IBPP1/443-520/07/AZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 lutego 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-520/07/AZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej W., przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku ze sprzedażą samochodów jako towarów używanych z zastosowaniem zwolnienia z podatku VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku ze sprzedażą samochodów jako towarów używanych z zastosowaniem zwolnienia z podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku 2005, 2006, 2007 Wnioskodawca dokonywał zakupów samochodów osobowych za jednostkową cenę przekraczającą 15 000 zł, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym zaliczył do środków trwałych. Od tych zakupów odliczony został podatek naliczony - z ograniczeniem wynikającym z art. 86 ust. 3. Przedmiotowe samochody osobowe używane były do wykonywania czynności związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

Po upływie 6 miesięcy od dnia przyjęcia do używania (licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po miesiącu zakupu), Wnioskodawca dokonał sprzedaży tych samochodów z zastosowaniem stawki podatku zwolnionej, kierując się postanowieniami art. 43 ust. 2 ustawy oraz § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia ministra finansów.

Proporcja odliczenia podatku naliczonego określona w art. 90 ust. 2-6 nie przekracza 2 punktów procentowych. Tak więc Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1 i 2, zachowując prawo do odliczenia całości podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego od zakupu tych towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on dokonywać korekty podatku naliczonego od zakupu tych towarów. W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 91 ust. 1 podatnik nie dokonuje korekty podatku naliczonego, jeżeli różnica miedzy proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4, a proporcją obliczoną w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 nie przekracza 2 punktów procentowych.

Artykuł 91 ust. 2 uszczegółowiając zasady korekty w odniesieniu do środków trwałych wskazuje, że korektę, jeżeli jej obowiązek zachodzi, dokonuje się w ciągu kolejnych 5 lat. Z powyższego wynika, że jeżeli obowiązek korekty nie zachodzi, gdyż proporcja nie przekracza 2 punktów procentowych, to zdanie pierwsze w art. 91 ust. 2 tj. "korekty, o której mowa w ust. 1" wyjaśnia, że tacy podatnicy nie dokonują korekty w odniesieniu do towarów, które zaliczyli do środków trwałych, nawet jeśli następnie dokonali ich sprzedaży, ponieważ dla zasady definicji korekty i obowiązku jej wykonania jest to bez znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Przez towary używane, w myśl art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, rozumie się towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie z podstawową zasadą dotyczącą prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom wyłącznie w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10 - 13. Jednocześnie realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z art. 88 i 90 ustawy o VAT oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91).

Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia określonych przesłanek negatywnych.

Warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru (usługi) do realizacji czynności opodatkowanej np. towar został ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT- powoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Poprzez zastosowanie zwolnienia z VAT przy dostawie towaru podatnik nie jest obciążony zapłatą podatku, nie może zatem korzystać z prawa do odliczenia przy jego nabyciu. Konieczność dokonania korekty jest więc wyrazem zachowania podstawowej cechy konstrukcyjnej podatku VAT, jaką jest jego neutralność dla podatnika.

Obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych, w przypadku zmiany ich przeznaczenia, tj. wykorzystywania ich w części do dokonywania czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług wynika z uregulowań zawartych w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), przepis art. 91 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. ma zastosowanie do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych od dnia wejścia w życie tej ustawy (tj. od dnia 1 czerwca 2005 r.). Stosownie zaś do ust. 2 art. 6 ww. ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych po dniu 30 kwietnia 2004 r., lecz przed dniem wejścia w życie ustawy, mają zastosowanie przepisy art. 91 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu dotychczasowym.

W świetle powyższego do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez podatnika po dniu 30 kwietnia 2004 r., a przed dniem 1 czerwca 2005 r. stosuje się przepisy art. 91 w brzmieniu obowiązującym przed zmianą wprowadzoną ww. ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r.

Zgodnie z art. 91 ust. 1-3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r.) po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku naliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-9 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Z powyższych uregulowań wynika, iż po zakończeniu danego roku podatkowego podatnik wykonujący czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, obowiązany jest do obliczenia realnej proporcji sprzedaży dla tego roku.

Jeżeli różnica pomiędzy proporcją wstępną (stosowaną w trakcie roku), a proporcją realną, wyliczoną na podstawie rzeczywistych obrotów po zakończeniu roku przekracza 2 punkty procentowe podatnik obowiązany jest do dokonania korekty podatku naliczonego od zakupów związanych ze sprzedażą "mieszaną".

Korekty tej dokonuje się w pierwszej deklaracji składanej po zakończeniu roku.

W przypadku towarów i usług niebędących środkami trwałymi korekty dokonuje się jednorazowo.

Natomiast w stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, roczna korekta dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

Zatem jeżeli podatnik dokona zakupu środka trwałego, który będzie wykorzystywany do czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje to w momencie zakupu dokonuje odliczenia kwoty podatku naliczonego w wysokości obliczonej wg proporcji wstępnej dla danego roku podatkowego. W kolejnych latach będzie dokonywana korekta podatku naliczonego z tytułu zakupionego środka trwałego w wysokości 1/5 odliczonego podatku z uwzględnieniem realnej proporcji obrotów obliczonych za te lata.

Jeżeli różnica pomiędzy proporcja wstępną, a realną nie przekroczy, w którymś roku 2 punktów procentowych podatnik nie ma obowiązku dokonania korekty rocznej za ten rok.

Zatem jeżeli, jak wskazuje Wnioskodawca, wyliczona przez niego różnica pomiędzy proporcją wstępną, a proporcją realną nie przekracza 2 punktów procentowych, nie ma on obowiązku dokonania korekty rocznej po zakończeniu roku podatkowego w odniesieniu do zakupionych środków trwałych w pierwszej deklaracji składanej za dany rok podatkowy.

Powyższe nie oznacza jednak, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty w ogóle. Obowiązek dokonywania korekt związany jest nie tylko z niewyodrębnionym podatkiem związanym zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i nieopodatkowaną. Korekta dotyczy także podatku związanego w całości z czynnościami opodatkowanymi albo w całości z czynnościami nieopodatkowanymi.

Ustawodawca wprowadził bowiem w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT obowiązek korygowania kwoty podatku odliczonego, odpowiednio według zasad określonych w ust. 1-5 tego artykułu, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W myśl art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Należy tutaj zauważyć, że wyrażenie "czynności podlegające opodatkowaniu" nie jest tożsame z wyrażeniem "czynności opodatkowane", ze względu na to, że przez czynności podlegające opodatkowaniu rozumie się zarówno czynności opodatkowane jak i czynności zwolnione od podatku.

Stosownie do art. 91 ust. 5, jeśli podatnik w okresie korekty sprzeda środek trwały, o którym mowa w ust. 2, korekta za cały pozostały okres powinna być dokonana jednorazowo w rozliczeniu za miesiąc, w którym nastąpiła sprzedaż.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1.

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru związane jest z czynnościami opodatkowanymi;

2.

zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu - do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Jak z powyższego wynika norma ustępu 6 ma charakter dopełniający w stosunku do normy ustępu 4 i nie ma racji bytu bez tej normy. Przepisy te należy odczytywać łącznie.

Z powyższych unormowań wynika, iż ustawodawca wprowadzając w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT obowiązek korygowania kwoty podatku odliczonego, odpowiednio według zasad określonych w ust. 1-5 w przypadku zmiany przeznaczenia zakupionego towaru wskazał, iż zarówno czynność sprzedaży środka trwałego w okresie korekty jak i zmiana przeznaczenia środka trwałego wymagają jednakowego potraktowania podatkowego, gdyż w konsekwencji obu czynności po skorzystaniu z prawa do odliczenia nastąpiła zmiana okoliczności mających wpływ na obliczenie kwoty podatku podlegającej odliczeniu.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że skoro Wnioskodawca przy nabyciu środka trwałego miał prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego i dokonał takiego obniżenia, po czym prawo to zmieniło się z uwagi na zmianę przeznaczenia nabytego środka trwałego, to wówczas jest on zobligowany do skorygowania podatku naliczonego, który został odliczony z tytułu nabycia tych towarów, w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiła sprzedaż środka trwałego (odpowiednie zastosowanie art. 91 ust. 1 - 5 ustawy o podatku od towarów i usług).

Przepis art. 91 ustawy o VAT odnosi się zasadniczo do korekt w przypadku podatników dokonujących zakupów służących czynnościom, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, a także innym czynnościom, jednakże przepis art. 91 ust. 7 ma już szerszy zakres podmiotowy, ponieważ nakazuje odpowiednie stosowanie art. 91 ust. 1-5 w przypadku m.in., gdy podatnik miał prawo do odliczenia całości podatku naliczonego i dokonał tego odliczenia, a następnie to prawo utracił w przypadku sprzedaży zwolnionej od podatku.

Szeroki zakres podmiotowy przepisu art. 91 ust. 7 ustawy o VAT wiąże się z regulacjami Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 347), a w szczególności z przepisami art. 184-192.

Przepisy art. 184-192 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 06.347.1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), będące odzwierciedleniem obowiązującego w poprzednim stanie prawnym art. 19 i art. 20 Szóstej Dyrektywy Rady Unii Europejskiej, zawierają regulacje dotyczące dokonania korekty pierwotnego rozliczenia podatku przez podatników w sytuacji, gdy po złożeniu rozliczenia zmieniły się czynniki mające wpływ na obliczenie kwoty podlegającej odliczeniu.

Zgodnie z art. 184 Dyrektywy z dnia 28 listopada 2006 r. wstępne odliczenie podlega korekcie, jeżeli jego kwota jest wyższa lub niższa od kwoty odliczenia przysługującej podatnikowi. Z kolei art. 185 ust. 1 stanowi, iż korekta jest dokonywana w szczególności, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia, na przykład w przypadku anulowania zakupów lub uzyskania obniżek ceny. (...)

Powyższe regulacje związane są z faktem, że we wspólnym systemie podatku od wartości dodanej obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego.

W tym momencie czasowym związek podatku do odliczenia z poszczególnymi rodzajami czynności ma charakter prognozowany, planowany i ostatecznie może on się zmienić. Regulacje te nakazują oceniać ostateczny zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne i rzeczywiste przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu.

Z orzecznictwa ETS wynika, iż istnieje konieczność korekty w sytuacji, gdy zmiana prawa do odliczenia jest skutkiem uzewnętrznionej woli podatnika - następuje na skutek jego zachowania. Natomiast nie mogą zmieniać prawa do odliczenia okoliczności, następujące po skorzystaniu z tego prawa, bez woli podatnika - niezależne od niego.

Z przepisów tych w żadnym wypadku nie wynika, aby ich dyspozycje były ograniczone jedynie do grupy podatników realizujących czynności opodatkowane oraz zwolnione od VAT, z wyłączeniem podatników wykonujących czynności jedynie opodatkowane tym podatkiem.

Cytowany przepis art. 91 ust. 7 ustawy o VAT dotyczy zatem podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przepis ten nakazuje więc dokonanie korekty również tym podatnikom, którzy odliczyli podatek naliczony w całości (zgodnie z art. 86 ust. 1), jako że podatek ten służył wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, nabyte samochody służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym, zatem Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o przysługującą kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów, z uwzględnieniem przepisów art. 86 ust. 3 i następne ustawy o VAT.

Sprzedaż przedmiotowych samochodów jako towarów używanych, korzystająca ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powoduje, iż dalsze wykorzystanie tych samochodów związane jest wyłącznie z czynnościami zwolnionymi. Ponieważ dostawa została objęta zwolnieniem z podatku VAT, to do obliczenia kwoty korekty należy przyjąć - z uwagi na brzmienie art. 91 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT - że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku.

Wnioskodawca zmienił ich wykorzystanie z czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego na czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Zatem zaistnieje okoliczność, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, zmieniająca prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego samochodu.

W takiej sytuacji, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, należy skorygować odliczony podatek odpowiednio stosując art. 91 ust. 1-5 ustawy o VAT, gdyż jak wykazano powyżej obowiązek dokonywania korekt związany jest nie tylko z niewyodrębnionym podatkiem związanym zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i nieopodatkowaną. Korekta może dotyczyć także podatku związanego w całości z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle powyższego nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym podatnicy niemający obowiązku dokonania korekty rocznej po zakończeniu roku podatkowego w odniesieniu do zakupionych środków trwałych ze względu na fakt, iż różnica pomiędzy proporcją stosowana w ciągu roku podatkowego i proporcją obliczoną po zakończeniu tego roku nie przekroczyła 2 punktów procentowych, nie dokonują korekty w odniesieniu do zakupionych środków trwałych nawet jeżeli następnie dokonali ich sprzedaży, bo dla obowiązku korekty jest to bez znaczenia.

Obowiązek korekty wystąpi bowiem zawsze w przypadkach, gdy dokonano odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług, które następnie zostały wykorzystane do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl