IBPP1/443-537/13/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 20 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wskazany wniosek został uzupełniony pismem z 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-537/13/MG z 9 września 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z małżonką, A..., posiada w majątku wspólnym ustawowym 4 działki. Posiadaczem ich Wnioskodawca wraz z małżonką stał się drogą darowizny od najbliższej rodziny. Wnioskodawca dostał 3 działki, małżonka Wnioskodawcy 1, po czym Wnioskodawca wraz z małżonką wnieśli je do majątku wspólnego ustawowego.

Z wyżej wymienionymi działkami Wnioskodawca nie zrobił nic, aby zwiększyć ich wartość bądź przygotować je pod sprzedaż. Wnioskodawca dostał je nieuzbrojone w media i takie pozostają. Wnioskodawca nie dokonał ich podziału.

Wnioskodawca wraz z małżonką posiada również mieszkanie.

Stan przyszły:

Wnioskodawca wraz z małżonką chce sprzedać mieszkanie i spłacić zaciągnięty na nie kredyt. Dzięki temu uzyska większą zdolność kredytową. Następnie Wnioskodawca wraz z małżonką chce zaciągnąć kredyt na zakup gotowego domu z działką. Trzy działki z wyżej wymienionych Wnioskodawca chciałby sprzedać, a pieniądze uzyskane z ich sprzedaży przeznaczyć na zakup domu (w formie bezpośredniej bądź częściowej spłaty kredytu, jeśli zaciągnie go szybciej niż uda mu się sprzedać działki). Czyli pieniądze ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na własne osobiste cele mieszkaniowe.

W piśmie z 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) będącym uzupełnieniem do wniosku Wnioskodawca stwierdza, że:

1. Wnioskodawca 2 działki otrzymał drogą darowizny od swoich dziadków dnia 10 czerwca 2010 r. 1 działkę Wnioskodawca otrzymał od dziadka i brata w dniu 25 lutego 2013 r.

2. W odpowiedzi na pytanie tut. organu w jaki sposób Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać otrzymane działki podał, że nie miał konkretnego zamiaru.

3. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe działki zajmują kolejno następującą powierzchnię: 733 m^2, 750 m^2, 598 m².

4. Wszystkie działki, które otrzymał Wnioskodawca są gruntami rolnymi.

5. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

6. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej.

7. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

8. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej.

9. Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowych działek w całym okresie ich posiadania.

10. Wnioskodawca nie udostępniał ww. działek osobom trzecim.

11. Na pytanie czy Wnioskodawca w przeszłości dokonywał już sprzedaży nieruchomości, jeśli tak to kiedy i jakich podał, że jak już wspominał we wniosku zamierzał sprzedać mieszkanie, 14 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca wraz z małżonką sprzedał mieszkanie. Była to jego pierwsza i jedyna sprzedaż nieruchomości - mieszkania.

12. Odpowiadając na pytanie jakie działania marketingowe Wnioskodawca podejmuje i zamierza podejmować w celu sprzedaży działek stwierdził, że wystawił działki na popularnych serwisach internetowych (typu gratka.pl) i podpisał umowę pośrednictwa z agencjami nieruchomości. Nie planuje żadnych innych działań.

13. W odpowiedzi na pytanie w jaki sposób Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywców dla sprzedawanych działek stwierdził, że liczy na to, że nabywca sam się zgłosi widząc ogłoszenie w Internecie.

14. Wnioskodawca podał, że dla działek mających być przedmiotem sprzedaży brak jest decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 19 września 2013 r.:

Czy od sprzedaży wymienionych działek należy odprowadzić podatek od towarów i usług, podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w piśmie z dnia 19 września 2013 r.), sprzedaż działek należy uznać za czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach ustawy VAT, więc nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż ma charakter jednorazowy (ustawa mówi o charakterze ciągłym) i nie ma charakteru zarobkowego ani częstotliwego. Nabycie gruntów w drodze darowizny nie może być utożsamiane z zamiarem wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej, tym bardziej, że grunty nie były w żaden sposób modyfikowane celem zwiększenia ich wartości (uzbrojenie, podział, itp.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według wyżej przytoczonych przepisów działka spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a sprzedaż działki traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega każda czynność stanowiąca dostawę w myśl art. 5 omawianej ustawy. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży działek jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła jakiekolwiek rezultaty. Podatnikiem jest także podmiot prowadzący działalność, która przynosi straty oraz taki, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli te czynności dokonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowią jedynie czynności związanych z wykonywaniem prawa własności.

Zatem, osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów, stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści tego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, czyli działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W omawianej kwestii istotne jest ustalenie, czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek wymienionych we wniosku działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sama sprzedaż jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, w związku z czym czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką posiada w majątku ustawowym 4 działki. Posiadaczem ich Wnioskodawca wraz z małżonką stał się w drodze darowizny od najbliższej rodziny. Wnioskodawca dostał trzy działki, małżonka Wnioskodawcy jedną. Po czym Wnioskodawca wraz z małżonką wnieśli je do majątku wspólnego ustawowego.

Z wyżej wymienionymi działkami Wnioskodawca nie zrobił nic, aby zwiększyć ich wartość bądź przygotować je pod sprzedaż. Wnioskodawca dostał je nieuzbrojone w media i takie pozostają. Wnioskodawca nie dokonał ich podziału. Dla działek mających być przedmiotem sprzedaży brak jest decyzji o warunkach zabudowy. Trzy działki z wyżej wymienionych Wnioskodawca chciałby sprzedać, a pieniądze uzyskane z ich sprzedaży przeznaczyć na zakup domu (w formie bezpośredniej bądź częściowej spłaty kredytu, jeśli zaciągnie go szybciej niż uda mu się sprzedać działki). Czyli pieniądze ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na własne osobiste cele mieszkaniowe. Wnioskodawca posiadał również mieszkanie, które sprzedał 14 sierpnia 2013 r. i była to jedyna poczyniona przez niego sprzedaż nieruchomości. Wnioskodawca podał również, że nie miał konkretnego celu, dla którego chciałby wykorzystywać otrzymane działki. Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowych działek w całym okresie ich posiadania. Wnioskodawca nie udostępniał działek osobom trzecim. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Działania marketingowe, podjęte przez Wnioskodawcę w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek polegają na umieszczeniu ogłoszenia na popularnych portalach internetowych oraz podpisaniu umowy pośrednictwa z agencjami nieruchomości.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie wystąpił ciąg okoliczności, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nabył działki rolne w drodze darowizny, lecz nie wykorzystywał ich rolniczo, nie sprzedawał żadnych produktów rolnych, gruntów nie wykorzystywał w żaden sposób. Wnioskodawca nie wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla tych działek, nie dokonał ich podziału ani przekształcenia w działki budowlane. Zamiarem Wnioskodawcy była natomiast sprzedaż działek w celu pozyskania środków finansowych na zakup gotowego domu z działką. W związku z tym Wnioskodawca dokonał także sprzedaży mieszkania. Środki pozyskane ze sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na swoje osobiste cele mieszkaniowe.

W omawianej sytuacji brak jest zatem przesłanek, pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z tą sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, że sprzedaż przedmiotowych działek nie wykorzystywanych do działalności gospodarczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. W omawianej sytuacji należy wskazać, że działania Wnioskodawcy polegające na zamieszczeniu ogłoszenia o sprzedaży działek na portalach internetowych oraz podpisanie umowy z agencjami pośrednictwa nieruchomości nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W ocenie tut. organu sprzedaż trzech działek rolnych w celu pozyskania środków na zakup gotowego domu z działką, nie może wskazywać na aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z powyższymi ustaleniami należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży trzech działek rolnych nie będzie działał w charakterze podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedaż wymienionych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca planując sprzedaż przedmiotowych działek korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca planując sprzedaż działek rolnych wchodzących w skład majątku osobistego w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe argumenty, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na zajęte przez tut. organ stanowisko w sprawie sprzedaży gruntów analiza art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT (wskazanego przez Wnioskodawcę jako przepis prawa będący przedmiotem interpretacji), na mocy którego zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana Ł. jako Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie dla małżonków. Jeżeli małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej, powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.