IBPP1/443-583/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 10 czerwca 2014 r., uzupełnionym pismem z 8 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej nr 254/1 - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej nr 254/1.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 sierpnia 2014 r. znak: IBPP1/443-583/14/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym od dnia 8 stycznia 2001 r. (rejestracja spółki).

Wnioskodawca chce zbyć nieruchomość położoną we wsi O., na którą składają się działki o numerach 254/1, 254/2 i 254/3, stanowiące całość gospodarczą o łącznej powierzchni 0,87 ha, wraz z naniesieniami w postaci budynku mieszkalnego, dwóch budynków magazynowych, młyna wodnego, stodoły oraz budynku garażowo-warsztatowego z dobudówką biurowo-socjalną. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego Uchwałą nr...Rady Gminy P. z 16 lipca 2010 r. nieruchomość stanowiąca działkę nr 254/1 leży częściowo w terenach rolnych z możliwością zalesienia oraz częściowo w terenach komunikacji o symbolu KDL1, nieruchomość stanowiąca działkę nr 254/2 leży częściowo w terenach usług o symbolu U2, częściowo w terenach rolnych z możliwością zalesienia oraz częściowo w terenach komunikacji o symbolu KDL1, nieruchomość stanowiąca działkę nr 254/3 leży częściowo w terenach gruntów rolnych z możliwością zalesienia, częściowo w terenach wód powierzchniowych śródlądowych i towarzyszącej im zieleni o symbolu WS oraz częściowo w terenach komunikacji o symbolu KDL1. Cała nieruchomość została podzielona na wskazane trzy działki celem przeznaczenia działki nr 254/2 na drogę przebiegającą pomiędzy pozostałymi działkami, która miała zostać oddana gminie. Działka nr 254/3 nie została zagospodarowana.

W stosunku do wskazanej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Wnioskodawca nie ponosił też wydatków na ulepszenie wskazanej nieruchomości.

Nieruchomość, na którą składają się działki o numerach 254/1, 254/2, 254/3 jako prawo użytkowania wieczystego Wnioskodawca nabył wnoszonym aportem przez I. w S. Nieruchomość ta była zawsze wykorzystywana zgodnie z charakterem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, to jest do działalności rolniczej oraz naukowo badawczej związanej z rolnictwem.

Przedmiotem sprzedaży, której dokonanie planuje Wnioskodawca, będzie prawo użytkowania wieczystego gruntu o łącznej powierzchni 0,87 ha, który podzielony został na wyżej wskazane działki o numerach 254/1, 254/2 i 254/3. Zabudowana jest jedynie działka o numerze 254/1, na której znajdują się: budynek magazynowy służący jako przechowalnia i sortownia sadzonek wybudowany około 1900 r. i modernizowany w 1960 r., budynek garażowo warsztatowy z dobudówką wybudowany w 1955 r. i wyremontowany w 1987 r., magazyn wybudowany na początku XX wieku jako spichlerz, stodoła pełniąca funkcję przechowalni sadzonek wybudowana w latach 60-tych XX wieku, budynek mieszkalny drewniany wybudowany w 1953 r. i rozbudowany w 1960 r. Wskazane budynki zostały wybudowane i były modernizowane przez Sadowniczy Zakład Doświadczalny przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dlatego nigdy nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Budynki nigdy nie były przedmiotem najmu. Budynki są trwale związane z gruntem.

Sprzedaż nieruchomości do tej pory nie wystąpiła, natomiast Wnioskodawca, jak już zostało wskazane, planuje dokonać sprzedaży w przyszłości.

W piśmie z 8 września 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Wnioskodawca wskazał, że na działce nr 254/1 znajdują się następujące budynki:

* budynek magazynowo-gospodarczy służący jako przechowalnia i sortownia sadzonek, wybudowany ok. 1900 r. i modernizowany w 1960 r.; jest to budynek o symbolu PKOB 1252,

* budynek garażowo-warsztatowy z dobudówką wybudowany w 1955 r. i wyremontowany w 1987 r.; jest to budynek o symbolu PKOB 1251,

* magazyn wybudowany na początku XX wieku jako spichlerz; jest to budynek o symbolu PKOB 1252,

* stodoła pełniąca funkcję przechowalni sadzonek wybudowana w latach 60-tych; jest to budynek o symbolu PKOB 1252,

* budynek mieszkalny drewniany wybudowany w 1953 r. i rozbudowany w 1960 r.: jest to budynek o symbolu PKOB 1110.

Na działce nr 254/2 nie znajduje się żaden budynek, działka ta pełni funkcję drogi.

Działka nr 254/3 jest niezabudowana, jest to grunt zadrzewiony, nad potokiem.

Wnioskodawca nabył w drodze aportu dokonanego przez I. w S. prawo użytkowania wieczystego działki o numerze 254, która następnie została podzielona na działki o numerach 254/1, 254/2 i 254/3. Nabycie w drodze aportu nastąpiło w dniu 27 grudnia 2000 r. to jest w dniu zawarcia przez notariuszem aktu notarialnego zawiązującego spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Czynność wniesienia aportu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomości, których dotyczy złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, zostały nabyte w ramach zorganizowanej całości przedsiębiorstwa.

Budynki znajdujące się na działce nr 254/1 (jedyna zabudowana działka) nie zostały zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, to jest nie nastąpiło ich oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu. Budynki te nigdy nic były przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy:

Budynki zostały wybudowane i modernizowane przez S. przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług, to jest przed rokiem 1993 w związku z czym Zakładowi nigdy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Utworzona spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nigdy nie ponosiła nakładów na modernizację budynków.

Przedmiotem sprzedaży będą także działki niezabudowane, tj. działki o nr 254/3 i 254/3. Zgodnie z ustaleniami miejscowego zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego Uchwałą nr. Rady Gminy P. z 16 lipca 2010 r., nieruchomość stanowiąca działkę nr 254/1 leży częściowo w terenach usług o symbolu U2, częściowo w terenach rolnych z możliwością zalesienia oraz częściowo w terenach komunikacji o symbolu KDL1. Nieruchomość stanowiąca działkę nr 254/2 leży częściowo w terenach usług o symbolu U2, częściowo w terenach rolnych z możliwością zalesienia oraz częściowo w terenach komunikacji o symbolu KDL1. Nieruchomość stanowiąca działkę nr 254/3 leży częściowo w terenach gruntów rolnych z możliwością zalesienia, częściowo w terenach wód powierzchniowych śródlądowych i towarzyszącej im zieleni o symbolu WS oraz częściowo w terenach komunikacji o symbolu KDL1.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z mającą nastąpić sprzedażą wyżej wymienionej nieruchomości, Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 w stosunku do działki nr 254/1 oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeśli wnioskodawca nie może zostać objęty dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10 w stosunku do działki nr 254/1, to czy będzie miała do niego zastosowanie inna z regulacji zawartych w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, uważa on, że spełnia przesłanki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do działki nr 254/1. Nieruchomość została oddana Wnioskodawcy w użytkowanie wieczyste, tak więc sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nie może być uznawana za dostawę dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia, albowiem za takie należy przyjąć moment pierwszego przekazania w użytkowanie. Prawo użytkowania wieczystego zostało wniesione aportem w 2001 r., tak więc od chwili przekazania nieruchomości w użytkowanie wieczyste upłynął okres dłuższy niż 2 lata, co spełnia drugi z wymogów wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec spełnienia ustawowych przesłanek uzyskania zwolnienia od podatku VAT, Wnioskodawca uznaje, że powinien zostać objęty dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przy sprzedaży nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przysługuje mu zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT - w stosunku do działek o nr 254/1 i 254/2 oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT - w stosunku do działki o nr 254/3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że Wnioskodawca we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 10 czerwca 2014 r. wskazał, że przedmiotem interpretacji ma być sprzedaż nieruchomości składającej się z działek nr 254/1, 254/2, 254/3.

W tym miejscu należy wskazać, że pojęcie "nieruchomość" nie jest tożsame z pojęciem "działki", która jest najmniejszą wyodrębnioną jednostką gruntu. Zatem dokonując oceny dotyczącej opodatkowania takiej nieruchomości należy odnieść się odrębnie do sytuacji każdej działki mającej być przedmiotem opisywanej przez Wnioskodawcę czynności.

Zatem niniejsza interpretacja odnosząc się do sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości dotyczy opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej nr 254/1.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Wnioskodawca podał we wniosku, że przedmiotem planowanej sprzedaży ma być prawo użytkowania wieczystego działki nr 254/1 zabudowanej:

* budynkiem magazynowo-gospodarczym służącym jako przechowalnia i sortownia sadzonek; jest to budynek o symbolu PKOB 1252,

* budynkiem garażowo-warsztatowym z dobudówką; jest to budynek o symbolu PKOB 1251,

* magazynem; jest to budynek o symbolu PKOB 1252,

* stodołą pełniącą funkcję przechowalni sadzonek; jest to budynek o symbolu PKOB 1252,

* budynkiem mieszkalnym drewnianym; jest to budynek o symbolu PKOB 1110.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

Pod symbolem 1252 w PKOB ujęte są zbiorniki, silosy i budynki magazynowe. Klasa ta obejmuje:

* zbiorniki na ciecze:

* zbiorniki na gazy;

* silosy na zboże, cement i inne towary sypkie;

* chłodnie i budynki składowe specjalizowane;

* powierzchnie magazynowe.

Klasa nie obejmuje:

* budynków gospodarstw rolnych, w szczególności silosów i budynków magazynowych rolniczych przeznaczonych do przechowywania zbiorów (1271);

* wież ciśnień (2222);

* terminali ropy i ropopochodnych (2303).

Pod symbolem 1251 w PKOB ujęte są budynki przemysłowe. Klasa obejmuje:

* budynki przeznaczone na produkcję, np. fabryki, wytwórnie filmowe, warsztaty, rzeźnie, browary, montownie itp.

Klasa nie obejmuje:

* kompleksowych przemysłowych obiektów budowlanych (elektrowni, rafinerii, itp.), które nie posiadają formy budynku (230);

* zbiorników, silosów i budynków magazynowych (1252);

* niemieszkalnych budynków gospodarstw rolnych (1271).

Pod symbolem 1110 w PKOB ujęte są budynki mieszkalne jednorodzinne.

Klasa obejmuje:

* samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp.;

* domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Klasa nie obejmuje:

* budynków gospodarstw rolnych (1271);

* budynków o dwóch mieszkaniach (1121);

* budynków o trzech i więcej mieszkaniach (1122).

W świetle powyższego zarówno grunt (prawo użytkowania wieczystego) jak i przedmiotowe budynki, tj. budynek magazynowo-gospodarczy, budynek garażowo-warsztatowy z dobudówką, magazyn, stodoła, budynek mieszkalny, będące jak wskazał Wnioskodawca budynkami objętymi PKOB, spełniają definicję towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT ilekroć w jej przepisach mowa jest o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z przytoczonej wyżej ustawowej definicji "pierwszego zasiedlenia" wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

Aby miało miejsce "pierwsze zasiedlenie" w rozumieniu powyższej normy prawnej, muszą zostać spełnione wszystkie przesłanki łącznie wymienione w przywołanym przepisie. Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę (użytkownika) do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, gdyż sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast w sytuacji gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Treść art. 43 ust. 7a powyższej ustawy wskazuje, że warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto w świetle art. 29a ust. 8 cytowanej ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem będącym przedmiotem dostawy, który z tym gruntem jest trwale związany.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (w tym także prawa użytkowania wieczystego) stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że analizując zagadnienie pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do

budynku magazynowo-gospodarczego, budynku garażowo-warsztatowego z dobudówką, magazynu, stodoły, budynku mieszkalnego drewnianego tut. organ zauważa, że ich sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Z wniosku wynika, że:

* budynek magazynowo-gospodarczy służący jako przechowalnia i sortownia sadzonek, wybudowano ok. 1900 r. i modernizowano w 1960 r.,

* budynek garażowo-warsztatowy z dobudówką wybudowano w 1955 r. i wyremontowano w 1987 r.,

* magazyn wybudowano na początku XX wieku jako spichlerz,

* stodołę pełniącą funkcję przechowalni sadzonek wybudowano w latach 60-tych,

* budynek mieszkalny drewniany wybudowano w 1953 r. i rozbudowano w 1960 r.

Ponadto Wnioskodawca stwierdza, że budynki znajdujące się na działce nr 254/1 nie zostały zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, to jest nie nastąpiło ich oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu. Budynki te nigdy nic były przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy.

Jednocześnie Wnioskodawca nabył przedmiotowe budynki w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu - nabycie aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z powyższego wynika zatem, że przedmiotowe budynki po ich wybudowaniu nie były oddane do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi.

W konsekwencji nie doszło do jej pierwszego zasiedlenia.

Należy zatem dokonać analizy możliwości zwolnienia od podatku VAT sprzedaży przedmiotowej drogi na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył w drodze aportu dokonanego przez Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach prawo użytkowania wieczystego działki o numerze 254, która następnie została podzielona na działki o numerach 254/1, 254/2 i 254/3. Nabycie w drodze aportu nastąpiło w dniu 27 grudnia 2000 r. to jest w dniu zawarcia przez notariuszem aktu notarialnego zawiązującego spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Czynność wniesienia aportu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomości, których dotyczy złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, zostały nabyte w ramach zorganizowanej całości przedsiębiorstwa.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że budynki zostały wybudowane i modernizowane przez poprzednika prawnego Wnioskodawcy przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług, to jest przed rokiem 1993 w związku z czym Zakładowi nigdy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie utworzona spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca) nigdy nie ponosiła nakładów na ulepszenie budynków.

Zatem sprzedaż budynku magazynowo-gospodarczego, budynku garażowo-warsztatowego z dobudówką, magazynu, stodoły, budynku mieszkalnego drewnianego spełniać będzie warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i lit. b ustawy o VAT.

Tym samym sprzedaż tych budynków korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W związku z powyższym, również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 254/1, na której te budynki są posadowione, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Natomiast zgodnie z w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy zwolnienia od podatku VAT dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Natomiast art. 2 pkt 33 ustawy o VAT precyzuje co rozumie się przez tereny budowlane.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą terenów zabudowanych (działki nr 254/1 zabudowanej budynkami magazynowo-gospodarczym, garażowo-warsztatowym z dobudówką, magazynem, stodołą, oraz budynkiem mieszkalnym drewnianym, zatem wbrew stanowisku zawartemu we wniosku w sprawie nie mogą mieć zastosowania przepisy regulujące zwolnienie od podatku VAT dostaw terenów niezabudowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zatem organ wydający interpretację jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem sformułowanym odpowiednio do przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Wobec powyższego należy podnieść, że ciężar wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego spoczywa na składającym wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

W postępowaniu mającym na celu wydanie interpretacji indywidualnej nie może toczyć się spór o zdarzenie przyszłe, ani nie może być prowadzone klasyczne postępowanie dowodowe zmierzające do zbierania materiału dowodowego i jego oceny.

Do postępowania w sprawie wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego mają zastosowanie odpowiednio wskazane w art. 14h przepisy Ordynacji podatkowej.

Powyższy przepis wskazuje, że w postępowaniu o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie ma odesłania do przepisów regulujących postępowanie dowodowe zmierzających do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w związku z art. 122 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stwierdzić zatem należy, że granice interpretacji przepisów prawa podatkowego zakreśla stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez Wnioskodawcę, na którym ciąży obowiązek wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej wyłącznie opisanych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym dokumenty dołączone do uzupełnienia wniosku nie mogły być i nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a interpretacja została wydana wyłącznie w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu. Wnioskodawca ponosi zatem wszelkie ewentualne konsekwencje przedstawienia opisu sprawy niezgodnego z rzeczywistością.

Należy zatem zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.