IBPP1/443-476/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępniania swoim pracownikom oraz osobom przebywającym w siedzibie Spółki gazetki (broszury) informacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępniania swoim pracownikom oraz osobom przebywającym w siedzibie Spółki gazetki (broszury) informacyjnej oraz zużycia wyrobów spożywczych podczas różnego rodzaju narad, spotkań z kontrahentami/współpracownikami, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej wydaje swoim pracownikom gazetki (broszury) informacyjne pn. A w których opisywana jest w szczególności aktualna sytuacja Spółki oraz innych podmiotów z Grupy B w Polsce, sytuacja międzynarodowa Grupy B, planowane oraz realizowane działania inwestycyjne oraz zmiany personalne jakie miały miejsce wewnątrz krajowych spółek. Przekazywane pracownikom broszury informacyjne pełnią zatem również formę komunikacji wewnątrzzakładowej. W związku z wydawaniem broszur Spółka ponosi koszty związane z drukiem i dystrybucją. Druk, skład oraz wydanie broszur informacyjnych dokonywane jest przez zewnętrzną firmę.

Nabyciu przez Wnioskodawcę broszur informacyjnych A towarzyszy otrzymanie faktury VAT, z wykazanym przez dostawcę podatkiem należnym, który Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku VAT traktuje jako podatek naliczony, o którym mowa w treści art. 86 ust. 1 uptu, związany z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych do działalności opodatkowanej.

Zakupione egzemplarze A są następnie wykładane w siedzibie Wnioskodawcy, w kilku powszechnie dostępnych dla pracowników oraz osób przebywających na terenie Spółki (kontrahentów, potencjalnych kontrahentów) miejscach. Każda z tych osób pozostaje uprawniona do bezpłatnego otrzymania (wzięcia) egzemplarza A, przy czym ze względu na ograniczoną dostępność siedziby Spółki dla osób niebędących pracownikami sytuacje kiedy A pobiera osoba inna niż pracownik występują okazjonalnie. Liczba nabywanych przez Spółkę A o około 20% przekracza liczbę pracowników Spółki. Celem nabycia, a następnie przekazania A pracownikom Spółki oraz upoważnionym osobom przebywającym w jej siedzibie jest wyłącznie przekazanie informacji związanych z sytuacją Spółki oraz całej Grupy B i nie służy zaspokajaniu potrzeb konsumpcyjnych osób otrzymujących A.

Ze względów praktycznych Spółka nie prowadzi ewidencji osób, które wzięły A. Broszury informacyjne A nie będą uznawane za prezenty o małej wartości i/lub próbki, o których mowa w treści art. 7 ust. 3 uptu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle aktualnie obowiązujących przepisów udostępnianie pracownikom oraz osobom przebywającym w siedzibie Spółki CN celem przekazania im informacji związanych z funkcjonowaniem Wnioskodawcy oraz spółek Grupy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynność wyszczególniona w treści art. 5 ust. 1 uptu, w szczególności czy czynność ta stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 uptu.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie pracownikom oraz osobom przebywającym w siedzibie Spółki A celem przekazania im informacji związanych z funkcjonowaniem Wnioskodawcy oraz spółek Grupy B nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako że nie stanowi żadnej z czynności wyszczególnionych w treści art. 5 ust. 1 uptu, w szczególności czynność ta nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 uptu. Zgodnie z art. 5 ust. 1 uptu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 2 uptu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na mocy art. 7 ust. 3 uptu przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Przy czym przez prezenty o małej wartości rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Biorąc zatem pod uwagę treść powyższych przepisów oraz jedną z naczelnych zasad podatku od towarów i usług, a mianowicie opodatkowanie nim konsumpcji, Spółka stwierdziła iż przekazywanie A w stanie faktycznym opisanym powyżej pozostaje poza zasięgiem uptu jako czynność nie podlegająca opodatkowaniu. Opisywana czynność nie stanowi bowiem żadnej z czynności wymienionych przez Ustawodawcę w art. 5 ust. 1 uptu, w szczególności czynność ta nie stanowi dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 2 ww. ustawy.

Zdaniem Spółki sam fakt, iż poprzez udostępnienie A w jej siedzibie dochodzi do przekazania broszur informacyjnych nie skutkuje koniecznością naliczenia przez Spółkę podatku należnego związanego z dokonywanymi przekazaniami i wykazania go w składanej deklaracji VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że udostępniany przez Spółkę A nie przedstawia żadnej wartości konsumpcyjnej (użytkowej), a jego przekazaniu nie towarzyszy (nawet w sposób potencjalny) zaspokojenie jakichkolwiek potrzeb osobistych osób, które pobierają go w siedzibie Spółki. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego A ma wartość wyłącznie informacyjną, a przekazywane w nim informacje w sposób bezpośredni wiążą się działalnością Wnioskodawcy oraz całej Grupy B w Polsce. Przekazywany A w zasadzie pozostaje tylko i wyłącznie nośnikiem informacji związanym z wykonywaną przez pracowników pracą i ma za zadanie wspierać komunikację wewnątrz Grupy B, nie przedstawiając jednak dla nikogo żadnej wartości użytkowej w swojej pierwotnej postaci tj. w stanie takim w jakim następuje przekazanie.

Kwestię wartości konsumpcyjnej (użytkowej) nieodpłatnie przekazywanych przedmiotów, pełniących funkcje wyłącznie informacyjne, w wyroku z dnia 28 lipca 2011 r. sygn. I FSK 1201/10, rozstrzygnął NSA uznając, że: (cyt.)"Jak słusznie bowiem argumentuje Spółka ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej. Istotny jest stan faktyczny przedmiotowej sprawy, w oderwaniu od którego nie można oceniać spornych czynności. Jak słusznie bowiem wskazał Sąd pierwszej instancji, ulotka reklamowa może być uznana dla potrzeb ustawy o VAT za towar opodatkowany, w sytuacji gdy zostanie ona zbyta przez wytwarzający ulotki podmiot nabywającemu je kontrahentowi, który następnie przekaże je anonimowym potencjalnym klientom."

Również stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w broszurze informacyjnej pn: "Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r." potwierdza pogląd prezentowany przez Spółkę. W treści ww. dokumentu informacyjnego wskazano bowiem, że (cyt. str. 7): "Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy, stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

W porównaniu do treści powyższej regulacji w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. w znowelizowanym przepisie nie ma mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania należy podkreślić, iż co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, przy czym odnosząc się do przedmiotowej sprawy - w myśl art. 7 ust. 2 ustawy - w niektórych przypadkach podatkiem objęta jest również dostawa towarów dokonywana bez odpłatności. Sama definicja dostawy została zawarta w przytoczonym powyżej art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod tym sformułowaniem kryje się czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta.

Jak Wnioskodawca wskazał, przedmiotowe gazetki (broszury) informacyjne są formą komunikacji wewnątrzzakładowej, celem nabycia, a następnie przekazania przedmiotowych gazetek (broszur) informacyjnych pracownikom Spółki oraz upoważnionym osobom przebywającym w jej siedzibie jest wyłącznie przekazanie informacji związanych z sytuacją Spółki oraz całej Grupy B i nie służą one zaspokajaniu potrzeb konsumpcyjnych osób je otrzymujących.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że udostępnianie pracownikom oraz osobom przebywającym w siedzibie Spółki ww. gazetek (broszur) informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tego udostępniania jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Zatem, udostępnianie przedmiotowych gazetek (broszur) informacyjnych wskazanym we wniosku osobom nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, iż nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla odbiorców. Tym samym przedmiotowe udostępnianie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że udostępnianie pracownikom oraz osobom przebywającym w siedzibie Spółki A celem przekazania im informacji związanych z funkcjonowaniem Wnioskodawcy oraz spółek Grupy B nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako że nie stanowi żadnej z czynności wyszczególnionych w treści art. 5 ust. 1 uptu, w szczególności czynność ta nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 uptu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, że w zakresie opodatkowania zużycia wyrobów spożywczych podczas różnego rodzaju narad, spotkań z kontrahentami/współpracownikami, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.