IBPP1/443-457/09/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2009 r. (data wpływu 11 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2009 r. (data wpływu 18 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży działek za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 11 maja 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży działek za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 czerwca 2009 r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2009 r. (data wpływu 18 czerwca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Parafia jest właścicielem kilkunastu działek budowlanych. Stanowią one jej majątek i nie są związane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą, ani też nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży. W związku z koniecznością remontu zabytkowego kościoła (wpis do rejestru zabytków) Parafia potrzebuje środków finansowych na wykonanie tego zadania. Dlatego podjęto decyzję o sprzedaży tych działek. Oczywiście sprzedaż nie nastąpi jednocześnie, lecz w miarę potrzeb finansowych.

Parafia nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zamiar powtórzenia czynności sprzedaży w tym przypadku nie może decydować o tym, czy ktoś jest podatnikiem VAT czy nie. Sama sprzedaż jest działaniem w swym zamiarze okazjonalnym i sporadycznym, a uwarunkowana jest jedynie koniecznością pozyskania środków finansowych na określony cel.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca ponownie podnosi, iż Parafia nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Jej podstawowa działalność związana jest z kultem religijnym. Jednakże, oprócz działalności religijnej, Parafia wynajmuje część wieży na nadajnik jednej z sieci telefonii komórkowej. Przychód uzyskiwany rocznie z tego tytułu jest poniżej progu, który powodowałby wejście w VAT. Zatem Parafia korzysta ze zwolnienia w tym zakresie i nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Parafia w związku z koniecznością remontu zabytkowego kościoła potrzebuje środków na sfinansowanie tego zadania. Dlatego też postanowiła sprzedać część swojego majątku, aby zebrać środki na remont.

Parafia posiada 10 działek, które mogłaby sprzedać. Stanowią one jej majątek od ponad 100 lat i nie zostały nabyte z zamiarem ich odsprzedaży, nie były też wykorzystywane w działalności gospodarczej i jeszcze do niedawna stanowiły jednolitą część majątku parafii w większości o charakterze rolnym. Przed rokiem, gdy Gmina dokonywała przekwalifikowania gruntów i wprowadzała nowy plan zagospodarowania przestrzennego - Parafia podzieliła część nieruchomości na 10 działek.

Wszystkie działki, o których mowa, są nieruchomościami niezabudowanymi, nie są uzbrojone i Parafia nie dokonywała żadnego ich uatrakcyjnienia. Klasyfikacja nieruchomości wynikająca z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - to działki pod zabudowę - oznaczone jako B.

Dla Parafii są to nieużytki, które trzeba utrzymywać w odpowiednim porządku, ale nie są one konieczne dla celów związanych z kultem religijnym. Mimo podzielenia nieruchomości Parafia zamierza sprzedać tylko taką ich część, która zabezpieczy środki na remont kościoła, więc może to nie dotyczyć wszystkich działek.

Parafia posiada także inne nieruchomości, których jednak nie zamierza zbywać z uwagi na ich przydatność w realizacji celów religijnych.

Parafia wcześniej sprzedała działkę rolną, ale sprzedaż ta nie podlegała podatkowi VAT i Parafia nie rejestrowała się i nie składała deklaracji VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek stanowiących majątek własny Parafii - nie nabyty w celu jego odsprzedaży, może być uznana za czynność niepodlegającą VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie jest przedsiębiorcą, czyli producentem, handlowcem czy usługodawcą. Sprzedaż części majątku parafii, którego jest właścicielem od 100 lat nie powinna podlegać VAT. Nie została ona nabyta z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jej sprzedaż zarówno w całości, jak i częściach, jednemu lub wielu nabywcom, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania jej jako podatnika VAT.

Dlatego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sprzedaż części majątku Parafii nie podlega VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub wykonywano czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności podmiot dokonujący jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzący zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli dany podmiot dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Parafia jest właścicielem kilkunastu działek budowlanych, stanowiących jej majątek i nie związanych z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Parafia w związku z koniecznością remontu zabytkowego kościoła potrzebuje środków na sfinansowanie tego zadania. Dlatego też postanowiła sprzedać część swojego majątku, aby zebrać środki na remont. Parafia posiada 10 działek, które mogłaby przeznaczyć do sprzedaży, co uwarunkowane jest jedynie koniecznością pozyskania środków finansowych na ww. cel. Podział nieruchomości na 10 działek nastąpił przed rokiem, gdy Gmina dokonywała przekwalifikowania gruntów i wprowadzała nowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do tych konkretnych transakcji sprzedaży gruntów, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży ww. gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji zbycia nieruchomości gruntowych nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Przedmiotowe działki będące w posiadaniu Wnioskodawcy nie zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży, lecz stanowią majątek Parafii od ponad 100 lat. Działki przeznaczone do sprzedaży nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Ww. działki jeszcze do niedawna stanowiły jednolitą część majątku parafii w większości o charakterze rolnym. Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca czerpał z faktu ich posiadania jakiekolwiek pożytki.

Należy również podkreślić, iż okolicznością przesądzającą o sprzedaży działek jest konieczność remontu zabytkowego kościoła (wpis do rejestru zabytków). W związku z faktem, iż Parafia potrzebuje środków finansowych na wykonanie tego zadania, podjęto decyzję o sprzedaży tych działek. Wnioskodawca zaznacza, iż sprzedaż nie nastąpi jednocześnie, lecz w miarę potrzeb finansowych. Mimo podzielenia nieruchomości Parafia zamierza sprzedać tylko taką ich część, która zabezpieczy środki na remont kościoła, więc może to nie dotyczyć wszystkich działek.

Wszystkie działki, o których mowa, są nieruchomościami niezabudowanymi, nie są uzbrojone i Parafia nie dokonywała żadnego ich uatrakcyjnienia. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są to działki przeznaczone pod zabudowę.

Dla Parafii przedmiotowe działki stanowią nieużytki, które trzeba utrzymywać w odpowiednim porządku, ale nie są one konieczne dla celów związanych z kultem religijnym. Parafia posiada także inne nieruchomości, których jednak nie zamierza zbywać z uwagi na ich przydatność w realizacji celów religijnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że podjęte przez Wnioskodawcę czynności nie stanowią działań realizowanych w celu osiągnięcia zysku. Należy ponadto zauważyć, iż Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Podstawowa działalność Parafii związana jest z kultem religijnym. Parafia korzysta ze zwolnienia podmiotowego i nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca ponadto podnosi, iż zamierzona sprzedaż jest działaniem w swym zamiarze okazjonalnym i sporadycznym, a uwarunkowana jest jedynie koniecznością pozyskania środków finansowych na określony cel.

Wszystkie powyższe okoliczności, w których Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek nie wskazują, aby działania podjęte przez Wnioskodawcę miały charakter czynności polegających na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym tut. organ uznał, iż sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru. Grunty nie zostały nabyte z zamiarem wykorzystania ich do jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie można więc uznać, aby Wnioskodawca działał w przedmiotowej sprawie w charakterze handlowca. Również przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nie wskazuje na związek z działalnością gospodarczą.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. W świetle powyższego dostawy ww. działek nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (w szczególności gdyby grunt mający być przedmiotem sprzedaży był wykorzystywany do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych bądź w celach zarobkowych) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.