IBPP1/443-512/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy kwoty wypłacone w ramach zawartej ugody z tytułu rozliczenia zysków w konsorcjum będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług rozliczenia zysków w konsorcjum w ramach zawartej ugody.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Podatnik zawarł umowę ze Spółką Jawną - o współpracy. Według tej umowy w 2007 r. strony będą wspólnie pozyskiwać zamówienia w zakresie budowy lub modernizacji podgrzewanych piłkarskich płyt trawiastych zarówno na terenie kraju jak i poza jego granicami oraz ściśle współpracować przy ich realizacji, zakładana współpraca może być realizowana w oparciu o zawierane między stronami umowy konsorcjum albo poprzez zlecenia. Forma współpracy będzie określana dla każdego realizowanego przedsięwzięcia oddzielnie. Strona stwierdziła, iż zgodnie z zawartą umową zasadą jest użycie w pierwszej kolejności własnego sprzętu stron, a dopiero w wypadku jego braku korzystanie z wynajmu, zasada ta dotyczy także "know how", specjalistów i wykwalifikowanych pracowników, rozliczenie kosztów i użytego sprzętu prowadzone będzie w oparciu o ceny rynkowe zgodnie z wzajemnymi ustaleniami wartość roboczogodziny będzie taka sama dla obydwu stron i zostanie ustalona dla każdego zadania przed rozpoczęciem jego realizacji, koszty związane z realizacją zadań (kaucje, gwarancje, zabezpieczenia itp.) pokrywać będą solidarnie obie strony w równych częściach, natomiast wypracowany zysk lub ewentualna strata zostanie podzielona na obie strony umowy w równych częściach. Strona stwierdziła również, iż w wykonaniu umowy o współpracę podmioty przy realizacji zadań co do zasady zawierały umowy konsorcjum, które stanowiły m.in. iż strony wspólnie wykonują całość robót objętych umową z zamawiającym, wykonanie poszczególnych części robót nastąpi w terminach i w koordynacji szczegółowo określonych pomiędzy stronami, przy czym wiążące dla stron będą warunki i terminy zakończenia robót ustalone w kontrakcie z zamawiającym, liderem konsorcjum upoważnionym do podpisywania umowy z wykonawcą i występowania w jego imieniu do zaciągania zobowiązań i otrzymywania zleceń dla i w imieniu każdego z partnerów, jak również do składania oświadczeń woli jest wyłącznie Spółka Jawna działająca przez swych aktualnych umocowanych przedstawicieli, natomiast Wnioskodawca udziela liderowi konsorcjum pełnomocnictwa do reprezentowania jego interesów i występowania we wszystkich sprawach związanych z wykonaniem zadania, szczególnie wobec zamawiającego, wszelkie płatności i rozliczenia kontraktu z zamawiającym dokonywane będą przez Spółkę Jawną jako lidera, reprezentanta i osobę uprawnioną do występowania w imieniu partnerów konsorcjum. Za wykonane roboty Spółka Jawna wystawi zamawiającemu faktury na zasadach określonych w umowie z zamawiającym, płatności dokonywane będą na konto Spółki Jawnej. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż płatności na jego rzecz dokonywane będą na podstawie faktur wystawionych Spółce za wykonany zakres robót. Realizując postanowienia ww. umów Wnioskodawca wykonując swe usługi dokumentował ich realizację fakturami VAT wystawionymi na rzecz Spółki Jawnej. Umowa o współpracy z dnia 9 stycznia 2007 r. oraz umowy konsorcjum przewidywały obowiązek rozliczenia pomiędzy stronami wspólnie wypracowanych zysków, albo strat, jednakże Wnioskodawca stwierdził, iż wobec braku końcowego rozliczenia wypracowanego przez konsorcjum zysku złożył pozew o zapłatę przez Spółkę Jawną kwoty 807.471,87 zł W dniu 16 lutego 2010 r. Sąd Okręgowy Wydział Gospodarczy, wydał wskutek pozwu wniesionego przez Wnioskodawcę wyrok zaoczny w sprawie o sygn. akt opatrzony rygorem natychmiastowej wykonalności i uwzględniający całość roszczeń zgłoszonych przez Wnioskodawcę. Od wydanego wyroku Spółka Jawna złożyła sprzeciw, w wyniku którego na dzień 23 lutego 2011 r. została przed Sądem Okręgowym wyznaczona rozprawa celem rozpoznania zarzutów podnoszonych przez Spółkę Jawną, i na podstawie art. 917 Kodeksu cywilnego Strony postanowiły poczynić sobie wzajemne ustępstwa aby uchylić spór w zakresie, w którym już powstał między nimi oraz w zakresie w którym może on powstać. W konsekwencji w związku z zawartą ugodą Spółka Jawna zapłaci Wnioskodawcy kwotę 492.00 zł. w ugodzie postanowiono, iż kwota ta zawiera podatek VAT w wysokości 23%. Jest to kwota z tytułu końcowego i ostatecznego rozliczenia pomiędzy stronami umowy o współpracę oraz umów konsorcjalnych z tyt. rozliczenia zysków. Strony w zawartej ugodzie postanowiły, iż ww. kwota zostanie zapłacona w nw. terminach:

84.683,56 zł została już zapłacona w drodze egzekucji komorniczej, kwota 80.000 zł zostanie zapłacona do 28 lutego 2011 r., kwota 80.000 zł zostanie zapłacona do do 31 marca 2011 r., kwota 80.000 zł zostanie zapłacona do 30 kwietnia 2011 r., kwota 80.000 zł zostanie zapłacona do 31 maja 2011 r., oraz kwota 87.316,44 zł wypłacona zostanie do 30 czerwca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. kwoty wypłacone Wnioskdoawcy przez Spółkę Jawną w ramach zawartej ugody z tytułu rozliczenia zysków w konsorcjum będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 917 Kodeksu cywilnego przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie, albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Ugoda zdaniem Wnioskodawcy może być zawarta kiedy powstanie spór lub przynajmniej wątpliwości między stronami w zakresie istniejącego już wcześniej między nimi stosunku, stąd ugoda nie tworzy nowego stosunku, ale prowadzi do sprecyzowania lub zmiany już istniejącego, odmienny skutek może być wynikiem spełnienia przesłanek odnowienia z art. 506 § 1 kodeksu cywilnego, w szczególności ugodę można zawrzeć w celu uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z istniejącego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo w celu uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać. Ugodę zdaniem Wnioskodawcy zalicza się do kategorii "umów ustalających" tj. "mających na celu nadanie stosunkowi prawnemu cechy pewności i bezsporności" (tak m.in. M. Pyziak-Szafnicka, w System pr. pryw. T. 8, s. 855) powstaje spór lub przynajmniej wątpliwość między stronami w zakresie istniejącego już wcześniej między nimi stosunku, tak więc zdaniem Wnioskodawcy ugoda nie tworzy nowego stosunku, ale prowadzi do sprecyzowania lub zmiany już istniejącego, nie jest więc odrębnym animatorem stosunku prawnego i nie ma też wpływu na ocenę samej czynności prawnej w kontekście podatku od towarów i usług, analizie więc należy poddać tę czynność, której dotyczy ugoda, nie zaś samą ugodę. W wyniku zawierania ugód dochodzi bowiem do usuwania stanu niepewności z tytułu istnienia bardzo różnych roszczeń, które podlegają lub nie podatkowi od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy w omawianym przypadku mamy do czynienia z wewnętrznymi rozliczeniami między konsorcjantami pozostającymi poza sferą rozliczeń z zamawiającym, otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe w wysokości wynikającej z ugody nie są bowiem wynagrodzeniem za konkretne czynności (usługi) świadczone na rzecz lidera konsorcjum (te udokumentowane zostały już wydanymi przez Wnioskodawcę fakturami VAT zawierającymi podatek z tytułu świadczenia usług). Wynikają natomiast z zapisów umowy, gdzie strony wspólnie zobowiązały się do realizacji celu gospodarczego i postanowiły, że zyski osiągnięte w tym przedsięwzięciu będą dzielone pomiędzy nimi. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę na orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie Empresa de Desenvolvimienta Mineira, C-77/01, w którym Trybunał uznał, iż tego typu świadczenia w ramach konsorcjum, jak m.in. rozliczenie zysków pomiędzy konsorcjantami nie są czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca wskazał Indywidualną Interpretację Ministra Finansów z 19 stycznia 2009 r. nr ILPP/443-995/08-2/ISN, gdzie organ dokonujący wykładni przepisów prawa podatkowego, oceniając stanowisko Spółki wg którego "Przekazywanie kwoty z tytułu udziału w Konsorcjum części przychodów (lub zysków), powinno być traktowane jako wewnętrzne rozliczenie pomiędzy Uczestnikami Umowy Konsorcjum, niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". "W opinii Zainteresowanego przekazywanie Towarzystwu środków pieniężnych z tytułu udziału w przychodach (lub zyskach) Konsorcjum, należy traktować jako dokonywanie wewnętrznych rozliczeń wynikających z przedmiotowej umowy. Tego typu rozliczenia, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinny być dokumentowane za pomocą not księgowych".

Ponadto Wnioskodawca powołał interpretację: Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z 30 września 2005 r. nr PP/443-131-1105, w której organ stwierdził, iż "opodatkowaniu podatkiem pod towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług (...) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. W świetle powyższego należy uznać, iż osiągnięty zysk lub poniesiona strata nie jest czynnością wymienioną w art. 5 i 8 cyt. ustawy i jako taka nie rodzi skutków w podatku od towarów i usług - tym samym nie podlega fakturowaniu.", oraz interpretację Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 30 listopada 2005 r. (1471/NUA1/443-457/05/AP) z której wynika, iż: "rozliczenie udziału w zysku pomiędzy Spółkami (stronami umowy konsorcjum) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem rozliczenie to nie będzie udokumentowane fakturą", a także interpretację Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 9 marca 2007 r. nr 1471NUR2/443-455/06/ST, gdzie w analogicznym stanie faktycznym stwierdzono brak obowiązku w zakresie podatku od towarów i usług w związku z rozliczaniem umowy konsorcjum. Reasumując, wnioskodawca precyzuje, iż opisane w niniejszym piśmie zdarzenie, nie mieści się w pojęciu dostawy towarów, ani też w pojęciu świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w związku z art. 7 i art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), albowiem wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy liderem, a partnerem konsorcjum dotyczące podziału zysków zgodnie z ustalonymi udziałami w ramach konsorcjum nie stanowią dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu ww. ustawy o podatku od towarów i usług, dlatego też nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, wnioskodawca uzasadniając swe stanowisko powołał interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 czerwca 2010 r. nr IPPP1-443-383/10-4/AS: "Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł wraz z innymi podmiotami gospodarczymi umowę konsorcjum. Umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy - z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Poza obowiązkami nałożonymi przez ustawę z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 z późn. zm.), np. konieczności ustanowienia pełnomocnika - art. 23 ust. 2, czy solidarnej odpowiedzialności - art. 141, ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 Kodeksu cywilnego np.: zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach itp. Jak wskazano, celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane. Konsorcjum, jeśli wolą uczestników nie jest powołanie go np. w formie spółki osobowej, nie jest żadnym z podmiotów wskazanych w ustawie. Oznacza to, że z punktu widzenia VAT każdy z członków konsorcjum jest odrębnym podatnikiem. Podatnikiem nie jest i nie może być natomiast samo konsorcjum. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - umowy konsorcjum - nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. A zatem, przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami podatku VAT. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż od zapisów umowy zależy, czy członkowie konsorcjum świadczą usługi na rzecz Lidera i mają obowiązek wystawić faktury VAT, czy usług tych nie świadczą i nie mają prawa wystawić faktur. Zauważyć trzeba, że umowy należy oceniać nie według nazwy, a według zapisów, które regulują wzajemne prawa i obowiązki stron umowy. Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę konsorcjum, w której jest Partnerem. W umowie tej ustalono, iż Lider będzie uprawniony i zobowiązany do wystawiania wszystkich faktur na Zamawiającego z tytułu prac wykonywanych przez Konsorcjum w zakresie Projektu. Faktury będą wystawiane przez Lidera na rzecz Zamawiającego po wykonaniu poszczególnych etapów Projektu zgodnie z odrębnymi ustaleniami. W celu rozliczenia robót wykonywanych przez Strony na rzecz Konsorcjum w ramach realizacji Projektu, Partnerzy wystawią na Lidera Konsorcjum odpowiednie faktury VAT. Część robót alokowana do Lidera zostanie rozliczona przez Lidera we własnym zakresie. Trzech z pięciu partnerów w ramach Konsorcjum rozlicza się między sobą, bowiem te podmioty dzielą między siebie "zyski" i "straty", które wystąpią przy ostatecznym rozliczeniu rachunków Konsorcjum, poprzez odpowiednią alokację przychodów i kosztów realizowanych w ramach Konsorcjum, w trakcie prowadzenia Projektu. W szczególności ww. podmioty dzielą między siebie koszty prowadzenia Projektu obciążające Konsorcjum tj. koszty robót wykonywanych przez partnerów na rzecz Konsorcjum w ramach realizacji Projektu wynikające z wystawionych przez te podmioty faktur VAT oraz koszty wykonywania tzw. czynności wspólnych dotyczących Konsorcjum tj. czynności określonych w Porozumieniu, w skład których wchodzą koszty projektu, robót branżowych oraz innych prac ponoszonych przez Konsorcjum związanych z realizacją Projektu. Lider Konsorcjum będzie dokonywał comiesięcznej alokacji przychodów i kosztów dotyczących Projektu pomiędzy Strony Konsorcjum dla celów rachunkowych i podatkowych. Dokonana przez Lidera alokacja będzie podstawą dla określenia poziomów zysku/straty za dany okres rozliczeniowy przez każdą ze Stron. Podział przychodów i kosztów pomiędzy partnerami ma się odbywać w odpowiedniej proporcji, która stanowi udział ww. podmiotów w przychodach i kosztach Konsorcjum (bez dwóch spółek). Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy Liderem a Partnerem, dotyczące przenoszenia kosztów Konsorcjum w części przypadającej na Partnera, jak również dokonywania podziału przychodów zgodnie z ustalonymi udziałami w ramach Konsorcjum, biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową. Natomiast w sytuacji gdy Partner świadczy usługę na rzecz Lidera, wzajemne rozliczenie powinno nastąpić na podstawie faktury VAT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy, która realizowana jest w oparciu o zawierane między stronami umowy konsorcjum albo poprzez zlecenia, przy czym forma współpracy jest określana dla każdego realizowanego przedsięwzięcia oddzielnie.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy - z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353 1 k.c. np. zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp.

Jak wskazano, celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego ww. wskazane rozwiązania zostały przyjęte przez Wnioskodawcę oraz Spółkę Jawną, albowiem Strony zobowiązały się wspólnie pozyskiwać zamówienia w zakresie budowy lub modernizacji podgrzewanych piłkarskich płyt trawiastych oraz ściśle współpracować przy ich realizacji. Strony zobowiązały się na użycie w pierwszej kolejności własnego sprzętu stron, a dopiero w jego braku korzystanie z wynajmu, także co do specjalistów i wykwalifikowanych pracowników, rozliczenie kosztów i użytego sprzętu w oparciu o ceny rynkowe, koszty związane z realizacją zadań pokrywać będą solidarnie obie strony w równych częściach, wypracowany zysk lub ewentualna strata zostanie podzielona na obie strony umowy w równych częściach.

Ponadto z wniosku wynika, iż umowa o współpracy z 9 stycznia 2007 r. oraz umowy konsorcjum przewidywały obowiązek rozliczenia pomiędzy stronami wspólnie wypracowanych zysków albo strat, i wobec braku końcowego rozliczenia wypracowanego przez konsorcjum zysku Wnioskodawca złożył pozew o zapłatę. Ostatecznie została zawarta ugoda w wyniku której Spółka Jawna zapłaci Wnioskodawcy kwotę 492.000 zł stanowiącą końcowe rozliczenie pomiędzy stronami umowy o współpracę oraz umów konsorcjalnych z tytułu rozliczenia zysków.

Na uwagę zasługuje fakt, iż to od zapisów umowy zależy, czy członkowie konsorcjum świadczą usługi na rzecz Lidera i mają obowiązek wystawić faktury VAT, czy usług tych nie świadczą i nie mają prawa wystawić faktur. Zauważyć trzeba, że umowy należy oceniać nie według nazwy, a według zapisów, które regulują wzajemne prawa i obowiązki stron umowy.

W przedmiotowej sprawie jak wskazał Wnioskodawca wykonując swe usługi dokumentował ich realizację fakturami VAT wystawionymi na rzecz Spółki Jawnej jako lidera.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż kwota wypłacona w związku z wzajemnym rozliczeniem zysków w konsorcjum z tytułu zawartej ugody pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką Jawną (liderem) dotycząca przenoszenia wewnętrznych rozliczeń między konsorcjantami, biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż otrzymane środki finansowe w wysokości wynikającej z ugody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.