IBPP1/443-5/09/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. organu 2 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 9 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 23 lutego 2009 r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 9 marca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca w 1980 r. wydzierżawił (wraz z żoną - współwłasność) od Skarbu państwa grunt rolny, na którym wybudował gospodarstwo ogrodnicze i prowadził je do grudnia 1999 r. Następnie w 2002 r. działka została podzielona na mniejsze celem przekazania synom i w tym czasie była już własnością odkupioną od Skarbu państwa na własność (w latach 1996 lub 1997).

W roku 2004 Wnioskodawca uzyskał rentę strukturalną za przekazane gospodarstwo rolne synowi. Wnioskodawca wraz z małżonką zostawił sobie 0,2600 ha zgodnie z obowiązującymi przepisami w tej sprawie.

W 2008 r. sąsiedzi Wnioskodawcy wyszli z propozycją odkupienia po 200 m ² gruntu na powiększenie swoich ogrodów przydomowych.

Wnioskodawca zaznacza, iż nie jest płatnikiem podatku VAT, nie prowadzi działalności. Działka o powierzchni 0,2600 ha jest niezabudowana.

Wnioskodawca wydzielił dwie działki o powierzchni około 200 m ² w celu sprzedaży i okazało się, że musi zapłacić podatek VAT 22% od powyższych sprzedaży. Wnioskodawca pytania kierował do różnych instytucji (urzędu skarbowego, biura podatkowego, kancelarii notarialnej) i otrzymał sprzeczne informacje, co do obowiązku płatności podatku VAT.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży, aby dokończyć rozpoczętą budowę domu mieszkalnego dla siebie (początek budowy - maj 2008 r.).

Wnioskodawca wskazał, iż poprzednio działka była rolna, aktualnie też, ale w planie zagospodarowania przestrzennego jest 216 MNU, co oznacza tereny mieszkaniowo-usługowe o niskiej intensywności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie prowadzi działalności (renta strukturalna). Wnioskodawca nabył grunt w 1980 r. w celu wybudowania gospodarstwa ogrodniczego.

Wnioskodawca dokonał podziału działki w celu przepisania części synom, jednemu pod budowę drukarni, a drugiemu za rentę strukturalną.

Dwie działki po 200 m ² Wnioskodawca wydzielił na prośbę sąsiadów celem odsprzedania na powiększenie ogródków przydomowych. Przedmiotowe działki są niezabudowane.

Wnioskodawca wskazał klasyfikację działek - 216 MNU, co oznacza tereny mieszkaniowo-usługowe o niskiej intensywności zabudowy, rodzaj użytków R - IVa.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż na terenie tych działek rosły wiśnie dla własnych celów i nie było to związane z działami specjalnymi (jedynie nr działki jako całość).

Powierzchnia działki (gospodarstwa ogrodniczego) 7500 m ^2, ale pod szklarniami i tunelami było zajęte 1400 m ^2, a działki po 200 m ² opisano wyżej.

Działki, o których mowa nie były wynajmowane ani dzierżawione.

Wnioskodawca nie wprowadzał żadnych uatrakcyjnień, nawet drzewa owocowe trzeba porządkować dla celu powiększenia ogrodów - ale dopiero po nabyciu przez sąsiadów.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży działek w celu zakończenia rozpoczętej budowy domu jednorodzinnego na własne potrzeby. Wnioskodawca zaznacza, iż gdyby nie inwestycja, to nie dokonałby sprzedaży, gdyż ma na tyle rodziny, aby przepisać ww. grunt.

Wnioskodawca sprzedał jedną działkę 200 m² w dniu 29 grudnia 2008 r., odprowadził podatek VAT, złożył deklarację VAT-7 oraz zgłoszenie VAT-R.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca rzeczywiście podlega podatkowi VAT od tych transakcji (sprzedaży dwóch działek opisanych powyżej).

Zdaniem Wnioskodawcy, po zapoznaniu się z przepisami dotyczącymi tego zagadnienia, podatek VAT w jego przypadku nie obowiązuje od sprzedaży tych działek.

Wnioskodawca wskazał na podstawę prawną: art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na wyrok WSA w Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 622/08). Wnioskodawca wskazał, iż notariusz również stwierdził, iż "VAT" jest nienależny.

Wnioskodawca podnosi, iż zwróci się do urzędu skarbowego z pismem o zwrot nadpłaconego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył grunt rolny z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej (wybudowania gospodarstwa ogrodniczego).

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowle i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, iż Wnioskodawca w 1980 r. wydzierżawił (wraz z żoną - współwłasność) od Skarbu państwa grunt rolny, na którym wybudował gospodarstwo ogrodnicze i prowadził je do grudnia 1999 r. Nieruchomość gruntowa została odkupiona od Skarbu państwa na własność (w latach 1996 lub 1997). Powierzchnia działki (gospodarstwa ogrodniczego) 7500 m ^2, ale pod szklarniami i tunelami było zajęte 1400 m ².

Następnie w 2002 r. Wnioskodawca dokonał podziału działki w celu przepisania części synom, jednemu pod budowę drukarni, a drugiemu za rentę strukturalną.

W roku 2004 Wnioskodawca uzyskał rentę strukturalną za przekazane gospodarstwo rolne synowi. Wnioskodawca wraz z małżonką zostawił sobie 0,2600 ha zgodnie z obowiązującymi przepisami w tej sprawie.

W 2008 r. sąsiedzi Wnioskodawcy wyszli z propozycją odkupienia po 200 m ² gruntu na powiększenie swoich ogrodów przydomowych, wobec czego Wnioskodawca wydzielił dwie działki o powierzchni około 200 m ² w celu sprzedaży. Przedmiotowe działki są niezabudowane.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż na terenie tych działek rosły wiśnie dla własnych celów i nie było to związane z działami specjalnymi. Działki, o których mowa nie były wynajmowane ani dzierżawione. Wnioskodawca nie wprowadzał żadnych uatrakcyjnień.

Wnioskodawca zaznacza, iż nie prowadzi działalności (renta strukturalna).

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży działek w celu zakończenia rozpoczętej budowy domu jednorodzinnego na własne potrzeby (początek budowy - maj 2008 r.). Wnioskodawca zaznacza, iż gdyby nie inwestycja, to nie dokonałby sprzedaży, gdyż ma rodzinę, której mógłby przepisać ww. grunt.

Wnioskodawca sprzedał jedną działkę 200 m ² w dniu 29 grudnia 2008 r., odprowadził podatek VAT, złożył deklarację VAT-7 oraz zgłoszenie VAT-R.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Istotną okolicznością w przedmiotowej sprawie jest nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowego gruntu z zamiarem wybudowania gospodarstwa ogrodniczego. Pomimo, iż w planie zagospodarowania przestrzennego działka jest położona na terenach mieszkaniowo-usługowych o niskiej intensywności, jednak Wnioskodawca podkreśla, iż zarówno poprzednio, jak i aktualnie działka jest rolna (co wskazuje na takie właśnie jej wykorzystanie).

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca na zakupionym od Skarbu państwa gruncie prowadził gospodarstwo ogrodnicze do grudnia 1999 r., następnie dokonał podziału gruntu, część przekazując synom, a sobie zostawiając 0,2600 ha zgodnie z obowiązującymi przepisami w tej sprawie. Następnie Wnioskodawca wydzielił dwie działki o powierzchni około 200 m² w celu sprzedaży. Tak więc działki przeznaczone do sprzedaży zostały wyodrębnione z gruntu zakupionego dla celów prowadzenia działalności ogrodniczej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nabycie przedmiotowego gruntu nastąpiło w celu i z zamiarem prowadzenia działalności ogrodniczej (rolniczej), a więc na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a nie na cele osobiste Wnioskodawcy. Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów działalności gospodarczej, bowiem w myśl powołanego już wcześniej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest również działalność rolnicza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Tak więc nabycie przedmiotowego gruntu należy uznać za poniesienie wstępnych nakładów inwestycyjnych, poczynione z zamiarem prowadzenia w przyszłości działalności gospodarczej oraz osiągnięcia zysków z tego tytułu. Dokonując inwestycji środków pieniężnych czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości poprzez np. czerpanie dochodów z działalności gospodarczej, w której są one wykorzystywane. Zatem w sytuacji, gdy dane działki nie przynosiły zysku (bowiem z treści wniosku wynika, iż rosły na nich drzewa owocowe - dla własnych potrzeb, nie były również wynajmowane ani dzierżawione), odzyskanie zainwestowanych środków możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż nieruchomości (działek niezabudowanych). Tym samym Wnioskodawca, dokonując zakupu nieruchomości, a następnie podejmując czynności zmierzające do jego sprzedaży, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku.

Z powyższego wynika zatem, iż nabycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowych nieruchomości gruntowych dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie nabycia (a nawet wcześniejszej dzierżawy) działek. Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.

Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą (ogrodniczą).

W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami dokonanymi w tym celu nadaje podmiotowi status podatnika VAT.

Wnioskodawca podnosi, iż dokonuje sprzedaży działek w celu zakończenia rozpoczętej budowy domu jednorodzinnego na własne potrzeby (początek budowy - maj 2008 r.). Powyższe nie może jednak w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania tego podmiotu (podstawowym lub dodatkowym), prowadzi ją właśnie po to aby osiągać zyski i przeznaczać je na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych.

Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, iż Wnioskodawca sprzedał jedną działkę 200 m² w dniu 29 grudnia 2008 r., odprowadził podatek VAT z tego tytułu, złożył deklarację VAT-7 oraz zgłoszenie VAT-R.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Wnioskodawca dokonując rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług tym samym potwierdził, że z tytułu dostawy nieruchomości stał się podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zaś podjęte przez niego czynności mieszczą się w ramach prowadzonej działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Stwierdzić zatem należy, iż skoro Wnioskodawca dokonał rejestracji dla potrzeb podatku VAT, to znaczy że jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Od momentu rejestracji wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane a niektóre nie.

W efekcie zarówno dokonaną w dniu 29 grudnia 2008 r. sprzedaż działki, jak również planowaną sprzedaż gruntu, należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na złożone zgłoszenie rejestracyjne.

Zauważyć należy, że skoro dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która formalnie nie wykonuje działalności gospodarczej, a jedynie dokona okazjonalnej czynności związanej z taką działalnością, w szczególności dokona dostawy działek budowlanych, to tym bardziej za podatnika należy uznać osobę zarejestrowaną dla potrzeb VAT, która dokonuje sprzedaży działek.

Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie spełnia przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 kwalifikujące go dla uznania za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W art. 43 ustawy o VAT zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż przedmiotowe nieruchomości niezabudowane (zarówno działka już sprzedana, jak i przeznaczona do sprzedaży), są sklasyfikowane jako tereny mieszkaniowo-usługowe o niskiej intensywności zabudowy. Zatem dostawa ww. gruntu przeznaczonego pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową - tj. 22%.

Ponadto w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) cytowanej ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Oznacza to, że w przypadku, gdy Wnioskodawca dokona (dokonał) sprzedaży terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, zobowiązany będzie do opodatkowania tych transakcji, także wtedy, gdy osiągnięty obrót z tego tytułu nie przekroczy równowartości 50.000 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.