IBPP1/443-547/08/PK (KAN-3468/08) - Opodatkowanie oraz ewidencja usług turystycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2008 r. (data wpływu 3 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2008 r. (data wpływu 4 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz ewidencji usług turystycznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz ewidencji usług turystycznych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2008 r. (data wpływu 4 lipca 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 20 czerwca 2008 r. znak: IBPP1/443- 547/08/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na organizacji wypraw wysokogórskich. Uczestnicy każdej wyprawy wpłacają należność na konto Wnioskodawcy na pokrycie kosztów wyprawy. Większość kosztów wyprawy (90%) jest ponoszona na terenie tego kraju, w którym dana wyprawa jest organizowana. Znaczącą pozycją kosztów są bilety lotnicze kupowane dla uczestników w Polsce.

Wyprawy są organizowane w Andy, Kaukaz, Himalaje, Karakorum, Pamir. Miejscem świadczenia usługi przez Wnioskodawcę są właśnie te wyżej wymienione miejsca poza terenem Polski.

Uczestnikami organizowanych przez Wnioskodawcę wypraw są głównie osoby posiadające obywatelstwo polskie ale mieszkające w Polsce i w innych państwach świata. Są to osoby fizyczne i osoby prowadzące własną działalność gospodarczą. Podatnik jest organizatorem takich imprez sportowych i jednocześnie instruktorem-przewodnikiem bezpośrednio uczestniczącym w wyprawach. Wpływy (przychody) z tytułu wpłat uczestników wyprawy przekraczają już kwotę 50.000,00 PLN.

Wnioskodawca organizuje komercyjne wyjazdy na wszystkie kontynenty jako przewodnik dla swoich klientów na takie szczyty jak:

Arna Dablam (6856m) w Himalajach Nepalu

Aconcagua (6962m), najwyższy szczyt Ameryki Południowej

Mt McKinley (6194m) najwyższy szczyt Ameryki Północnej

Island Peak (6169m) w Himalajach Nepalu

Mt. Everest (8848m) od strony Nepalu i Tybetu

Pumori (7145m) w Himalajach Nepalu

Gasherbrum II (8035m) w Karakorum Pakistanu

Cho-Oyu (8201m) w Tybecie

Nanga Parbat (8125m) w Himalajach Pakistanu

Elbrus (5642m) w Kaukazie

Świadcząc usługi polegające na organizowaniu wypraw wysokogórskich Wnioskodawca działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek. W ramach świadczonych usług turystyki, Podatnik wykonuje usługi we własnym zakresie dla bezpośredniej korzyści turysty poza granicami Polski i poza terytorium Wspólnoty jako instruktor-przewodnik biorący aktywny udział w organizowanych przez niego wyprawach.

Przy świadczeniu ww. usług Wnioskodawca nabywa od innych podatników towary oraz usługi dla bezpośredniej korzyści turysty, transakcje dokonywane są w kraju wyprawy (poza granicami Polski i poza terytorium Wspólnoty) np. w Argentynie, w Rosji, w Chinach, w Nepalu. Do towarów i usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty zaliczyć można:

Do usług nabywanych od podmiotów krajowych dla bezpośredniej korzyści turysty i świadczonych poza terytorium Wspólnoty można jedynie zaliczyć usługę lotniczą na przelot z Polski do kraju, w którym organizowana jest wyprawa (tzn. poza granice Polski i poza terytorium Wspólnoty) oraz przelot powrotny.

Ponoszone koszty wyprawy nie są wyłącznie kosztami dla bezpośredniej korzyści turysty, gdyż koszty wyprawy obejmują również inne usługi i towary nabywane na potrzeby prowadzonej działalności np. namioty, buty, sprzęt sportowy, doładowywanie telefonu satelitarnego itp. Są to towary nabywane dla Wnioskodawcy jako instruktora prowadzącego wyprawę. Towary są nabywane od krajowego podatnika VAT.

Wnioskodawca podaje, że do każdej imprezy turystycznej prowadzi szczegółową ewidencję kosztów poniesionych na rzecz uczestników wyprawy.

Koszty te są najczęściej w walucie obcej. Do wyliczenia marży stosuje średni kurs waluty wg NBP z dnia wystawienia dokumentu obcego.

W umowach z klientami określa się szczegółowe warunki uczestnictwa w takich wyprawach, w sprawach nieuregulowanych stosuje się odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego i przepisy ustawy o usługach turystycznych.

Zdaniem Podatnika działalność, którą prowadzi, kwalifikuje się jako działalność sportowa sklasyfikowana pod Nr PKWiU 92.62.

Tym samym Wnioskodawca uważa, że biorąc pod uwagę przepis o miejscu świadczenia usługi zawarty w art. 27 ust. 2 pkt 3a jego usługi prawdopodobnie nie podlegałyby podatkowi VAT w Polsce. Ale biorąc pod uwagę definicję usługi turystycznej, to, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on warunki obowiązujące organizatora usługi turystycznej.

Wnioskodawca zaznacza, że mogą wystąpić w jego działalności także umowy sponsoringowe. Zgodnie z taką umową sponsor wpłacałby określoną kwotę na sfinansowanie wyprawy w zamian za reklamę firmy sponsora. Nabywcy usług reklamy (sponsorzy) są podmiotami krajowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, wyprawy wysokogórskie mogą być zakwalifikowane jako impreza turystyczna. Wówczas należy wyliczyć marżę na każdej imprezie zgodnie z art. 8 ust. 3 i art. 119 ustawy o VAT.

Zdaniem podatnika, spełnia on łącznie warunki zawarte w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT, a mianowicie:

dlatego też może stosować opodatkowanie VAT-marża.

Marżę należy opodatkować stawką 0%, ponieważ usługa jest świadczona na terenie państw trzecich. W sprawie kas fiskalnych Wnioskodawca uważa, że może skorzystać ze zwolnienia ze stosowania kas fiskalnych na podstawie rozporządzenia MF z dnia 20 grudnia 2007 (załącznik do rozporządzenia poz. 29).Wpłaty z tytułu sponsoringu podlegają podatkowi VAT zgodnie z art. 8 ustawy o VAT, stawka podatku 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy).

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl przepisu art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że co do zasady, za miejsce świadczenia usługi uznaje się miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania, w konsekwencji w tym też miejscu podlega opodatkowaniu dana usługa. Należy zatem stwierdzić, iż usługi turystyki, niezależnie od miejsca gdzie będą świadczone, w sytuacji gdy są wykonywane przez podatnika posiadającego siedzibę w Polsce, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju.

Na podstawie art. 29 ust. 1 podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 119 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Stosownie do art. 119 ust. 3 i ust. 3a przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Podatnicy, o których mowa powyżej, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Zgodnie z art. 119 ust. 5 i ust. 6 ustawy o VAT w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W ww. przypadkach podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia "usługi turystyczne", jednak należy przez usługę turystyczna rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi (świadczone zarówno samodzielnie przez usługodawcę, jak również zakupione przez niego od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści usługobiorcy), bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdza również treść przepisu art. 119 oraz art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o VAT. W świetle powyższego za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka - w słowniku języka polskiego "turystyka" to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej).

Jak wynika z przytoczonych przepisów ustawodawca ustalił szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych polegający na opodatkowaniu marży pomniejszonej o kwotę należnego podatku, gdzie przez marżę należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi (turysta), a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie lecz mogą to być również wszelakiego rodzaju bilety wstępu, opłaty za usługi przewodników itd.

Wyżej wskazany sposób opodatkowania marży stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Przy czym należy zaznaczyć, że powyższy sposób opodatkowania usług turystycznych odnosi się jedynie do usług, które są nabywane przez usługodawcę od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty. Natomiast usługi świadczone przez usługodawcę we własnym zakresie podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych. W sytuacji gdy podatnik świadczy zarówno usługi we własnym zakresie i usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, należy ustalić podstawę opodatkowania odrębnie dla każdej ze świadczonej usług jak również należy wykazać w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę główną przypada na poszczególne rodzaje usług.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca:

tym samym winien stosować szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych.

Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że świadczy usługę turystyczną w skład której wchodzą zarówno usługi wykonywane we własnym zakresie (instruktor - przewodnik), jak również usługi (towary) nabywane od innych podatników dla bezpośrednie korzyści turysty (np. zakwaterowanie, wyżywienie, transport). W tej sytuacji Podatnik będzie zobowiązany prowadzić ewidencję, z której będzie wynikało jaka część należności za świadczoną przez niego usługę turystyczną przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne oraz ustalić odrębnie podstawę opodatkowania dla poszczególnych usług.

W myśl art. 119 ust. 7, ust. 8 i ust. 9 ustawy o VAT usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty.

Jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone zarówno na terytorium Wspólnoty, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Wspólnoty.

Przy czym powyższe ma zastosowanie pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Wspólnoty.

W myśl art. 41 ust. 1 i ust. 13 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Ww. stawką podlegają opodatkowaniu towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z przytoczonych przepisów wynika, że usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, świadczone poza terytorium Wspólnoty podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% lecz jedynie pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Wspólnoty. Natomiast w przypadku gdyby ww. usługi były wykonywane na terytorium Wspólnoty lub też Wnioskodawca nie posiadałby dokumentów potwierdzających wyświadczenie tych usług poza terytorium Wspólnoty, winien je opodatkować stawką podstawową czyli 22%. Również usługi świadczone we własnym zakresie wchodzące w skład usługi głównej, niezależnie od tego gdzie są świadczone, należy opodatkować 22% stawką VAT.

Mając powyższe na uwadze w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przywołany przez Wnioskodawcę art. 27 ust. 2 pkt 3a ustawy o VAT zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji lub rozrywki miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Odnośnie obowiązku ewidencjonowania świadczonych usług za pomocą kasy fiskalnej należy odnieść się do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Co prawda Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 2007 r. (Dz. U. Nr 245, poz. 1807) w sprawie kas rejestrujących wprowadził szereg zwolnień z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, przy czym nie zwolniono z tego obowiązku ewidencjonowania sprzedaży usług turystycznych.

Wnioskodawca uważa, iż może korzystać ze zwolnienia ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej świadczonych przez siebie usług turystycznych na podstawie poz. 29 załącznika do ww. rozporządzenia, w którym wymieniono czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania.

Należy jednak zaważyć, że w poz. 29 wspomnianego załącznika wymieniono usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem, z wyłączeniem usług związanych z filmami i taśmami wideo oraz wyświetlaniem filmów na innych nośnikach sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU ex 92, natomiast dla celów ustawy o VAT usługi turystyczne nie są kwalifikowane za pomocą PKWiU. Jak już wcześniej wspomniano usługę turystyczna należy rozumieć jako kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć i niewątpliwie ww. usługa może być jednym z elementów składowych wchodzących w skład świadczonej przez Wnioskodawcę usługi turystycznej i to usługa turystyczna jako taka podlega ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej, a nie usługi cząstkowe składające się na usługę główną.

Przy czym należy pamiętać, iż ewidencji za pomocą kasy rejestrującej podlega sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Należy zauważyć, że zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących dla usług turystycznych nie przewiduje również nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 113, poz. 720).

We wniosku Wnioskodawca podaje, że świadczy również usługi reklamy (sponsoring) polegające na reklamie firmy sponsora w zamian za sfinansowanie wyprawy.

Jak już wcześniej stwierdzono zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług jest miejsce gdzie usługodawca posiada siedzibę i w tym też miejscu należy opodatkować świadczone usługi.

Wprawdzie przepis art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o VAT przewiduje sytuacje, w których usługi reklamy będą opodatkowane w miejscu gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Jednakże przepisy te znajdą zastosowanie wyłącznie w przypadku gdy usługi reklamy będą świadczone na rzecz:

W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie nabywcy usługi reklamy (sponsorzy) świadczonej przez Wnioskodawcę są podmiotami krajowymi, to zgodnie z ogólną zasadą, usługa ta będzie opodatkowana na terytorium kraju, gdyż tutaj jest położona siedziba świadczącego usługę. Czynność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej czyli 22%.

Reasumując:

Mając powyższe na uwadze oraz oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należy stwierdzić, iż jest ono nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.