IBPP1/443-559/12/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 31 sierpnia 2012 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-559/12/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 1723/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 31 maja 2012 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2010 r. (data złożenia w tut. organie 16 lutego 2010 r.), oraz pismem z dnia 19 lutego 2010 r. (data złożenia w tut. organie 19 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej w 2008 r. sprzedaży działki nr 534/6 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej w 2008 r. sprzedaży działki nr 534/6.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 lutego 2010 r. (data złożenia w tut. organie 16 lutego 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 lutego 2010 r. znak: IBPP1/443-1285/09/ES oraz pismem z dnia 19 lutego 2010 r. (data złożenia w tut. organie 19 lutego 2010 r.).

W dniu 12 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-1285/09/ES uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania dokonanej w 2008 r. sprzedaży działki nr 534/6 jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 marca 2010 r. znak: IBPP1/443-1285/09/ES złożył skargę z dnia 25 maja 2010 r., w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji prawa podatkowego i orzeczenie, iż w transakcji zbycia nieruchomości Skarżąca nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 1723/11 uwzględnił skargę Wnioskodawcy i uchylił ww. interpretację indywidualną znak IBPP1/443-1285/09/ES.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Wskutek powyższego wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 17 stycznia 1979 r. małżonek Wnioskodawcy otrzymał od rodziców na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego nieruchomość o pow. 18,7670 ha objętą księgą wieczystą (...). W dniu 27 stycznia 2004 r. Wnioskodawca umową o rozszerzeniu wspólności ustawowej stał się współwłaścicielem gospodarstwa. W 2008 r. (8 lutego 2008 r.) pragnąc polepszyć swoją sytuację materialną Wnioskodawca znalazł kupca na działkę o pow. 2036 m2 (działka nr 534/6). Działkę tę Wnioskodawca sprzedał. Wnioskodawca zamierza incydentalnie dokonać sprzedaży działki o pow. 1,80 ha. Działka 301/78 o łącznej powierzchni 6,1991 ha, z której będzie wydzielona działka 1,80 ha jest w trakcie podziału geodezyjnego. Wnioskodawca sprzedając wydzieloną działkę będącą jego majątkiem osobistym pragnie polepszyć swoją sytuację życiową, pozyskać pieniądze na swoje utrzymanie. Wnioskodawca ma kupca na wydzieloną działkę. Wnioskodawca od dnia 23 grudnia 2006 r. jest wdową i jedynym właścicielem gospodarstwa rolnego. Działka, która ma być przedmiotem sprzedaży oznaczona jest w planie zagospodarowania przestrzennego symbolami 1VP1: 19 MNI (co oznacza tereny usług publicznych o znaczeniu ogólnomiejskim i powiatowym oraz tereny mieszkaniowe). Wnioskodawca nie prowadził nigdy i nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej. Nie ma zamiaru nabywać nieruchomości celem ich sprzedaży ani w żaden sposób zajmować się sprzedażą profesjonalną nieruchomości, która byłaby źródłem stałego dochodu. Wnioskodawca z powodów zdrowotnych nie może pracować na roli a nie przysługuje mu żadne świadczenie z K. (jedynie renta po mężu w wysokości 300 zł kwartalnie).

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT czynny. Działka o pow. 2036 m2 nr działki 534/6 którą Wnioskodawca sprzedał w 2008 r. w momencie sprzedaży była nieruchomością niezabudowaną. Małżonek Wnioskodawcy był osobą która długotrwale chorowała i dlatego zdecydował się na rozszerzenie wspólności ustawowej, aby uregulować własność majątkową.

Działka należąca do Wnioskodawcy od momentu wejścia w jej posiadanie:

a.

nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT,

b.

działka którą Wnioskodawca sprzedał nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy od podatków i usług. Na działce o powierzchni 2036 m2 użytki rolne zostały sklasyfikowane jako pastwiska trwałe (łąki). Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej z tego gruntu. Gospodarstwo rolne którego właścicielami był małżonek Wnioskodawcy a które otrzymał od rodziców na podstawie umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego a w roku 2004 rozszerzył wspólność na Wnioskodawcę obejmowało łącznie ponad 18 ha gruntów w tym działkę będącą przedmiotem sprzedaży. Sprzedawany grunt był zawsze tylko łąką. To na pozostałym terenie Wnioskodawca prowadził uprawy zbóż. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym. Stan zdrowia małżonka i samego Wnioskodawcy doprowadził do tego, że Wnioskodawca nie może z powodów zdrowotnych pracować na roli. Pieniądze uzyskiwane ze sprzedaży działek przeznaczał na swoje utrzymanie.

Nieruchomość należąca do Wnioskodawcy nigdy nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. W związku z przedmiotową działką Wnioskodawca uzyskiwał dopłaty unijne od 2004 r. w wysokości ok. 100 złotych na rok na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca w żaden sposób nie dokonywał uatrakcyjnienia przedmiotowej działki. Grunt rolny został przekształcony na tereny mieszkalnictwa rezydencjonalnego z inicjatywy miasta i gminy, które uchwaliło dla tego terenu plan zagospodarowania przestrzennego w 2001 r. Wnioskodawca razem z małżonkiem wystąpili o geodezyjne wydzielenie działki w celu jej sprzedaży.

Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości - ale nie przeznaczał ich do sprzedaży aż do 2009 r. Wnioskodawca dokonywał wcześniej sporadycznej sprzedaży gruntów w tym w 2006 r. sprzedał działkę 60 arów - oznaczoną w ewidencji gruntów jako łąka - a w planie zagospodarowania przestrzennego miasta jako tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem MN.

Pieniądze uzyskiwane ze sprzedaży gruntów Wnioskodawca przeznaczał na poprawę swoich warunków życiowych i leczenie męża.

Wnioskodawca dokonywał już wcześniej sprzedaży gruntów, ale w związku ze sprzedażą nie zapłacił podatku VAT. Z tytułu sprzedaży nie składał deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego na druku VAT-R.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, iż nabył grunty objęte przedmiotową interpretacją w #189; części na podstawie umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej z dnia 27 stycznia 2004 r., a w #189; części na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku po małżonku z dnia 7 maja 2007 r. wydanego w sprawie o sygnaturze (...). Małżonek Wnioskodawcy nabył grunty na podstawie przekazania gospodarstwa rolnego sporządzonego 17 stycznia 1979 r.

Wnioskodawca jeszcze raz pragnie podkreślić, że nie nabył gruntów w celu ich dalszej, celowej odprzedaży. Sprzedawane przez Wnioskodawcę grunty nie były wykorzystywane w jego działalności rolniczej, gdyż stanowiły łąki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT od sprzedaży działki pod zabudowę stanowiącej majątek osobisty, niezwiązany z działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT incydentalna sprzedaż działki stanowiącej majątek osobisty Wnioskodawcy, która nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca dostał ją w ramach rozszerzenia umowy majątkowej małżeńskiej, a sprzedaje celem poprawienia bytu, a nie uzyskiwania stałego dochodu w ramach działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, gdyż niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygniecie wniosku strony w wyniku orzeczenia sądowego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1.

podwójnego opodatkowania,

2.

braku opodatkowania,

3.

zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1.

powszechność opodatkowania,

2.

faktyczne opodatkowanie konsumpcji,

3.

stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy wskazać, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w odniesieniu do przedmiotowej sprawy w wyroku z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 1723/11 stwierdził, iż cyt.: " (...) zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast stosownie do ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że (...) należy ustalić, czy w świetle stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika we wniosku o udzielenie interpretacji, strona dokonując sprzedaży gruntu działa w ramach zarządu swym majątkiem prywatnym, czy też w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjęte aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej."

Ponadto Sąd stwierdził, że dokonując tego ustalenia należy mieć na uwadze, iż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 podkreślił, że " (...) sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą, bowiem dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Również okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, że odmiennie jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych (pkt 40 wyroku). Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W akapicie 2. omawianego wyroku Trybunał Sprawiedliwości położył nacisk na okoliczność, czy zmiana planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiła niezależnie od woli osoby prowadzącej na gruncie działalność rolniczą, czy też osoba ta "podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez" osoby prowadzące działalność gospodarczą."

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy, Sąd wskazał, że " (...) skarżąca nabyła własność gospodarstwa rolnego w 1/2 części na podstawie aktu notarialnego rozszerzającego wspólność małżeńską a w 1/2 części w trybie spadkobrania po zmarłym małżonku. Oba te sposoby należy uznać za właściwe dla nabycia składników majątku osobistego. Co prawda wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym, tym niemniej - jak wynika z ostatniego akapitu wyroku Trybunału Sprawiedliwości - okoliczność ta jest bez znaczenia dla oceny statusu zbywcy nieruchomości jako podatnika podatku VAT. Istotne jest natomiast, czy zmiana planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiła na skutek aktywnych działań zainteresowanej osoby i czy podejmowała ona środki charakterystyczne dla podmiotów gospodarczych dla znalezienia nabywców na przeznaczone do sprzedaży działki.

W niniejszej sprawie odpowiedź na oba tak postawione pytania jest przecząca."

Ponadto Sąd zaznaczył, iż "Z przedstawionego przez skarżącą stanu faktycznego sprawy wynika, że zmiana planu zagospodarowania przestrzennego, na podstawie której nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego skarżącej uzyskały przeznaczenie pod zabudowę nastąpiła w 2001 r., nie wynika natomiast, aby wnioskodawczyni podejmowała aktywne działania w tym celu. Nie podjęła ona także żadnych działań w celu uatrakcyjnienia działki. Faktem jest, że - jak podaje skarżąca - dokonała ona wydzielenia geodezyjnego działki przeznaczonej do sprzedaży i "znalazła na nią kupca", zauważyć jednak należy, że są to normalne działania podejmowane przez sprzedającego w celu sprzedaży towaru (fizyczne wyodrębnienie przedmiotu sprzedaży i ujawnienie zamiaru zawarcia umowy) i nie można ich utożsamiać z działaniami polegającymi na zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez przedsiębiorców. Każdy bowiem podmiot oferujący towar do sprzedaży musi ujawnić wolę zawarcia stosowniej umowy. Elementem decydującym o uznaniu działań sprzedającego za charakterystyczne dla zawodowego handlowca w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości jest skala podejmowanych działań, tj. czy są one tak szeroko zakrojone, że można je uznać za charakterystyczne dla obrotu profesjonalnego. W ocenie Sądu stan taki nie miał miejsca w sprawie. Ze stanu faktycznego nie wynika bowiem, aby podejmowane przez skarżącą działania były tak intensywne, a fakt geodezyjnego wydzielenia działki jest konieczny w celu dokonania jej zbycia tj. identyfikacji w akcie notarialnym i wydania kupującemu w określonych granicach. Ponadto skarżąca nabyła gospodarstwo rolne w części w roku 2004, na podstawie umowy o rozszerzeniu wspólności ustawowej, a w części w 2006 r. w trybie dziedziczenia, co wskazuje na fakt, iż tak nabyty majątek stał się składnikiem majątku osobistego, a sprzedaż jego składnika następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Na prawidłowość tego wniosku wskazuje także fakt, że skarżąca będąc właścicielką całego gospodarstwa rolnego o pow. 18,7670 ha od 23 grudnia 2006 r., do dnia złożenia wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dokonała sprzedaży jednej działki o pow. 60 arów w 2006 r. i jednej o pow. 2036 m2 (8 lutego 2008 r.) a obecnie zamierza sprzedać kolejną o pow. 1,80 ha w celu zdobycia środków na utrzymanie, bowiem poza rentą po mężu z K. w kwocie 300 zł kwartalnie nie ma innych źródeł dochodu, a jest osobą schorowaną i nie może pracować na roli. Wskazuje to na stopniowe i częściowe pozbywanie się majątku w celu zaspokojenia swych potrzeb życiowych, a nie w celu osiągnięcia zysku, co wskazywałoby na dokonanie sprzedaży w ramach działalności gospodarczej. Natomiast jak wskazał NSA w wyroku składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r., o sygn. I FPS 3/07 "zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży"."

Dokonując dalszej analizy stanu faktycznego przez pryzmat przepisów krajowych Sąd wskazał, " (...) że stosownie do powoływanego już art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego a contrario wynika, że taka działalność, która nie stanowi działalności producenta, handlowca etc. nie jest działalnością gospodarczą.

W ocenie Sądu taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, albowiem działalność skarżącej z powodów wyżej wskazanych (okoliczności nabycia gruntu, stosunek powierzchni wszystkich działek do działek sprzedanych, częstotliwość i powody sprzedaży wydzielonych działek, zmiana planu zagospodarowania przestrzennego niezależna od woli skarżącej, brak działań poprzedzających sprzedaż charakterystycznych dla przedsiębiorcy) mieści się w granicach określonych dla zwykłego wykonywania prawa własności. (...)"

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, przytoczone wyżej przepisy oraz rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 1723/11 stwierdzić należy, że w przypadku Wnioskodawcy mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającymi cech działalności gospodarczej ponieważ sprzedaż działki, o której mowa we wniosku w przedmiotowym przypadku nie była działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji sprzedając przedmiotową działkę, Wnioskodawca korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.

Reasumując uznać należy, że dokonana przez Wnioskodawcę (rolnika ryczałtowego) w 2008 r. dostawa działki przeznaczonej pod mieszkalnictwo rezydencjonalne, będącej częścią przejętego gospodarstwa rolnego, nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W tej sytuacji Wnioskodawca sprzedając omawiany grunt, zbywał majątek osobisty, a nie majątek będący składnikiem gospodarstwa rolnego.

W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej działki nie była czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotowa interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl