IBPP1/443-576/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. organu 5 czerwca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2009 r. (złożonym w tut. organie w dniu 6 sierpnia 2009 r.), pismem z dnia 4 września 2009 r. (złożonym w tut. organie w dniu 4 września 2009 r.) oraz pismem z dnia 14 września 2009 r. (złożonym w tut. organie w dniu 15 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 sierpnia 2009 r. (złożonym w tut. organie w dniu 6 sierpnia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 lipca 2009 r., oraz pismem z dnia 4 września 2009 r. (złożonym w tut. organie w dniu 4 września 2009 r.). Ponadto przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 września 2009 r. (złożonym w tut. organie w dniu 15 września 2009 r.), będącym odpowiedzią na drugie wezwanie tut. organu z dnia 7 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 2 czerwca 2003 r. zakupił aktem notarialnym nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni 6.62.78 ha o charakterze rolnym obejmującą 8 wydzielonych działek. Zgodnie z uchwałą Rady Gminy T. z dnia 6 grudnia 2004 r. i planem zagospodarowania przestrzennego terenów aktywizacji gospodarczej przy trasie szybkiego ruchu 2 działki zakwalifikowano jako znajdujące się na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą oznaczoną symbolem 118.1AG a pozostałe zakwalifikowano jako znajdujące się na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą oznaczoną symbolem 118.2AG.

Działki te Wnioskodawca zamierza sprzedać w 2009 r. jednemu odbiorcy, a w przypadku braku takiego nabywcy dokonać sprzedaży różnym osobom.

Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej a zakupione działki stanowią majątek prywatny, wspólność majątkową (nieruchomość została zakupiona w trakcie trwania związku małżeńskiego). Nabycia działek nie dokonano w celu ich dalszej odsprzedaży. Zmiana zasad opodatkowania sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych dokonywanej poza działalnością gospodarczą od dnia 1 stycznia 2007 r., w ocenie Wnioskodawcy, nasunęły wątpliwości w zakresie opodatkowania tych przychodów podatkiem VAT.

Ponadto Wnioskodawca w piśmie z dnia 4 sierpnia 2009 r. wskazał, iż nie jest podatnikiem VAT czynnym. Nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Od momentu nabycia grunty są pokryte trawą tworzącą tzw. ruń łąkową, sporadycznie koszoną. Grunty nie były przedmiotem umów najmu i dzierżawy ani nieodpłatnego używania na rzecz osób trzecich. Nie dokonywano uzbrojenia terenu.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości na sprzedaż. Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży gruntów, nie składał deklaracji VAT-7 nie dokonywał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-7.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że grunty zakupiono na cele rolne - od 2005 r. nr ewidencyjny producentów rolnych 058216946.

Wnioskodawca pobierał opłaty unijne na rok z tytułu koszenia trawy:

* 2005 kwota 3.358,66 zł,

* 2006 kwota 3.904,01 zł,

* od 2007 r. Wnioskodawca nie ubiegał się o dopłaty.

Wnioskodawca wskazał, że zamierza dokonać sprzedaży działek ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Wnioskodawca wskazał ponadto, że obecnie nie jest w stanie określić przeznaczenia środków pieniężnych uzyskanych ewentualnie ze sprzedaży gruntów.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w dacie zakupu nieruchomości obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego przewidywał możliwość ubiegania się o prowadzenie działalności gospodarczej. Od roku 2007 do zbywanej nieruchomości urząd gminy nie ma obowiązującego planu zagospodarowania tego terenu i stanowi nadal grunt rolny. Ponadto w piśmie z dnia 4 września 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że uchwała Rady Gminy T. z dnia 6 grudnia 1994 r. nr VI/42/94 w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego terenów aktywizacji gospodarczej utraciła moc z dniem 31 grudnia 2003 r.

W złożonym wniosku ORD-IN popełniono oczywistą omyłkę w podaniu daty uchwały Rady Gminy jako 6 grudnia 2004 r., podczas gdy akt notarialny sporządzono dnia 2 czerwca 2003 r. W dacie zakupu nieruchomości obowiązywała powołana uchwała.

W piśmie z dnia 14 września 2009 r. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z zaświadczeniem z dnia 30 kwietnia 2003 r. Urzędu Gminy T., działki o numerach geodezyjnych:

* 1319/1 i 1319/6 znajdują się na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą oznaczoną symbolem 116.1AG.

* 1319/2, 1319/3, 1319/4, 1319/6, 1319/7, 1319/8 znajdują się na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą oznaczoną symbolem 118.2AG.

Powyższe działki wymienione są ponadto w akcie notarialnym z dnia 2 czerwca 2003 r. Wnioskodawca zauważa, że powołane w piśmie, zaświadczenie z dnia 5 kwietnia 2007 r. wydane przez Urząd Gminy T. skierowane do Nieruchomości A. Błaszczyk zostało dołączone podczas osobistego pobytu w Izbie Skarbowej na wyraźną prośbę osoby prowadzącej sprawę. W piśmie tym urząd popełnił oczywistą omyłkę podając w nagłówku m.in. działkę nr 139/4 zamiast 1319/4. Mając powyższe na uwadze nie występują rozbieżności w podawaniu danych. Wnioskodawca wskazał ponadto, że we wniosku ORD-IN wyraźnie podano stan aktualny a mianowicie, że Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 2 czerwca 2003 r. zakupił nieruchomość gruntową rep. A nr 8004/2003 niezabudowaną o pow. 6.62.78 ha o charakterze rolnym, obejmującą 8 działek.

Działki te zamierza sprzedać jednemu odbiorcy, a w przypadku braku takiego nabywcy dokonać sprzedaży różnym nabywcom. Wnioskodawca wskazał, że dla działek o wymienionych numerach geodezyjnych do dnia złożenia niniejszego wyjaśnienia nie wydano żadnej decyzji o warunkach zabudowy ani też Wnioskodawca nie zamierza ubiegać się o wydanie takiej decyzji.

Odnośnie wskazania przez Wnioskodawcę jakie przeznaczenie dla sprzedawanych działek wynika ze studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Wnioskodawca wskazał, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy T. opracowuje Biuro Planowania Przestrzennego, Architektury i Usług Inwestycyjnych, które to ustalenia studium stanowią jedynie wytyczne do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Dla uzyskania ewentualnych informacji Wnioskodawca podał stronę internetową, ponieważ opracowania te zawierają z reguły do 100 stron. Wnioskodawca wskazał ponadto, że tereny te są przeznaczone m.in. pod aktywizację gospodarczą. W dacie zakupu nieruchomości obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego przewidywał możliwość ubiegania się o prowadzenie działalności gospodarczej. Od roku 2007 do zbywanej nieruchomości urząd gminy nie ma obowiązującego planu zagospodarowania tego terenu i stanowi nadal grunt rolny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wprowadzone zmiany od 1 stycznia 2007 r. w ustawie o podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przychodów ze sprzedaży nieruchomości dotyczą również sprzedaży nieruchomości nabytych przed 2007 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana zasad opodatkowania sprzedaży nieruchomości dokonana poza działalnością gospodarczą po dniu 1 styczniu 2007 r. ma zastosowanie tylko do nieruchomości i praw majątkowych nabytych od tego roku tj. od dnia 1 stycznia 2007 r. Przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy dziesięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, zostanie dokonana w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 2 czerwca 2003 r. zakupił nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni 6.62.78 ha o charakterze rolnym obejmującą 8 wydzielonych działek. Zgodnie z uchwałą Rady Gminy T. z dnia 6 grudnia 1994 r. nr VI/42/94 w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego terenów aktywizacji gospodarczej przy trasie szybkiego ruchu, która utraciła moc z dniem 31 grudnia 2003 r., dwie działki zakwalifikowano jako znajdujące się na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą oznaczoną symbolem 118.1AG a pozostałe zakwalifikowano jako znajdujące się na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą oznaczoną symbolem 118.2AG.

Należy zatem podkreślić, że w momencie zakupu przez Wnioskodawcą przedmiotowych działek obowiązywała uchwała Rady Gminy w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego, określając przeznaczenie tych terenów pod aktywizację gospodarczą przy trasie szybkiego ruchu.

Powyższe przeznaczenie przedmiotowych działek potwierdził Wnioskodawca wskazując, że zgodnie z zaświadczeniem z dnia 30 kwietnia 2003 r. Urzędu Gminy T, działki o numerach geodezyjnych: 1319/1 i 1319/6 znajdują się na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą oznaczoną symbolem 116.1AG, a działki o numerach 1319/2, 1319/3, 1319/4, 1319/6, 1319/7, 1319/8 znajdują się na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą oznaczoną symbolem 118.2AG. Powyższe działki wymienione są w akcie notarialnym z dnia 2 czerwca 2003 r. Rep. A nr 8004/2003.

Jak z powyższego wynika, działki znajdują się na terenach aktywizacji gospodarczej przy trasie szybkiego ruchu, zatem ich podstawowym przeznaczeniem jest budowa obiektów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ponadto sam Wnioskodawca wskazał, że tereny te są przeznaczone m.in. pod aktywizację gospodarczą. W dacie zakupu nieruchomości obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego przewidywał możliwość ubiegania się o prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca musiał zatem przy zakupie 8 działek o powierzchni 6.62.78 ha przede wszystkim brać pod uwagę jej cele, na jakie były przeznaczone zgodnie z ówcześnie obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego dla tych terenów.

Zdaniem tut. organu powyższe potwierdza, że Wnioskodawca, nabywając w dniu 2 czerwca 2003 r. nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni 6.62.78 ha o charakterze rolnym obejmującą 8 wydzielonych działek, dokonał tego w celu lokaty kapitału, oraz w celu i ich sprzedaży w przyszłości albo prowadzenia działalności gospodarczej.

Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza zatem o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie przez Wnioskodawcę zrealizowana.

Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą. Bez znaczenia pozostaje fakt, że od 2007 r. do zbywanej nieruchomości urząd gminy nie ma obowiązującego planu zagospodarowania tego terenu i stanowi on nadal grunt rolny.

Ponadto należy podkreślić, że od momentu nabycia grunty są pokryte trawą tworzącą tzw. ruń łąkową sporadycznie koszoną. Wnioskodawca wskazał, że grunty zakupiono na cele rolne - od 2005 r. nr ewidencyjny producentów rolnych 058216946.

Wnioskodawca pobierał opłaty unijne na rok z tytułu koszenia trawy:

* 2005 kwota 3.358,66 zł,

* 2006 kwota 3.904,01 zł,

* od 2007 r. Wnioskodawca nie ubiegał się o dopłaty.

Istotnym argumentem przemawiającym za tym, że ww. grunty rolne służyły również celom zarobkowym Wnioskodawcy jest fakt, że Wnioskodawca od 2005 r. jest zarejestrowanym w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa beneficjentem bezpośrednich dopłat.

Zauważyć należy, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051) rolnikowi przysługuje jednolita płatność obszarowa na będące w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujące się do objęcia tą płatnością zgodnie z art. 143b ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003, jeżeli:

2a. przestrzega wymogów przez cały rok kalendarzowy, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności;

Z powyższego wynika, iż przedmiotowe grunty przeznaczone do sprzedaży były wykorzystane przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych tj. celem uzyskania dopłat rolniczych. Bez znaczenia dla przedmiotowego stwierdzenia jest, iż Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej wobec faktu, iż otrzymywał dopłaty (dochody) do swojego gospodarstwa rolnego.

Podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt o powierzchni 6.62.78 ha o charakterze rolnym obejmujący 8 wydzielonych działek w celu lokaty kapitału, oraz w celu i ich sprzedaży w przyszłości. Wskazał bowiem, że działki te Wnioskodawca zamierza sprzedać w 2009 r. jednemu odbiorcy a w przypadku braku takiego nabywcy dokonać sprzedaży różnym osobom.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że zakupione działki stanowią majątek prywatny, wspólność majątkową. Trudno jednak uznać, aby tak duży areał służył wyłącznie do celów osobistych Wnioskodawcy. Również z ekonomicznego punktu widzenia nie można przyjąć, że tak znaczny areał przeznaczony był jedynie na potrzeby osobiste Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej a zakupione działki stanowią majątek prywatny, wspólność majątkową. Nabycia działek nie dokonano w celu ich dalszej odsprzedaży. Jednak taki argument nie wydaje się przesądzać, że Wnioskodawca już przy zakupie przedmiotowych działek w 2003 r. nie mógł przewidywać późniejszej ich odsprzedaży. Wnioskodawca bowiem sam wskazuje na zamiar sprzedaży w 2009 r. całego gruntu o powierzchni 6.62.78 ha obejmującego 8 wydzielonych działek jednemu odbiorcy, a w przypadku braku takiego nabywcy dokonać sprzedaży różnym osobom.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do obowiązujących w sprawie przepisów stwierdzić należy, że nieruchomość opisana we wniosku została nabyta nie na cele osobiste, a celem lokaty kapitału oraz ich sprzedaży w przyszłości. Wnioskodawca stwierdził ponadto, że nie jest w stanie określić przeznaczenia środków pieniężnych uzyskanych ewentualnie ze sprzedaży gruntów.

Ponadto należy zauważyć, że Wnioskodawca od momentu zakupu w 2003 r. do momentu planowanej sprzedaży przedmiotowych działek nie podjął żadnych działań, które wskazywałyby na osobisty (prywatny) cel nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Dokonując natomiast inwestycji środków pieniężnych czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości. Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca podejmując decyzję o przyszłej sprzedaży działek kieruje się m.in. celem materialnym tj. uzyskaniem przychodu z ich sprzedaży - lokatą kapitału.

W tym konkretnym przypadku odzyskanie zainwestowanych środków możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż działki (nieruchomości), ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub dokonanie na niej inwestycji. Z powyższego wynika, iż zakupu działki nie można traktować inaczej niż celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu działki. Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji celem lokaty kapitału czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany. Jak stwierdzono powyżej, o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT przesądza sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, a nieistotny jest rezultat.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami dokonanymi w tym celu nadaje Wnioskodawcy status podatnika VAT.

Wnioskodawca twierdzi, iż dokonuje sprzedaży nieruchomości ze swojego majątku osobistego. Jednakże z treści wniosku jednoznacznie wynika, iż zakupu nieruchomości dokonano celem inwestycji prywatnych środków pieniężnych (lokata kapitału) oraz ich sprzedaży w przyszłości. Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu dokonano w całości na cele prywatne (osobiste), np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca, dokonując zakupu ww. nieruchomości, dokonał niewątpliwie lokaty kapitału. Podejmując zatem w przyszłości czynności zmierzające do sprzedaży tej nieruchomości, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa ta kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Nie można zgodzić się z argumentem, że podjęte przez Wnioskodawcę działania w celu sprzedaży działek nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. To właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych. Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty. Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT czynności określone w art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Wnioskodawca wskazał, że obecnie nie jest w stanie określić przeznaczenia środków pieniężnych uzyskanych ewentualnie ze sprzedaży gruntów. Należy podkreślić, że każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą będącą źródłem utrzymania tego podmiotu (podstawowym lub dodatkowym), prowadzi ją jednak po to aby osiągnąć zyski i przeznaczyć je na zaspokojenie m.in. własnych potrzeb.

Powyższe okoliczności, zdaniem tut. organu, wskazują jednoznacznie, że źródłem przychodu Wnioskodawcy (podstawowym lub dodatkowym) będzie planowany obrót nieruchomościami wykonywany w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawca w tej sytuacji będzie prowadził działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami we własnym imieniu jako osoba fizyczna. Prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależną od tego jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot.

Bezsprzecznie zatem wszystkie przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż nabył wskazaną we wniosku nieruchomość o powierzchni 6.62.78 ha obejmującą 8 wydzielonych działek z zamiarem wykorzystania jej w sposób ciągły do celów zarobkowych.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze handlowca z zamiarem wykonywania czynności dla celów zarobkowych, spełniając tym samym przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą. Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionych nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem zamierzona sprzedaż nieruchomości o powierzchni 6.62.78 ha, obejmująca 8 wydzielonych działek, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem.

Tym samym Wnioskodawca z tytułu tej dostawy stanie się podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy zauważyć, że Wnioskodawca chcąc dokonać dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Z wniosku wynika, iż od roku 2007 do zbywanej nieruchomości Urząd Gminy nie ma obowiązującego planu zagospodarowania terenu. Dla wymienionych we wniosku działek nie wydano żadnej decyzji o warunkach zabudowy i Wnioskodawca nie zamierza ubiegać się o wydanie takiej decyzji. Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu z dnia 7 września 2009 r. o to, jakie przeznaczenie dla sprzedawanych działek wynika ze studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, Wnioskodawca wskazał, że ustalenia studium stanowią jedynie wytyczne do sporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz że tereny te przeznaczone są m.in. pod aktywizację gospodarczą.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług w cytowanym powyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejąca na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z powyższych przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Jak już wspomniano wyżej, w przedmiotowej sprawie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W świetle powyższego decydujące znaczenie będą więc miały ustalenia zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, z którego wynika, iż posiadana przez Wnioskodawcę nieruchomość mająca być przedmiotem dostawy, znajduje się w na terenie przeznaczonym pod aktywizację gospodarczą. Zatem zdaniem tut. organu bezsprzecznym pozostaje więc fakt, iż działki mające być przedmiotem sprzedaży znajdują się na terenach przeznaczonych pod zabudowę.

W świetle powyższego planowana dostawa (sprzedaż) tych działek niezabudowanych, na podstawie 41 ust. 1 ustawy o VAT będzie więc podlegała opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług gdyż żaden przepis ustawy o VAT oraz rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy nie zwalnia od tego podatku dostawy tych działek ani nie przewiduje innej (niż podstawowa) stawki podatku VAT przy tej transakcji.

Ponadto w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) cytowanej ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Oznacza to, że Wnioskodawca, który zamierza dokonać w przyszłości sprzedaży terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę zobowiązany jest do opodatkowania tych transakcji, także wtedy, gdy osiągnięty obrót z tego tytułu nie przekroczył równowartości 50.000 zł.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja wydana na wniosek Wnioskodawcy nie stanowi jednocześnie interpretacji dla małżonki Wnioskodawcy, która - jeśli jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej - powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.