, iż z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru.

Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Zatem zarówno w sytuacji gdy Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów transportem własnym oraz gdy Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów transportem wynajętym (firmy transportowe/spedycyjne/kurierskie) przy czym przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje po rozładunku dostarczonego towaru w miejscu wskazanym przez nabywcę (czynności te potwierdzone są podpisem nabywcy na dokumentach dostawy lub przewozowych) a Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za utratę lub uszkodzenie towaru - za dzień dokonania dostawy w rozumieniu art. 19a ust. 1 ustawy o VAT należy uznać dzień dostarczenia towaru do miejsca wskazanego przez nabywcę. Obowiązek podatkowy powstaje zatem w momencie przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.