IBPP1/443-501/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 11 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 7 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prywatnych działkach budowlanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prywatnych działkach budowlanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 7 sierpnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 lipca 2013 r. znak: IBPP1/443-501/13/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada udziały 1/2 części nieruchomości, które nabył jako osoba prywatna (nigdy nieprowadząca działalności gospodarczej) bez zamiaru odsprzedaży. Posiada wykształcenie wyższe i od 1977 r. jest zatrudniony w Sądzie w charakterze zawodowego kuratora sądowego.

Ustawa o kuratorach zawodowych z dn. 27 lipca 2001 r. precyzuje, cyt. art. 15:

1. Kurator zawodowy nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia bez zgody prezesa sądu okręgowego.

2. Kuratorowi zawodowego nie wolno także podejmować innego zajęcia ani sposobu zarobkowania, które przeszkadzałoby w pełnieniu obowiązków kuratora sądowego, mogło osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub podważać zaufanie do sądu.

Wnioskodawca zaznacza, że nabyte przez niego udziały w gruntach rolnych potraktował jako zakup wyłącznie na potrzeby własne - z myślą o dzieciach oraz własnej rekreacji.

Dorosłe dzieci Wnioskodawcy nie wyrażają obecnie zainteresowania posiadaniem zakupionych przez niego udziałów w gruncie, gdyż mają zaspokojone potrzeby w zakresie mieszkaniowym oraz rekreacyjnym. Za ich namową Wnioskodawca postanowił sprzedać udziały w nieruchomościach (zwłaszcza po urzędowej zmianie ich przeznaczenia) a uzyskane środki finansowe przeznaczyć między innymi na prywatne cele.

Niezależna od woli Wnioskodawcy zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (obejmującego obszar nieruchomości, w których posiada udziały) odmieniła jego plany co do dalszego ich posiadania. Miejscowe plany przeznaczyły przedmiotowe tereny pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz dopuszczalną zabudowę usługową z urządzeniami infrastruktury technicznej (w tym pod realizację dróg wewnętrznych).

W konsekwencji powyższego w nawiązaniu do art. 6 ustawy z dn. 27marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Dz. U. z 2012 r. poz. 647, Wnioskodawca przystąpił wraz ze wspólnikiem do geodezyjnego wyodrębnienia działek.

Działki nie posiadały bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, co skutkowało wyznaczeniem w planie drogi wewnętrznej będącej warunkiem sine qua non ich powstania i przyszłej sprzedaży.

Gmina - zgodnie z przepisami prawa - nie finansuje dróg wewnętrznych. Wnioskodawca zauważa, iż wspomniany wyżej art. 6 wskazuje jednoznacznie, iż ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonania praw własności. Każdy ma prawo, w granicach określonych w ustawie do zagospodarowania terenu zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania. Tak więc podejmując czynności poprzedzające sprzedaż udziałów realizuje swoje prawo własności, a tym samym wypełnia dyspozycję wynikającą z normy art. 6 ww. ustawy.

Wnioskodawca nie prowadzi zawodowej działalności producenta, handlowca lub usługodawcy. Do chwili obecnej nie podjął również aktywnych czynności polegających na uzbrojeniu działek budowlanych (nie zamierza uzbrajać działek, a jedynie doprowadzić media w pasie drogi wewnętrznej, przy której znajdują się wspomniane działki) oraz na działaniach marketingowych. W XXI wieku sprzedaż działek budowlanych pozbawionych dostępu do podstawowych przyłączy takich jak wodno-kanalizacyjne i elektryczne jest faktycznie niemożliwe. Przyszłe działania Wnioskodawcy dotyczące sprzedaży udziałów nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej, bowiem nie będą one wykonywane w sposób ciągły czyli dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, ustawicznie.

W uzupełnieniu z dnia 5 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca poinformował, że:

1. Nie jest i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT. Od 1977 r. jest urzędnikiem państwowym zatrudnionym w Sądzie w charakterze kuratora zawodowego.

2. Pierwsze udziały w nieruchomości rolnej nabył 15 listopada 2007 r. od sąsiadki, która zaproponowała Wnioskodawcy ich sprzedaż ze względu na trudną sytuację finansową. Drugie udziały w nieruchomości rolnej (bezpośrednio graniczące z pierwszą nieruchomością) Wnioskodawca nabył 9 kwietnia 2010 r. również od sąsiada, który po rozwodzie z żoną wyjechał na stałe do A. Nieruchomości te są położone w sąsiedztwie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy - oddziela je tylko jedna nieruchomość. Trzecie udziały w nieruchomości rolnej Wnioskodawca nabył 11 stycznia 2012 r. od P w zamian za ustanowienie służebności na dojazd do ich działki przez nieruchomość rolną Wnioskodawcy.

3. Nabył udziały w #189; z trzech geodezyjnie wyodrębnionych działkach.

4. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje w żaden sposób posiadanych udziałów.

5. Nigdy nie udostępniał swoich udziałów w sposób odpłatny czy nieodpłatny innym osobom.

6. W 2008 r. w ramach podziału majątku dorobkowego z byłym małżonkiem Wnioskodawca dokonał sprzedaży mieszkania, oraz w 2010 r. ze swojego odrębnego majątku sprzedał działkę budowlaną.

7. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiła 30 listopada 2012 r.

8. Wraz ze współudziałowcem Wnioskodawca wystąpił o decyzję na podział nieruchomości w dniu 25 lutego 2013 r. w celu częściowej sprzedaży udziałów wyodrębnionych działek, mając na uwadze pomoc finansową dzieciom oraz zainwestowanie uzyskanych środków finansowych w wykończenie domu, spłatę kredytu hipotecznego oraz rekreację i zapewnienie sobie godnej starości.

9. Po podziale geodezyjnym wydzielono 29 działek oraz drogę wewnętrzną. Udziały Wnioskodawcy wynoszą #189; w ww. działkach i drodze. Część udziałów Wnioskodawca zamierza sprzedać, ale obecnie nie potrafi precyzyjnie określić - ile.

10. Wnioskodawca dotychczas nie poczynił żadnych działań dot. drogi wewnętrznej.

11. Zamierza w przyszłości ponieść nakłady na utwardzenie drogi.

12. Na pytanie tut. organu cyt. "Jakiej wielkości nakłady Wnioskodawca zamierza ponieść w celu podwyższenia wartości udziałów. Wnioskodawca odpowiedział cyt. "Żadnych.".

13. Na pytanie tut. organu cyt. "Jakie będą przyszłe działania Wnioskodawcy dotyczące sprzedaży udziałów..." Wnioskodawca odpowiedział cyt. " Zamierzam pozyskać nabywców na kupno moich udziałów w działkach".

14. Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywców dla sprzedawanych udziałów poprzez znajomych, rodzinę i biuro nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż - przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej - udziałów w prywatnych działkach budowlanych (grunty budowlane przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, po urzędowej zmianie przeznaczenia tych gruntów) stanowi działalność handlową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziałów w prywatnych działkach (gruntach budowlanych) po urzędowej zmianie przeznaczenia tych gruntów - w przedstawionym stanie faktycznym - nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ustawy VAT.

Handel to zorganizowana wymiana dóbr, obrót towarów polegający na kupnie - sprzedaży (Słownik Języka Polskiego PWN).

Zgodnie z definicją ustawową art. 15 paragraf 2 ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Oznacza to, że warunkiem uznania sprzedaży udziałów Wnioskodawcy w gruntach za działalność gospodarczą musiałyby zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

* przesłanka wykorzystania (osiągnięcia korzyści),

* przesłanka sposobu (określonej metody, formy wykonania),

* przesłanka ciągłości (trwale, nieustannie, ustawicznie) dziejącego się określonego sposobu postępowania.

Łączne spełnienie wymienionych trzech przesłanek art. 15 paragraf 2 zdanie drugie powoduje z mocy prawa włączenie danych czynności do zespołu czynności, działań podejmowanych w określonym celu. Musi to być cel gospodarczy, a więc odnoszący się do gospodarki czyli organizacji przemysłu, rolnictwa, handlu (Słownik Języka Polskiego PWN).

Działanie Wnioskodawcy skierowane jest na osiągnięcie korzyści majątkowej (wypełni przesłankę wykorzystania).

Sposób postępowania zdeterminowany został przez osobiste warunki życiowe, urzędową zmianę przeznaczenia gruntów w planie zagospodarowania przestrzennego i obowiązujące przepisy prawa (przesłanka sposobu postępowania).

Wnioskodawca nie ma zamiaru dokonywania obecnie i w przyszłości zakupu gruntów w celu ich odsprzedaży. Oznacza to, że przesłanka ciągłości działania będąca warunkiem sine qua non działalności gospodarczej nie zostanie spełniona, przez co Wnioskodawca nie będzie handlowcem w rozumieniu ustawy VAT.

Jeżeli sposób w jaki dana osoba działa wskazuje na cechy zbliżone do cech profesjonalnych, a jednocześnie nie wystąpi ciągłość (trwałość) czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT to osoba, której można przypisać te czynności nigdy, zgodnie z obowiązującym prawem, nie stanie się podatnikiem VAT.

Reasumując, od dnia 1 kwietnia 2013 r. działanie wyłącznie w sposób ciągły do celów zarobkowych przesądza o uznaniu osoby fizycznej za podatnika podatku VAT.

Skoro zatem przez lata Wnioskodawca nie miał możliwości (prawnej) prowadzenia działalności gospodarczej i obecnie również istnieją ku temu prawne bariery (ustawa o kuratorach zawodowych), to ewentualny zamiar jego podjęcia wynikający nie z jego woli lecz z woli osoby interpretującej byłby pozbawieniem Wnioskodawcy konstytucyjnych praw wolności tj. - prawa wyboru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Według art. 2 pkt 33 ww. ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Według wyżej przytoczonych przepisów działka budowlana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a sprzedaż działki budowlanej traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647):

1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.

2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:

Przytoczony przepis Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie wpływa na określenie, czy transakcja sprzedaży działek jest czynnością opodatkowaną czy też czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega każda czynność stanowiąca dostawę w myśl art. 5 omawianej ustawy. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem postępowaniem jest wyeliminowanie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży towarów stanowiących ich majątek osobisty czyli majątek, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych ustaleń nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z orzeczenia TSUE wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z treści ww. orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada udziały 1/2 części nieruchomości, które nabył jako osoba prywatna (nigdy nieprowadząca działalności gospodarczej) bez zamiaru odsprzedaży.

Pierwsze udziały w nieruchomości rolnej nabył 15 listopada 2007 r. od sąsiadki, która zaproponowała Wnioskodawcy ich sprzedaż ze względu na trudną sytuację finansową. Drugie udziały w nieruchomości rolnej (bezpośrednio graniczące z pierwszą nieruchomością) Wnioskodawca nabył 9 kwietnia 2010 r. również od sąsiada, który po rozwodzie z żoną wyjechał na stałe do A. Nieruchomości te są położone w sąsiedztwie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy - oddziela je tylko jedna nieruchomość. Trzecie udziały w nieruchomości rolnej Wnioskodawca nabyła 11 stycznia 2012 r. od Pw zamian za ustanowienie służebności na dojazd do ich działki przez nieruchomość rolną Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nabyte przez niego udziały w gruntach rolnych potraktował jako zakup wyłącznie na potrzeby własne - z myślą o dzieciach oraz własnej rekreacji. Dorosłe dzieci Wnioskodawcy nie wyrażają obecnie zainteresowania posiadaniem zakupionych przez niego udziałów w gruncie, gdyż mają zaspokojone potrzeby w zakresie mieszkaniowym oraz rekreacyjnym. Za ich namową Wnioskodawca postanowił sprzedać udziały w nieruchomościach, a uzyskane środki finansowe przeznaczyć między innymi na prywatne cele.

Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje w żaden sposób posiadanych udziałów, nigdy nie udostępniał ich w sposób odpłatny czy nieodpłatny innym osobom. Nie jest i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT. Niezależna od woli Wnioskodawcy zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (obejmującego obszar nieruchomości, w których posiada udziały) odmieniła Jego plany co do dalszego ich posiadania.

Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego przeznaczyły przedmiotowe tereny pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz dopuszczalną zabudowę usługową z urządzeniami infrastruktury technicznej (w tym pod realizację dróg wewnętrznych). Wnioskodawca przystąpił wówczas wraz ze wspólnikiem do geodezyjnego wyodrębnienia działek, w wyniku podziału zostało wyodrębnionych geodezyjnie 29 działek. Działki nie posiadały bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, zatem konieczne było wyznaczenie w planie drogi wewnętrznej będącej warunkiem ich powstania i przyszłej sprzedaży, drogę Wnioskodawca planuje utwardzić. Wnioskodawca zamierza także doprowadzić media w pasie drogi wewnętrznej, przy której znajdują się wspomniane działki. Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywców na działki poprzez znajomych, rodzinę oraz biuro nieruchomości. Wnioskodawca zamierza sprzedać część udziałów. Wnioskodawca sprzedał już w 2008 r. mieszkanie oraz w 2010 r. działkę budowlaną.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wprawdzie nabył udziały w działkach, jak podaje, na potrzeby własne z myślą o dzieciach oraz własnej rekreacji, jednakże w czasie posiadania tychże udziałów Wnioskodawca zmienił sposób ich wykorzystania i zamierza podjąć taką aktywność, która wykroczy poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpi taki ciąg działań, które będą wskazywać na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Mimo, iż Wnioskodawca nabył udziały wyłącznie na własne potrzeby to jednak w niedługim czasie po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego dokonał podziału gruntu na 29 działek wraz z wyznaczeniem w planie drogi wewnętrznej, planuje jej utwardzenie oraz wyposażenie w media. Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywców poprzez znajomych, rodzinę i za pośrednictwem biura nieruchomości.

Powyższe nie stanowi zatem pojedynczych okoliczności związanych z wykonywaniem prawa własności lecz zaplanowany, zorganizowany ciąg działań nakierowany na sprzedaż działek. Ponadto w całym okresie posiadania działek Wnioskodawca nie wykorzystywał ich w żaden sposób do celów osobistych, prywatnych.

W przedmiotowej sprawie należy więc uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntu będzie działał w charakterze podatnika VAT, a czynność ta będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe ustalenia wynikają z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej nie stanowi zwykłego wykonywania prawa własności.

Należy w tym miejscu dodać, że fakt, iż Wnioskodawca jest zawodowym kuratorem sądowym pozostaje bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie. W ocenie tut. organu z powołanych przez Wnioskodawcę przepisów art. 15 ustawy o kuratorach sądowych wynika jedynie, że Wnioskodawca nie może bez zgody prezesa sądu podejmować dodatkowego zatrudnienia oraz, że kuratorowi nie wolno podejmować innego zajęcia ani sposobu zarobkowania, które przeszkadzałoby w pełnieniu obowiązków kuratora sądowego, mogło osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub podważać zaufanie do sądu.

Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Podsumowując dostawa przez Wnioskodawcę udziałów będzie stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca, w związku z dostawą przedmiotowych udziałów, nie będzie korzystał z prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że wypełni przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, i wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe argumenty, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.