IBPP1/443-555/08/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Grunt rolny o areale 1,0046 ha jest własnością Wnioskodawcy od 1980 r. Do tego roku właścicielką była matka Wnioskodawcy. W 1972 r. Wnioskodawca w porozumieniu z matką rozpoczął budowę domu jednorodzinnego dla swojej rodziny. Zgodnie z ustawą z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym i innych świadczeń dla rolników i ich rodzin, matka Wnioskodawcy przekazała mu gospodarstwo w całości i nieodpłatnie. Wpisu do księgi wieczystej na podstawie ww. umowy Wnioskodawca dokonał po śmierci matki w 1995 r. Od chwili rozpoczętej budowy, początkowo wraz z matką, a po jej śmierci samodzielnie Wnioskodawca prowadził posiadane gospodarstwo, jednocześnie pracując. Obecnie jest emerytem i nie prowadzi działalności gospodarczej. Ze względu na wiek i nieopłacalność prowadzenia gospodarstwa o tak małym areale, postanowił go zbyć (częściowo). W ubiegłym roku Wnioskodawca wystąpił o parcelację i przekształcenie powstałych działek na działki budowlane. Po otrzymaniu prawa zabudowy Wnioskodawca zdecydował podarować córce dwie z wydzielonych działek o powierzchni 0,2158 ha. Pozostałe cztery działki o łącznej powierzchni 0,5122 ha sprzedać. Pieniądze ze sprzedaży trzech działek przeznaczyć na budowę domu jednorodzinnego dla córki. Pieniądze otrzymane ze sprzedaży czwartej działki Wnioskodawca chce przeznaczyć na zabezpieczenie własnej starości w razie choroby lub innych nieprzewidzianych zdarzeń.

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodaje, iż nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym, nie jest też rolnikiem ryczałtowym. Wszystkie produkty rolne z ww. działek wykorzystywane były na własne potrzeby, a grunt nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Przedmiotowe działki są gruntami niezabudowanymi. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów, nie posiada też innych działek przeznaczonych do sprzedaży, ponad te wymienione we wniosku. Wspólnie z małżonką są współwłaścicielami posiadanego gruntu we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej i nie podjęli żadnych działań związanych z uatrakcyjnieniem działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą działek Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie musi płacić podatku VAT od sprzedaży przedmiotowych działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru. Z wniosku wynika bowiem, że działki będące przedmiotem sprzedaży, zostały nabyte przez Wnioskodawcę w 1980 r. w drodze nieodpłatnego przekazania przez matkę Wnioskodawcy zgodnie z ustawą z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym i innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin. Wszystkie produkty rolne pochodzące z powyższych działek wykorzystywane były na własne potrzeby. Nieruchomości stanowiły składnik majątku osobistego Wnioskodawcy i nie były wykorzystywane dla celów zarobkowych tj. najem czy dzierżawa. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku VAT, nie jest też rolnikiem ryczałtowym. Sprzedaż działek ma dla niego charakter okazjonalny, a środki uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na budowę domu jednorodzinnego dla córki oraz na zabezpieczenie własnej starości w razie choroby lub innych nieprzewidzianych zdarzeń.

W świetle powyższego sprzedaż przedmiotowych działek, dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania transakcji nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.