IBPP1/443-443/13/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy 3 działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy 3 działek niezabudowanych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 3 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 1991 r. na podstawie umowy darowizny od swoich rodziców, nabył wraz z mężem (na współwłasność małżeńską) własność działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w którym obecnie mieszka oraz budynkami gospodarczymi (chlewnia, stodoła). Rodzice darowali Wnioskodawcy wraz z mężem również grunty rolne o powierzchni 7 ha. W związku z tym, że rodzice Wnioskodawcy większość swojego życia poświęcili na ciężką pracę w darowanym Wnioskodawcy gospodarstwie rolnym, Wnioskodawca z mężem postanowił, że będzie kontynuować jego prowadzenie. Gospodarstwo rolne, które prowadzą od 1991 r. polega na chowie zwierząt (3 byki, kilka świń, kury) oraz uprawie ziemiopłodów (zboża, ziemniaki). Część z posiadanych zwierząt po odchowaniu jest sprzedawana, a część pozostawiana na własny użytek. Uprawy po zebraniu służą jako pokarm dla hodowanych zwierząt oraz do własnego spożycia (ziemniaki).

Prowadzone przez Wnioskodawcę wraz z mężem gospodarstwo jest wspierane przez unijne dopłaty bezpośrednie do powierzchni upraw oraz dotacje dla gospodarstw niskotowarowych.

Pomimo ww. pomocy państwa, nabyte gospodarstwo rolne nigdy nie było dla Wnioskodawcy wraz z mężem opłacalne i przynosiło więcej straty niż zysku (prowadzone było głównie ze względu na rodziców Wnioskodawcy). Dlatego od kilku lat stopniowo Wnioskodawca zmniejsza liczbę posiadanych zwierząt oraz upraw.

W związku z powyższym, Wnioskodawca z mężem nie potrzebuje już tylu hektarów gruntów rolnych i Wnioskodawca wraz z mężem postanowił, że część z nich sprzeda.

Powierzchnię 2.989 m² gruntów rolnych Wnioskodawca wraz z mężem podzielili na 3 działki, dla których ustalono warunki zabudowy. Ww. działki Wnioskodawca wraz z mężem ma zamiar w najbliższej przyszłości sprzedać a uzyskane pieniądze przeznaczyć na remont domu oraz likwidację walących się już budynków gospodarczych. Wnioskodawca wraz z mężem pragnie również wspomóc finansowo córki. Działki, które Wnioskodawca wraz z mężem chce sprzedać są niezabudowane i jako takie będą sprzedane.

Zarówno Wnioskodawca jak i mąż nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej i nie byli podatnikami podatku VAT. Głównym źródłem utrzymania była praca zarobkowa męża Wnioskodawcy, a obecnie jego emerytura.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że na podstawie aktu notarialnego, sporządzonego w 1991 r., Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od rodziców 4 działki niezabudowane, będące gruntami rolnymi oraz 1 działkę zabudowaną stodołą, oborą i budynkiem mieszkalnym, w którym Wnioskodawca mieszka z mężem i matką.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (obowiązującym w 1991 r.), grunty niezabudowane, z których wydzielono działki do sprzedaży, w momencie ich otrzymania znajdowały się na terenach przeznaczonych do użytku rolniczego.

Grunty, które Wnioskodawca nabył w drodze darowizny, od momentu ich otrzymania do nadal Wnioskodawca wykorzystuje wyłącznie do działalności rolniczej, polegającej na chowie zwierząt (kury, świnie, byki) oraz uprawie zbóż, buraków pastewnych, ziemniaków. Uprawy służą jako pokarm dla hodowanych zwierząt oraz dla własnego spożycia (ziemniaki), natomiast część z hodowanych zwierząt jest sprzedawana.

Wnioskodawca zawsze był i nadal jest rolnikiem ryczałtowym, zwolnionym od podatku. Wnioskodawca nigdy nie był podatnikiem podatku VAT i nie odprowadzał podatku od przychodu uzyskanego ze sprzedaży hodowanych zwierząt.

W grudniu 2012 r. Wnioskodawca wraz z mężem złożył wniosek o podział nieruchomości o powierzchni 1,6710 ha, w celu wydzielenia 3 działek geodezyjnych. W wyniku podziału, obecnie ww. nieruchomość stanowią 3 działki o powierzchni 0,09 ha, które Wnioskodawca planuje sprzedać oraz pozostała działka o powierzchni ok. 1,4 ha.

Nieruchomość, która została podzielona na 4 działki (z których 3 Wnioskodawca planuje sprzedać) jest położona na obszarze, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z informacją uzyskaną w Urzędzie Miasta, ww. nieruchomość na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego do 31 grudnia 2003 r. została oznaczona jako tereny użytków rolnych. Zgodnie z opracowanym w 2011 r. "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta O.", przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i niskiej intensywności. Na chwilę obecną dla żadnej z 3 działek nie ustalono warunków zabudowy.

W związku z brakiem planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca wystąpił o ustalenie warunków zabudowy dla 2 z 3 działek, które Wnioskodawca planuje sprzedać. Dla pierwszej z działek wniosek Wnioskodawca złożył w maju 2013 r., natomiast dla drugiej w czerwcu 2013 r. Ww. wnioski dotyczą budowy domu jednorodzinnego oraz bezodpływowego zbiornika na ścieki.

W stosunku do planowanej sprzedaży działek Wnioskodawca wystąpił o ustalenie warunków budowy domu jednorodzinnego oraz bezodpływowego zbiornika na ścieki dla 2 działek. Ww. działanie Wnioskodawca podjął w związku z brakiem zainteresowania gruntami rolnymi wśród potencjalnych kupujących. Działki, które Wnioskodawca chce sprzedać Wnioskodawca wystawił na internecie. Osoby chcące kupić ww. działki byłyby nimi zainteresowane, tylko wtedy, gdy zostaną ustalone warunki zabudowy.

Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działek mających być przedmiotem sprzedaży, ponieważ działki znajdują się przy betonowej drodze i mają dostęp do wodociągów i energii.

W celu sprzedaży działek Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości na 4 mniejsze działki, z których 3 planuje sprzedać oraz, z których dla 2 Wnioskodawca wystąpił o ustalenie warunków zabudowy. Ponadto Wnioskodawca zamieścił ogłoszenie o chęci sprzedaży działek w internecie.

Nabywców działek Wnioskodawca pozyska poprzez ogłoszenie w internecie. Wnioskodawca będzie stosował ogłoszenia o sprzedaży działek w Internecie.

Działki, które Wnioskodawca planuje sprzedać nigdy nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Oprócz 3 działek, które Wnioskodawca ma zamiar sprzedać, Wnioskodawca posiada jeszcze 4 działki stanowiące grunty rolne. Obecnie trudno Wnioskodawcy stwierdzić, czy w przyszłości dokona dalszej sprzedaży posiadanych nieruchomości, czy też Wnioskodawca przekaże je w darowiźnie córkom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży 3 działek z warunkami zabudowy, Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług, pomimo tego, że nigdy nie prowadził działalności i nie był podatnikiem podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży 3 działek z warunkami zabudowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług: "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Odnosząc się do przytoczonej wyżej definicji Wnioskodawca uważa, że nie można uznać, iż prowadzone gospodarstwo rolne stanowi podstawę do uznania Wnioskodawcy za osobę prowadzącą działalność gospodarczą, a tym samym za podatnika podatku VAT. Jak wynika z definicji gospodarstwa rolnego przedstawionego w art. 55#179; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny: "za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego". Skoro zgodnie z przytoczoną definicją gospodarstwa rolnego, tylko użytki rolne mogą służyć prowadzeniu działalności rolniczej to grunt o przeznaczeniu budowlanym nie wchodzi w zakres wskazanej definicji a zatem nie jest to grunt, który może być użytkowany przez rolnika i służyć działalności rolniczej.

Trudno uznać także, że sprzedaż działki budowlanej mieści się w definicji działalności rolniczej przewidzianej w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Swoje stanowisko Wnioskodawca popiera także tym, że grunty rolne, które podziałkowano z zamiarem sprzedaży, stanowią Wnioskodawcy i męża majątek osobisty, nabyty w drodze darowizny, nie z przeznaczeniem na działalność handlową, lecz na własne potrzeby.

Ponadto powodem sprzedaży jest chęć poprawienia Wnioskodawcy oraz córek warunków życiowych. Pieniędzy uzyskanych z sprzedaży Wnioskodawca nie ma zamiaru inwestować w działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza jest przede wszystkim profesjonalnym obrotem gospodarczym, realizowanym w sposób zorganizowany, a co za tym idzie - stały.

Dokonana przez Wnioskodawcę wraz z mężem w przyszłości sprzedaż majątku osobistego, będzie czynnością incydentalną. Wnioskodawca wraz z mężem nie ma zamiaru nadać tej czynności stałego charakteru. Wnioskodawca wraz z mężem nie prowadzi zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nie może być uznana za osobę prowadzącą działalność gospodarczą, a co za tym idzie podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, iż w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, dodanym do ustawy od dnia 1 kwietnia 2013 r., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Wskazać należy, iż ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie fakt wystąpienia pojedynczych z nich.

Ponadto z orzeczenia tego wynika, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, iż osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Analizując przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanych we wniosku 3 nieruchomości gruntowych nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył ww. działek celem dalszej ich odsprzedaży, bowiem działki zostały wydzielone z nieruchomości stanowiącej grunt rolny otrzymany w darowiźnie od rodziców Wnioskodawcy w 1991 r. jako gospodarstwo rolne z zamiarem ich wykorzystywania do działalności rolniczej. Posiadane działki rolnicze od momentu ich otrzymania do nadal Wnioskodawca wykorzystuje wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej polegającej na hodowli zwierząt (kury, świnie, byki) i uprawie ziemiopłodów (zboża, ziemniaki). Uprawy służą jako pokarm dla hodowanych zwierząt oraz dla własnego spożycia (ziemniaki), natomiast część z hodowanych zwierząt jest sprzedawana. Wnioskodawca wraz z mężem są rolnikami ryczałtowymi i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT oraz nie odprowadzał podatku od przychodu uzyskanego ze sprzedaży hodowanych zwierząt.

Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że środki ze sprzedaży 3 działek niezabudowanych wydzielonych z nieruchomości rolnej, zostaną przeznaczone na wyremontowanie domu oraz zlikwidowanie walących się budynków gospodarczych, a także na pomoc finansową dla córki.

Nieruchomości, które Wnioskodawca planuje sprzedać są położone na obszarze, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z brakiem planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca wystąpił o ustalenie warunków zabudowy dla 2 z 3 działek, które Wnioskodawca planuje sprzedać. Dla pierwszej z działek wniosek Wnioskodawca złożył w maju 2013 r., natomiast dla drugiej w czerwcu 2013 r. Ww. wnioski dotyczą budowy domu jednorodzinnego oraz bezodpływowego zbiornika na ścieki. Do dnia dzisiejszego nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla działek.

W stosunku do sprzedawanych działek Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań dotyczących zmiany przeznaczenia terenu. Ponadto nieruchomości, które Wnioskodawca zamierza sprzedać nigdy nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działek mających być przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawca w celu sprzedaży działek zamieścił ogłoszenie w internecie. Nabywców działek Wnioskodawca pozyska poprzez ogłoszenie w internecie. W momencie sprzedaży tych działek nie będą one zabudowane.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży 3 działek wydzielonych z nieruchomości rolnej, Wnioskodawca nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wprawdzie jak wynika z wniosku Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży 3 działek musiał dokonać podziału nieruchomości otrzymanej w darowiźnie w 1991 r. jako gospodarstwo rolne, na 4 mniejsze działki, z których 3 planuje sprzedać oraz, z których dla 2 Wnioskodawca wystąpił o ustalenie warunków zabudowy jednakże powyższe zdarzenia (stanowią pojedyncze z okoliczności przykładowo wskazanych w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10) nie można uznać za środek zbliżony do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

Także fakt, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jako rolnik ryczałtowy, który dokonuje sprzedaży zwierząt hodowlanych, nie może przesądzać, iż sprzedaż opisanych we wniosku gruntów będzie dokonana w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Wprawdzie sprzedaż gruntu stanowi czynność objętą regulacją art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, jednak celem obrotu (dostawy gruntu) nie jest wykonywanie działalności rolniczej.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomości niezabudowane, na których prowadzona jest działalność rolnicza. Sprzedaż tych nieruchomości będzie dokonana z jego majątku prywatnego gdyż otrzymane w darowiźnie grunty nie zostały nabyte w celu odsprzedaży. Pieniądze uzyskane z tej transakcji będą przeznaczone na cele osobiste (prywatne).

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca zbywając przedmiotowe nieruchomości nie będzie dokonywał tego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedaż tych nieruchomości odbędzie się w ramach zbycia majątku osobistego, a więc w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z wniosku nie wynika aby w ramach tej czynności Wnioskodawca podejmował szereg czynności typowych dla obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości opisanych we wniosku wydzielonych z nieruchomości rolnych (gospodarstwa rolnego) przez osobę fizyczną z majątku osobistego nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedający nie będzie działał w tym przypadku jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym sprzedaż 3 działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania ewentualnej dostawy 4 działek stanowiących grunty rolne, które jeszcze Wnioskodawca posiada, gdyż Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem indywidualnej interpretacji w tym zakresie, winien wystąpić z odrębnym wnioskiem, w którym opisze zaistniały w tej sprawie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), przedstawi własne stanowisko, zada stosowne pytanie oraz uiści należną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy - Pani Reginy Nalepy.

Natomiast jeżeli mąż Wnioskodawcy zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wystąpienia z odrębnym wnioskiem i przedstawieniem odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonanie odrębnej opłaty.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.