IBPP1/443-476/08/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S., przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2008 r. (data wpływu 19 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki VAT dla dostawy i montażu produkowanych schodów i balustrad - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 marca 2008 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki VAT dla dostawy i montażu produkowanych schodów i balustrad.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Nr IBPP1/443-476/08/EA z dnia 2 czerwca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie zawieranych umów z klientami, Wnioskodawca zobowiązuje się do wykonania i zamontowania w budynkach mieszkalnych (PKOB 111, 112) schodów i balustrad. Zawarte umowy wskazują, jakie prace będą wykonane w związku z zawartą umową - prace dzielą się na następujące etapy: pomiar, sporządzenie projektu, wykonanie potrzebnych elementów oraz ich zamontowanie. Są to indywidualne zamówienia klientów, dopasowane do ich osobistych wymagań, w związku z czym wykonywanie schodów nie ma cech produkcji seryjnej.

Po przyjęciu zamówienia odbywa się pomiar w przewidywanym miejscu montażu, w celu zebrania danych potrzebnych do sporządzenia projektu. Następnie wykonywane są poszczególne elementy schodów i balustrad oraz montaż tych elementów u klienta. Wykonywane prace są podporządkowane następującym parametrom: grubość stropu, typ biegu schodów, rodzaje balustrad. Uwzględnia się rozmieszczenie zamontowanych instalacji w budynku. Sam montaż dokonywany jest w następujący sposób: w pierwszej kolejności wstępny montaż (przygotowanie miejsca w stanie surowym), następnie dopasowywanie elementów do miejsca montażu (przycinanie, wykuwanie betonu, itp.) oraz wykończenie (np. malowanie, szlifowanie, barwienie).

Dla powstania schodów niezbędne są prace na miejscu u klienta. Również z uwagi na konieczność zamontowania elementów giętych - do wyginania tych elementów wykorzystywane są ściany. Wszystkie ww. prace wykonują pracownicy Wnioskodawcy, mając do dyspozycji narzędzia i materiały pomocnicze dostarczone przez Wnioskodawcę. Po zamontowaniu wszystkich elementów. Gotowe schody są odbierane na podstawie protokołu odbioru technicznego. Wnioskodawca udziela gwarancji na wykonane prace. Należy ponadto wskazać, że schody w są elementami budowlano-konstrukcyjnymi, a ich brak w budynkach jeszcze niezamieszkałych jest przeszkodą do dokonania odbioru budynku.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest określane jedną kwotą umieszczoną w zawartych umowach z klientami (brak podziału na zużyte materiały i wykonaną usługę). Przy ustalaniu wartości usługi, Wnioskodawca bierze pod uwagę wartość zużytego materiału, czasochłonność, stopień skomplikowania prac.

Udział poszczególnych składników ceny nie jest stały i uzależniony jest od konkretnego zamówienia. Udział procentowy samej usługi w ustalonym wynagrodzeniu wynosi ok. 70 % - 80 % w zależności od rodzaju zużytego materiału i od skomplikowania projektu.

Wnioskodawca nie ma żadnych problemów z dokonaniem klasyfikacji prowadzonej działalności, uznając wykonywane czynności w pełnym zakresie jako usługę - usługę o charakterze kompleksowym (bez odwoływania się do jakichkolwiek klasyfikacji, które tego rodzaju usług nie przewidują).

Objaśnienia do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wskazują, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi powinny być zaklasyfikowane do Działu 20.30 Produkcja wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa. Jednak ta klasyfikacja nie będzie miała zastosowania (o czym poniżej).

Analiza art. 7 i 8 ustawy o VAT wskazuje, że podział czynności opodatkowanych podatkiem VAT ma charakter dychotomiczny, tzn. należy przyjąć, że czynność albo stanowi dostawę towaru albo jest świadczeniem usługi. Taki też podział stanowi implementację przepisów art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG - Dz. U. WE L 145 z 13 czerwca 1977 r. z późn. zm., zwanej dalej: VI Dyrektywą).

W rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT, a dopiero w sytuacji, gdy nie można uznać ich za takowe - zakwalifikować do kategorii świadczenia usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT (tożsamy pogląd wyraził WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 11 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 211/07, niepublikowany). W wyniku przystąpienia Polski do UE 1 maja 2004 r. obok prawa krajowego obowiązujący jest także system prawa wspólnotowego. Na podstawie traktatu akcesyjnego Polska zobowiązała się respektować dorobek prawny Unii, w tym również orzecznictwo ETS. Polskie przepisy prawne muszą być zgodne z szeroko pojmowanym prawem WE. Przepisy prawa krajowego i decyzje organów nie mogą pozostawać w sprzeczności z normami prawa wspólnotowego ani z orzeczeniami Trybunału Sprawiedliwości. W związku z powyższym, przepisy VI Dyrektywy, identyfikując dane czynności jako dostawę towarów lub świadczenie usług, nie posługują się klasyfikacjami statystycznymi i nie odsyłają do nich, przyjmując szeroką definicję tychże pojęć. Należy zgodzić się tym samym ze stwierdzeniem, iż odwołanie się do klasyfikacji statystycznych może prowadzić na gruncie szerokiej definicji usługi, wynikającej z art. 6 ust. 1 VI Dyrektywy, do ograniczenia przedmiotu opodatkowania i naruszenia powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług (K. Kosakowska K. Sachs (red), VI Dyrektywa VAT, BECK Warszawa 2004, s. 140). Nie można z tego względu przyjąć prymatu klasyfikacji statystycznej. Klasyfikacja może pełnić co najwyżej funkcję pomocniczą w tym zakresie, zamiast ocenić istotę spornych czynności w kontekście powołanych wyżej art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z przepisami VI Dyrektywy wszystkie polskie organy (bez wyjątku) są zobowiązane kierować się zasadą pierwszeństwa prawa wspólnotowego wobec prawa krajowego.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, na podstawie zawieranych umów z klientami, ma prawo zastosować obniżoną stawkę VAT 7 % do świadczonych usług budowlano-montażowych (usług kompleksowych).

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonuje on, na podstawie zawieranych umów, kompleksowe usługi, składające się z usługi podstawowej oraz z usług pomocniczych. Wskazują na to jednoznacznie cele zawieranych umów. W związku z tym, Wnioskodawca na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT ma prawo zastosować 7 % stawkę VAT w odniesieniu do świadczonych przez siebie usług, kwalifikowanych jako roboty budowlano-montażowe związane z budownictwem mieszkaniowym (od 1 stycznia 2008 r. podstawą zastosowania 7 % stawki VAT jest § 5 ust. 1a rozporządzenia MF z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług)

Celem zawartych umów jest montaż wyprodukowanych przez podatnika elementów schodów i balustrad, montaż jest usługą podstawową o czym świadczy zamiar klienta, jakim kieruje się przy podpisywaniu umowy - klient chce otrzymać zamontowane schody i to jest dla niego kluczowe. "Roboty budowlane/budowlano-montażowe, remonty i roboty konserwacyjne stanowią tzw. świadczenie złożone, na które składa się szereg czynności mających doprowadzić do określonego efektu gospodarczego" (J. Jędrszczyk, E. Lis "Świadczenia złożone - problemy praktyczne na gruncie przepisów o podatku VAT" -Monitor Podatkowy 2006 nr 6 str. 9).

Zawierane umowy nie wskazują, że umowa obejmuje dostawę wyprodukowanych towarów. Takie podejście kłóciłoby się z celem gospodarczym zawartej umowy, przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel (def. dostawy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) jest dla klienta bezwartościowe, pomijając fakt, że wyprodukowanie schodów bez przymiarki i dopasowań na miejscu jest niemożliwe (zwłaszcza, że wykonanie niektórych elementów giętych możliwe jest tylko w czasie montażu). W związku z tym, Wnioskodawca nie ma w swojej ofercie sprzedaży gotowych schodów (bez montażu).

Natomiast sam etap produkcji jest pomocniczy dla usługi podstawowej (dla montażu).

Mając to na uwadze, należy stwierdzić, że wnioskodawca świadczy usługę kompleksową składającą się z usługi podstawowej oraz z usług pomocniczych, o kompleksowości świadczonej usługi świadczy ponadto brak elementu powtarzalności wyrobu, co jest charakterystyczne w procesie produkcji. Jest to indywidualna usługa wykonywana na specjalne, konkretne zamówienie.

Pogląd o kompleksowości świadczonych usług prezentuje orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, np. sprawa C-41/04 z dnia 27 października 2005 r. -ETS stwierdził, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Ponadto w sprawie C-231/94 ETS zauważył, że o tym, czy w świetle VI dyrektywy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług, powinny decydować wszystkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji w celu zidentyfikowania jej cech charakterystycznych. Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 5 lipca 2006 r. sygn. i FSK 945/05: " (...) Celem działalności wykonywanej przez podatnika był montaż wyprodukowanej przez niego stolarki (okien i drzwi) u klientów, co potwierdza zarówno sposób określenia przedmiotu umowy, sposób jej realizacji, a także łączne określenie kwoty należności za końcowy efekt kompleksowej czynności, brak jest podstaw - jedynie dla potrzeb podatkowych - do dokonywania podziału tej jednorodnej czynności na odrębne jej rodzaje: odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Z punktu widzenia klienta - odbiorcy czynności wykonywanych przez podatnika - istotne było bowiem zamontowanie stolarki, czyli przeprowadzenie odpowiednich robót budowlanych, a nie przeniesienie na niego prawa do rozporządzenia wyprodukowanymi przez podatnika towarami jak właściciel. (...)"

Podobnie orzekały: wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 listopada 2007 r. sygn. III SA/Gl 711/07, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 211/07, wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Ke 527/07, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 12 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 367/07.

W związku z art. 8 ust. 3 w związku z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT, należy przytoczyć pogląd wyrażony przez WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 22 listopada 2007 r. sygn. akt III SA/Gl 711/07, w którym stwierdził, że: "przepis art. 146 ustawy o VAT jest przepisem przejściowy, który pozostaje w oderwaniu od definicji dostawy i świadczenia usług zawartą w art. 7 i 8 tej ustawy, nie mają zatem zastosowania również przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie polskiej klasyfikacji wyrobów i usług z 18 marca 1997 r. oraz zapis załącznika nr I ustawy o podatku VAT (zobacz wyrok WSA w Warszawie z 8 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3990/06, Mon. Pod. 2007/4/44)". Jak wskazuje przytoczony fragment, pogląd wyrażony przez WSA w Gliwicach nie jest odosobniony i dla właściwego sklasyfikowania usług budowlano-montażowych nie jest wymagane zwracanie się do Głównego Urzędu Statystycznego, również dlatego, że klasyfikacja statystyczna może pełnić najwyżej funkcję pomocniczą (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 czerwca 2007 r.)

Zaprezentowana argumentacja jednoznacznie wskazuje na kompleksowość świadczonej usługi, w związku z czym Wnioskodawca ma prawo stosować 7% stawki VAT właściwej dla usług budowlano montażowych zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT (w brzmieniu do 31 grudnia 2007 r., obecnie § 5 ust. 1a rozporządzenia MF z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 12 powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl ust. 12 lit. a) cyt. przepisu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b) ww. ustawy nie zalicza się:

* budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ²;

* lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12 lit. c) ustawy).

Ponadto zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. wyżej ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Według Wnioskodawcy wykonywane usługi budowlano-montażowe mieszczą się pod symbolem PKWiU 20.30 - czyli produkcja wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa.

W myśl przepisu § 2 pkt 1 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.) do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), o której mowa w § 3, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2008 r. W przepisie § 3 ww. rozporządzenia wymienione jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.). W zasadach metodycznych do tej klasyfikacji określono, że roboty instalacyjne i montażowe wykonywane przez producentów klasyfikuje się łącznie z wyrobem w tym samym grupowaniu. Montaż lub instalacja wyrobu budowlanego przez producenta stanowi dostawę towarów a nie usługę. Oznacza to, że montaż przez producentów elementów budowlanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego podlega opodatkowaniu stawką właściwą dla dostawy określonego towaru.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną cytowanym powyżej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., obowiązującą dla celów podatku VAT do dnia 31 grudnia 2008 r. w dziale 45 mieszczą się roboty budowlane. Dział ten obejmuje:

Jak już zaznaczono na wstępie uzasadnienia niniejszej interpretacji, towary i usługi, co do zasady, opodatkowane są stawką podstawową. Stosowanie stawki podstawowej ma charakter reguły ogólnej.

Należy uznać, że w związku z charakterem stawki podstawowej, stawki obniżone (preferencyjne) mają charakter wyjątkowy. W związku z tym ciężar dowodu co do możliwości objęcia danej czynności stawką 7% ciąży na podatniku dokonującym tej czynności.

Podkreślić jednakże należy, iż identyfikacja, o której mowa w cyt. wyżej art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, dotyczy przede wszystkim tych usług, które są zwolnione od opodatkowania, które opodatkowane są preferencyjną stawką podatku, względnie dla których przewidziano specjalne mechanizmy opodatkowania.

Konieczne jest bowiem zidentyfikowanie towaru czy też usługi, która może korzystać z obniżonej stawki podatku lub ze zwolnienia podatkowego. Jednoznaczna identyfikacja możliwa jest przez odwołanie się do klasyfikacji statystycznych, które klasyfikują towary i usługi w przyjętym układzie klasyfikacyjnym. Stąd też nazwanie usługi poprzez odwołanie się do jej symbolu statystycznego powinno pozwalać na jej jednoznaczne zidentyfikowanie. Takie podejście do identyfikacji usług - przez odwołanie się do norm technicznych zawartych w klasyfikacjach statystycznych - powoduje, że normy techniczne w powiązaniu ze stosownymi przepisami ustawy (aktów wykonawczych) stają się normami prawnopodatkowymi.

Nie bez znaczenia są bowiem względy dostatecznego oznaczenia zakresu opodatkowania (w tym zakresu zwolnienia i zakresu stosowania stawki obniżonej). Odwołanie się do klasyfikacji statystycznych - częstokroć na różnych poziomach - czy to działu, czy to klasy, a nawet kategorii bądź podkategorii - pozwala na osiągnięcie precyzji w oznaczaniu zakresu zwolnienia bądź zakresu stosowania stawki obniżonej.

Tak więc obecnie aby dane świadczenie stanowiło usługę, nie jest konieczne wymienienie go w klasyfikacji statystycznej, jednakże niewymienienie danej usługi w klasyfikacji statystycznej obecnie istotnie skutkować będzie opodatkowaniem jej stawką 22%. Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jak już wyżej wskazano zakwalifikowanie towaru lub usługi ciąży na usługodawcy.

Zatem, tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Nadto zauważyć należy, iż przepis art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT, powołany przez Wnioskodawcę, obowiązywał do dnia 31 grudnia 2007 r., a zatem miał zastosowanie wyłącznie do usług wykonanych do tego dnia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie zawieranych umów z klientami zobowiązuje się do wykonania i zamontowania w budynkach mieszkalnych (PKOB 111, 112) schodów i balustrad.

W treści wniosku wskazano, iż wykonywane przez Wnioskodawcę usługi powinny być zaklasyfikowane do działu 20.30 - produkcja wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa.

Zatem na potrzeby niniejszej interpretacji przyjęto, iż wykonywane przez Wnioskodawcę czynności sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 20.30 - produkcja wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wykonywana przez Wnioskodawcę czynność polegająca na dostawie schodów i balustrad wraz z montażem podlega opodatkowaniu wg podstawowej stawki VAT, czyli stawką VAT w wysokości 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy również zaznaczyć, iż od dnia 1 stycznia 2007 r. obowiązującym aktem prawnym jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 z późn. zm.), a nie "VI Dyrektywa VAT", na która powołuje się Wnioskodawca.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osądzonymi w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.