IBPP1/443-620/08/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2008 r. który wpłynął do tutejszego organu 21 kwietnia 2008 r., uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.) oraz pismem z dnia 17 lipca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-620/08/PK z dnia 8 maja 2008 r. oraz pismem z dnia 17 lipca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 19 czerwca 2007 r. Wnioskodawca zakupił na własne potrzeby, wraz z znajomym i jego żoną nieruchomość po 1/2 dla każdej ze stron (50% dla znajomego i żony i 50% dla Wnioskodawcy) działkę nr 1345/89 o powierzchni 9.523 m² objętą księgą wieczystą KW nr X. Działka oznaczona jest symbolem "RIV A i B" i "RV" (grunty orne).

Zakup działki nie był związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT od 1 stycznia 2003 z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej dotyczącej handlu i usług związanych z oponami przemysłowymi. Świadczy też usługi związane z wymianą i serwisem opon.

Podatnik zaznacza, że nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów.

Zakupiona działka miała służyć celom prywatnym, Wnioskodawca nie miał zamiaru jej sprzedawać. Razem ze współwłaścicielami miał zamiar wspólnie założyć małą stadninę koni służącą prywatnym celom rekreacyjnym: nauki jazdy konnej dla rodziny i znajomych, aktywnego spędzania czasu. Od momentu zakupu działka ta nie była przez niego wykorzystywana; nie została ona uzbrojona, nie doprowadzono mediów, Wnioskodawca nie czerpał też z niej pożytków. Wnioskodawca nie prowadził na niej działalności rolnej, nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonuje dostaw produktów rolnych, i nie świadczy usług rolniczych.

Małżeństwo będące współwłaścicielami działki postanowiło jednak darować swoją część córce, która nie jest zainteresowana wspólnym wykorzystywaniem działki dla potrzeb planowanej stadniny. W związku z tym Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży swojej części działki.

W dniu 31 sierpnia 2007 r. małżeństwo będące współwłaścicielami działki przekazało w drodze darowizny swoją część działki (50%) na rzecz córki.

W dniu 22 sierpnia 2007 r. wraz ze współwłaścicielami działki Podatnik wystąpił z wnioskiem o zaopiniowanie oraz zatwierdzenie projektu podziału działki nr 1345/89 na jedenaście działek z czego dziesięć pod zabudowę jednorodzinną, a jedenasta jako droga wewnętrzna.

Decyzją z dnia 14 grudnia 2007 r. burmistrz miasta T. G. zatwierdził podział działki na jedenaście działek z czego dziesięć z przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinną, a jedenasta jako droga wewnętrzna. Sprzedane mają zostać wszystkie działki. Z ww. decyzji wynika, iż dla przedmiotowej działki została wydana decyzja z dnia 2 lipca 2007 r. o warunkach zabudowy, w której zostały ustalone warunki zabudowy dla inwestycji - zabudowa mieszkalna jednorodzinna - budowa dziesięciu jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami wraz z podziałem działki.

Działki nie są zabudowane, a działka przeznaczona pod drogę stanowi pas gruntu, który ma być przeznaczony na drogę. Droga nie została wybudowana jak również Wnioskodawca nie zamierza dokonywać takiej budowy. Działka ta również będzie sprzedawana w formie udziału w tej działce w 1/10 dla każdej z działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży posiadanych działek Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług od tej sprzedaży i będzie miał obowiązek odprowadzić ten podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działek budowlanych, które nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży nie spowoduje uznania go za podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym nie będzie miał obowiązku odprowadzenia podatku z tytułu tej dostawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ustawa o VAT definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmioty pozyskujące zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. Ustawy).

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 dyrektywy 20067112/WE rady z dnia 28 listopad 2006 r. W sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE l nr 347, poz. 1 z późn. zm.; obowiązująca od 1 stycznia 2007 r.) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy wynika, iż warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Tym samym, jeśli dana czynność wykonywana jest poza zakresem działań wymienionych podmiotów, to w świetle powołanych powyżej przepisów, z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Ponieważ w momencie zakupu działek Wnioskodawca nie planował ich sprzedaży, wobec czego nie można uznać planowanej sprzedaży za działalność w zakresie handlu. Pod pojęciem "handel" rozumie się bowiem dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Z powyższego wynika, że pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zakresem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie będzie zatem objęta dostawa działek budowlanych realizowana przez osoby fizyczne, stanowiących ich majątek osobisty, gdy grunt nie został nabyty w celu jego zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 113 ust. 13 ww. ustawy zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż gruntu (11 działek w tym wydzielonej drogi, które powstały z podziału większej działki) należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na krótki czas pomiędzy poszczególnymi czynnościami podejmowanymi w odniesieniu do posiadanej nieruchomości jakie miały miejsce w okresie jej posiadania przez Wnioskodawcę:

* 19 czerwca 2007 r. - dokonano zakupu nieruchomości na współwłasność,

* 2 lipca 2007 r. - została wydana decyzja o warunkach zabudowy,

* 22 sierpnia 2007 r. - złożono wniosek o zaopiniowanie i zatwierdzenie podziału działki,

* 31 sierpnia 2007 r. - współwłaściciele działki podarowali swoją część córce,

* 14 grudnia 2007 r. - została wydana decyzja o zatwierdzeniu podziału nieruchomości na 11 działek.

Należy zauważyć, że z przedstawionej przez Wnioskodawcę decyzji z dnia 14 grudnia 2007 r. zatwierdzającej podział nieruchomości na 11 działek wynika, że dla tej nieruchomości została wydania dnia 2 lipca 2007 r. decyzja o warunkach zabudowy, w której zostały ustalone warunki zabudowy dla inwestycji - zabudowa mieszkalna jednorodzinna - budowa jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami wraz z podziałem działki (dla przedmiotowej nieruchomości plan zagospodarowania przestrzennego miasta T. G. utracił moc prawną z dniem 31 grudnia 2002 r.).

W ocenie tutejszego organu Wnioskodawca w momencie nabycia był dobrze poinformowany, że działka ta jest przeznaczona pod zabudowę, a nieruchomość objęta decyzją o warunkach zabudowy, położona na terenie, dla którego brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, jest niewątpliwie atrakcyjnym przedmiotem sprzedaży.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu, mało prawdopodobny wydaje się być wskazany przez Wnioskodawcę zamiar założenia na przedmiotowym gruncie stadniny koni dla celów prywatnych i rekreacyjnych. Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na handlowy zamiar nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Za taką oceną wskazanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i mającego być jego następstwem zdarzenia przyszłego przemawia również to, że akurat założenie, nawet małej, stadniny koni jest inwestycją na tyle kosztowną (zakup samych koni, wybudowanie dla nich stajni i ich utrzymanie), co do której decyzji nie podejmuje się w sposób pochopny i nieprzemyślany.

Należy ponadto zauważyć, że darowizna przez współwłaścicieli ich udziałów córce (31 sierpnia 2007 r.) nastąpiła po wydaniu decyzji o warunkach zabudowy (2 lipca 2007 r.), jak również po złożeniu wniosku o zaopiniowanie i zatwierdzenie projektu podziału działki nr 1345/89 (22 sierpnia 2007 r.). Zatem okoliczność darowania przez współwłaścicieli swojego udziału córce nie może stanowić w żadnym wypadku przyczyny podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o sprzedaży swojego udziału w nieruchomości.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar wykorzystania zakupionej nieruchomości do działalności gospodarczej, a zatem ich sprzedaż wymienionych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ilość działek będących w posiadaniu Wnioskodawcy, podział tych działek i dostawa nieruchomości wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Ponadto jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie handlu i usług związanych z wymianą i serwisem opon i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.