IBPP1/443-544/11/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 25 marca 2011 r., uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) oraz pismem z dnia 22 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku w związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami w ramach prowadzonego biura rachunkowego - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku w związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami w ramach prowadzonego biura rachunkowego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 maja 2011 r. oraz pismem z dnia 22 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe obsługujące około 35 klientów, wśród których największą ilość stanowią osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą. Posiada certyfikat Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada uprawnień do wykonywania usług doradcy podatkowego. Czynności wykonywane dla klientów, ograniczają się wyłącznie do: prowadzenia ewidencji przychodów, prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzenia rejestrów VAT zakupu i sprzedaży, prowadzenia ewidencji środków trwałych i sporządzania deklaracji podatkowych do Urzędu Skarbowego, sporządzania i naliczania list płac zatrudnionych pracowników, sporządzania stosownych deklaracji do ZUS, prowadzenia akt pracowniczych. Obsługiwane przez biuro podmioty prowadzą nieskomplikowaną podatkowo działalność przeważnie w zakresie usług budowlanych bądź handlu, zlecające wykonanie żmudnej pracy w zakresie wyliczenia należności z tytułu ubezpieczeń i podatków.

W związku z tym, że obroty netto biura nie przekraczają kwoty uprawniającej do zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca postanowił skorzystać z zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 113 ustawy o podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazuje, iż od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. 1 grudnia 2001 r. zrezygnował z podmiotowego zwolnienia VAT, natomiast od dnia 1 stycznia 2011 r. w związku z podwyższeniem limitu uprawniającego do zwolnienia postanowił skorzystać ponownie z tego prawa zgodnie z art. 113 ustawy o podatku VAT.

Obroty netto biura z lat poprzednich pozwalają Wnioskodawcy założyć, iż w 2011 r. nie przekroczy kwoty 150 tys. zł przychodów. Czynności wykonywane dla klientów mieszczą się w zakresie:

* prowadzenia książek przychodów i rozchodów oraz sporządzania na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych oraz ich kontrola, kwalifikowanie dowodów do ujęcia w książce, kontrola zapisów w książce,

* prowadzenie ewidencji środków trwałych i amortyzacji,

* prowadzenie ewidencji przychodów,

* prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT oraz rozliczenie VAT w deklaracjach,

* naliczania płac i ZUS zatrudnionych pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy czynnościom tym odpowiadają następujące symbole PKWiU 2008 obowiązujące dla celów podatku VAT od 2011 r.:

* PKWiU 69.20.2 Usługi rachunkowo-księgowe,

* PKWiU 69.20.22 Usługi zestawienia sprawozdań i bilansów finansowych,

* PKWiU 69.20.23 Usługi w zakresie księgowości,

* PKWiU 69.20.24 Usługi sporządzania listy płac,

* PKWiU 69.20.29 Pozostałe usługi rachunkowo-księgowe.

Wnioskodawca nie świadczy usług doradczych, gdyż takie usługi wymagają dokładnego zapoznania klienta z obowiązującymi przepisami podatkowymi, udziela jedynie koniecznych informacji na temat obowiązku zachowania terminów, dostarczenia dokumentów do biura i odebrania dokumentów płatniczych do ZUS i Urzędu Skarbowego oraz konsekwencji opóźnień w tym zakresie.

Umowy z klientami obejmują wyliczenie rozrachunków publiczno-prawnych z dostarczonych przez klienta informacji i dokumentów. Biuro nie zamierza poszerzać działalności o świadczenie usług doradczych dla klientów, gdyż wymagałoby to większego zaangażowania czasowego i zwiększyłoby ryzyko większej odpowiedzialności wobec klienta. Zleceniodawcy są informowani, że w zakres zleconych prac księgowych, nie wchodzi doradztwo podatkowe, a jedynie informowanie o wynikach finansowych obliczonych z dostarczonych dowodów księgowych.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010 r. nie przekroczyła 100 000 zł.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie ze złożoną w grudniu 2010 r. deklaracją VAT-R w urzędzie Skarbowym.

Biuro Rachunkowe Wnioskodawcy wykonuje wyłącznie kompleksową obsługę księgową firm na podstawie zawartych umów i nie przyjmuje indywidualnych zleceń na wykonanie deklaracji podatkowych z wyjątkiem indywidualnych osób nieprowadzących działalności gospodarczej, którzy w okresie I kwartału danego roku dostarczają dokumenty do sporządzania rocznych rozliczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy biuro rachunkowe Wnioskodawcy, które nie świadczy usług doradczych może korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 27 maja 2011 r.), jego biuro rachunkowe, powinno być zwolnione z podatku VAT, ponieważ nie posiada uprawnień i nie wykonuje usług doradztwa podatkowego, a uzyskiwane przychody mieszczą się w limicie 100 000 zł.

Świadczenie usług doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU. Wykonywanie jednak tych czynności uprawnia tylko osoby wpisane na listę doradców podatkowych, adwokatów, radców prawnych i biegłych rewidentów.

Biuro rachunkowe Wnioskodawcy wykonuje czynności sklasyfikowane wg PKWiU jako czynności rachunkowo-księgowe w oparciu o uprawnienia do prowadzenia usługowego ksiąg rachunkowych, a nie czynności w zakresie audytu i usług doradztwa podatkowego w oparciu o ustawę o doradztwie podatkowym, do którego nie ma uprawnień.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z cyt. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że do kwoty limitu 150.000 zł nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, które korzystały ze zwolnienia przedmiotowego.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (art. 113 ust. 4 ustawy o VAT).

W oparciu o art. 113 ust. 5 cyt. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 11 ww. ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i ust. 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Przy czym z dniem 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) w art. 113 w ust. 13 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:".

W myśl art. 96 ust. 12 ustawy o VAT, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,

* podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a) i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 marca 2011 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.)

Powyższe rozporządzenie zostało zastąpione obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2001 r. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosowanie do § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Identyczny zapis znajduje się w § 27 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r.

Natomiast pod poz. 13 załącznika do obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 marca 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. oraz pod pozycją 12 załącznika do obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. - (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, "doradzać" znaczy udzielać porady, podać, wskazać sposób postępowania w takiej sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Należy zatem wskazać, iż jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 tej ustawy, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym).

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Należy zaznaczyć, iż konstrukcja prawna przedmiotu opodatkowania, stawek podatkowych i zwolnień podmiotowych w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług opiera się na właściwych klasyfikacjach statystycznych, a zwłaszcza Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU, jak również stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) konkretnej sprawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe obsługujące około 35 klientów, wśród których największą ilość stanowią osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą. Posiada certyfikat Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada uprawnień do wykonywania usług doradcy podatkowego.

Czynności wykonywane dla klientów mieszczą się w zakresie:

* prowadzenia książek przychodów i rozchodów oraz sporządzania na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych oraz ich kontrola, kwalifikowanie dowodów do ujęcia w książce, kontrola zapisów w książce,

* prowadzenie ewidencji środków trwałych i amortyzacji,

* prowadzenie ewidencji przychodów,

* prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT oraz rozliczenie VAT w deklaracjach,

* naliczania płac i ZUS zatrudnionych pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy czynnościom tym odpowiadają następujące symbole PKWiU:

* PKWiU 69.20.2 Usługi rachunkowo-księgowe,

* PKWiU 69.20.22 Usługi zestawienia sprawozdań i bilansów finansowych,

* PKWiU 69.20.23 Usługi w zakresie księgowości,

* PKWiU 69.20.24 Usługi sporządzania listy płac,

* PKWiU 69.20.29 Pozostałe usługi rachunkowo-księgowe.

Wnioskodawca nie świadczy usług doradczych, gdyż takie usługi wymagają dokładnego zapoznania klienta z obowiązującymi przepisami podatkowymi, udziela jedynie koniecznych informacji na temat obowiązku zachowania terminów, dostarczenia dokumentów do biura i odebrania dokumentów płatniczych do ZUS i Urzędu Skarbowego oraz konsekwencji opóźnień w tym zakresie.

Zleceniodawcy są informowani, że w zakres zleconych prac księgowych, nie wchodzi doradztwo podatkowe, a jedynie informowanie o wynikach finansowych obliczonych z dostarczonych dowodów księgowych. Umowy z klientami obejmują wyliczenie rozrachunków publiczno-prawnych z dostarczonych przez klienta informacji i dokumentów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca złożył aktualizację VAT-R w grudniu 2010 r., zatem należy uznać, iż na rok 2011 Wnioskodawca dokonał ponownego wyboru zwolnienia, wskazanego w ust. 1 art. 113 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca nie wykonuje usług o charakterze doradczym, ani nie udziela porad prawnych i nie przekroczył w 2010 r. kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, wówczas Wnioskodawcy przysługuje od dnia 1 stycznia 2011 r. prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Korzystanie ze zwolnienia możliwe jest do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, oraz przy założeniu, że Wnioskodawca nie wykonuje innych czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą (art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy, w związku z § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. oraz § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku, gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi były sklasyfikowane zgodnie z PKWiU jako usługi doradztwa w jakimkolwiek zakresie (z wyjątkiem doradztwa rolniczego).

Należy zauważyć, iż tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów i usług. Zgodnie bowiem z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005 r., Nr 1, poz. 11) - zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

W przypadkach trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.