IBPP1/443-48/11/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2010 r. (data wpływu 12 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od dnia 1 stycznia 2011 r. dla czynności atestacji ośrodków szkolenia spawaczy - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od dnia 1 stycznia 2011 r. dla czynności atestacji ośrodków szkolenia spawaczy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 marca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach działalności nadzorczej Wnioskodawcy uprawniono ośrodki szkoleniowe do kształcenia spawaczy pod merytorycznym nadzorem Instytutu nadając tym ośrodkom stosowny atest na szkolenie zgodnie z wytycznymi Instytutu.

Łącznie w 2010 r. 325 ośrodków szkolenia spawaczy w całej Polsce posiadało atest Instytutu.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 7 kwietnia 2011 r. wynika, że Instytut jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Ośrodek Kształcenia i Nadzoru Instytutu działa w ramach struktury organizacyjnej Instytutu i jest tym samym podatnikiem co Instytut. Ośrodek Kształcenia i Nadzoru Instytutu objęty jest systemem oświaty (w rozumieniu art. 2 pkt 3a ustawy o systemie oświaty z 7 września 1991 r.).

W Ośrodku Kształcenia i Nadzoru świadczone są następujące czynności objęte wnioskiem:

* udzielanie atestu ośrodkom kształcenia w całej Polsce, na szkolenie zgodnie z wytycznymi Instytutu.

Udzielanie przez Instytut atestacji ośrodkom szkolenia spawaczy jest dobrowolne i wynika z wysokiej pozycji rynkowej Instytutu jako obiektywnej, niezależnej placówki badawczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty pobierane przez Instytut za atestację ośrodków szkolenia spawaczy zwolnione są z podatku od towarów i usług zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług obowiązującą od 1 stycznia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty za atestację są zwolnione z podatku VAT pod warunkiem, że ośrodki szkoleniowe prowadzą szkolenie zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że wprawdzie Wnioskodawca we wniosku z dnia 31 grudnia 2010 r. wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, jednak z uwagi na fakt, że zapytanie Wnioskodawcy dotyczy zastosowania zwolnienia od podatku dla wykonywanych czynności od dnia 1 stycznia 2011 r. tut. organ przyjął, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego i dokonał oceny prawnej w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług obowiązujące w dniu wydania interpretacji tj. z uwzględnieniem zmian obowiązujących od dnia 1 stycznia 2011 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania w tym zakresie do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r.), zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a), nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Natomiast w myśl art. 43 ust. 17 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a), nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.) obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane i usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W myśl § 13 ust. 8 ww. rozporządzenia, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługę podstawową, pod warunkiem że:

Powyższe rozporządzenie zostało uchylone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392) obowiązującym od dnia 6 kwietnia 2011 r. Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 tego rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane, jak również usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W myśl § 13 ust. 8 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługę podstawową.

Zgodnie natomiast z § 13 ust. 9 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, pod warunkiem że:

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach działalności nadzorczej Wnioskodawcy uprawniono ośrodki szkoleniowe do kształcenia spawaczy pod merytorycznym nadzorem Instytutu nadając tym ośrodkom stosowny atest na szkolenie zgodnie z wytycznymi Instytutu. Łącznie w 2010 r. 325 ośrodków szkolenia spawaczy w całej Polsce posiadało atest Instytutu.

Udzielanie przez Instytut atestacji ośrodkom szkolenia spawaczy jest dobrowolne i wynika z wysokiej pozycji rynkowej Instytutu jako obiektywnej, niezależnej placówki badawczej.

Ośrodek kształcenia i Nadzoru Instytutu działa w ramach struktury organizacyjnej Instytutu i jest tym samym podatnikiem co Instytut. Ośrodek Kształcenia i Nadzoru Instytutu objęty jest systemem oświaty (w rozumieniu art. 2 pkt 3a ustawy o systemie oświaty z 7 września 1991 r.).

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż tut. organ wezwał Wnioskodawcę do wskazania, czy wszystkie czynności wymienione w treści wniosku i będące przedmiotem zapytania Wnioskodawca świadczy jako jednostka objęta systemem oświaty, jeśli nie należało dokładnie wymienić, które czynności są świadczone jako taka jednostka a które nie. W odpowiedzi na ww. pytanie Wnioskodawca podał, iż w Ośrodku Kształcenia i Nadzoru świadczone są następujące czynności objęte wnioskiem (w sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia):

* udzielanie atestu ośrodkom kształcenia w całej Polsce, na szkolenie zgodnie z wytycznymi Instytutu.

Wobec powyższego tut. organ przyjął dla celów niniejszego rozstrzygnięcia, iż wskazane przez Wnioskodawcę czynności świadczone są przez Instytut jako jednostkę objętą systemem oświaty.

Z unormowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, że zwolnienie z podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Ograniczenie umożliwiające skorzystanie z niniejszego zwolnienia ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy. Zatem aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, nie wystarcza, by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania.

Zatem pomimo faktu, iż Wnioskodawca (Ośrodek Kształcenia i Nadzoru Instytutu) jest jednostką objętą systemem oświaty i przedmiotowe czynności zakwalifikował do czynności wykonywanych przez niego jako jednostkę objętą systemem oświaty, to wykonując czynności polegających na udzielaniu atestu ośrodkom kształcenia nie jest podmiotem świadczącym usługi kształcenia, zatem brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

Opisane czynności nie stanowią również usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (Wnioskodawca także nie zakwalifikował przedmiotowych czynności do usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy), co nie pozwala na zastosowania zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, iż w ocenie Wnioskodawcy opłaty za atestację są zwolnione z podatku VAT pod warunkiem, że ośrodki szkoleniowe prowadzą szkolenie zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonując analizy zdarzenia przyszłego na tle obowiązujących przepisów krajowych i wspólnotowych należy podkreślić, że powyżej przywołany przepis art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy Rady został umieszczony przez ustawodawcę w rozdziale zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym" (Rozdział 2) i dotyczą one w każdym przypadku enumeratywnie wymienionych grup podmiotów. Dla zastosowania zwolnień wymienionych w art. 132 Dyrektywy konieczne jest zatem jednoczesne spełnienie dwóch przesłanek - po pierwsze uprawnionym do zwolnienia musi być podatnik będący podmiotem wymienionym w danym przepisie, po drugie - wykonywane przez tego podatnika czynności również muszą być bezpośrednio w tym przepisie wskazane.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Oznacza to, że przepis ten zwalnia od podatku określone działania wykonywane w interesie publicznym wraz z innymi dostawami towarów i świadczeniem usług ściśle powiązanymi z działalnością zwolnioną od podatku.

Z powyższego wynika, że zwolnienie, o którym mowa w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy Rady znajduje zastosowanie wyłącznie w sytuacji świadczenia usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania oraz ściśle z nimi związanych czynności podejmowanych przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie, nie zaś na ich rzecz przez inne podmioty.

Dodatkowo zauważyć należy, iż bogate orzecznictwo TSUE potwierdza wskazany powyżej sposób interpretacji przepisów Rozdziału 2 Dyrektywy 2006/112/WE.

Warunki, które powinny być spełnione, aby zwolnienie mogło zostać zastosowane, znaleźć można m.in. w wyroku w sprawie C-434/05 (Stichting Regionaal Opleidingen Centrum Noord-Kennemerland/West-Frlesland - Horizon College).

Po pierwsze, zarówno działalność edukacyjna, jaki dostawa towarów lub świadczenie usług muszą być wykonywane przez podmiot, który jest uprawniony do zastosowania zwolnienia z VAT (odpowiedni podmiot prawa publicznego lub inna instytucja działająca w dziedzinie kształcenia).

Po drugie, zwolnienie z VAT przysługuje dla świadczeń, które są konieczne do wykonywania transakcji podlegających zwolnieniu. Przykładowo bez wykorzystania tych towarów i usług nie byłoby gwarancji, że nauczanie miałoby taką samą wartość.

Po trzecie, świadczenie usług i dostawa towarów są wyłączone z zakresu zwolnienia, jeśli ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu poprzez dokonywanie transakcji stanowiących bezpośrednią konkurencję w stosunku do działalności przedsiębiorstw opodatkowanych VAT.

Biorąc to pod uwagę, należy uznać, że redagując przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, polski ustawodawca uwzględnił wnioski wypływające z orzecznictwa. Zgodnie z tą regulacją zwolnienia dotyczące dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi (w tym przypadku edukacyjnymi) mają zastosowanie, jeżeli:

* usługi te są wykonywane przez podmiot korzystający ze zwolnienia,

* usługi te są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej,

* ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Podkreślenia wymaga, iż tut. organ wezwał Wnioskodawcę do wskazania, na jakiej podstawie Wnioskodawca dokonuje atestacji ośrodków szkolenia spawaczy, czy uprawnienia do dokonywania tych czynności wynikają z przepisów prawnych (jeśli tak to należało wskazać jakich). W odpowiedzi na ww. pytanie Wnioskodawca podał, iż udzielanie przez Instytut atestacji ośrodkom szkolenia spawaczy jest dobrowolne i wynika z wysokiej pozycji rynkowej Instytutu jako obiektywnej, niezależnej placówki badawczej.

Z treści wniosku nie wynika zatem, aby jakiekolwiek przepisy prawa nakładały na Wnioskodawcę obowiązek atestacji ośrodków szkolenia spawaczy, wprost przeciwnie - sam Wnioskodawca wskazał, iż czyni to dobrowolnie.

Odnosząc zatem przytoczone wyżej regulacje prawne do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż atestacja ośrodków szkolenia spawaczy dokonywana przez Wnioskodawcę nie stanowi usług kształcenia, tak więc fakt, iż Wnioskodawca przedmiotowe czynności zakwalifikował do czynności wykonywanych przez niego jako jednostkę objętą systemem oświaty nie pozwala na zastosowanie zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, nie została spełniona bowiem przesłanka przedmiotowa. Opisane czynności nie stanowią również usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, zatem brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT. Wykonywanie czynności polegających na atestacji ośrodków szkolenia spawaczy przez Wnioskodawcę nie stanowi również dostawy towarów i świadczenia usług ściśle związanych z usługami edukacyjnymi, czynności te nie są bowiem wykonywane przez podmiot korzystający ze zwolnienia dla usługi podstawowej w zakresie kształcenia, lecz na rzecz odrębnego od Wnioskodawcy podmiotu.

Z okoliczności sprawy nie wynika również, aby przedmiotowe czynności stanowiły usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r.) czy też świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze (w brzmieniu obowiązującym od dnia 6 kwietnia 2011 r.) lub też usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych. Tym samym brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku na mocy § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 ww. rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż przedmiotowe czynności polegające na atestacji ośrodków szkolenia spawaczy przez Wnioskodawcę od dnia 1 stycznia 2011 r. nie korzystają ze zwolnienia od podatku i należy opodatkować je 23% stawką podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że "opłaty za atestację są zwolnione z podatku VAT pod warunkiem, że ośrodki szkoleniowe prowadzą szkolenie zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy o podatku od towarów i usług" należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznaczyć należy, iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.