IBPP1/443-534/08/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana D. przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2007 r. (data wpływu 10 grudnia 2007 r.), uzupełnione pismem z dnia 2 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonanej sprzedaży działek zagrodowych oraz obowiązku rejestracji w podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tych działek, a także możliwości dokonania zgłoszenia zaprzestania działalności podlegającej opodatkowaniu - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonanej sprzedaży działek zagrodowych oraz obowiązku rejestracji w podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tych działek, a także możliwości dokonania zgłoszenia zaprzestania działalności podlegającej opodatkowaniu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Nr IBPP1/443-544/07/EA, z dnia 3 marca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2003 r. nabył nieruchomość rolną na współwłasność z osobą prowadzącą gospodarstwo rolne. Współwłaścicielka nabyła ww. nieruchomość na powiększenie gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca natomiast w celu ulokowania posiadanych oszczędności. W wyniku zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część tej nieruchomości została zapisana w planie pod symbolem RM- zabudowa zagrodowa nowa.Mimo zapisu planu zagospodarowania przestrzennego gminy dopuszczającego przeznaczenie nieruchomości pod zabudowę, działki te pozostają w dalszym ciągu działkami rolnymi. Przy opracowaniu planu nie dokonano wyłączenia gruntów z produkcji rolnej a przy ich sprzedaży wymagane jest uzyskanie oświadczenia Agencji Własności Nieruchomości Rolnych o niekorzystaniu z prawa pierwokupu niezabudowanej działki gruntu na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592). Oznacza to, że działki o takim zapisie planu pozostają dalej działkami przeznaczonymi na cele rolnicze a zapis planu stwarza jedynie możliwość zabudowy zagrodowej związanej z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

W związku ze zmianą planu Wnioskodawca otrzymał, wspólnie ze współwłaścicielką nieruchomości, decyzję zatwierdzająca podział tej nieruchomości na 127 działek zagrodowych. Od 2005 r. do 2007 r. Wnioskodawca sprzedał 35 działek. Wnioskodawca zamierza jeszcze sprzedać pozostałe działki zagrodowe. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i utrzymuję się z pracy zarobkowej opartej na stosunku pracy. Wnioskodawca uważa, że nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dokonuje sprzedaży majątku prywatnego, nie zakupionego na cele handlowe, a fakt podziału w późniejszym czasie gruntu na mniejsze działki nie przesądza, iż w chwili zakupu Wnioskodawca miał zamiar wykonywać czynność sprzedaży w sposób częstotliwy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej i nie dokonuje żadnej sprzedaży produktów rolnych. Grunty nie były przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywane. Nie były przedmiotem najmu i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych pożytków. Zakup gruntu był zwolniony z podatku VAT. W trakcie sprzedaży Wnioskodawca dokonał częściowego uzbrojenia działek. Do momentu złożenia zapytania, tj. do grudnia 2007 r. od sprzedanych działek Wnioskodawca odprowadzał podatek VAT i składał deklaracje VAT-7 zgodnie z sugestią notariusza i pracownika urzędu skarbowego. Brak możliwości uprawy gruntu ze względu na rów odwadniający nakłonił Wnioskodawcę i osobę, która jest współwłaścicielem gruntu i prowadzi działalność rolniczą do podziału tego gruntu i sprzedaży działek. Środki finansowe ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznacza na oszczędności. Wszystkie działki w chwili sprzedaży były całkowicie niezabudowane. Osiem lat temu Wnioskodawca sprzedał mieszkanie. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W 2005 r. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R i został zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Wnioskodawca dokonał rejestracji wyłącznie w związku z interpretacją art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosowaną przez Urzędy Skarbowe, traktujące osobę fizyczną dokonującą wielokrotnej sprzedaży działek budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, jako działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy. Ponadto Wnioskodawca uważa, że jeżeli sprzedaż działek w jego przypadku jest zwolniona z VAT i nie wykonuje on żadnych innych czynności opodatkowanych tym podatkiem, powinien zgłosić naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestanie wykonywania czynności opodatkowanych z wyjaśnieniem, iż nawet takich czynności nie podjął. Wnioskodawca wskazuje, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym w składzie 7 sędziów sygn. akt IFPS 3/07 dokonał interpretacji art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w odniesieniu do dostawy nieruchomości przez osoby fizyczne nie będące producentami, handlowcami czy usługodawcami i uznał, że osoby te przy dokonywaniu dostawy nieruchomości, nawet w warunkach wskazujących na zamiar wielokrotnej dostawy (sprzedaży), nie są podatnikami podatku VAT.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest przepisu definiującego pojęcie "zabudowa zagrodowa nowa" (działki zagrodowej).Nie zawiera jej ustawa o podatku od towarów i usług, prawo budowlane ani ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Pośrednio z innych ustaw wynika, że działka zagrodowa pozostaje dalej działką o przeznaczeniu rolniczym. Wynika to z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 z późn. zm.) oraz załącznika Nr 2 poz. 3 pkt 3.3 do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 sierpnia 2003 r. (Dz. U. Nr 164, poz. 1587 do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, które nie stawiają wymogu uzyskania decyzji o wyłączeniu z produkcji rolnej przy opracowywaniu planu zagospodarowania przestrzennego do takiego zapisu w planie a tereny pod zabudowę zagrodową określają jako tereny rolne. Również z ustawy z 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2003 r. Nr 64, poz. 592), wynika że tereny oznaczone symbolem "zabudowa zagrodowa nowa" pozostają w dalszym ciągu działkami rolnymi skoro ustawa przyznaje Agencji Nieruchomości Rolnych prawo pierwokupu tych nieruchomości jako nieruchomości rolnych.Wnioskodawca uważa, że działki zagrodowe są działkami rolnymi i tak powinny być traktowane, czyli nie przeznaczone pod zabudowę.

W momencie sprzedaży nie jest wiadomo czy nabywca zamierza wykorzystywać działkę rolniczo i czy w późniejszym terminie zaprzestanie produkcji rolnej. Zakładanie z góry, dla celów ustawy o podatku od towarów i usług, że sprzedawana działka nie będzie wykorzystywana na cele produkcji rolnej i traktowanie jej jako przeznaczonej pod zabudowę stanowi nadintrpretację ustawy o podatku od towarów i usług prowadzącą do nadużycia prawa wobec strony umowy sprzedaży.W związku z dokonaną przez NSA interpretacją pojęcia działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (sygn. akt. IFPS 3/07), odmienną od dotychczasowego stanowiska organów skarbowych Wnioskodawca uważa, że nie podlega obowiązkowi płatnika podatku VAT jako podmiot nie posiadający cech podatnika.

Dokonaną rejestrację należy wykreślić jako wpisaną bez podstawy prawnej. Wobec powyższego skoro dokonywana czynność jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług i dodatkowo jest wykonywana przez podmiot nie mający cech podatnika naliczanie i odprowadzanie podatku VAT od transakcji sprzedaży działek zagrodowych nowych jest niezasadne.

Dodatkowo zaznaczyć należy, że opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega wyłącznie:

* czynność opodatkowana,

* wykonywana przez podmiot mający cech podatnika tj. przez osobę prowadząca działalność gospodarczą.

Obydwie te przesłanki muszą być spełnione łącznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy, z którego należy wywodzić, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazuje, iż sprzedał nieruchomości rolne, zapisane w planie zagospodarowania przestrzennego pod symbolem RM - zabudowa zagrodowa nowa.

Posiłkując się treścią załącznika Nr 1 poz. 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz. U. 164, poz. 1587) w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdzić należy, że "tereny zabudowy zagrodowej" zostały zaklasyfikowane w grupie "tereny użytkowane rolniczo", która obejmuje trzy podgrupy:

* 3.1 "tereny rolnicze" - oznaczenie literowe R;

* 3.2 "tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych oraz gospodarstwach leśnych i rybackich" - oznaczenie literowe RU;

* 3.3 "tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych" - oznaczenie literowe RM.

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że "tereny zabudowy zagrodowej" we wskazanych gospodarstwach to odmienna klasyfikacja od "terenów rolniczych", a zatem terenów przeznaczonych typowo pod uprawy rolne czy ogrodnicze.Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia zabudowa zagrodowa, posiłkując się jednak innymi kryteriami stwierdzić należy jednoznacznie, że tereny zabudowy zagrodowej, to tereny przeznaczone pod zabudowę.

W tym zakresie można odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Zgodnie z art. 29 ust. 1 pozwolenia na budowę nie wymaga budowa:

Zgodnie natomiast z art. 3 wskazanej ustawy - Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o:

2a) budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż na działce zagrodowej mogą znajdować się obiekty gospodarskie (np. stodoła, obora, garaż, silos), jak również budynek mieszkalny. Tym samym stwierdzić należy, że przedmiotowe działki zabudowy zagrodowej są przeznaczone pod zabudowę, a zatem ich dostawa, jako terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania podatkiem VAT regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy o podatku od towarów i usług (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w art. 43 ustawy o VAT zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Ustawodawca, zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował wprawdzie bezpośrednio w ustawie o VAT, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Opierając się jednak na ww. przepisach, w szczególności na klasyfikacji wynikającej z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który jak już wskazano wyżej jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie działki należą do grupy "terenów użytkowanych rolniczo" jednak z możliwością ich zabudowy tzn., że na przedmiotowych działkach będą mogły znajdować się ww. budynki lub budowle.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Ponadto nie można zgodzić się z wyrażonym przez Wnioskodawcę poglądem, iż sprzedaż działek nie ma znamion działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, a okoliczności te są następujące:

* zakupu działki rolniczej dokonano z zamiarem lokaty kapitału,

* grunt ten następnie podzielono na 127 działek przeznaczonych pod zabudowę zagrodową i w latach 2005 - 2007 sprzedano 35 działek, również pozostałe działki przeznaczono do sprzedaży,

* oprócz podziału dokonano również uatrakcyjnienia gruntów w postaci częściowego ich uzbrojenia,

* w związku ze sprzedażą działek dokonano rejestracji dla celów podatku od towarów i usług, zatem Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku VAT czynnym,

* środki uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na oszczędności.

Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy w okolicznościach wskazujących na wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem dokonana sprzedaż 35 działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe czynności noszą znamiona zaplanowanych, co wyczerpuje zakwalifikowanie ich jako działalności zarobkowej i gospodarczej. Analiza taka jest zgodna z przepisem art. 4 ust. 3 Szóstej Dyrektywy oraz art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, jak również z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z których wynika, że sporadyczność czynności, względnie jednorazowe ich wykonanie, tworzy z danej osoby podatnika również wówczas, gdy jednorazowe wykonanie czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalnością osób wykonujących wolne zawody. Zgodnie z powyższym sprzedaż wydzielonych i przekwalifikowanych gruntów stanowi wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Strona dokonując dostawy zachowuje się jak podatnik podatku od towarów usług. W takiej sytuacji dokonana dostawa wskazanych we wniosku działek kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że zachowania Wnioskodawcy jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym osobę podejmującą te czynności należy uznać za podatnika podatku VAT, a dostawa przedmiotowych gruntów, jako przeznaczonych pod zabudowę, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Twierdzenie Wnioskodawcy, że powodem sprzedaży działek była m.in. nieprzydatność gruntów dla celów rolniczych (rów przeciwpowodziowy) oraz przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży gruntów na oszczędności stanowi w ocenie tutejszego organu lokatę kapitału, a tym samym wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca stwierdza, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.Należy w tym miejscu zaznaczyć, że dla potrzeb podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział odrębną definicję działalności gospodarczej, która nie musi być tożsama z definicją wynikającą ze wskazanej przez Wnioskodawcę ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej. Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły (art. 2). O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, to jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT jest również działalność rolnicza jak też wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, w myśl art. 5 ust. 2 ustawy o VAT odpłatna dostawa towarów, dokonana w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Oznacza to, że jeśli podmiot wykonuje czynności, które w rozumieniu ustawy o VAT stanowią działalność gospodarczą, działa w charakterze podatnika w rozumieniu tej ustawy, to czynności te podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, nawet jeśli podmiot nie uzyskał wpisu do odpowiedniego rejestru, np. wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Również samo prowadzenie zarejestrowanej działalności gospodarczej, nie jest warunkiem uznania podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto z przytoczonych wyżej przepisów wynika też, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Potwierdzeniem powyższego jest orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z którym za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Zasada neutralności podatku VAT nakazuje uznać za działalność gospodarczą poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej argumenty stwierdza się, że dostawę towarów lub świadczenie usług uznaje się za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, jeżeli w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie (częstotliwie), a wykorzystywane przy niej towary (usługi) zostały nabyte w celu spożytkowania do wykonywania działalności gospodarczej.

Przez zamiar częstotliwego wykonywania czynności należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasokres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

O częstotliwym zamiarze wykonywania czynności w przypadku sprzedaży działek budowlanych świadczyć mogą takie fakty jak:

* zakup kilku odrębnych działek lub podział jednolitego areału gruntu na odrębne działki

* przeznaczenie wyodrębnionych działek dla celów sprzedaży,

* podjęcie czynności związanych z wystawieniem działek na sprzedaż.

Fakt wyodrębnienia przez Wnioskodawcę 127 działek wskazuje na to, iż działki te zostały wydzielone w tym celu i z tym zamiarem, by w sposób częstotliwy (powtarzalny) dokonywać ich sprzedaży i by mogły one przynieść sprzedającemu określony zysk. Są to właśnie te okoliczności, które wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Wskazuje na to też nowy charakter i przeznaczenie gruntu niezwiązanego z zaspokojeniem potrzeb osobistych Strony. Należy zatem wskazać, iż Wnioskodawca dokonując dostawy 35 działek wydzielonych z gruntu nabytego z zamiarem lokaty oszczędności, zachowuje się jak podatnik podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca zamierza sprzedać kolejnych kilkadziesiąt działek. W związku z powyższym stwierdza się, że dokonana sprzedaż działek budowlanych i przeznaczonych pod zabudowę nosi w przedmiotowej sprawie znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskodawca dokonując ich dostawy, wykonał czynności o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.Powyższe czynności noszą również znamiona zaplanowanych, co wyczerpuje zakwalifikowanie ich jako działalności zarobkowej i gospodarczej.

Reasumując należy więc stwierdzić, iż Wnioskodawca działa w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, dokonując przy tym dostawy towarów (gruntów), co do których nie ma ustawowej możliwości skorzystania ze zwolnienia od tego podatku, tym samym zobowiązany był do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego już przed sprzedażą pierwszej takiej działki i opodatkowania dostawy wszystkich działek budowlanych i przeznaczonych pod zabudowę 22% stawką podatku VAT. Zatem dokonane zgłoszenie rejestracyjne jest jak najbardziej zasadnie, a z uwagi na zamiar dalszego kontynuowania sprzedaży działek brak jest podstaw prawnych do zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, nie było ono bowiem dokonane bez podstawy prawnej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.Zauważa się też, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.