IBPP1/443-570/09/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 18 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej stawki podatku VAT dla robót budowlanych wykonywanych w 2009 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej stawki podatku VAT dla robót budowlanych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-270/09/EA z dnia 11 maja 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca jest firmą świadczącą m.in. usługi w branży elektro-instalacyjnej. W okresie czerwiec 2007 r. - czerwiec 2008 r. Wnioskodawca wykonywał prace montażowe instalacji elektrycznych, w ramach podwykonawcy firmy budowlanej E., na budowie budynku mieszkalnego wraz z budynkiem rekreacyjno-sportowym połączonych łącznikiem. Obiekty mają status zespołu zabudowy siedliskowej. Od lipca 2008 r. Wnioskodawca kontynuuje prace w tym samym zakresie i na tych samych obiektach jako bezpośredni wykonawca dla osoby fizycznej. Do końca 2007 r. Wnioskodawca stosował dla wszystkich wykonywanych prac stawkę 7% podatku VAT, korzystając z postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 3 kwietnia 2007 r., wydanego na wniosek firmy E.

W 2008 r. Wnioskodawca zaczął stosować różne stawki VAT na prace elektro-instalacyjne w zależności od obiektu, na którym były one wykonywane.

Dla budynku mieszkalnego jest to 7%, dla obiektu rekreacyjno-sportowego (basenu) 22%, dla łącznika pomiędzy budynkiem mieszkalnym, a basenem 22% oraz dla zagospodarowania terenu (dojazd, alejki, podjazdy) 22%.

Wg stawek powyższych Wnioskodawca wystawia faktury również w 2009 r.

W lutym 2009 r. Inwestor - osoba fizyczna - poinformował Wnioskodawcę, że stwierdził nieprawidłowość w naliczaniu stawek podatku VAT. Uznał, że wszystkie elementy prac Wnioskodawcy, dotyczące okresu lipiec 2008 r. do dnia dzisiejszego, powinny być rozliczane ze stawką 7%.

Zgodnie z informacją otrzymaną od Inwestora budynek mieszkalny i połączony z nim basen, na których Wnioskodawca wykonuje przedmiotowe usługi, zgodnie z przeznaczeniem są to budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB pod nr 111. Prace elektroinstalacyjne wykonane i wykonywane przez Wnioskodawcę na wyżej określonych obiektach sklasyfikowane są w PKWiU pod nr 45.31.11 - roboty związane z montażem instalacji i osprzętu elektrycznego w budynkach mieszkalnych. Prace wykonywane są na podstawie zlecenia na realizację instalacji elektrycznych wewnętrznych "budynku mieszkalnego i rekreacyjno-sportowego w ramach Zespołu zabudowy siedliskowej. Zlecenie dotyczy obiektu jako całości".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosowane przez Wnioskodawcę stawki VAT na prace elektro-instalacyjne wykonywane na rzecz osoby fizycznej w 2009 r., w zależności od miejsca ich wykonywania, są zgodne z obowiązującym stanem prawnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo nalicza podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.). Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.).

W myśl art. 41 ust. 1 wyżej cyt. ustawy stawka podatku wynosi 22%, przy czym ustawodawca od tej reguły ustanowił pewne wyjątki.

I tak, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się również do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 41 ust. 12a i 12b przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego powyżej nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Ponadto, zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), które weszło w życie z dniem 1 grudnia 2008 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z treści art. 2 pkt 12 ustawy o VAT wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wskazać należy, że nie zawsze budynki mają jednorodny charakter. W sytuacji, gdy część budynku wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, a pozostała część do innych celów, wówczas sposób zakwalifikowania danego budynku znajduje się w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. W przepisach tych zdefiniowano m.in. pojęcia takie jak:

* obiekty budowlane - to konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych;

* budynki - to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

* Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne:

* budynki mieszkalne - to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem,

* budynki niemieszkalne - to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Część "mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne - kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie precyzują terminu "lokal mieszkalny". W związku z tym, należy posiłkować się definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), który stanowi, że samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mieszkalnego przynależeć mogą, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet bezpośrednio do niego nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi", a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (art. 2 ust. 4 ww. ustawy). W tym miejscu należy podkreślić, iż na gruncie ww. ustawy o własności lokali ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem "pomieszczenie pomocnicze" - pomieszczenie, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych (w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych "pomieszczeń") z "izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi", który polega na wykorzystaniu całej tej "przestrzeni" bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi) - art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.,

* pojęciem "pomieszczenie przynależne", które w sensie funkcjonalnym nie zawsze jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego - art. 2 ust. 4 cytowanej wyżej ustawy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.).

Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. W tym miejscu należy podkreślić, że fakt zaklasyfikowania budynku do grupy 11 PKOB, nie stanowi jednoznacznej przesłanki do zastosowania od dnia 1 stycznia 2008 r. 7% stawki podatku od towarów i usług.

Bowiem w myśl cyt. powyżej przepisów art. 41 ust. 12 i 12a ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia, stawką 7% nie są objęte lokale użytkowe.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, preferencyjna 7% stawka podatku od towarów i usług, znajduje zastosowanie jedynie w odniesieniu do robót polegających na realizacji obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części. Stawka ta natomiast nie znajduje zastosowania do robót budowalno-montażowych wykonywanych w częściach niemieszkalnych budynków mieszkalnych.

Jak wynika z wniosku symbole PKOB dla budynków mieszkalnych, w którym Wnioskodawca wykonuje usługi to 111.

Zatem Wnioskodawca wykonuje usługi w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Zgodnie z tą klasyfikacją robotami budowlanymi są prace zgrupowane w dziale 45 "Roboty budowlane", który obejmuje:

Wnioskodawca dla świadczonych przez siebie przedmiotowych usług budowlanych podał symbol PKWiU 45.31.11 - roboty związane z montażem instalacji i osprzętu elektrycznego w budynkach mieszkalnych. W świetle powyższego usługi budowlane sklasyfikowane zostały zgodnie z normami PKWiU pod symbolem grupy 45, zatem należy je traktować jako "Roboty budowlane" o ile Wnioskodawca dokonał właściwiej klasyfikacji przedmiotowych czynności.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić iż przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę w budownictwie mieszkaniowym sklasyfikowanym pod symbolem PKOB: 111 korzystają z preferencyjnej 7% stawki podatku VAT:

Reasumując, jeżeli usługa remontowo-budowlano-montażowa wykonywana jest w obiekcie zaliczanym do budownictwa mieszkaniowego (zdefiniowanego dla potrzeb podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 12 ww. ustawy), to do całej wartości usługi należy zastosować stawkę właściwą ze względu na rodzaj robót, w analizowanej sytuacji 7%.

Strony w umowach cywilno-prawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z kontrahentem na realizację instalacji elektrycznych wewnętrznych budynku mieszkalnego i rekreacyjno-sportowego w ramach Zespołu zabudowy siedliskowej. Zlecenie dotyczy obiektu jako całości.

Z uwagi na fakt, iż kontrahenci przedmiotem umowy uczynili wykonanie usług montażowych w obiekcie budownictwa mieszkaniowego jako całości (który to obiekt został zaklasyfikowany pod symbolem PKOB 111), w przedmiotowej sprawie brak podstaw do stosowania odmiennych stawek podatku od towarów i usług dla usług wykonywanych w poszczególnych częściach budynku. Zatem w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie preferencyjna stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7% dla całości usług montażowych wykonywanych przez Wnioskodawcę w obiekcie stałego zamieszkania.

Należy jednakże podkreślić, że stawka VAT w wysokości 7% dotyczy wyłącznie robót wykonywanych w samym budynku (w ramach bryły budynku), w przypadku bowiem robót elektro-instalacyjnych (PKWiU 45) wykonywanych w ramach zagospodarowania terenu - na zewnątrz budynku (dojazd, alejki, podjazdy), należy zastosować stawkę w wysokości 22%. Również w przypadku, gdyby Wnioskodawca wykonywał roboty wyłącznie części niemieszkalnej na podstawie odrębnej umowy zastosowanie znajdzie stawka VAT 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji tj. stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zaznaczyć należy przy tym, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto w sprawach klasyfikacji obiektów budowlanych oraz wyrobów i usług, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, bowiem organy podatkowe nie mają kompetencji w zakresie dokonywania tych czynności. Oznacza to, że udzielona odpowiedź jest poprawna tylko pod warunkiem prawidłowego zaklasyfikowania statystycznego czynności będących przedmiotem wniosku oraz obiektu budowlanego, w którym przedmiotowe usługi zostały wykonane. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu prawidłowego grupowania podatnik może zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Końcowo należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę: postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 3 kwietnia 2007 r. jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie skierowanym do innego podmiotu niż Wnioskodawca i odnosi się do określonego stanu faktycznego w określonym stanie prawnym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.