IBPP1/443-625/08/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu osobie zadatkującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu osobie zadatkującej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 czerwca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Urząd Miasta w T. ma do sprzedania ziemie należące niegdyś do nieżyjącego już ojca Wnioskodawcy. Wnioskodawcy przysługuje prawo pierwokupu tych ziem i jest on zainteresowany ich kupnem na zasadzie zadatku osoby trzeciej, która potem odkupi je od Wnioskodawcy. Osoba ta najpierw daje zadatek, a potem Wnioskodawca sprzedaje jej tą ziemię. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jest to transakcja jednorazowa.

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodaje, iż przedmiotem sprzedaży jest ziemia bez nieruchomości znajdujących się na niej, typowa działka budowlana, uzbrojona w media przez Gminę (przyłącza), grunty nie posiadają żadnych zabudowań. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży jakichkolwiek gruntów, a te które są do sprzedaży należą się Wnioskodawcy po nieżyjącym ojcu (jego część) i są to działki przeznaczone pod budowę domów jednorodzinnych. W okresie pomiędzy zakupem a ich sprzedażą osobie trzeciej Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał w żaden sposób przedmiotowych gruntów. Przyczyną sprzedaży ziemi jest możliwość zarobienia dodatkowych pieniędzy, które zostaną przeznaczone na wykup mieszkania i spłatę kredytu na samochód.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży ziemi osobie zadatkującej Wnioskodawca musi odprowadzić podatek VAT od tej sprzedaży. Czyli 100 PLN (cena zakupu) + VAT = 122 PLN czy przy sprzedaży jeszcze od tych 122 PLN trzeba zapłacić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu, ponieważ Wnioskodawca nie nabył tej ziemi w celu prowadzenia działalności w zakresie handlu nieruchomościami. Korzysta wyłącznie z prawa pierwokupu i chce tą ziemię sprzedać jednorazowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie towaru zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższego wynika, że zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje również odpłatną dostawę gruntów zabudowanych i gruntów niezabudowanych, stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. O przeznaczeniu gruntów niezabudowanych rozstrzyga plan zagospodarowania przestrzennego danego obszaru.

Natomiast w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 cyt. ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przynosiła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona sprzedaży.

Ponadto w świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy kto dokonuje czynności polegających na wykorzystywaniu nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć z wykorzystaniem prawa pierwokupu nieruchomość gruntową, należącą niegdyś do nieżyjącego już ojca Wnioskodawcy, a następnie w ramach jednorazowej czynności dokonać sprzedaży owej nieruchomości na rzecz osoby trzeciej, która wypłaci Wnioskodawcy zadatek na poczet przyszłego nabycia od niego powyższych gruntów. W okresie pomiędzy zakupem a ich sprzedażą osobie trzeciej Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał w żaden sposób przedmiotowych gruntów. Przyczyną sprzedaży ziemi jest możliwość zarobienia dodatkowych pieniędzy, które zostaną przeznaczone na wykup mieszkania i spłatę kredytu na samochód.

Jak z powyższego wynika, nieruchomość kupowana jest z zamiarem jej sprzedaży.

Wnioskodawca twierdzi, iż nie nabył tych gruntów w celu prowadzenia działalności w zakresie handlu nieruchomościami, nie mniej to właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca pomimo, iż korzysta z prawa pierwokupu gruntu po nieżyjącym ojcu, to jednak dokona zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych. Postępowanie Wnioskodawcy wskazuje na handlowy charakter działań Wnioskodawcy, co potwierdza fakt, iż nie będzie przedmiotowych gruntów wykorzystywał w żaden sposób w okresie pomiędzy ich nabyciem od Urzędu Miasta a ich sprzedażą osobie trzeciej.

W przedmiotowej sprawie nie można również stwierdzić, iż zakupu dokonano na cele osobiste, np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca, korzystając z prawa pierwokupu traktuje zakup nieruchomości jako możliwość uzyskania dodatkowych środków pieniężnych. Wnioskodawca podejmując bowiem czynności zmierzające do nabycie przedmiotowej nieruchomości, podjął działania związane z jej zbyciem. Podkreślić należy, iż środki niezbędne do jej zakupu pozyskał z zadatku od osoby zainteresowanej jej nabyciem. Zatem należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonując nabycia nieruchomości w sposób wskazany we wniosku a następnie jej sprzedaży, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku.

Wszystkie wyżej wymienione okoliczności przesądzają o tym, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z działalnością gospodarczą o charakterze zarobkowym i nie ma tu znaczenia zamiar przeznaczenia pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży na wykup mieszkania i spłatę kredytu na samochód. Wobec powyższego, czynność sprzedaży tej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%. Ze zwolnienia może natomiast skorzystać dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Reasumując stwierdzić należy, iż Wnioskodawca korzystając z prawa pierwokupu działek (niezabudowanych, przeznaczonych pod budowę domów jednorodzinnych), należących niegdyś do jego ojca, a następnie odsprzedając je osobie trzeciej, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu zbycia tych działek, gdyż zostaną one nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Zatem Wnioskodawca będzie wykonywał samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a sprzedaż przedmiotowych gruntów będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.