IBPP1/443-611/14/MS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 lipca 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-611/14/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2014 r. (data wpływu 25 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 28 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej nr 2665/153 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 20 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej nr 2665/153.

Wniosek został uzupełniony pismem z 28 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-321/14/MS z 20 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

I.Wnioskodawca użytkuje nieruchomości położone w L. przy... obejmujące działki gruntu nr 3084/78, 3700/78, 2665/153, 2662/153 o pow. 0,2310 ha opisane w księdze wieczystej... oraz działki nr 2667/200, 2270/200, 3202/79 o pow. 0,0826 ha opisane w księdze wieczystej....

Nieruchomości stanowią funkcjonalny mega układ technologiczny dla potrzeb komunikacyjnych (dworzec autobusowy).

Stan prawny nieruchomości uregulowany został na podstawie:

1.

decyzji Nr.. z 6 lutego1995 r. wydanej przez Urząd Rejonowy w L., mocą której oddano Wnioskodawcy w użytkowanie wieczyste działki nr 3084/78, 3700/78, 2665/153, 2662/153;

2.

aktu notarialnego z 17 grudnia 1998 r. (Repertorium A. numer...), mocą którego działający w imieniu Skarbu Państwa Kierownik Urzędu Rejonowego w L. oddał Wnioskodawcy w użytkowanie wieczyste działki nr 2667/200, 2270/200, 3202/79 oraz przeniósł własność budynku dworca autobusowego i urządzeń przystankowych wybudowanych ze środków własnych Wnioskodawcy.

Teren nieruchomości oznaczony jest w planie zagospodarowania przestrzennego Miasta L. symbolem - 98U - tereny usług.

II.Od dnia wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

III.W roku bieżącym Wnioskodawca zamierza sprzedać:

1.

prawo użytkowania wieczystego działek gruntu nr 3084/78, 3700/78, 2665/153, 2662/153 wraz ze znajdującymi się na nich następującymi składnikami budowlanymi:

a.

plac manewrowy o nawierzchni asfaltowej - w użytkowaniu Wnioskodawcy od 1973 r. - nie figuruje w ewidencji środków trwałych - nie podlegał ulepszeniom;

b.

chodnik wyłożony kostką betonową - w użytkowaniu od 1973 r. - nie figuruje w ewidencji środków trwałych - w 2011 r. w ramach inwestycji miejskich gmina wymieniła zniszczone płytki betonowe na kostki betonowe - Wnioskodawca nie poniósł wydatku i nie odliczył podatku VAT,

c.

kabel elektryczny - w użytkowaniu od 1973 r. - figuruje w ewidencji środków trwałych - nie dokonywano ulepszeń;

2.

prawo użytkowania wieczystego działek gruntu nr 2270/200, 2667/200, 3202/79 wraz ze znajdującymi się na nich następującymi składnikami budowlanymi:

a.

budynek pawilonu dworca autobusowego - w użytkowaniu od 1973 r. - figuruje w ewidencji środków trwałych. W latach 1996 - 2004 przeprowadzono prace modernizacyjne, od zakupu których odliczono podatek VAT;

b.

wiaty przystankowe (4 szt.) - od 1973 r. Wnioskodawca użytkował zadaszenie obejmujące 4 stanowiska przystankowe. W 1995 r. zadaszenie zostało zlikwidowane ze względu na zużycie (zdjęto ze stanu). W miejsce zlikwidowanego zadaszenia zakupiono 4 wiaty przystankowe odrębne dla każdego stanowiska. Od zakupionych zadaszeń odliczono podatek VAT;

c.

zewnętrzna sieć wodociągowa - w użytkowaniu od 1973 r. - figuruje w ewidencji środków trwałych - nie podlegała ulepszeniom;

d.

kabel elektryczny - w użytkowaniu od 1973 r. - figuruje w ewidencji środków trwałych - nie dokonywano ulepszeń;

e.

plac manewrowy o nawierzchni asfaltowej - w użytkowaniu od 1973 r. - nie figuruje w ewidencji środków trwałych - nie podlegał ulepszeniom;

f.

chodnik wyłożony kostką betonową - w użytkowaniu od 1973 r. - nie figuruje w ewidencji środków trwałych - w 2011 r. dokonano wymiany zniszczonych płytek betonowych na kostki betonowe - od zakupu usługi odliczono podatek VAT.

Wszystkie składniki budowlane są trwale związane z gruntem.

IV.Z analizy zapisów księgowych wynika, że w okresie od dnia nabycia do dnia dzisiejszego wzrosła wartość początkowa:

1.

budynku pawilonu dworca autobusowego w wyniku urzędowego przeszacowania na dzień 1 stycznia 1995 r. i dokonanych w latach 1996 - 2004 modernizacji. Od zakupu materiałów i usług związanych z modernizacją Wnioskodawca odliczył podatek VAT. Wartość poniesionych nakładów przekroczyła 30% wartości początkowej;

2.

zewnętrznej sieci wodociągowej - w wyniku urzędowego przeszacowania;

3.

kabla elektrycznego - w wyniku urzędowego przeszacowania.

V.Opisane w pkt III 1 i III 2 obiekty były przez Wnioskodawcę wykorzystywane od dnia nabycia na własne potrzeby w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości oraz obiekty nie były wydzierżawiane i nie były wynajmowane innym podmiotom. Wnioskodawca w ramach zawartych umów z innymi przewoźnikami umożliwiał im korzystanie ze stanowisk przystankowych, które polegało na wjeździe autobusu na wyznaczone stanowisko, wysadzeniu pasażerów oraz zabraniu do przewozu oczekujących. Opłaty za korzystanie ustalane są jako iloczyn ilości wjazdów na stanowisko i umownie określonej stawki za jeden wjazd. Opłata podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W piśmie z 28 maja 2014 r. Wnioskodawca stwierdził, że zamierza sprzedać w roku bieżącym nieruchomość stanowiącą funkcjonalny mega układ technologiczny dla potrzeb komunikacyjnych - dworzec autobusowy.

Dworzec autobusowy wybudowany został na początku lat 70 XX wieku, a przyjęcie do użytkowania przez przedsiębiorstwo nastąpiło w 1973 r. Dworzec zlokalizowany został na działkach stanowiących własność Skarbu Państwa i Gminy oddanych w zarząd i użytkowanie przedsiębiorstwu państwowemu, jakim wówczas był Wnioskodawca. Uregulowanie stanu prawnego działek nastąpiło w 1995 r. i w 1998 r. na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości oraz ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z tymi aktami grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność Gminy, będące w dniu 5 grudnia 1990 r. w zarządzie państwowych osób prawnych innych niż Skarb Państwa stały się z tym dniem z mocy prawa przedmiotem użytkowania wieczystego. Budynki i inne urządzenia znajdujące się na tych gruntach stawały się własnością tych osób z mocy prawa. Nabycie własności następowało nieodpłatnie jeżeli obiekty były wybudowane ze środków własnych tych podmiotów. Wnioskodawca powstał w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Przedsiębiorstwo Państwowej Komunikacji Samochodowej w L. w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa na mocy aktu komercjalizacji z 15 grudnia 2004 r. i wstąpił we wszelkie prawa i obowiązki komercjalizowanego przedsiębiorstwa. Nieruchomość dworca autobusowego składa się z 7 działek.

DZIAŁKA Nr 2665/153 - w skład której wchodzi:

1. plac manewrowy o nawierzchni asfaltowej - wg prawa budowlanego sklasyfikowany jako budowla - symbol PKOB 2.21.211-2112, tj. ulice i drogi pozostałe, w tym: plac utwardzony asfaltem.

Plac manewrowy wybudowany został w latach 1970-1973 ze środków własnych Wnioskodawcy wraz z budynkiem dworca, zadaszeniami przystankowymi i chodnikami. Budowa nie podlegała opodatkowaniu, bowiem nie funkcjonował podatek VAT.

Stan prawny działki uregulowano na podstawie Decyzji z 6 lutego 1995 r. wydanej przez Urząd Rejonowy w L. na mocy której oddano Wnioskodawcy odpłatnie działkę (łącznie z działkami nr 3700/78, 2665/153 i 266) w użytkowanie wieczyste (25% wartości gruntu) oraz nastąpiło nieodpłatne przeniesienie własności budowli w związku z tym, że zostały wybudowane ze środków własnych Wnioskodawcy. Czynność nie podlegała opodatkowaniu.

Działka jest gruntem zabudowanym objętym planem zagospodarowania przestrzennego - oznaczona symbolem U14 - tereny zabudowy usługowej.

Od dnia wybudowania do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie. Plac manewrowy w całym tym okresie wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności przewozowej.

Sformułowanie użyte we wniosku, że obiekty znajdują się w użytkowaniu oznaczało, że są wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia działalności od dnia wybudowania do dnia złożenia wniosku. Jak wskazano wyżej Spółka posiada prawo własności budynku i budowli znajdujących się na opisanych wyżej działkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 28 maja 2014 r.):

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 2665/153 wraz ze znajdującym się na niej obiektem budowlanym może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a i art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w piśmie z 28 maja 2014 r.), sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu działki nr 2665/153 wraz ze znajdującym się na niej obiektem budowlanym może być zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a i art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5.

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7.

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca podał we wniosku, że przedmiotem planowanej sprzedaży będzie sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 2665/153 i prawa własności posadowionego na niej placu manewrowego, wg prawa budowlanego sklasyfikowanego jako budowla - symbol PKOB 2-21-211-2112.

Przedmiotowy plac manewrowy posadowiony na działce nr 2665/153 jest trwale z gruntem związany.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.

obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

a.

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,

b.

budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,

c.

obiekt małej architektury;

2.

budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3.

budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Pod symbolem 2112 w PKOB ujęte są ulice i drogi pozostałe i klasa ta obejmuje: drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np.: drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z: instalacjami do oświetlenia dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod drogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

W świetle powyższego przedmiotowy plac manewrowy mający być przedmiotem sprzedaży, będący jak wskazał Wnioskodawca budowlą objętą PKOB, spełnia definicję towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem sprzedaż ww. placu manewrowego wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, na którym jest posadowiony - co do zasady - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT ilekroć w jej przepisach mowa jest o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przytoczonej wyżej ustawowej definicji "pierwszego zasiedlenia" wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

1.

oddanie do użytkowania,

2.

w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,

3.

pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby miało miejsce "pierwsze zasiedlenie" w rozumieniu powyższej normy prawnej, muszą zostać spełnione wszystkie przesłanki łącznie wymienione w przywołanym przepisie. Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę (użytkownika) do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, gdyż sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast w sytuacji gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Treść art. 43 ust. 7a powyższej ustawy wskazuje, że warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto w świetle art. 29a ust. 8 cytowanej ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że na działce nr 2665/153 znajduje się plac manewrowy o nawierzchni asfaltowej - wg prawa budowlanego sklasyfikowany jako budowla - symbol PKOB 2-21-211-2112, tj. ulice i drogi pozostałe, w tym: plac utwardzony asfaltem.

Plac manewrowy wybudowany został w latach 1970-1973 ze środków własnych przedsiębiorstwa wraz z budynkiem dworca, zadaszeniami przystankowymi i chodnikami. Budowa nie podlegała opodatkowaniu, bowiem nie funkcjonował podatek VAT.

Stan prawny działki uregulowano na podstawie Decyzji z 6 lutego 1995 r. wydanej przez Urząd Rejonowy w Lublińcu na mocy której oddano Wnioskodawcy odpłatnie działkę (łącznie z działkami nr 3700/78. 2665/153 i 266) w użytkowanie wieczyste (25% wartości gruntu) oraz nastąpiło nieodpłatne przeniesienie własności budowli w związku z tym, że zostały wybudowane ze środków własnych Wnioskodawcy. Czynność nie podlegała opodatkowaniu.

Działka jest gruntem zabudowanym objętym planem zagospodarowania przestrzennego - oznaczona symbolem U14 - tereny zabudowy usługowej.

Od dnia wybudowania do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie. Plac manewrowy w całym tym okresie wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności przewozowej.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości - budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT istotne jest czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że analizując zagadnienie pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do wskazanego placu manewrowego posadowionego na działce nr 2665/153 tut. organ zauważa, że jego sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Przedmiotowy plac manewrowy jak wskazano we wniosku od chwili jego wybudowania w latach 1970-1973 przez cały czas był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności przewozowej (działalności gospodarczej Wnioskodawcy). W konsekwencji nie doszło do jego pierwszego zasiedlenia.

Należy zatem dokonać analizy możliwości zwolnienia od podatku VAT sprzedaży przedmiotowego placu manewrowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie placu manewrowego, gdyż budowla ta została wybudowana w latach 1970-1973, a więc w okresie gdy nie obowiązywały jeszcze przepisy dotyczące podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowego placu manewrowego.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowego placu manewrowego posadowionego na działce nr 2665/153 spełniać będzie warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i lit. b ustawy o VAT.

Tym samym sprzedaż przedmiotowego placu manewrowego korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W związku z powyższym, również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 2665/153, na której plac manewrowy jest posadowiony, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu działki nr 2665/153 wraz ze znajdującym się na niej obiektem budowlanym może być zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a i art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe. Zaznaczyć jednak należy, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania wskazany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca spełnia wskazany w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT warunek dla zwolnienia od podatku VAT przedmiotowej dostawy budowli.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl